คือมีพร้อมทุกอย่าง ที่อยู่อาหาร ความรู้ทุกอย่างในจักรวาล
ดินแดนแรงโน้มถ่วงหลากระดับ อากาศหนาแน่นปรับได้หมด
แม้กระทั่งความพร้อมของร่างกายที่ไร้ขีดจำกัดในดินแดนนั้น
เช่น วันนี้วิ่ง100 ม. หมดแรงวันรุ่งขึ้นก็เพิ่มเป็น 110 ม. ไล่ไปๆ จนวิ่งต่อเนื่อง 1 ปีแสงก็ได้
โดยมิติเวลาจะเหมือนหยุดไว้ที่เดิม
ไม่มีแก่ไม่มีตาย
ต่อให้เผลอทำร่างระเบิด ก็จะตื่นขึ้นมาร่างกายสมบูรณ์ในวันถัดไป
ไม่มีความเสื่อมถอย อ่านหนังสือแล้วไม่มีวันลืม
ต่อให้ขยันฝึกจนยกนน.ได้ 1 ตัน แล้วอู้ไปฝึกเรื่องอื่น เป็นสิบๆปี
ก็สามารถกลับมายกได้ 1 ตันทันที
คือเรียกว่าไม่มีอะไรแย่เลยในการฝึกฝน
แต่มีข้อเสียอย่างเดียวคือ มันเป็นมิติที่เข้าไปได้ครั้งเดียว แล้วพอออกมาก็จะเข้าไปไม่ได้อีกเลย
แถมเป็นมิติปิด ที่มีไว้เพื่อฝึกฝนล้วนๆ
ไม่มีสิ่งบันเทิง หรือการติดต่อผู้คน
คือเป็นมิติปิด ที่ถูกสร้างมาไม่ให้วอกแว่กเรื่องอื่นๆ
ความรู้มีทุกอย่างแต่ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก
คือ ความรู้ 18+ ก็เป็นแนววิชาการรู้ไปก็ไม่หื่น
อาหารมีให้กินแต่ก็รสชาติธรรมดาไม่แย่แต่ก็ไม่ถึงขั้นสุดยอด เว้นแต่จะทำเอง
แล้วต้องเลือกระยะเวลาที่จะเปิดประตูเข้าออกก่อนจะเข้าไป ว่าจะเข้าไปฝึกกี่ปี
โดยพอออกมาก็จะเข้าไปไม่ได้อีก
ทุกความรู้ที่ได้มาจะจำได้หมด แต่จะเริ่มลืมตามปรกติได้
อายุหลังออกมาจะเท่ากับตอนเข้าไป
ร่างกายที่ฝึกฝนในมิติ เมื่อกลับมาจะหายหมด
แต่มันจะฝึกใหม่ได้ แล้วร่างกายจะค่อยๆปรับไปจนเหมือนหรือเทียบเท่าร่างที่ฝึกในมิติ
โดยจะกินเวลาไม่เกิน 1 ปี
ถามว่าคุณจะเข้าไปฝึกนานแค่ไหน แล้วจะฝึกฝนอะไร
จะท่องโปรแกรม ขนาด 1 ล้านๆตัวอักษรมาก็ได้
แต่อย่าลืมว่า เวลาในโลกปรกติมีจำกัด
ต่อให้พิมพ์ไว 0.1 ตัวอักษรต่อวินาที
พิมพ์ 1 ปีก็ได้แค่300+ ล้านตัวอักษร