พวกคุณในนี้มีใครคิดประมาณนี้มั่งครับ กรณีเห็นตัวละครประเภท ร้ายกับคนทั้งโลก ดีกับเธอคนเดียว
มุมนึงอาจโรแมนติก แต่ถ้าคิดในระยะยาว...
1.ถ้าวันหนึ่ง ตัวละครนั้นเบื่อขึ้นมาอาจจะเจ็บหนักไม่ตายก็พิการ
2.ถ้าวันหนึ่ง ตัวละครนั้นหมดอำนาจขึ้นมา หรือตายก่อนก็อาจโดนสังคมยำเละ รับแรงเกลียดจากสังคมไปเต็มๆ เข้าข่ายคนตายขายคนเป็น
ตัวอย่าง
1.พวกตระกูลผู้ดีสมัย 200-300 ปีก่อน ขูดรีดภาษีชาวบ้านให้ครอบครัวและตัวเองสบาย แต่เมื่อหมดอำนาจ เช่น หัวหน้าครอบครัวโดนเด็ดหัวหรือโดนริบตำแหน่ง ลูกเมียไม่โดนประหารยกตระกูลก็โดนจับไปขายเป็นทาสหรือไปจบที่โคมเขียว
2.ครอบครัวที่พ่อหรือแม่มีลูกหลายคน สปอยลูกคนใดคนหนึ่ง แต่โหดกับลูกคนที่เหลือๆ และร้ายกับชาวบ้านไปทั่ว วันหนึ่งพ่อหรือแม่ตาย ลูกคนนั้นจะไร้ที่พึ่งแทบไปหาใครไม่ได้เลย
ในข้อ1. งั้นก็ในขณะที่ตัวละครนั้นยังไม่เบื่อ ก็ถีบตัวเองให้เหมาะสม ให้เท่าเทียมซะสิ ให้ตัวละครนั้น
รู้สึกว่าเราเหมาะสม
2.ในห้วงก่อนหน้านั้น จะให้เราอยู่เฉยๆแล้วให้ตัวละครนั้นคอยปกป้องตลอดไปทำไม ในเมื่อตัวละครนั้น
ก็พยายามถีบตัวเรา เพื่อให้ผู้คนยอมรับในความเหมาะสมของเรากับตัวละครนั้น เพราะงั้น ในช่วงนั้น
เราก็จำต้องทำตัวให้ผู้อื่นรู้สึกว่าเราเหมาะสม และเราเป็นตัวตายตัวแทนได้ เราตัดสินแทนในห้วงถ้าเกิด
ฉุกเฉินได้ เราจะอยู่เฉยๆไปวันๆทำไม สั่งสมบารมีในฐานะตัวละครนั้นๆเลือกให้เราเข้ามา
3. อันนี้แถม อยู่เฉยๆไปเรื่อยๆไม่มีทางหรอก ต่อให้เราเลี่ยง เดี๋ยวลิ่วล้อหรือใครๆก็เข้ามา เพื่อที่
เราสั่งสมบารมี คล้ายๆ ถ้าตัดสินใจมาทางนี้แล้ว อยู่เฉยๆไปก็ถูกกลืนกินอยู่ดี ถ้าเลือกมาเส้นทางนี้
ใครที่เข้ามาแบบไม่มีพื้นฐานไม่เคยถูกปลุกฝัง ไม่ควรอย่าฝันหวาน
