คุยไร้สาระ-สายพุทธในโลกเซียน

[samuison]

คือผมข่วงนี้เถียงกับฝรั่งแนวปราณยุทธ


แล้วรู้สึกว่าน่าจะคลเายสตรีทไฟเตอร์

พวกตะวันตกไม่ชอบตัวละครประเภทดัลซิมที่เต็มไปด้วยพลังอภินิหาริย์หรือบลังก้า


แต่น่าจะชอบสายกำลังที่เข้าใจง่ายมากกว่า


มีคนที่อ่านนอยายจีนว่า


ตัวละครประเภทเส้าหลิน พระกล้ามล่ำบึกโจมตีไม่ค่อยจะเข้านี่มีเยอะมาก

ทุกท่านมองว่าเพราะอะไรครับ?


ผมมองว่า ในแนวปราณยุทธ เทพเซียนมันอาจจะเหมือนต่างคนต่างเขียน


แต่ทางเทคนิคมันมีแนวคิดที่มายากแหล่งเดียวกันอยู่

ว่าสายเส้าหลินด้านร่างกายคือที่หนึ่งในแผ่นดิน

อาจจะได้ออทธิพลจากท่านกิมย้งหรือเกมส์มังกรหยก

ไม่มีใครวัดกับเส้าหลินตรงๆได้หากแลกหมัดกัน

ออกจะเป็นสายต่อต้านเมต้าพอสมควร


คือ

ร่างกายแข็งแกร่งที่สุดและความสามารถพิเศษของสำนักอื่นใข้กับเส้าหลินไม่ได้ผล


เช่นน้ำแข็ง ดูดดาว เสียงพิณฯลฯ

ใช้ไม่ได้ผลกับพวกหลวงพ่อร่างล่ำบึ้กพวกนี้

เรื่องวิชาต่อต้านเมต้า สะกดข่มสายมาร

ท่านกิมย้งวางไว้จนกระทั่งเตียบ่อกี้ด้านวิชาล้วนๆโดนเส้าหลินข่มหากใข้วิชาสายมาร

ทุกท่านมองว่าอย่างไรบ้างครับ?

เส้าหลินมันอยู่ประมาณไหนในโลกปราณยุทธ


มีคนบอกว่าพวกพระมันไม่มีดีเพราะชิงของพระเอกไปตลอด

แต่มันเก่งและน่ารำคาญมากที่สุดคนหนึ่งว่างั้น

• Tweet

[PokG]

เส้าหลินแท้ๆ หลักการคือนิ่งสยบเคลื่อนไหว วิชามันเน้นไปที่การรวมปราณ(เสริมร่างกายพวกวิชาระฆังทอง)กับรวมจิต(เอาไว้ข่มสายมารพริ้วๆ) พวกเมพจริงๆ คือสายจิตครับ พวกสายกล้ามนั่นมันเลเวลกี๊ๆ ยังไม่บรรลุแต่มันถึกตีไม่เข้าหรือถ้าอาวุโสหน่อยฝึกจิตมาบ้างก็จะกันวิชามารกลางๆได้เลยดูเหมือนเมพ    แต่ไปดูได้เลยว่าตัวพ่อไร้พ่ายจริงๆ นี่ร่างบางไร้กล้ามทั้งนั้น พวกยังมีกล้ามต่อให้เป็นเจ้าอาวาสถ้าไม่แพ้พระเอกก็แพ้สายมารตัวพ่อ 

[humandroy]

เส้าหลินในหนังในนิยายครับที่เก่งเว่อร์ สำนักอื่นทำอะไรไม่ได้
เส้าหลินในตำนาน ปึงซีเง็ก เก่งเพราะฃอบมีเรื่องฃกต่อยไปทั่ว จนแม่ต้องจับไปแช่ยาทั้งตัวให้หนังเหนียวคงกะพัน
ที่เก่งส่วนหนึ่งเพราะแม่นะครับ สุดท้ายเพราะเป็นคนเจ้าฃู้ เลยโดนแม่ชีอาจารย์ชองสาวรายหนึ่ง ต่อยที่ก้น(จุดอ่อน)เลยตาย


ส่วนเจ้าอาวาสก็ เป็นเพราะไปข้องแวะกับการเมือง สนับสนุนกลุ่มกบฏ เลยโดนราฃสำนักไปเฃิญนักพรตไป่เม่ยมาปราบ
เจ้าอาวาสก็โดนหักคอตายไปตามระเบียบ


นักพรตไป่เม่ย ก็ไม่ใฃ่ใครที่ไหน แกเป็นอดีตพระเส้าหลินน้่นแหละ แกไม่เห็นเด้วยกับเจ้าอาวาสเรื่องที่ไปยุ่งการเมืองเลยโดนเด้งออกจากวัด
ออกมาจากวัดแกก็เลยไปบวชเป็นนักพรตพอได้เรียนรู้วิชามวยของพวกนักพรตถึงได้เก่งมากๆ
หลังจากถล่มเส้าหลิน มีคนพยายามฆ่าไป่เม่ย เป็นร้อยๆครั้ง สุดท้ายแกก็ตายเพราะโดนวางยาพิษ
สรุปว่านักพรตไป่เม่ยหลังจากฝึกวิชาของพวกนักพรตแล้วแกไม่แพ้ใครเลยครับ แต่เก่งแค่ไหนก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดาอยู่ดี

[DDAvatar]

หลวงพ่อกวาดลานวัดไม่ล่ำนะ   ถึงพี่แกจะตบเกรียนได้หมดก็เถอะ
คือ สายเส้าหลิน นี่ วิชาข่มสายมารเต็มๆ เลยตีไม่เข้า ถึงตีเข้าก็ฮีลตัวเองได้
แถมตบหนัก


แต่วิชาเส้าหลินแพ้ทางบู๊ตึ้งพอสมควรนะ สายตบหนักเจอสายเบี่ยงพลังแถมสะท้อนได้ก็ลำบากพอตัวเหมือนกัน
ที่สำคัญ สายนี้เจอสายวิชาตัวเบา พริ้ว หนี ทำอะไรไม่ได้แล้ว พระเส้าหลินสายพริ้วไม่ค่อยโผล่มาให้เห็น
สงสัยพอมีเรื่องกันพี่แกพริ้วหนีก่อนเพื่อนจนไม่เคยอยู่ตอนมีเรื่องกัน ไอ้แบบวิ่งไล่ล่าศัตรูนี่แทบไม่เคยเห็น


จำได้เพื่อนเคยเล่าให้ฟัง ว่าบอสตัวนึง ใน บอลเดอร์เกตมีอาชีพเป็นพระที่ปกติจะกากที่สุดในเกม
แต่พอเป็นบอสค่าต้านเวทย์แกต้านได้เกือบทุกชนิดแถมเวลาโจมตีมีผลของสตันตลอด
แถมติดบ่อยพอเล่นสายเวทย์เข้าไปสู้ ทำอะไรเกือบไม่ได้

แต่พอเป็นยุคนิยายเทพเซียน สายพุทธนี่กากพอตัวเลย พวกปราณยุทธ เทพเซียน พวกผู้ฝึกำลังภายใน
นี่ เป็นแค่กี๊ๆ ยังไม่เข้าเรงค์เลย  พอเข้าเรงค์ จักรวาลนิยายเทพเซียน นี่ปล้น ฆ่า กันเป็นปกติ คงไม่มี
ที่ให้สำนักพุทธ ที่เน้นเมตตาปราบแต่มาร ไปอยู่จักรวาลปล้นฆ่าล้างตระกูลกัน มันปรับให้เข้ากับเซตติ้งลำบาก

แนวคิดนิยายจีน นักเขียนมีความคิดพื้นฐานคล้ายๆ กันอย่างนึงคือ วรยุทธ์ ทั้งหมดในใต้หล้าเริ่มต้นจากเส้าหลิน
ถึงจะออกแนวเวอร์ๆ ก็ตามแต่ ก็มีนักเขียนหลายคนรับแนวคิดนี้นะ เส้าหลินก็เลยกินตำแหน่ง สำนักอันดับ 1 ใน
นิยายหลายๆเรื่อง

[sariora123]

คนแต่ง ไม่ขอบ แนวดาสซิม บลังก้า  แต่ปัญหาคือ คน อ่านคนเล่น เกม เขาชอบตัวละคร แนวบักจัดๆ พวกนึ้น่ะสิ




คือ เพิ่งไปอ่านมา วิชาหลายมำนักหลายสาย
ต้นกำเนิด คือเป็นศิษเก่าเส้าหลินทั้งนั้น


จะบอกว่าวัดนั้นเป็นแหล่งกำเนิดยอดยุทธก็ไม่ผิดนัก เพราะเราไม่ควรลืมว่า เป็นพระต้องศึกษาธรรม มันต้องอ่านออกเขียนได้ระดับนึง วัดที่มีประวัติเก่าแก่ยาวนาน
ย่อมมีการสะสมความรู้วิชาต่างๆ ไว้เยอะ




แบบวัดบ้านเราสมัยก่อน ก็ยังมีสอนพื้นฐานมวยได้เลยนะ


อาจมองได้ว่า วัด อาจมียอดวิชาบางสายเก็บซ่อนอยู่ แต่ด้วยวัฒธรรมองค์กรเน้นฝึกตนเป็นหลัก ไม่ก้าวร้าว แบบออกไปวัดกล้ามกับคนอื่นบ่อย ๆ  ไม่แปลกที่ว่าเส้าหลิน น่าจะมีมาตรฐานสูงกว่าสำนักอื่น
ประมาณกี้ๆ  เหมือนกัน แต่ของเส้าหลิน กี้ๆ เก่งกว่ากี้ๆ สำนักอื่น มากเป็นพิเศษ

[samuison]

เส้าหลินแท้ๆ หลักการคือนิ่งสยบเคลื่อนไหว วิชามันเน้นไปที่การรวมปราณ(เสริมร่างกายพวกวิชาระฆังทอง)กับรวมจิต(เอาไว้ข่มสายมารพริ้วๆ) พวกเมพจริงๆ คือสายจิตครับ พวกสายกล้ามนั่นมันเลเวลกี๊ๆ ยังไม่บรรลุแต่มันถึกตีไม่เข้าหรือถ้าอาวุโสหน่อยฝึกจิตมาบ้างก็จะกันวิชามารกลางๆได้เลยดูเหมือนเมพ    แต่ไปดูได้เลยว่าตัวพ่อไร้พ่ายจริงๆ นี่ร่างบางไร้กล้ามทั้งนั้น พวกยังมีกล้ามต่อให้เป็นเจ้าอาวาสถ้าไม่แพ้พระเอกก็แพ้สายมารตัวพ่อ 

คอืผมเห็นแนวพวกเกาหลีก็เอาหลวงพี่กล้ามบึ้กมาอาละวาดน่ะครับ

พวกฝรั่งค่อนข้างมองว่าพวกพระนี่มันเก่งใช้ได้เหมือนกันหากเทียบกับระดับทั่วไปเพราะเหมือนกับสายพลังของพระเอกที่พลังของฝ่ายตรงข้ามใช้กับข้าไม่ได้ผลว่างั้น

คนแต่ง ไม่ขอบ แนวดาสซิม บลังก้า  แต่ปัญหาคือ คน อ่านคนเล่น เกม เขาชอบตัวละคร แนวบักจัดๆ พวกนึ้น่ะสิ




คือ เพิ่งไปอ่านมา วิชาหลายมำนักหลายสาย
ต้นกำเนิด คือเป็นศิษเก่าเส้าหลินทั้งนั้น


จะบอกว่าวัดนั้นเป็นแหล่งกำเนิดยอดยุทธก็ไม่ผิดนัก เพราะเราไม่ควรลืมว่า เป็นพระต้องศึกษาธรรม มันต้องอ่านออกเขียนได้ระดับนึง วัดที่มีประวัติเก่าแก่ยาวนาน
ย่อมมีการสะสมความรู้วิชาต่างๆ ไว้เยอะ




แบบวัดบ้านเราสมัยก่อน ก็ยังมีสอนพื้นฐานมวยได้เลยนะ


อาจมองได้ว่า วัด อาจมียอดวิชาบางสายเก็บซ่อนอยู่ แต่ด้วยวัฒธรรมองค์กรเน้นฝึกตนเป็นหลัก ไม่ก้าวร้าว แบบออกไปวัดกล้ามกับคนอื่นบ่อย ๆ  ไม่แปลกที่ว่าเส้าหลิน น่าจะมีมาตรฐานสูงกว่าสำนักอื่น
ประมาณกี้ๆ  เหมือนกัน แต่ของเส้าหลิน กี้ๆ เก่งกว่ากี้ๆ สำนักอื่น มากเป็นพิเศษ

ขอบคุณครับอันที่จริงผมกำลังจะเถียงว่าทางเทคนิค


สำนกัใหญ่มักจะมีมาตรฐานสูงกว่านั่นล่ะ
"ชาติตระกุลกระจ่างชัด"

ก็มัการเล่นมุกอย่างนี้ว่าทำไมต้องตรวจสอบประวัติชาติตระกูในหลายๆรเือ่งเพระาอาจะจเป็นพรรคมารปลอมตัวมาก็ได้แต่เส้าหลินหรือสายศาสนาทางเทคนิคก็ไม่น่าจะได้เกะกะระรานใครเขาขนาดนั้น
อาจจะเพระาว่ามีประชาชนสนับสนุนอยู่เยอะสุดว่างั้น เลยไม่ต้องลำบากไปล่าหาอิทะิพลเขตทำกินแบบสำนักอื่นๆเท่าไร
..
คนดูชอบดัลซิมกับบลังก้านะครับแต่น่าจะเป็นอิทธิพลจากอมเริกา
ที่มีหลายคนเกลียดดัลซิมกับบลังก้าเพราะวิชาการต่อสู้ของสองคนนี้มันไม่ใช่ของมนุษย์คนบ้าอะไรหายเทเลพอร์ตได้

หลวงพ่อกวาดลานวัดไม่ล่ำนะ   ถึงพี่แกจะตบเกรียนได้หมดก็เถอะ
คือ สายเส้าหลิน นี่ วิชาข่มสายมารเต็มๆ เลยตีไม่เข้า ถึงตีเข้าก็ฮีลตัวเองได้
แถมตบหนัก


แต่วิชาเส้าหลินแพ้ทางบู๊ตึ้งพอสมควรนะ สายตบหนักเจอสายเบี่ยงพลังแถมสะท้อนได้ก็ลำบากพอตัวเหมือนกัน
ที่สำคัญ สายนี้เจอสายวิชาตัวเบา พริ้ว หนี ทำอะไรไม่ได้แล้ว พระเส้าหลินสายพริ้วไม่ค่อยโผล่มาให้เห็น
สงสัยพอมีเรื่องกันพี่แกพริ้วหนีก่อนเพื่อนจนไม่เคยอยู่ตอนมีเรื่องกัน ไอ้แบบวิ่งไล่ล่าศัตรูนี่แทบไม่เคยเห็น


จำได้เพื่อนเคยเล่าให้ฟัง ว่าบอสตัวนึง ใน บอลเดอร์เกตมีอาชีพเป็นพระที่ปกติจะกากที่สุดในเกม
แต่พอเป็นบอสค่าต้านเวทย์แกต้านได้เกือบทุกชนิดแถมเวลาโจมตีมีผลของสตันตลอด
แถมติดบ่อยพอเล่นสายเวทย์เข้าไปสู้ ทำอะไรเกือบไม่ได้

แต่พอเป็นยุคนิยายเทพเซียน สายพุทธนี่กากพอตัวเลย พวกปราณยุทธ เทพเซียน พวกผู้ฝึกำลังภายใน
นี่ เป็นแค่กี๊ๆ ยังไม่เข้าเรงค์เลย  พอเข้าเรงค์ จักรวาลนิยายเทพเซียน นี่ปล้น ฆ่า กันเป็นปกติ คงไม่มี
ที่ให้สำนักพุทธ ที่เน้นเมตตาปราบแต่มาร ไปอยู่จักรวาลปล้นฆ่าล้างตระกูลกัน มันปรับให้เข้ากับเซตติ้งลำบาก

แนวคิดนิยายจีน นักเขียนมีความคิดพื้นฐานคล้ายๆ กันอย่างนึงคือ วรยุทธ์ ทั้งหมดในใต้หล้าเริ่มต้นจากเส้าหลิน
ถึงจะออกแนวเวอร์ๆ ก็ตามแต่ ก็มีนักเขียนหลายคนรับแนวคิดนี้นะ เส้าหลินก็เลยกินตำแหน่ง สำนักอันดับ 1 ใน
นิยายหลายๆเรื่อง

เอาแบบ dnd ของบัลดอร์เกทหากเราดูค่าสถานะของสาย monk ระดับสูงจะเห้ฯครับว่ามีค่าคววามทนทานด้านจิตใจ ไม่ติดพิษ แถมระดับ 20 จะทำให้เราไม่แก่เฒ่าอีกต่างหากจนกว่าจะตายไป
ว่าdnd นั้นก็เข้าใจมุกของนิยายเทพเซียนได้ดีเลยล่ะครับที่ออกมาในแนว monk นี่
ว่าตอนแรกกระจอกพลังน้อย
ตอนหลังตบเราเอาตบเราเอาแถมไม่ติดค่าสถานะผิดปรกติ
ตามแนวพระนักรบเป๊ะเลย

เส้าหลินในหนังในนิยายครับที่เก่งเว่อร์ สำนักอื่นทำอะไรไม่ได้
เส้าหลินในตำนาน ปึงซีเง็ก เก่งเพราะฃอบมีเรื่องฃกต่อยไปทั่ว จนแม่ต้องจับไปแช่ยาทั้งตัวให้หนังเหนียวคงกะพัน
ที่เก่งส่วนหนึ่งเพราะแม่นะครับ สุดท้ายเพราะเป็นคนเจ้าฃู้ เลยโดนแม่ชีอาจารย์ชองสาวรายหนึ่ง ต่อยที่ก้น(จุดอ่อน)เลยตาย


ส่วนเจ้าอาวาสก็ เป็นเพราะไปข้องแวะกับการเมือง สนับสนุนกลุ่มกบฏ เลยโดนราฃสำนักไปเฃิญนักพรตไป่เม่ยมาปราบ
เจ้าอาวาสก็โดนหักคอตายไปตามระเบียบ


นักพรตไป่เม่ย ก็ไม่ใฃ่ใครที่ไหน แกเป็นอดีตพระเส้าหลินน้่นแหละ แกไม่เห็นเด้วยกับเจ้าอาวาสเรื่องที่ไปยุ่งการเมืองเลยโดนเด้งออกจากวัด
ออกมาจากวัดแกก็เลยไปบวชเป็นนักพรตพอได้เรียนรู้วิชามวยของพวกนักพรตถึงได้เก่งมากๆ
หลังจากถล่มเส้าหลิน มีคนพยายามฆ่าไป่เม่ย เป็นร้อยๆครั้ง สุดท้ายแกก็ตายเพราะโดนวางยาพิษ
สรุปว่านักพรตไป่เม่ยหลังจากฝึกวิชาของพวกนักพรตแล้วแกไม่แพ้ใครเลยครับ แต่เก่งแค่ไหนก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดาอยู่ดี

เลยมาตายใน kill billฮ่องเต้เฉียนหลงใช้พลังทางการเมืองรวบรวมยอดฝีมือฝ่ายตนเองกวาดล้างยุทธจักร
..
ผมมองว่าตามมุกเกมส์มังกรหยกมีบรรยายประมาณว่า
ศิษย์เส้าหลินไม่ค่อยออกจากสำนัก แต่ออกจากสำนักจะกลายเป็นยอดฝีมือได้

ผมว่าท่างเทคนิคก็ไม่ได้แพ้สายยืมพลังเท่าไรเพระามีการเล่นมุกว่าไม่มีพลังให้ยืมในเคสกรณีเปลี่ยนเส้นเอ็น
อาจจะมองเป็นปาฏิหาริย์หรืออาจจะมองแบบกำลังภายในสมัยใหม่หน่อยได้ว่า
ควบคุมพลังได้อย่างดีไม่มีพลังส่วนเกินในการเคลื่อนไหวแม้แต่นอ้ยเลยไม่เหลือพลังใดใดให้หยิบยืม

[Rumia]

 เอาจริงนะครับสายพระพุทธนะส่วนมากจะกากครับแต่จะมีระดับเทพอยู่บนๆเลยว่าง่ายๆเก่งๆนะมีน้อยมาก และจะเก่งแบบเวอร์วังไปเลยและนอกนั้นคือกากขึ้มากครับดังนั้นพระเลยไม่ค่อยออกนอกวัดเพราะออกไปก็โดนตบปล่าวๆ เป็นแบบนี้ยันแนวเทพเซียนเลยไม่เชื่อก็ลองนึกดูถ้าสายมารจะโชว์ว่าเทพเเค่ไหน ก็ถล่มเส้าหลินสักรอบและพระในนั้นแม่งก็สู้ไม่ได้เลยไม่ไช่ว่าจอมมารเก่งนะแค่พระเส้าหลินแม่งกาก แต่มันจะมีแก็ปประมาณว่าหลวงจีนเก่งเทพไม่อยู่จอมมารเลยถล่มวัดได้และสุดท้ายก็โดนหลวงจีนระดับเทพตบ สายพระมันจะมีโคตรของโคตรเก่งอยู่แต่มีสักคนสองคนเท่านั้นที่เหลือคือกากเจ้าอาวาทเต็มที่ก็ ระดับเดียวกับเจ้าสำนักใหณ่ส่วนพอไประดับเทพเซียนแน่นอนว่ามีโคตรพระโคตรเก่งอยู่เหนือเทพเซียน เทพเซียนจัดการอะไรไม่ได้พระระดับหลุดพ้นแม่งก็ลงมาเคลียไห้ดังนั้นระดับเทพเซียนก็เป็นแบบเดียวกันคือ มีพระโคตรเทพอยู่แต่พระระดับอื่นก็เหมือนเดิมกากขึ้

[samuison]

 เอาจริงนะครับสายพระพุทธนะส่วนมากจะกากครับแต่จะมีระดับเทพอยู่บนๆเลยว่าง่ายๆเก่งๆนะมีน้อยมาก และจะเก่งแบบเวอร์วังไปเลยและนอกนั้นคือกากขึ้มากครับดังนั้นพระเลยไม่ค่อยออกนอกวัดเพราะออกไปก็โดนตบปล่าวๆ เป็นแบบนี้ยันแนวเทพเซียนเลยไม่เชื่อก็ลองนึกดูถ้าสายมารจะโชว์ว่าเทพเเค่ไหน ก็ถล่มเส้าหลินสักรอบและพระในนั้นแม่งก็สู้ไม่ได้เลยไม่ไช่ว่าจอมมารเก่งนะแค่พระเส้าหลินแม่งกาก แต่มันจะมีแก็ปประมาณว่าหลวงจีนเก่งเทพไม่อยู่จอมมารเลยถล่มวัดได้และสุดท้ายก็โดนหลวงจีนระดับเทพตบ สายพระมันจะมีโคตรของโคตรเก่งอยู่แต่มีสักคนสองคนเท่านั้นที่เหลือคือกากเจ้าอาวาทเต็มที่ก็ ระดับเดียวกับเจ้าสำนักใหณ่ส่วนพอไประดับเทพเซียนแน่นอนว่ามีโคตรพระโคตรเก่งอยู่เหนือเทพเซียน เทพเซียนจัดการอะไรไม่ได้พระระดับหลุดพ้นแม่งก็ลงมาเคลียไห้ดังนั้นระดับเทพเซียนก็เป็นแบบเดียวกันคือ มีพระโคตรเทพอยู่แต่พระระดับอื่นก็เหมือนเดิมกากขึ้

น่าสนใจครับ
พอจะเล่นมกุได้ไมหครับว่า
ค่ายพรรคอื่น เน้นคุณภาพไม่เน้นปริมาณ
แต่สายพุทธเน้นปริมาณเพระาเป็นสายศาสนา
ทำให้มีคนกากมากกว่าชาวบ้านตามอัตราค่าเฉลี่ยเพราะคนธรรมดาไปทางพุทธเยอะกว่าสำนักอื่นๆ
แต่คนจะเก่งก็เก่งเทพไปเลยเมหือนกันเพระาวิชาความรู้ดีกว่าคนอื่านเพราะคนก่อตั้งคือเจ้าชายอย่างปรมาจารย์ตักม้อ ไม่ใช่คนนอนกลางดินกินกลางทรายบมีความรู้ดีอยู่แล้วเลยฝึกได้เก่งกว่าคนอื่นๆ

ว่าเส้าหลินเน้นปริมาณไม่เน้นคุณภาพว่างั้น

[DDAvatar]

ถ้าสายเน้นปริมาณพวกสายโบสถ์สิ กดสูตรครูเสดเปลี่ยนชาวบ้านเป็นทหารกี๊ๆ ได้ในทันใด
เส้าหลิน นี่คนจะออกจากวัดได้ ต้องฝ่าด่านมนุษย์ทองคำไงเรียกว่าไม่ผ่านไม่ได้ออกจากวัด
ส่วนค่ายพรรคอื่น นี่ พอฝีมือได้ระดับนึงก็ส่งออกไป หาประสพการณ์ แล้วก็โดนพรรคมารเชือดไง


ดังนั้น จะบอกว่า เป็นพวกเน้นปริมาณไม่น่าจะเหมาะกับเส้าหลินนะ เพราะไม่เคยดังเรื่อง ปริมาณ
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ยุคพีคๆ สมัยถังยังมีแค่ 2000 กว่าคนเอง

[sariora123]

มันอยู่ที่การกำหนดตีความครับ

ถ้าผมจำไม่ผิดเคยมีการอธิบายแบบสารคดี ว่า สมัยก่อน เส้าหลินมันติดป่าติดดง เลยมักมีโจรมาเพ่านพ่านใกล้ๆ พระนั้นก็ถือคติไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิท เลยไม่มีอาวุทมีคม
หลัก  กระบวนวิชาส่วนมากเลยไม่ใช่สายบู้ แต่เน้นป้องกันมากกว่าทำร้าย และอาวุธจริงๆที่ใช้น่าจะเรียกได้ว่าเป็นไม้กวาด ของใช้ทั่วไปในครัวเรือน  อย่างดีเลยคือกระบองยาว เพราะพระไม่จับอาวุธ


แถมวิถีขีวิตที่ค่อนข้างลำบาก และต้องปฏบัติธรรมไปด้วย
ผมเลยมองว่ามาตรฐานของวัดเส้าหลินในอดีต คือน่าจะสูงกว่ามาตรฐาน สำนักข้างนอก  ธรรมดาในเส้าหลิน อาจเก่งกว่าธรรมดาของสำนักอื่น  แต่ไม่ใช่ว่าลูกวัดทุกคนจะเป็นยอดฝีมือ

[pol]

สายเสริมพลังมันเขียนง่ายกว่าสายอื่นๆไงท่าน ใส่พลังโจมตีป้องกันความเร็วเว่อร์ๆไปก็เก่งแล้ว  แต่สายพิเศษมันต้องคิดเยอะนะท่าน ถ้านึกไม่ออกลองไปอ่าน HUNTER X HUNTER.  JO JO. ดูครับ พวกสายแปลกๆนี่คิดโคตรยาก

[samuison]

ถ้าสายเน้นปริมาณพวกสายโบสถ์สิ กดสูตรครูเสดเปลี่ยนชาวบ้านเป็นทหารกี๊ๆ ได้ในทันใด
เส้าหลิน นี่คนจะออกจากวัดได้ ต้องฝ่าด่านมนุษย์ทองคำไงเรียกว่าไม่ผ่านไม่ได้ออกจากวัด
ส่วนค่ายพรรคอื่น นี่ พอฝีมือได้ระดับนึงก็ส่งออกไป หาประสพการณ์ แล้วก็โดนพรรคมารเชือดไง


ดังนั้น จะบอกว่า เป็นพวกเน้นปริมาณไม่น่าจะเหมาะกับเส้าหลินนะ เพราะไม่เคยดังเรื่อง ปริมาณ
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ยุคพีคๆ สมัยถังยังมีแค่ 2000 กว่าคนเอง

สายโบสถ์มาสู้กับจีนที่มีคนมหาศาลก็คงจะยากน่ะครับ ฮาผมแปลกใจเสมอที่นิยายจีนดำนเินเรือ่งเมหือนฝ่ายตะวันตกมีจำนวนคนมากกว่า
ว่ากองทัพชาวดรมันข้ามทะเลทหารย ทางสายไหมมายกมาร่วมล้านเพื่อรุกรานแดนจงหยวน
ผมไปเจอคนเล่นเกมส์ Victoria ว่าแทบไม่สนด้วยซ้ำว่าทางยุโรปมีสงครามดลกข้าคือ Son of Heaven จะไปสนใจพวกป่าเถื่อนนั่นทำไม
เป็นประเทศเดียวที่สามารถเอาชนะอังกฤษได้
ทางยุโรปทำสงครามโลก ทางจีนไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีการทำสงครามอยู่ ทุกอย่างอยู่ในภาวะปรกติไม่ส่งผลกระทบต่อประชาชนใดใด
ระดับมนุษย์ทองคำนี่ผ่านได้คือยอดฝีมือคือการคัดกรองคนอย่างดีสุดๆเลยล่ะครับ
เรือ่งจำนวนคนน่าจะเพราะโดนราชวงศ์ถังจำกัดจำนวนคนบวชได้เอาไว้เพราะกลัวคนหนีภาษีอีกแล้วครับท่าน

สายเสริมพลังมันเขียนง่ายกว่าสายอื่นๆไงท่าน ใส่พลังโจมตีป้องกันความเร็วเว่อร์ๆไปก็เก่งแล้ว  แต่สายพิเศษมันต้องคิดเยอะนะท่าน ถ้านึกไม่ออกลองไปอ่าน HUNTER X HUNTER.  JO JO. ดูครับ พวกสายแปลกๆนี่คิดโคตรยาก

นั่นล่ะครับผมว่าเป็นอะไรที่น่าสนใจดีที่เขียนให้เป็นศัตรูเพระาไม่ต้องคิดอะไรมากแต่สามารถเขียนความเทพของพระเอกได้

เท่าที่ผมเจอการ์ตูนฮ่องกงของอ.หวงยี่หลางสายร่างกายนั้นแม้แพ้ด้านไหกวพริบกระบวนท่าต่อพระเอก แต่ดำลังล้วนๆนั่นด้อยกว่าพระเอกที่บรรลุขั้นสูงสุดแค่ขั้นหนึ่งเองล่ะครับ
ดกงมากๆหากเรามองในแง่นี้

มันอยู่ที่การกำหนดตีความครับ

ถ้าผมจำไม่ผิดเคยมีการอธิบายแบบสารคดี ว่า สมัยก่อน เส้าหลินมันติดป่าติดดง เลยมักมีโจรมาเพ่านพ่านใกล้ๆ พระนั้นก็ถือคติไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิท เลยไม่มีอาวุทมีคม
หลัก  กระบวนวิชาส่วนมากเลยไม่ใช่สายบู้ แต่เน้นป้องกันมากกว่าทำร้าย และอาวุธจริงๆที่ใช้น่าจะเรียกได้ว่าเป็นไม้กวาด ของใช้ทั่วไปในครัวเรือน  อย่างดีเลยคือกระบองยาว เพราะพระไม่จับอาวุธ


แถมวิถีขีวิตที่ค่อนข้างลำบาก และต้องปฏบัติธรรมไปด้วย
ผมเลยมองว่ามาตรฐานของวัดเส้าหลินในอดีต คือน่าจะสูงกว่ามาตรฐาน สำนักข้างนอก  ธรรมดาในเส้าหลิน อาจเก่งกว่าธรรมดาของสำนักอื่น  แต่ไม่ใช่ว่าลูกวัดทุกคนจะเป็นยอดฝีมือ

ผมเอามาจากมุกของท่านกิมย้งว่าฝึกยากบรรลุง่ายน่ะครับ
ประมาณแนวคิดว่าการฝึกยากลำบาก ร่างกาย จิตใจ ขัดเกลาตลอดเวลา
แต่ที่ทำลงไปไม่มีคำว่าสุญเปล่าหรือพลังฝีมือถดถอย
เส้าหลินจะเก่งเสมอต้นเสมอปลายเสมอเพราะครบทั้งกำลังภยในภายนอก

[Rumia]

ถ้าสายเน้นปริมาณพวกสายโบสถ์สิ กดสูตรครูเสดเปลี่ยนชาวบ้านเป็นทหารกี๊ๆ ได้ในทันใด
เส้าหลิน นี่คนจะออกจากวัดได้ ต้องฝ่าด่านมนุษย์ทองคำไงเรียกว่าไม่ผ่านไม่ได้ออกจากวัด
ส่วนค่ายพรรคอื่น นี่ พอฝีมือได้ระดับนึงก็ส่งออกไป หาประสพการณ์ แล้วก็โดนพรรคมารเชือดไง


ดังนั้น จะบอกว่า เป็นพวกเน้นปริมาณไม่น่าจะเหมาะกับเส้าหลินนะ เพราะไม่เคยดังเรื่อง ปริมาณ
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ยุคพีคๆ สมัยถังยังมีแค่ 2000 กว่าคนเอง

เอิ่มแต่ค่ายใหณ่พรรคอื่นมีเต็มที่ก็แค่ร้อยนิดๆเองนะครับในความเป็นจริงนะ ถ้าเอาในนิยายพรรคอื่นคนจะเยอะแบบโม้ๆแบบค่ายหนึ่งหลายพัน แต่เมืองแม่งมีคนแค่ไม่กี่หมื่นมีโรงเตี้ยมแค่สองสามที่8ค่ายค่ายละหมื่น ก็แม่งไม่มีประชาชนธะรมดาในเมืองแล้วครับดังนั้นไอ้เส้าหลินที่มีคนสองพันนะมันเกินครึ่งของยุทธภพแล้วครับ

[sariora123]

ถ้าดูจากเซทติ่ง แบบโลกเซียน แล้ว
ไม่รู้ผมเข้าใจผิดไหม


ยุทธสายพุทธ ปกติแล้วมันควรเป็นสายเน้นป้องกัน ไม่เน้นทำร้าย ตามหลักธรรม  แต่ตามวรรณกรรมทั้งหล่ย ท่าโจมตีสายพุทธ แม่งกลับโครตแรง คือส่วนใหญ่ ไม่ถึงกับตายในทีเดียว ไม่ใช่ท่าต่อเนื่อง แต่โดนเข้าไปแทบต้องขอยอมแพ้
(ถ้าเป็นโจมตีต่อเนื่องคงตายไปล่ะ แต่สรุปผิดหลักพุทธ)
เน้นพลังจากภายในตัวเองมากกว่าดึงพลังภายนอก


ส่วนเต๋า นี่นมันมีการใช้ปัจจียพลังภายนอก ช่วยเสริมด้วย ใช่ไหม ผม/ม่ค่อยสันทัดนิยาย จีนมาก


ถ้าเป็นแบบนี้ ก็พอจะสรุปได้อย่างนึงว่า สายพุทธในโลกเซียนนั้น มันค่อนข้างจะอ่อนกว่า สายอื่นมาก ในช่วงแรก ช่วงกลาง
เพราะมันเน้นพลังจากภายในล้วนๆ  แถมกระบวนท่า วิชามันก็ควรเน้นป้องกันมากกว่าโจมตี แถม ขาดความต่อเนื่อง
แต่พอเริ่มเข้าขั้นสูง  แม่งกลับ โครต OP ระดับติดบัก  พลังป้องกันโครตสูงจน ตีไม่เข้า  อาการผิดปกติก็มีผลน้อย  พลังโจมตรสูงแถมติดคริ ไม่คิดเกราะอีกต่างหาก ดีตรงแค่ที่ว่าถึงจะแรง แต่โดนไปยีงไงก็ไม่ตายในทีเดียว


    ผมไม่รู้ว่าเข้าใจเซทติ่งถูกไหม  หากมาแนวนี้
พระ นี่คือสายที่ขาดความสมดุล   แต่ก็โครต OP

[pol]

เส้าหลินมีทั้งภายในกับภายนอกครับ หนุ่มๆจะเริ่มฝึกพลังภายนอกเป็นหลัก  พอฝึกภายนอกปูพื้นไปสักระยะก็จะฝึกภายใน  ส่วนเต๋านี่ภายในล้วนๆครับ สายนี้จะเน้นใช้อาวุธเบาอย่างกระบี่ ส่วนเส้าหลินนี่เน้นไม้พลองเป็นหลัก

[sariora123]

เส้าหลินมีทั้งภายในกับภายนอกครับ หนุ่มๆจะเริ่มฝึกพลังภายนอกเป็นหลัก  พอฝึกภายนอกปูพื้นไปสักระยะก็จะฝึกภายใน  ส่วนเต๋านี่ภายในล้วนๆครับ สายนี้จะเน้นใช้อาวุธเบาอย่างกระบี่ ส่วนเส้าหลินนี่เน้นไม้พลองเป็นหลัก

ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเต๋า หรือเซทติ่งแบบโลกเซียนน่ะครับ
เลยอาจใช้คำไม่ค่อยถูก


โดยรวมๅ คงประมาณว่าสายพุทธ คือเน้นการฝึกตัวเองล้วนๆ
ทั้งร่างกาย จิตใจ เพื่อให้ได้พลังมา  คือเป็นพลังที่มาจากตัวเองล้วนๆ ไม่ใช่ภายนอก  คือไม่ต้องกินยาบัพ หรือรับบัพ ต่างๆ  ถ้าไปถึงระดับนึงได้ คือบัพให้ตัวเองได้เลย






ส่วนเซทติ้งแบบพวกเซียนทั้งหลาย(เต๋ากะเซียนเราควารรวมหรือแยกกันผมไม่ทราบ
คือ พวกนี้จะมีปัจจัยการส่งเสริมพลังของตัวเองโดยรับพลังจากภายนอกเข้ามาเภิ่ม เช่น วัตถุดิย
บ หรือ ยาต่างๆ  คือแบบ รับบัพเสริมเพิ่งเอาได้

[pol]

[quote/]


ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเต๋า หรือเซทติ่งแบบโลกเซียนน่ะครับ
เลยอาจใช้คำไม่ค่อยถูก


โดยรวมๅ คงประมาณว่าสายพุทธ คือเน้นการฝึกตัวเองล้วนๆ
ทั้งร่างกาย จิตใจ เพื่อให้ได้พลังมา  คือเป็นพลังที่มาจากตัวเองล้วนๆ ไม่ใช่ภายนอก  คือไม่ต้องกินยาบัพ หรือรับบัพ ต่างๆ  ถ้าไปถึงระดับนึงได้ คือบัพให้ตัวเองได้เลย






ส่วนเซทติ้งแบบพวกเซียนทั้งหลาย(เต๋ากะเซียนเราควารรวมหรือแยกกันผมไม่ทราบ
คือ พวกนี้จะมีปัจจัยการส่งเสริมพลังของตัวเองโดยรับพลังจากภายนอกเข้ามาเภิ่ม เช่น วัตถุดิย
บ หรือ ยาต่างๆ  คือแบบ รับบัพเสริมเพิ่งเอาได้

   ถ้าจะพูดก็ต้องอธิบายกันยาวนะครับ จีนโบราณนี่ห้ามพกพาอาวุธนะท่านอนุโลมเต็มที่ก็พกพาไม้พลองเวลาเดินทางหรือมีติดบ้านนะพอได้ มีดาบ หอก นี่โทษหนัก มีหน้าไม้ ธนู นี่ประหารสถานเดียว วัดเส้าหลินเลยใช้พลองเป็นอาวุธหลัก ส่วนเต๋า(บู๊ตึ๊ง)นี่พกกระบี่ไม้ที่ใช้ทำพิธีของลัทธิ  นิยายเลยเขียนให้เส้าหลินใช้ไม้พลอง เต๋าใช้กระบี่เหล็ก  ส่วนวรยุทธนั้นเส้าหลินจะเน้นกำลังภายนอก บู๊ตึ๊งเน้นกำลังภายใน โดยตอนหนุ่มๆเส้าหลินจะฝึกกำลังภายนอกแต่พอแก่แล้วเพื่อจะได้เอามาสู้ในนิยายได้ ก็จะฝึกกำลังภายในไปด้วยเพราะความจริงคนแก่อายุ 6-70 จะเอาอะไรไปสู้คนหนุ่มๆ?  ส่วนเต๋านี่เด่นเรื่องปรุงยาจริงครับ ฮ่องเต้หลายๆคนก็เสด็จไปเข้าเฝ้าเง็กเซียนก็เพราะกินยาของเต๋าไปนั่นแหละครับ(ฮา)

[DDAvatar]

นิยายเทพเซียนว่ากันตรงๆ มันก็คือนิยายแฟนตาซี แนวฝึกตน ตามความเชื่อพื้นบ้านของชาวจีน
แบบ มนุษย์เรียนรู้การเป็นเซียนผ่านการแสวงหาเต๋า แบบ พวก โป๊ยเซียน นาจา หรือ 3 ราชา 5 จักรพรรดินั่นแหละ


หลักการฝึกตนก็คือการแสงหาเส้นทางอมตะหรือการสำเร็จเป็นเซียน ขึ้นสู่สวรรค์ ตามลัทธิเต๋า
เมื่อพุทธเข้ามา แนวทางนิพพานก็ถูก สรุปว่าเป็นแนวทางเดียวกัน สุดท้ายก็กลายเป็น หลอมรวม
กันซึ่งแนวทางความเชื่อการเป็นเซียนเป็นไง ก็คือแนวทางนิยายแนวนี้แหละ


พอนักเขียน เขียน แนวนี้เยอะๆ เข้าบางอย่างก็กลายเป็น มาตรฐานของนิยายแนวนี้ไป
เหมือนที่พอพูดถึงเอลฟ์ เราก็จะนึกถึง เลโกลัสใน LOR ไง


นิยายแนวเทพเซ๊ยนแรกๆ ต้นฉบับที่คนไทยเรารู้จักกันดีก็คือ เทพยุทธเขาซูซันไง ที่เน้นของวิเศษ
ปราบมารโลหิตกัน  พอมายุคหลังๆ ก็จะพัฒนาทำให้ทันสมัย ปรับแนวคิดแบบนิยายกำลัง
ภายในมาผสม  ค่ายพรรคเริ่มมีมิติมากขึ้น วิชา และของวิเศษก็ยิ่งวิจตร พิศดารมากขึ้น
อย่างไอ้ ระบบ ฝึกตนเป็นขั้นๆ หรือการโดนสายฟ้าผ่าเพื่อผ่านการทดสอบของสวรรค์ เพื่อเลื่อนขั้น


พอยุคหลังๆ ยิ่งผสม แนวนิยายกำลังภายในเข้าไป ก็กลายเป็นนิยายเทพเซียนยุคปัจจุบัน ที่แทบ
ไม่ไปปราบมารให้วุ่นวาย ฆ่าแย่งของวิเศษกันในหมู่ผู้ฝึกตนกันนั่นแหละ

[samuison]

[quote/]
เอิ่มแต่ค่ายใหณ่พรรคอื่นมีเต็มที่ก็แค่ร้อยนิดๆเองนะครับในความเป็นจริงนะ ถ้าเอาในนิยายพรรคอื่นคนจะเยอะแบบโม้ๆแบบค่ายหนึ่งหลายพัน แต่เมืองแม่งมีคนแค่ไม่กี่หมื่นมีโรงเตี้ยมแค่สองสามที่8ค่ายค่ายละหมื่น ก็แม่งไม่มีประชาชนธะรมดาในเมืองแล้วครับดังนั้นไอ้เส้าหลินที่มีคนสองพันนะมันเกินครึ่งของยุทธภพแล้วครับ

[างครั้งผมรู้สึกว่าสำนักของงักปุ๊กคุ้งนี่เล็กกว่าสำนักคุ้มภัยของลิ้มเพ้งจืออีกครับ
ความรู้สกึประมาณคนไม่กี่ร้อยคนยกพวกตีกัน
แต่ต้องยกเว้นประมุขยิ่มไว้คนหนึ่ง
แบบมาไม่ต้องยึดเมืองสักเมืองก็ระดมคนมาได้หลายหมื่นเป็นกองทัพเรียบร้อยแล้ว

นิยายเทพเซียนว่ากันตรงๆ มันก็คือนิยายแฟนตาซี แนวฝึกตน ตามความเชื่อพื้นบ้านของชาวจีน
แบบ มนุษย์เรียนรู้การเป็นเซียนผ่านการแสวงหาเต๋า แบบ พวก โป๊ยเซียน นาจา หรือ 3 ราชา 5 จักรพรรดินั่นแหละ


หลักการฝึกตนก็คือการแสงหาเส้นทางอมตะหรือการสำเร็จเป็นเซียน ขึ้นสู่สวรรค์ ตามลัทธิเต๋า
เมื่อพุทธเข้ามา แนวทางนิพพานก็ถูก สรุปว่าเป็นแนวทางเดียวกัน สุดท้ายก็กลายเป็น หลอมรวม
กันซึ่งแนวทางความเชื่อการเป็นเซียนเป็นไง ก็คือแนวทางนิยายแนวนี้แหละ


พอนักเขียน เขียน แนวนี้เยอะๆ เข้าบางอย่างก็กลายเป็น มาตรฐานของนิยายแนวนี้ไป
เหมือนที่พอพูดถึงเอลฟ์ เราก็จะนึกถึง เลโกลัสใน LOR ไง


นิยายแนวเทพเซ๊ยนแรกๆ ต้นฉบับที่คนไทยเรารู้จักกันดีก็คือ เทพยุทธเขาซูซันไง ที่เน้นของวิเศษ
ปราบมารโลหิตกัน  พอมายุคหลังๆ ก็จะพัฒนาทำให้ทันสมัย ปรับแนวคิดแบบนิยายกำลัง
ภายในมาผสม  ค่ายพรรคเริ่มมีมิติมากขึ้น วิชา และของวิเศษก็ยิ่งวิจตร พิศดารมากขึ้น
อย่างไอ้ ระบบ ฝึกตนเป็นขั้นๆ หรือการโดนสายฟ้าผ่าเพื่อผ่านการทดสอบของสวรรค์ เพื่อเลื่อนขั้น


พอยุคหลังๆ ยิ่งผสม แนวนิยายกำลังภายในเข้าไป ก็กลายเป็นนิยายเทพเซียนยุคปัจจุบัน ที่แทบ
ไม่ไปปราบมารให้วุ่นวาย ฆ่าแย่งของวิเศษกันในหมู่ผู้ฝึกตนกันนั่นแหละ

ขอบคุณครับความจริงอย่าางสัปประยุทธทะลุฟ้าก้ยังพมอีคนต่างเผ่านะครับเช่นปีศาจงูหรือพวกครึ่งพันธุ์ต่างๆในนิยายของผมเล่นมุกเดียวกับแฟนฟิคเรื่องเกท
ว่าจักรวรรดิมีคนหลายเผ่าพันธุ์ก็จริง
แต่เมืองหลวงประชากรส่วนใหญ่จะเป็นมนุษย์ว่างั้น
ตคามชายแดนถึงจะมีสัตว์ประหลาดพันธุ์ต่างๆมากกว่าเดิม

[quote/]   ถ้าจะพูดก็ต้องอธิบายกันยาวนะครับ จีนโบราณนี่ห้ามพกพาอาวุธนะท่านอนุโลมเต็มที่ก็พกพาไม้พลองเวลาเดินทางหรือมีติดบ้านนะพอได้ มีดาบ หอก นี่โทษหนัก มีหน้าไม้ ธนู นี่ประหารสถานเดียว วัดเส้าหลินเลยใช้พลองเป็นอาวุธหลัก ส่วนเต๋า(บู๊ตึ๊ง)นี่พกกระบี่ไม้ที่ใช้ทำพิธีของลัทธิ  นิยายเลยเขียนให้เส้าหลินใช้ไม้พลอง เต๋าใช้กระบี่เหล็ก  ส่วนวรยุทธนั้นเส้าหลินจะเน้นกำลังภายนอก บู๊ตึ๊งเน้นกำลังภายใน โดยตอนหนุ่มๆเส้าหลินจะฝึกกำลังภายนอกแต่พอแก่แล้วเพื่อจะได้เอามาสู้ในนิยายได้ ก็จะฝึกกำลังภายในไปด้วยเพราะความจริงคนแก่อายุ 6-70 จะเอาอะไรไปสู้คนหนุ่มๆ?  ส่วนเต๋านี่เด่นเรื่องปรุงยาจริงครับ ฮ่องเต้หลายๆคนก็เสด็จไปเข้าเฝ้าเง็กเซียนก็เพราะกินยาของเต๋าไปนั่นแหละครับ(ฮา)

ไปเจอนิยายสมัยก่อนเรื่องพระเอกพกธนูมีการเล่นมุกว่า ทหารยามนั้นไม่ว่าอะไรหากพกกระบี่
แต่จะห้ามคนพกธนูว่างั้น

[quote/]


ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเต๋า หรือเซทติ่งแบบโลกเซียนน่ะครับ
เลยอาจใช้คำไม่ค่อยถูก


โดยรวมๅ คงประมาณว่าสายพุทธ คือเน้นการฝึกตัวเองล้วนๆ
ทั้งร่างกาย จิตใจ เพื่อให้ได้พลังมา  คือเป็นพลังที่มาจากตัวเองล้วนๆ ไม่ใช่ภายนอก  คือไม่ต้องกินยาบัพ หรือรับบัพ ต่างๆ  ถ้าไปถึงระดับนึงได้ คือบัพให้ตัวเองได้เลย






ส่วนเซทติ้งแบบพวกเซียนทั้งหลาย(เต๋ากะเซียนเราควารรวมหรือแยกกันผมไม่ทราบ
คือ พวกนี้จะมีปัจจัยการส่งเสริมพลังของตัวเองโดยรับพลังจากภายนอกเข้ามาเภิ่ม เช่น วัตถุดิย
บ หรือ ยาต่างๆ  คือแบบ รับบัพเสริมเพิ่งเอาได้

หากให้ผมอธิบายคือมันจะออกมาคล้ายกับว่าฝึกจากภายนอกสู่ภา่ยใน

ประมาณว่าสำนักอื่นอาจจะเริ่มกำลังภายในฝกึได้เร็วกว่า
แต่เส้าหลินเริ่มจากหาบน้ำผ่าฟืน ตั้แต่ร่างกายภายนอกเลย
ก็มีการบรรยายว่าการฝ่าไปจากภายนอกก่อเกิดลมปราณภายในนี่ยากมากๆ
แต่พอทำได้นั้นเก่งทุกคนเพราะร่างกายพื้นฐานเนหือวก่าชาวบ้านแล้วไม่บาดเจ็บ
ไม่กำลังภายในแตกซ่านง่ายๆเพระากำลังภายในมีการปรับพื้นฐานหนักแน่นส่วนสายมารฝึกง่ายและรวดเร็วกว่าแต่อันตรายมากๆในเวลาฝึก

เส้าหลินมีทั้งภายในกับภายนอกครับ หนุ่มๆจะเริ่มฝึกพลังภายนอกเป็นหลัก  พอฝึกภายนอกปูพื้นไปสักระยะก็จะฝึกภายใน  ส่วนเต๋านี่ภายในล้วนๆครับ สายนี้จะเน้นใช้อาวุธเบาอย่างกระบี่ ส่วนเส้าหลินนี่เน้นไม้พลองเป็นหลัก

เท่าที่ผมเอามุกมาจากฮุ้นปวยเอี้ยงมันก้มีการฝึกท่านั่งม้า การต่อสู้เมหือนกันแต่ไม่บ้าเลือดขนาดเส้าหลิน

[Nobitanian]

หลวงพ่อกวาดลานวัดไม่ล่ำนะ   ถึงพี่แกจะตบเกรียนได้หมดก็เถอะ
คือ สายเส้าหลิน นี่ วิชาข่มสายมารเต็มๆ เลยตีไม่เข้า ถึงตีเข้าก็ฮีลตัวเองได้
แถมตบหนัก


แต่วิชาเส้าหลินแพ้ทางบู๊ตึ้งพอสมควรนะ สายตบหนักเจอสายเบี่ยงพลังแถมสะท้อนได้ก็ลำบากพอตัวเหมือนกัน
ที่สำคัญ สายนี้เจอสายวิชาตัวเบา พริ้ว หนี ทำอะไรไม่ได้แล้ว พระเส้าหลินสายพริ้วไม่ค่อยโผล่มาให้เห็น
สงสัยพอมีเรื่องกันพี่แกพริ้วหนีก่อนเพื่อนจนไม่เคยอยู่ตอนมีเรื่องกัน ไอ้แบบวิ่งไล่ล่าศัตรูนี่แทบไม่เคยเห็น


จำได้เพื่อนเคยเล่าให้ฟัง ว่าบอสตัวนึง ใน บอลเดอร์เกตมีอาชีพเป็นพระที่ปกติจะกากที่สุดในเกม
แต่พอเป็นบอสค่าต้านเวทย์แกต้านได้เกือบทุกชนิดแถมเวลาโจมตีมีผลของสตันตลอด
แถมติดบ่อยพอเล่นสายเวทย์เข้าไปสู้ ทำอะไรเกือบไม่ได้

แต่พอเป็นยุคนิยายเทพเซียน สายพุทธนี่กากพอตัวเลย พวกปราณยุทธ เทพเซียน พวกผู้ฝึกำลังภายใน
นี่ เป็นแค่กี๊ๆ ยังไม่เข้าเรงค์เลย  พอเข้าเรงค์ จักรวาลนิยายเทพเซียน นี่ปล้น ฆ่า กันเป็นปกติ คงไม่มี
ที่ให้สำนักพุทธ ที่เน้นเมตตาปราบแต่มาร ไปอยู่จักรวาลปล้นฆ่าล้างตระกูลกัน มันปรับให้เข้ากับเซตติ้งลำบาก

แนวคิดนิยายจีน นักเขียนมีความคิดพื้นฐานคล้ายๆ กันอย่างนึงคือ วรยุทธ์ ทั้งหมดในใต้หล้าเริ่มต้นจากเส้าหลิน
ถึงจะออกแนวเวอร์ๆ ก็ตามแต่ ก็มีนักเขียนหลายคนรับแนวคิดนี้นะ เส้าหลินก็เลยกินตำแหน่ง สำนักอันดับ 1 ใน
นิยายหลายๆเรื่อง

ก็ไม่ใช่แนวคิดหรอกครับ ต้องบอกว่า จริง ๆ แล้วก็เป็นแบบนั้น วิชาต่อสู้ของจีนโบราณ หลัก ๆ เลยคือ มวยปล้ำ ครับ วิชาดาบ วิชามวย ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ จน ปรมาจารย์ ตั๊กม้อ นำ โยคะ เข้ามาสอนจนกลายเป็นวิชาฝึกปราณ แล้ว ลูกศิษย์ ก็นำ โยคะ ไปรวมกับท่าร่างของ สัตว์ป่า กังงฟู ท่าสวย ๆ  ตัวอ่อน ๆ ของจีนถึงเกิดขึ้นมา


ดังนั้น ถ้าจะบอกว่า วรยุทธ์ใต้หล้า มีพื้นฐานจากเส้าหลิน ก็ไม่ผิด


ส่วนที่ พระสงฆ์ ในนิยายเทพเซียน ค่อนข้างกาก+เลว เพราะพระเอก 100% แม่งเป็นเต๋า ครับ เหตุผลมีแค่นั้นแหละ นี่ยัวไม่นับว่า คนเขียนนิยาย บางคนก็เป็น เต๋า ด้วยนะ ถ้าเจอแบบนั้น พุทธจะยิ่ง กาก+เลว แบบสุด ๆ


แต่สำหรับพระสงฆ์ ตัวบอส นี่ก็ไม่รู้จะเทพไปไหน เทพจนถึงว่า พระเอก ต้องฝึกตนไปจนถึงระดับเดียวกับ เทพ ผานกู่ ถึงจะสู้ได้ ว่ากันไปถึงขั้นนั้น




แต่ถึง พระ จะกาก แต่ของวิเศษ ของพุทธมหายาน ที่ แทบจะไร้เทียมทาน