[quote/]
ผมจึงบอกไงครับว่าโจโฉมันรบไม่เก่งผลงานของขุนพลที่ไปรบคนไหนก็คนนั้นสิครับ โจโฉไช้ขุนพลไปรบชนะไช่ว่าโจโฉมันนำทัพรบชนะที่ไหน แต่ที่โจโฉนำทัพแล้วแพ่ยับคือของจริงแน่นอนครับ ถ้าวัดว่าขุนพลใครชนะบ่อยคนนั้นเก่งแม่งเล่าปี่มันไม่เทพไปเลยละครับ อย่าลืมว่าสามก็กคนที่รบชนะรัวๆคือเล่าปี่นะครับมันแพ้นับครังได้เลยไม่เกินสามครัง(แต่แพ้ครังที่สามก็จบแพ้ไปเลย) อย่างที่บอกครับโจโฉมันมีทุนไห้แพ้ได้เรื่อยๆและจำนวนทหารที่ตายก็เยอะกว่าชาวบ้านหลายเท่า ไม่ว่าจะนิยายหรือความเป็นจริงโจโฉเป็นคนเดียวที่เรียกระดมพลเสริมกำลังรบที่้เสียไปได้เรื่อยๆ พอมาดูคนอื่นๆเล่าปี่แทบไม่มีกำลังรบมาเสริมหลังจากมีกองกำลังจนมาถึง พาแดงเล่าปี่มีกำลังแค่หมื่นเดียวเสียทหารไม่ถึงหมื่นแต่โจโฉเสียทหารไปกี่หมื่นกี่แสนแล้ว กับแค่เล่าปี่คนเดียวหรือลิโป้ทหารม้ามีแค่กองเดียวตังแต่ต้นจนจบ ลองเทียบผลงานสิครับว่าโจโฉรบเก่งกว่าคนอื่นตรงไหน แต่อย่างว่าครับมีต้นทุนไห้เสียกับพวกแพ้แล้วจบเลยเห็นชัดๆเลย ว่าตัวเอกคนอื่นมันเหมือนมีชีวีตเดียวพลาดคือจบแต่โจโฉเป็นตัวเอกที่ต่อไห้แพ้กี่รอบหรือแพ้ยับแค่ไหน ก็มีต้นทุนใหม่มาตลอดผมเลยไห้ลองนับเล่นๆว่าโจโฉพาทหารไปตายกี่คนเมื่อเทอเทียบกับตัวเอกคนอื่นๆ
ศึกกองทัพ 18 หัวเมือง กับศึกกัวต๋อนี่โจโฉนำทัพบุกเองเลยนะ ตอนนั้นอายุยังไม่มาก
แต่ศึกเซ็กเพ็กคือแกอายุเยอะแล้ว มันไม่ไหวแน่ๆ
สิ่งที่เล่าปี่ทำคือแค่ชนะศึกเล็กๆครับ ในหมากล้อมหรือพิชัยยุทธซุนวูจะสอนตลอดว่าอย่าชนะแค่ในสนามรบ แต่จงชนะสงคราม
สงครามในที่นี่คือภาพรวมครับ เล่าปี่เก่งครับ กลศึกต่างๆ จริงๆไม่ใช่ขงเบ้งนะครับ แต่เป็นตัวเล่าปี่ซึ่งได้รับการถ่ายทอดความรู้มาจากอดีตแม่ทัพใหญ่โลติดครับ
แต่เล่าปี่มีข้อเสียที่สำคัญในช่วงแรกที่ทำยังไงก็ไม่ประสบความสำเร็จ คือเล่าปี่ไม่ถนัดมองภาพรวมครับ เล่าปี่ทำได้แค่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งได้ขงเบ้งมา ทำให้เล่าปี่เริ่มมี Guideline ในการเป็นใหญ่จริงๆจังๆ ไม่ใช่แค่แก้สถานการณ์เฉพาะหน้า
ส่วนขงเบ้งจริงๆ ไม่ได้เก่งกลศึกอะไรขนาดนั้นครับ สิ่งที่ขงเบ้งทำได้ดีที่สุด คือ สายงานบริหาร การทูตและการเมืองครับ
มันก็เลยเป็นการแบ่งงานกันคือเล่าปี่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าและหน้างาน ส่วนขงเบ้งจัดการด้านบริหารสนับสนุนและวัดผลความก้าวหน้าให้ครับ
โจโฉนี่เก่งของจริงครับ ผมถึงบอกว่าจริงๆโจโฉคือกุนซือคนหนึ่งเลยนะครับ โจโฉเก่งทั้งวางแผนมองภาพรวมและเฉพาะหน้าได้ดีครับ
การที่โจโฉมีทหารมาเติมได้เรื่อยๆ นั่นก็เพราะนโยบายทุนเถียนของวุยก๊กนี่แหละ พอประชาชนมีที่ดินทำกิน มีความมั่นคง เขาก็จะมีลูกมีหลานได้ครับ
ซึ่งโจโฉถนัดการทำสงครามระยะยาวครับ และมีการทำประกันเผื่อแพ้เอาไว้หลายอย่าง
ที่โจโฉชนะด้วยตัวเองก็มีเยอะนะครับ ตอนลิฉุยกุยกีก็บุกเองพร้อมกับขุนพล ช่วงก่อนศึกเซ็กเพ็ก โจโฉทำศึกเองหลายครั้งนะครับ
แต่ระยะหลังแกป่วยเพราะเนื้องอกในสมองทำให้ไม่ได้สู้เอง แต่เน้นบัญชาการจากแนวหลังมากกว่า
แล้วด้านการต่อสู้โจโฉเองก็ไม่ได้กระจอกสังเกตได้ว่า ทหารม้าพยัคฆ์-เสือดาวซึ่งเป็นทหารม้าอันดับต้นๆ Top3 ของแผ่นดิน ถ้าพูดถึงโจโฉก็ต้องพูดถึงทหารม้าที่เปลี่ยนเกมส์ศึกมาแล้วหลายครั้ง
รูปแบบการฝึกเป็นแบบที่โจโฉเขียนตำรา ทั้งอุปกรณ์ที่ใช้ ทั้งรูปแบบการรบ การฝึก โจโฉออกแบบให้หมดตั้งแต่สมัยเป็นนายกองทหารม้า ถ้าโจโฉไม่เก่งการต่อสู้ฝึกคนอื่นให้ทำตามไม่ได้หรอกครับ
แล้วอันที่จริงตามบันทึกของเฉินโซ่ว เล่าปี่สู้โจโฉไม่ได้เพราะทหารม้าของโจโฉนี่แหละ เล่าปี่มีแค่ทหารชาวบ้าน แต่ทหารม้าโจโฉคือระดับอัศวินของชาติตะวันตกเลยนะ เป็นหัวกะทิของหมู่ทหารอาชีพอีกทีถึงจะได้เข้าหน่วยทหารม้าพยัคฆ์เสือดาว
หน่วย Tiger Cavalry ของโจโฉ ทหารม้าหนักที่สร้างชื่อให้กับโจโฉ
หน่วย Leopard Cavalry ของโจโฉ ทหารม้าเกราะกลางที่อาจจะปะทะหนักแบบหน่วยพยัคฆ์ไม่ได้ แต่มีความคล่องตัวในสนามรบสูงกว่ามาก
