ที่ห่วยอีกอย่างก็คือสักพักตัวประกอปพลังระดับตบได้ทั้งประเทศมีเกลื่อน แถมวนลูปอัพพลังแบบเกลื่อนแบบเดิม อีกหลายรอบ เลยยิ่งมั่วว่าไอ้พวกอ่อนๆตอนแรกมันคุมเมืองใหญ่โตได้ไง คือมีตัวประกอปเดินผ่านเมืองสักตัวก็ปล้นทั้งเมืองสบายๆแล้ว เรื่องดังเมื่อก่อนนิกายใหญ่ก็มีตัวแบกไม่กี่คน ถ้าไม่นับตัวแบก สาวกทั่วไปก็งั้นๆ ผู้อาวุโสก็ไม่ได้โหดขนาดไปยึดตระกูลระดับกลางได้ด้วยซ้ำ แต่สมัยนี้แค่สาวกสายนอกสุ่มๆ ก็ระดับยึดทั้งเมือง
ไม่ต้องมาแถว่าเรื่องดังๆ ก็ยังมีอัพพลังหรอก DB ทั้งจักรวาลระดับพลังเกินซุปเปอร์ไซย่า 1 ก็มีแค่ไม่มีกี่คน โจรสลัดเกิน เกิน 7 เทพก็ยังไม่เยอะ แถมแต่ละตัวก็มีที่มาที่ไปว่าทำไมมันเก่ง ไม่ใช่ตัวประกอปสุ่มๆ มากันเกลื่อน
ผมยังคาใจกับสัประยุทธทะลุฟ้าที่บอกว่า ราชวงศ์วางกำลังไว้ที่สำนักม่านเมฆาเป้ฯกองทหาร
ผมก็งงว่ากองทหารมันพลังฝีมือเท่าไร
มีความจำเป็นอะไรต้องเอาไปวางไว้อย่างนั้น?
ผมพยายามแก้ตัวว่าระดับหัวหน้างองครักษ์หรือขุนพลนั้นพอจะยึดครองภูเขาเป็นไต้อ๋องโจรได้แบบเตียวหุย
แต่เจอยอดฝีมือจริงๆก็จะลำบาก
หรือผมงงว่าทำไมฮ่องเต้ทำท่าว่าข้าเก่งอยู่ไ้ดตอลดทั้งที่ฝีมือกระจอกกว่าชาวบ้าน
ชาวยุทธที่ฆ่าคนแม้แค่มองหน้าหาเรื่องกัน
กลายเป็นคนเกรงใจฮ่องเต้ขึ้นมาหรือ?
[quote/]
ตามประวัติศาสตร์ ตอนเมืองที่ก๋วยเจ๋งคุมแตก เจ้าเมือง 60-70 แล้วนะ ถ้าสมมุติว่านั่นคือก๊วยเจ๋ง
มารบูรพา ไม่แก่ตายก็แทบจะเป็นอัลไซเมอร์ละ 
แต่ที่ตลกคือ โม้ไว้มากมายทั้งค่ายกล ทั้งตำราพิชัยสงคราม
สุดท้ายเมืองก็แตกอยู่ดี คือพวกวิชาต่างๆไม่รู้ว่าสอนลูกหลานไม่ได้ หรือมองโกลพัฒนาขึ้น
สรุปเหล่าจอมยุทธในภาคดาบมังกรหยก หลายๆสำนักก็ไม่เห็นจะชนะทางการ ยิ่งเม้งก่านี่ตายเหี้ยน
เม้งก้าแก้ตัวว่า
เตียบ่อกี้ไปพบจูหยวนจางและขู่ไว้ในภาคการ์ตูนน่ะครับ
ภาคนิยายนี่เตียบ่อกี้ทิ้งเม้งก้าไปเลย
ทั้งที่ผมมองว่าไม่ต้องพึ่งเตียบ่อกี้
เอาเจ้าค้างคาวปีกเขียวที่วิ่งโคตรไวสักหนึ่งคนไปตบหน้าจูหยวนจางคนหนึ่งก็คอกหักตายแล้ว
ไม่ต้องไปพึ่งยอดฝีมือเทพๆคนอื่น
..
เรื่องวรยุทธคัมภีร์ต่างๆ
ก๊วยเจ๊งมองว่าเป้นของอัปมงคลทำให้สหายฆ่ากันเลยไม่สอนให้ลูกน่ะครับ
เราก็เห็นว่าก๊วยพู๊กระจอกแค่ไหน
ผมจำได้ว่าผมเคยบอกแล้วนะเก้าหางเป็นลูกน้องของหนี่หวา เจ้าแม่กวนอิมไม่เกี่ยวคนละตำนานเลย
จริงๆ แล้ว จีนเป็นกรณีศึกษาของการพัฒนาลัทธิบูชาบรรพบุรุษไปสู่ศาสนาแบบพาแกนได้ดีเลย
เพราะเป็นประเทศที่ บันทึกเยอะ และ เทพท้องถิ่น พัฒนาเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
อย่าง คนส่วนใหญ่ จะไม่รู้หรอกว่า จุ้ยโบเนี้ยว (เจ้าแม่ทับทิม) กับ ม่าจ้อโป๋ เป็นคนละองค์กัน
เรียกว่าเป็นเทพคนละพื้นที่เลยแต่เป็นเทพแม่น้ำเหมือนกัน พวกนักศาสนวิทยา ส่วนใหญ่ใช้
การสังเกตุ พวกเครื่องแต่งกายกับ ของที่ถือ จะรู้ว่าเป็นคนละองค์กัน หลังๆ ก็เลย เกิดการรวมกัน
อย่างซือโย่วอันนี้ น่าจะเป็น วีรบุรุษของพวกพื้นเมืองของแม่น้ำฮวงโฮที่โดนจักรพรรดิเหลืองขับไล่
ด้วยการใช้เทคโนโลยี รถศึก ทำให้เอาชนะชนพื้นเมืองและทำให้ชนพื้นเมืองอพยพลงใต้
ภายหลังก็กลายเป็นเพทอัคคีไป
ไซอิ๋วเป็นวรรณกรรม แสดงถึงการ ปะทะทางวัฒนธรรม ระหว่างเต๋ากับพุทธ ในช่วงรุ่งเรืองของพุทธ
เทพในแนวคิดของเต๋าเลยถูกกดอำนาจ
กว่าพุทธจะหมดอำนาจก็เรียกว่าปลายราชวงศ์ถังแล้ว ทัศนคติมันฝังกลายเป็น แนวคิดพื้นฐานไปแล้ว
ในนิยายเทพเซียนจะเห็นว่า เต๋าจะด่าพวกพุทธบ่อยว่าพวกผู้ฝึกทางพุทธวันๆ ไม่ทำอะไร ปล่อยมารร้ายเพ่นพ่าน
ไปเจอมาว่าซือโหยวนี่น่าจะเป็นชนเผ่าสักอย่างที่มีเสื้อคลุมหนังสัตว์เลยมีตำนานว่ามีหัวเป็นสัตว์
แต่มีเทคโนโลยีอาวุธที่ดีเลยมีตำนานดาบซือโหยวในแนว ศาสตราวุธ
อีกเรื่องแสดงว่าลอจิสติกส์ชนะอาวุธคมกล้า
รถศึกที่ขนทหารไปมาด้วยความรวดเร็วสำคัญกว่าอาวุธ
มีคนวิเคราะห์ว่า จักรพรรดิเหลือง
น่าจะเป็นพวกอินโด ยุโรเปียน อารยัน วัฒนธรรมรถศึกในตำนานอะไรเทือกนั้นมากวก่าชนพื้นเมือง
..
เรื่องเทพเจ้าผมไปเจอมาว่า
เจิ้งเหอ แม้ทางเทคนิคจะเป็นมุสลิม
แต่ก้นับถือพระแม่เจ้าแห่งท้องทะเล
ก็เเป็นเรื่องที่น่าสนใจว่าชาวเรือจะมีธรรมเนียมของตนเองในการเดินเรือล่ะนะครับ
ว่าเวลาเรือจะจมเจอพายุ
ภาวนากับอะไรได้ผลเราก็เอาสิ่งนั้นล่ะ
