ผมไปเจอดราม่าเรื่องหนึ่ง
ว่าแม่วางแผนกู้หนี้ยืมสินให้ลุกเรียนเปียโนและบังคับให้ลุกเรียนวันละหลายชั่วโมงเพื่อให้ชนะการแข่งขันเปียโน
...
ผมก็มาคิดว่า...แล้วมันต่างกับพ่อแม่ที่มานั่งเฝ้าลูกแข่งเทนนิสหรือตีกอล์ฟ ว่ายน้ำตรงไหน?
หากมันเป็นอาชีพได้ ต่างอะไรกับบการกู้เงินมาเรียนหมอ ครู วิศวะ?
ถ้าาคิดจะทำเป็นงานอดิเรกน่ะเรียนวันสองวันต่อสัปดาห์ แต่หากอยากเป็นแชมป์น่ะ
วันละสิบชั่วโมงเรื่องปรกติ
นึกถึงมุกที่นักเขียนการ์ตูนแซวกันว่า
นักเขียบนการ์ตูนไม่มีกฎหมายแรงงานหรือสิทธิมนุษยชน
ไม่ได้บอกว่าการให้เด็กเรียนและว้อมหามรุ่งหามค่ำเป็นเรื่องดี
แต่จะบอกว่าหากอยากได้แชมป์ อ่านตามประวัติ ทุกคนก็บ้าคลั่งกันประมาณนี้ล่ะ
ทักษะเปียโน ก็ถือว่ามีประโยชน์ หารายได้ได้ดี จะมาโจมตีไปทำไม?จะอบกว่าแม่โหดฝึกบ้าเลือดน่ะโอเค
เพระานี่คือโลกความจริงไม่ใช่แนวโชวเน็นแข่งกีฬาคนจะคิดว่าเอ็งบ้าเลือดไปหรือเปล่าน่ะได้
ผมสังเกตนะ คนที่เป็นแชมป์ได้ ต้องมีครอบครัวสนับสนุนคุ้นๆว่าภราดร พ่อเองก็เป็นโค้ชให้ตั้งแต่เด็กนั่นล่ะ
มันกลายมาเป้นสิ่งที่เรียกว่า "ครอบครัวนักกีฬา"หากผ่านมาอีกรุ่นหนึ่งเลยล่ะ หากพ่อแม่ตั้งใจจะปั้เนลุกของตนให้เข้าวงการ
