อย่างที่ผมเคยแซวว่านิยายจีนชอบให้คนตะวันตกยกทัพจำนวนมากกว่าล้านคนข้ามเขาข้ามทะเลทรายมาตีราชวงศ์จีนได้เพื่อความตื่นเต้น
ทำให้ตอนนี้ผมอ่านแนวตะวันตกแล้วรู้สึกการศึกมันเล็กไปเลยครับ
คือแนวอิเซไคไปจักรวรรดิโรมันคนตะวันตกแต่ง
ศึกตัดสินกับบัลแกเรีย
อาจจะเพราะมีสงครามกระจายไปทั่ว
แต่ฝ่ายโรมอิเซไคใช้สองพันเอาชนะสี่พันของบัลแกเรียได้
สังหารซาร์ของบัลแกเรียและบุตรชายได้ในสนามรบคือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่
ผมเจอจำนวนเท่านี้ปรับสมองไม่ถูก
ว่าสเกลระดับพัน ขาวจีนอิเซไคจะเล่นมุกนี้ในช่วงแรกๆว่าใช้กำลังนัอยเอาขนะชาวญี่ปุ่นนับพันก็ว่าไป
เริ่มมีความดีความชอบเป็นเนื้อเรื่องต่อไป
แต่ของแดนตะวันตก นับเป็นศึกตัดสินแล้ว
แม้จะบรรยายว่าทัพหลักสี่หมื่นนั้นรบติดพันที่อื่นก็ตาม
ทุกท่านมองว่าอย่างไรบ้างครับ?
อ่านทั้งสองซีกโลกเทียบกัน
ทำให้ยิ่งคิดว่าทหารโรมันยกทัพสองล้านมาตีกำแพงเมืองจีนนั้นตลกเอามากๆ
ในแนวตะวันตกแค่สี่หมื่นก็สร้างอันตรายแก่โรมได้แล้วว่างั้นล่ะครับ
ไปเจอความเห็นในแนวcrusader king
คนวิจารณ์ว่าผู้ผลิตเกมชอบผลิตให้ทางตะวันตก สมจริง หดหู่
แต่สร้างเนื้อเรื่องให้ทางตะวันออกแฟนตาซีมากๆ
มุกแนว warhammer ทางตะวันตกเครียดๆ ท่านเคาน์ต่างๆแย่งอำนาจกัน
ทางตะวันออก เทพเจ้ามังกรตัวเป็นๆปกครองอาณาจักร

ทุกท่านมองว่าอย่างไรบ้างครับ?
ด้วยการอัพเดทจักรวาลไทป์มูนเองก็เช่นกัน
อ.นาสุกำหนดว่าตะวันออกมีเซียนตัวเป็นๆอีกเช่นกันและมีจำนวนผู้ใช้เวทย์มากกว่าหอนาฬิกา
แต่ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับโลกมนุษย์
ผมไปเจอคนแต่งแฟนฟิค
แฮร์รี่ พอตเตอร์ ที่อยากขยายจักรวาลให้กว้างขึ้น
ก็จำใจตัองให้จีนมีจำนวนพ่อมดมากกว่าตามอัตราส่วนประชากร
แต่กำหนดมุกแบบเดียวกับอ.นาสุหรือที่ตะวันตกมองจีนคือ
Isolationism
อยู่อย่างโดดเดี่ยว
ไม่สนโลกภายนอก
ทำให้ทั้งที่จำนวนมากกว่ากลับไม่ส่งผลกระทบต่อเนื้อเรื่องของจักรวาลหลักมากนัก
ทุกท่านมีมุมมองอย่างไรตรงมุกรักสันโดษของชาวจีนที่ตะวันตกมองครับ?