เรื่อง ปรมาจารณ ทั้งหลายนี่ ปาหี่กันเยอะมาก
อย่างเสี่ยวตง แกเคยไป mma ก็ไม่มีชือเสียงเพราะไม่เก่ง
กลับมาเห็นมวยจีนบ้านตัวเองแล้วคงอนาจใจ
ไม่ทำอะไรมันคงมีแต่ปาหี่กันหมด
ทำเข้าจริงก็โดนเล่นงานจนอยู่ยาก
คาราเต้ มันก็พัฒนามาจากมวยจีนอย่างน้อยมันก็พอใช้งานได้ล่ะนะ
แต่มวยจีนนี่ดิ
มวยจีถ้าอยากมีชื่อจริงๆ คงต้องส่งคนจีน
เข้าไปลุยในMMA จนได้แช้มนี่แหละ
อย่างมวยไทยบ้านเราค่อนข้างมีชื่อ
ก็เพราะนักมวยบ้านเราไปลุยเวที mma หรือ ufc
แสดงฝีมือจนสร้างชื่อมาล่ะ
เห็นว่าสมัยก่อน ไม่มีห้ามเรื่องศอก กับ เข่า
เจอ เข้าวงในร่วงไปหลายราย
เลยต้องออกกฏใหม่มาคุม
นักมวยบางท่านไปเป็นครูมวย(เห็นว่าศิษทางโน้นเรียกกัน master)
แต่ชื่อในวงการไม่ค่อยคุ้นหู
ไม่ดังมากในไทย
เเต่ที่ยุโรปคือมีชื่อเสียง
ผมเคยดูช่องรายการศิลปะ การต่อสู้ ของ เมืองนอก
มีคนมคนเล่า อาจารย์ของเขาบอก
ต่อให้นายฝึกจนเก่ง นายสามารถจัดการพวกนักเลงตามถนนได้
แต่นายก็ยังสู้นักมวยจากไทย หรือเอเชียไม่ได้
เพราะชีวิตเขาโหดร้าย เลยทำให้พวกเขาแข็งแกร่ง
คือนักมวยแชมป์ หลายคนชีวิตนอกสังเวียน
มีแต่เรื่องลำบากกันหลายคน
หลายคนค่าตัวไม่พอกิน ต้องไปรับจ้างหาเงินเพิ่ม
ถ้าไม่แกร่งก็อยู่ไม่รอด