ที่อลิสจังคิดไว้คือถ้ารสชาติมันเหมือนแบบ 100%
ผมไม่สนหรอกว่ามันเหมือน 100% หรือมันผิดเพี้ยน ผมสนแค่ว่า มันต้องอร่อย~ มันต้อง
มีจุดเด่น ชูจุดต่าง ไม่จำเป็นต้องไปเลียนแบบรสเนื้อ แต่ควรเสนอทางเลือกของรสสัมผัสกับ
รสชาติ เพราะไม่จำเป็นต้องไปลงสนามแข่งในลู่แข่งที่ตนเองจะชนะได้ ต้องเลียนแบบให้ชนะ
ต้นตำรับ อันนั้นมันไม่เคยมีทาง
แต่ถ้าหาทางเลือกอื่น ตัวเลือกอื่น มารองรับรสนิยมคนกิน มันก็โอเคแล้ว คล้ายๆอาหารเจ
หลายอย่าง ที่ไม่เห็นต้องไปสนว่าคนกินเนื้อจะมองว่ามันไม่ใช่เนื้อ เราก็แค่นำเสนอรสสัมผัส+
บวกกับรสชาติอันน่าลิ้มลองก็พอ ^^
อย่างจับฉ่ายเจเนี่ย ไอ้ที่ใส่แทนเนื้อเจหน่ะ มันโคตรอร่อยเลย~ มันอร่อยกว่าจับฉ่ายไม่เจ
เมนูอื่นๆก็ด้วย แต่เมื่อกี้นึกออกจับฉ่ายเจ ภาษาาจีนอ่านยาก ยังมีเมนูของเทศกาลเจอีกเยอะ
ที่กินแล้วอร่อย ของพวกนี้ อย่างแพลนท์แบสเนี่ย ก็แค่หนทางเลือก เพื่อเสพย์ของอร่อย!
เสพย์สิ่งที่ผู้คนคิดค้นขึ้น อย่าไปสู้ในสนามที่แพ้ ถ้าไม่มีสนาม ก็แค่สร้างสนามเอง สร้างกฏเกณฑ์
เงื่อนไขเอง ชูนโยบายที่กีดกันคู่แข่งเนื้อสัตว์
นวัตกรรมนี้ เห็นเป็นเพียงแค่ว่า มันคือนวัตกรรมทางเลือกเฉยๆ เพื่อเป็นทางเลือกอร่อยๆ
EDIT : ทำให้นึกถึงอาหารเจอร่อยๆเยอะเลย ตอนนี้นึกถึง พะโล้เจ มันใส่อะไรนะ??
ที่เป็นเจหลายอย่างมาก แต่ว่า ทุกๆอย่าง โคตรอร่อย~ //น้ำลายสอ~
