รู้จักเรื่องนี้มานานแล้ว ตั้งแต่สมัยเว็บตุรกียังอยู่นู่น แต่ก็ไม่เคยได้อ่านสักที
จนกระทั่งได้ข่าวว่ามันประกาศทำอนิเม เลยคิดว่าจะได้ฤกษ์อ่านสักที แถมมังงะก็ออกจบแล้วด้วย
ก็เลยจัดมาเลย เล่ม 0 ถึง 23 รวมเป็น 24 เล่ม นั่งอ่านให้ตาแฉะ
หลังอ่านจบแล้วมีหลายประเด็นที่รู้สึกคาใจ เลยอยากจะเมาท์หน่อย
1. "ดาบดำ" ที่งอกมาจากแขนขวาของเคนท์เซลมันคืออะไร ในเรื่องก็ไม่ได้เฉลย
มันเกี่ยวอะไรกับพลังภูทของเคนท์เซลรึเปล่า เพราะต้องพึ่งแสงจันทร์ในการใช้งานเหมือนกัน
2. ความสัมพันธ์ระหว่างเจ๊อัลเทีย (เจ๊กินโชตะ) กับทหารรับจ้างที่ใช้ดาบมาร สองคนนี้เกี่ยวข้องกันยังไง
สองคนนี้เจอกันตั้งแต่เล่มแรกๆ เลย ฝ่ายดาบมารดูเหมือนจะรู้จักเจ๊ (มีพูดทิ้งท้ายด้วยว่า "ได้มีเจอหน้าในที่แบบนี้...") แต่เจ๊แกจำอีกฝ่ายไม่ได้ซะงั้น
หลังจากนั้นได้เจอกันอีกทีก็ช่วงศึกสุดท้ายโน่นเลย เจ๊แกยิงหน้าไม้เข้าที่ไหล่นายดาบมาร อีกฝ่ายก็มองหน้าเจ๊แล้วใบ้กินจุดก่อนจะถอยหลบฉากไป
แล้วก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันอีกเลยยันจบเรื่อง ทิ้งความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไว้ให้เป็นปริศนาคาใจเล่นๆ
3. โลลิเผ่าวิทเทห์ที่มาขอร้องเอลซาเรีย (ที่ตอนจบได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินี) ให้ช่วยหยุดยั้งเกล็น แล้วบทก็หายไปจากเรื่องเลย
ทั้งที่น่าจะเป็นตัวละครสำคัญในฐานะเผ่าวิทเทห์ที่หลุดรอดจากการโดนผนึกแท้ๆ แถมยังเป็นต้นเหตุให้พวก "เจ็ดผู้กล้า" เข้าถึงวิทยาการมืดของฝั่งนู้น
จนกู่ไม่กลับอีกต่างหาก พวกนี้ยอมมอบวิทยาการแลกกับการได้รับการคุ้มครอง แต่พอได้รู้ว่าเกล็นคิดจะใช้วิทยาการที่ได้รับมาจากพวกตน
ทำลายผนึกแล้วเข้ายึดครองทั้งสองฝั่ง ทำให้เกิดแตกหักกัน พ่อของนางลอบสังหารเกล็นพลาดจนแตกซะเอง นางเลยมาขอให้เอลซาเรียช่วย
เสียดายบทมาก นึกว่าการมาของนางจะทำให้พวกเคนท์เซลได้อะไรที่เป็นวิทยาการวิทเทห์มาใช้ซะอีก เช่นการตีอาวุธ เกราะ เรือหาะ หรือวิชาดาบของฝั่งนู้น ฯลฯ
4. เกล็นที่คืนชีพมาด้วยร่างใหม่พร้อมด้วยกระบวนท่า "มายาสวรรค์" ที่คิดค้นมาเพื่อทำลาย "ปีกสีนิล" โดยเฉพาะ แต่...
ตอนที่โผล่มาพร้อมกับทำลายท่า "ปีกสีนิล" ที่เคนท์เซลกับอิกเฟซใช้คู่กันจนยับเยินนี่ สัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังเลย ปกติใครที่โดนท่านี้เข้าไปถ้าไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส
กันทั้งนั้น แต่ท่าพิฆาตที่ใครๆ ก็หวาดกลัวนั้นกลับโดนทำลายพร้อมกันโดยบอสใหญ่ของเรื่องอย่าง เกล็น ที่คืนชีพมาด้วยวิทยาการวิทเทห์ ในร่างกายใหม่ที่ก้าวข้ามขอบเขต
ของมนุษย์ แม้เคนท์เซลกับอิกเฟซจะเป็น "ปรมจารย์ดาบ" แต่ก็สู้ไม่ได้ โดนตบแพ้ยับเยิน จนทั้งคู่ต้องไปฝึกวิชาเพิ่มแบบเอาเป็นเอาตย แถมเคนท์เซลยังต้องไปเผชิญหน้ากับ "ราชาแห่งนภา" เพื่อเจรจาขอแร่ภูตมาตีดาบใหม่อีก สุดท้ายกลับเขียนบทให้เกล็นโดนเก็บด้วยการใช้ปืนใหญ่เวทย์สไนป์จากระยะไกลซะงั้น! เอ้า! ปกติมันต้อง
เขียนบทให้พระเอกสำเร็จวิชาใหม่เพื่อเอาไปสู้บอสไม่ใช่เรอะ ดาบแร่ภูตที่ตีมาก็นึกว่าจะเอามาใช้คู่กับท่าใหม่ซะอีก แถมเกล็นที่คืนชีพรอบที่สามมาเป็นสัตว์ประหลาดยักษ์
ยังกะบอสผีชีวะ กลับโดนปิดฉากด้วย "อะไรสักอย่าง" ที่เคนท์เซลในร่างภูตปล่อยออกมาเฉยเลย
สรุปว่าท่าที่เทพที่สุดในเรื่องก็คือ "มายาสวรรค์" ที่ไม่มีใครทำลายได้จนต้องไปหรอยจากระยะไกลแทนนั่นเอง...
5. อันนี้เป็นความรู้สึกต่อบทของ "เจ็ดผู้กล้า" แต่ละคน
เกล็น - มาดลาสบอสตั้งแต่แวบแรกที่โผล่ (แหงแหละ ก็พี่แกเล่นยืนตรงกลางหราซะขนดนั้น) อาจมีตกใจที่โดนเก็บตั้งแต่กลางเรื่องอยู่บ้างก้เถอะ เขียนบทช่วงแรกมา
นึกว่าจะเป็นคนดี (ย์) สุดสำนึกผิดสุด สรุปว่าแกนั่นแหละเลวที่สุด
อิชูดีน - สลิ่มเกล็น เกล็นจะทำอะไรก็พร้อมสนองทุกอย่าง
เลเบลอนด์ - ตัวที่มีไว้สับขาหลอก ช่วงที่เกล็นตายรอบแรกนี่พี่แกอำนาจล้นฟ้ามาก พอเกล็นคืนชีพเท่านั้นแหละ หุ้นร่วงยาวๆ
ชเตมเวลห์ - คนที่หนึ่ง ช่วยแสดงให้เห็นว่า "เจ็ดผู้กล้า" ตกต่ำได้ขนาดไหน (ถึงจะต่ำมาตั้งแต่ต้นแล้วก็เหอะ)
บาเรสต้า - คนนี้น่าอนาถเกือบที่สุดแล้วในบรรดาเจ็ดคน ชอบพาร์ทย้อนอดีตที่แสดงถึงความสัมพันธ์กับแอชรีทมาก ตั้งแต่แรกก็ไม่ได้อยากจะเป็นผู้กล้าอยู่แล้ว
แต่อยากจะเป็นพ่อค้าตามรอยพ่อมากกว่า ติดที่ไม่มีหัวด้านค้าขายแต่ดันมีร่างกายแข็งแรงเลยโดนพ่อส่งไปเข้าร่วมภารกิจ ตอนที่เสียสตินึกว่าแอชรีท (ในร่างเคนท์เซล)
จะมาช่วยตัวเองเหมือนในอดีตนี่ ขนาดเคนท์เซลยังต้องร้องไห้ให้กับสภาพน่าสังเวทของอดีตสหายจนต้องรีบส่งไปสบายเลย
นิวเก็นเฟร็ท & กิลเล็นกูร์ฟ - มาเป็นแพคคู่และไปเป็นแพคคู่ บทเหมือนมีให้ครบๆ เจ็ดคนไปงั้นแหละ ฉากย้อนอดีตอะไรก็ไม่มีเหมือนใครเขา อนาถสุดแล้วมั้ง
หวังว่าภาคสองจะสานต่อปมที่ทิ้งไว้ในภาคแรกนะ
