เป็นรายการของช่อง Thai PBS ครับ รายการเก่าพอสมควรเลย เป็นการนำเสนอเกี่ยวกับการเลี้ยงดูที่ขาดความเข้าใจของครอบครัว ทำให้เด็ก ๆ เลือกที่จะไม่พึ่งพาผู้ปกครอง กลับหันไปหาสิ่งยึดเหนี่ยวอื่น ปัญหาสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นที่ผู้ปกครองเห็นเป็นเรื่องเล็ก อาจนำไปสู่ความสูญเสียที่ไม่คาดคิด อันนี้เป็นตอนค่อนข้างเก่าครับ แต่พึ่งจะมีโอกาสได้รีวิวเลยถือโอกาสนี้รีวิวสลับวิจารณ์บางส่วนครับ
https://program.thaipbs.or.th/Wongwaen/episodes/66514แนวๆเด็กแต่ละคนเป็นชมรมแม่มด ตั้งกันเองในโรงเรียน แล้วกรีดเลือดสาบานอะไรสักอย่าง แล้วก็สลบไปจนถูกส่งโรงพยาบาล ซึ่งพอถึงโรงบาลก็พบว่าเด็กแต่ละคนมีปมประมาณนี้...
1.แมนด้า แม่เป็นพวกชอบตัดสินคนอื่น เพราะมีปมผัวรักลูกมากกว่าตัวเอง เลยลงกับลูกประจำ
2.โอม แม่ตาย ประกอบกับพี่สาวรับบทแทนแม่จนรู้สึกสูญเสียเพื่อนเล่นวัยใกล้กัน เลยกลายเป็นเด็กเก็บตัว แต่ไม่ทันทีตั้งแต่ตอนแม่ตายใหม่ๆ แต่เป็นอาการแบบที่ค่อยๆนับวันหนักขึ้น+เหตุผลข้างต้น ลบล้างคำว่ากาลเวลาเยียวยาทุกอย่างจนเหี้ยน
3.อิง อันนี้หนักสุด ตบตีอิงกับพี่ชายจนพี่หนีออกจากบ้าน(คนน้องทนมือทนตีนพ่อต่อ) เคยเอาไปอยู่บ้านปู่ย่าเล่นซนแขนหักก็โดนลงโทษซ้ำจนถึงขั้นพูดว่าอยากฆ่าปู่ย่า พ่อก็ยังตราหน้าว่าโรคจิตอีก
4.ปาย แม่เลี้ยงตามใจ(กึ่งยัดเยียดโดยไม่ถามว่าต้องการมั้ย)เพราะพ่อแม่เคยจน มีลูกเลยชดเชยสิ่งที่ตนขาดแบบคิดแทนทุกอย่าง
ความคิดเห็น โดยรวมถือว่าดี แต่กรณีของอิงนี่เอาจริงๆแล้วไม่เหมาะกับตอนเดียวจบอะ คนอื่นมันปมเดียวจบ แต่ของคนนี้มันปมเยอะ เพราะตอนจบแค่คนพ่อกลับมาดีกับอิงแล้วลูบหัวอย่างเดียว ซึ่งในชีวิตจริงอิงควรถึงมือนักสังคมสงเคราะห์แล้วหาผู้ปกครองบุญธรรมด้วยซ้ำ นิสัยพ่อแบบนี้ในความจริงอีโก้จะสูงระดับที่ภูเขาไฟโอลิมปัสของดาวอังคารนั้นดูเตี้ยติดดินไปเลย แค่จิตแพทย์คนเดียวเอาไม่อยู่หรอก ถึงเป็นอย่างตอนจบคงดีกับลูกแค่ 1-2 วัน ต่อจากนั้นเหมือนเดิม คนลูกเองที่เห็นพ่อเป็นปีศาจมาตลอดก็เช่นกัน
ที่พลาดสำหรับกรณีของอิงนี้คือยังมีอีก 2 ปมใหญ่ที่ยังไม่แก้เลยด้วยซ้ำ คือ...
1.ปู่ย่า บอสใหญ่ตัวต้นเหตุของเรื่องที่สร้างปีศาจ(พ่ออิง)ก็ลอยตัวสบายไปเลย มีแต่นามเท่านั้น
2.พี่ชายที่หายแล้วหายเลยไม่มีพูดถึงอีก คนนี้เองก็โดนไม่แพ้อิงเช่นกัน ซึ่งการจบให้ไปแล้วไปเลยแบบนี้มันนดูปลายเปิดมาก
สรุปคะแนน น่าจะประมาณ 6-8 คะแนนไม่เกินนี้ เพราะหายไปจากกรณีของอิงนี่แหละ
แล้วจะแก้ยังไง เพื่อไม่ให้หาว่าผมเป็นพวกดีแต่พูด และคงย้อนด้วยคำว่า "แน่จริงมาสร้างเองสิ" จึงขอนำเสนอแนวทางนี้ละกัน
เนื่องจากของคนอื่นค่อนข้างโอเคแล้ว ของอิงนั้นผมว่าควรจะมีต่อสักหน่อยตามลำดับดังนี้...
1.พ่อของอิงไม่ได้สำนึกในทันที แต่มีตะหงิดๆกับคำพูดของหมอบ้าง และฝ่ายอิงยังคงไม่อาจเข้ากับพ่อได้ง่ายๆเพราะยังมีปมฝังใจก่อนหน้ากับพ่อ
2.ขยายปมวัยเด็กของพ่อที่(น่าจะ)โดนปู่ย่าเลี้ยงดูด้วยความรุนแรง3.ตัดไปที่พี่ชายของอิงหลังจากหนีออกจากบ้านเพราะทนพ่อไม่ไหว ซึ่งอาจจะมีสภาพต่อไปนี้...
3.1 ติดยา เด็กแว๊นซ์ หรือเป็นฆาตกรฆ่าคน เนื่องด้วยความเก็บกดจากในบ้าน วิธีนำเสนอสุดคลาสสิค แต่คะแนนความน่าสงสารน้อย และดูผลิตซ้ำเกินไป จบแค่นี้
3.2 ไปสร้างตัวจนได้ดิบได้ดี อันนี้ก็พล็อตคลาสสิคที่อาจเหมาะกับสายฟิลกู้ดที่สุด แต่ปมก็จะไม่ถูกแก้ เผลอๆพ่อและปู่ย่าจะเคลมแนวคิดตัวเองว่าความรุนแรงสร้างคนดีได้ แล้วก็จะมาทางสวยงามที่พี่กลับไปกราบพ่อ จบเท่านี้
3.3 มีอาการPTSDจนกลายเป็นวิกลจริต ไหนๆจะมาจิตวิทยาทั้งทีต้องให้สุด เพราะถูกพ่อด่าและตีประจำ เนื่องจากไม่เคยได้รับการรักษาที่ถูกต้อง หลังไปทำงานสักพักก็มีอาการเนืองๆ สุดท้ายก็กลายเป็นไม่กล้าออกจากบ้าน(ที่ตัวเองไปเช่า) กลายเป็นกลัวผู้คนโดยเฉพาะผู้ชายด้วยกันที่ทำให้นึกถึงพ่อที่เอาแต่ด่า-ตีประจำ ส่วนจะให้ทางฝั่งพ่อ น้องยันปู่ย่ารู้ยังไงก็อาจจะแนวๆเจ้าของห้องสืบที่อยู่เดิมได้ก็ตามวิสัยคือโทรหาญาติพี่น้อง สุดท้ายส่งโรงบาลศรีธัญญาไป ที่ตรวจเจอก็แพนิคล้วนๆไม่มีสารเสพติดผสม ตรงนี้ดึงดราม่า+คะแนนสงสารมากสุด และลบภาพจำที่ว่าอาการนี้ไม่จำเป็นต้องอยู่กับผู้หญิงหรือถึงกับผู้ชายระดับเด็กเล็กไม่ก็ทหารผ่านศึกอย่างเดียว
และไม่ใช่จะเกิดขึ้นทันทีแต่อาจเป็น
อาการแบบสะสมเช่นเดียวกับ
กรณีของโอม
