ท่านเกลียดมุกการยื่ดเรื่องวิธีไหนของมังงะหรือนิยายญี่ปุ่นมากที่สุดครับ?

[Rem 870]

วิธีการยืดเรื่องที่ผมเกลียดที่สุดก็คือการเพิ่มตัวละครครับ แบบในเรื่องที่ใช้มุขนี้จนน่าเกลียดที่สุดก็คือ Kingdom ซึ่งตัวเอกเป็นขุนพลของจิ๋นซี่ฮ่องเต้และต้องออกรบเพื่อทำการรวมแคว้นทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวกัน  ในเรื่องจะเอาตัวประกอบกิ๊กก๊อกที่ไหนก็ไม่รู้มาอัพสเกลให้ดูมันเก่ง แล้วคราวนี้ก็ยืดเรื่องไปได้พอสมควรหลังจากนั้นก็ให้มันตาย  จนตอนนี้ปาไป 70 กว่าเล่มก็ยังยึดเเคว้นหานไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

• Tweet

[richter]

พวกชอบเติมน้ำครับ ยัดรายละเอียดที่ไม่น่าสนใจและไม่เคยถูกนำมาใช้หรืออ้างอิงใดๆ ในเรื่อง 

[saengdaed]

เพิ่มตัวละครไม่เท่าไหร่ยังจะมาเพิ่มพลังจนมาย้อนดู พวกโหด ๆ ตอนแรก ๆ ที่เล่นเราซะเกือบตุย กลายเป็นพวกกีกี้ไปเลย

[KAGUYA]

ยัดเเต่น้ำแต่ไม่ยอมเข้าเนื้อหาหลักซะทั้งที่ใบ้ไว้เยอะ

[Nobitanian]

แบบ ดราก้อนบอล ครับ อย่างเวลาชาร์จบอลเก็งกิ นั่งดู อยู่ 3 อาทิตย์ กว่าจะได้ยิง...

[Rem 870]

แบบ ดราก้อนบอล ครับ อย่างเวลาชาร์จบอลเก็งกิ นั่งดู อยู่ 3 อาทิตย์ กว่าจะได้ยิง...

  ถ้าเรื่องนั้นต้องไปด่าทีมงานอนิเมะครับ ในมังงะจำได้ว่าใช้เวลาไม่นานนะเออ 

[gundam666]

แนวที่น่าจะจบแต่ดันยืนเรื่องออกจนเละเทะ  ไม่ก็หักมุมเอาใจแม่ยก  รวมถึงแนว Woke Power ด้วย

[tidday2521]

พวกชอบเติมน้ำครับ ยัดรายละเอียดที่ไม่น่าสนใจและไม่เคยถูกนำมาใช้หรืออ้างอิงใดๆ ในเรื่อง 

เหมือนกันครับ เบื่อการเติมน้ำ โดยเฉพาะบรรยายสรรพคุณไอเท็มและอุปกรณ์ ซึ่งจะใส่รายละเอียดลงมาทำไมเยอะแยะก็ไม่รู้ทั้งที่แม่งเอามาใช้แค่ครั้งเดียวแล้วไม่มีการใช้อีกเลย
อย่างบางเรื่องที่แม่งเป็นนิยายรักธรรมดา แต่มรึงจะอธิบายวิธีการทำเบ็ดตกปลามาซะเกินรายละเอียดทำไมก็ไม่รู้ ลงรายละเอียดแม้กระทั่งระดับความยาวของคันเบ็ด แล้วยังการฟั่นด้ายทำสายอีก
อยากจะตะโกนบอกเลยว่า มรึงเขียนนิยายรักน่ะ ไม่ใช่นิยายเซอร์ไววัล.... มรึงจะมาพร่ำเพ้อพรรณนากับสิ่งที่ไม่จำเป็นถึงกว่า 1/3 ของตัวบทไม่ได้น่ะเว้ย
หนังสือ 300 หน้า พี่แกบรรยายอัตตลักษณ์สิ่งของไปแล้ว 120 หน้า.... เพื่ออะไรว่ะ

[gundam666]

อ๋อลืม อีกแนวที่ไม่ชอบเลยก็คือแนวกีฬา ที่เล่นจริง 5 นาที ที่เหลือย้อนอดีต ทั้งตอน

[Rem 870]

[quote/]เหมือนกันครับ เบื่อการเติมน้ำ โดยเฉพาะบรรยายสรรพคุณไอเท็มและอุปกรณ์ ซึ่งจะใส่รายละเอียดลงมาทำไมเยอะแยะก็ไม่รู้ทั้งที่แม่งเอามาใช้แค่ครั้งเดียวแล้วไม่มีการใช้อีกเลย
อย่างบางเรื่องที่แม่งเป็นนิยายรักธรรมดา แต่มรึงจะอธิบายวิธีการทำเบ็ดตกปลามาซะเกินรายละเอียดทำไมก็ไม่รู้ ลงรายละเอียดแม้กระทั่งระดับความยาวของคันเบ็ด แล้วยังการฟั่นด้ายทำสายอีก
อยากจะตะโกนบอกเลยว่า มรึงเขียนนิยายรักน่ะ ไม่ใช่นิยายเซอร์ไววัล.... มรึงจะมาพร่ำเพ้อพรรณนากับสิ่งที่ไม่จำเป็นถึงกว่า 1/3 ของตัวบทไม่ได้น่ะเว้ย
หนังสือ 300 หน้า พี่แกบรรยายอัตตลักษณ์สิ่งของไปแล้ว 120 หน้า.... เพื่ออะไรว่ะ

  ผมว่าบากิใช้มุกนี้ประจำเลยนะครับ 

[cemeteryzx]

อะไรที่มัน"ไร้สาระ"น่ะครับ
พวกคำบรรยายสรรพคุณต่างๆยังพอเอามาเติมความรู้ได้บ้าง ไม่ก็เห็นโลกทัศน์ของเรื่องนั้นๆได้มากขึ้น


แต่ไอ้บ่นฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อลอยไปเรื่อย โคตรน่ารำคาญ เคยหยุดตามเรื่องนึงเพราะความฟุ้งซ่านของพระเอกนี่แหละ

[Rem 870]

อะไรที่มัน"ไร้สาระ"น่ะครับ
พวกคำบรรยายสรรพคุณต่างๆยังพอเอามาเติมความรู้ได้บ้าง ไม่ก็เห็นโลกทัศน์ของเรื่องนั้นๆได้มากขึ้น


แต่ไอ้บ่นฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อลอยไปเรื่อย โคตรน่ารำคาญ เคยหยุดตามเรื่องนึงเพราะความฟุ้งซ่านของพระเอกนี่แหละ

  ไอ้หนุ่มมหาลัยคนนั้นสินะครับ?    ผ่านมา 42 เล่มถ้าเป็นมังงะเรื่องอื่นอย่าว่าแต่จูบเลยป่านนี้มีลูกไป 3 คนแล้วมั้ง 

[saengdaed]

อะไรที่มัน"ไร้สาระ"น่ะครับ
พวกคำบรรยายสรรพคุณต่างๆยังพอเอามาเติมความรู้ได้บ้าง ไม่ก็เห็นโลกทัศน์ของเรื่องนั้นๆได้มากขึ้น


แต่ไอ้บ่นฟุ้งซ่านเพ้อเจ้อลอยไปเรื่อย โคตรน่ารำคาญ เคยหยุดตามเรื่องนึงเพราะความฟุ้งซ่านของพระเอกนี่แหละ

บรรยายสรรพคุณ นึกถึงเรื่องโรงเรียนลูกผู้ชายเลยบรรยายซะ คนนึกว่ามีอยู่จริง

[Rem 870]

[quote/]
บรรยายสรรพคุณ นึกถึงเรื่องโรงเรียนลูกผู้ชายเลยบรรยายซะ คนนึกว่ามีอยู่จริง

  เอาจริงๆสมัยก่อนมังงะญี่ปุ่นก็อำเราเยอะเหมือนกันนะครับ แบบใน City Hunter มีตอน 1 พระเอกใช้ปืนลูกโม่ยิงเข้าจุดเดิมในระยะ 15 เมตร โดยบอกว่าปืนกระบอกนั้นเป็นปืนหนึ่งในพันที่ทำได้ แต่ในความเป็นจริงแล้วที่สนามปืน ปืนธรรมดาถ้าคนยิงแม่นพอผมเห็นนักกีฬายิงปืนทำให้ดูตั้งหลายคน

[KAGUYA]

[quote/]
บรรยายสรรพคุณ นึกถึงเรื่องโรงเรียนลูกผู้ชายเลยบรรยายซะ คนนึกว่ามีอยู่จริง

ถ้าพูดถึงบรรยายซะจนคิดว่าจริงนี่ หมอKนี่ก็เหมือนนี่

[zeadragon]

ยัดตัวละคร สุ่มๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวกับโครงเรื่องหลัก อัพสเกลพลัง 

เสียเวลาฝึกจนเก่งกว่าจะปราบได้

เสร็จแล้วก็ วนซ้ำเหมือนเดิม

[rider555]

ลองดูมุข วากาบอนของคนเขียนสแลมดั้งค์สิ  ตัวละครเดินกลางป่า ฉากละเอียดยิบ ป่าไหวสั่น ลมพัด ใบไม้ร่วง สัตวตัวเล็กตัวใหญ่เดินไปมา  ตัวละครเงยหน้ามองดวงอาทิตย์แล้วก็ยิ้ม  หมดไปแล้ว 1 ตอน  เฮ้ยยย!! ไรวะ!

[Rem 870]

ลองดูมุข วากาบอนของคนเขียนสแลมดั้งค์สิ  ตัวละครเดินกลางป่า ฉากละเอียดยิบ ป่าไหวสั่น ลมพัด ใบไม้ร่วง สัตวตัวเล็กตัวใหญ่เดินไปมา  ตัวละครเงยหน้ามองดวงอาทิตย์แล้วก็ยิ้ม  หมดไปแล้ว 1 ตอน  เฮ้ยยย!! ไรวะ!

  นั่นคือศิลปะ! อาจารย์เฉลิมไทยไม่ได้พูดแต่ผมอ้างชื่อเขามาเพื่อความขลัง 

[tidday2521]

ลองดูมุข วากาบอนของคนเขียนสแลมดั้งค์สิ  ตัวละครเดินกลางป่า ฉากละเอียดยิบ ป่าไหวสั่น ลมพัด ใบไม้ร่วง สัตวตัวเล็กตัวใหญ่เดินไปมา  ตัวละครเงยหน้ามองดวงอาทิตย์แล้วก็ยิ้ม  หมดไปแล้ว 1 ตอน  เฮ้ยยย!! ไรวะ!

ของแบบนี้ ดราก้อนบอลทำประจำ เจอฉากตึกรามบ้านช่องไป 10 หน้า หมดไปหนึ่งสัปดาห์ ...
สัปดาห์ที่ต่อมา ตึกรามบ้านช่องเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมาตัวละครออกมาในสองหน้าสุดท้าย ยืนมองหน้ากัน...จบ
สัปดาห์ที่สาม โคลสอัพกับซูมเอาท์ตัวละครที่มุมมองต่างๆ จากนั้นตัวละครทักทายกันไม่กี่ประโยค ... จบ
สัปดาห์ที่สี่ ย้อนความสามสัปดาห์ที่ผ่านมา จบการทักทาย จากนั้นเริ่มพูดเข้าประเด็น ...จบตอน
สัปดาห์ที่ห้า ย้อนความท้ายตอนของสัปดาห์ที่สี่ ...ตัดไปฉากเดินหาที่คุย ด้วยมุมต่างๆ จบตอน...
สัปดาห์ที่หก เดิน เดิน และเดิน จบตอนด้วยฉากได้ที่คุย
สัปดาห์ที่เจ็ด .... กรุพอเลย ไม่อ่านแม่งมันแล้ว เสียเงินแม่งทุกสัปดาห์ แต่ไม่ได้เนื้อเรื่องห่าอะไรเลย (จะให้อ่านเรื่องอื่น ไอ้เราก็ไม่ได้ตามขนาดนั้น)
และนี่ก็คือจุดแตกหักของผมกับการ์ตูนรายสัปดาห์

[samuison]

ผมชอบนะ การบรรยายสรรพคุณของโรงเรียนลูกผู้ชายหรือบากิ
ไปเจอฝรั่งแซวใน reddit ว่าพวกข้าต้องฟังตำนาน




"บุรุษยืนหยัด"


 ไปอีกกี่ครั้งฟะ