วิเคราะห์เรื่องทัศนะคติต่อสังคมต่อคนรวย-คนจน

[Taw]

เมื่อถามถึงความเห็นที่มีต่อคนสองฐานะจากชนชั้นกลาง(ไม่รวยแต่ไม่จน) ส่วนมากที่ผมเคยสัมภาษณ์ส่วนมากมักบอกว่าคนจนน่าคบเพราะดูจริงใจไม่เสแสร้ง คิดยังไงก็แสดงออกแบบนั้น ปากกัดตีนถีบสู้ชีวิต ส่วนคนรวยมีแต่สร้างภาพ ไม่จริงใจ ขนาดพี่น้องยังฆ่ากันเองแย่งสมบัติกันเลย ทำผิดก็หลุดคดีได้

แม้ว่าบางส่วนผมอาจจะเห็นด้วยว่าน่าสงสารจริงๆ เพราะบางกลุ่ม(โดยเฉพาะคนอายุเยอะๆ)เองก็ไม่ได้เรียนเพราะทัศนคติสมัยก่อนที่มีลูกเยอะๆแล้วลูกคนแรกๆมักไม่ได้เรียน ออกมาทำงานส่งน้องเรียน บ้างก็มีน้องได้ดี-กตัญญูแบบไล่ตงจิ้น แก่ตัวมาก็พึ่งพาน้องได้ แต่บางครอบครัวน้องที่ได้เรียนก็ดันไม่รักดี คนพี่ที่ไม่ได้เรียนก็ต้องลำบากต่อไป คนพวกนี้ไม่ค่อยมีความรู้อะไรนอกจากงานหาเช้า-กินค่ำที่เงินน้อยๆ เช่น ขับรถโดยสารรับจ้าง ค้าขาย(กรณีรับของเค้ามาขายไม่ได้ทำเอง) พนักงานทำความสะอาด รปภ ภารโรง ฯลฯ

แต่หลายส่วนผมก็เห็นแย้งนะ เช่นเรื่องมีลูกหลายคนทั้งที่ฐานะหรือการเงินยังเลี้ยงได้ไม่กี่คน ตรงนี้พวกสกูปชีวิตชอบเสนอประเด็นนี้กันเยอะ สมัยก่อนๆที่ยังเชื่อตามผู้ใหญ่ทุกอย่างก็ว่าน่าสงสารนะ แต่โตมาได้เรียนรู้ ผมว่าไม่เห็นด้วย ไม่ทราบซึ้ง เฉยๆออกแนวตำหนิคนพ่อ-แม่มากกว่าที่รู้ว่าลำบากจะมีลูกทำไมหลายคน ส่วนมากก็คิดว่าจะเหมือนรุ่นตัวเองที่มีมากๆเผื่อตายจะได้ไม่ขาดฟันเฟือง ขาดหมากในชีวิตมาก หวังฝากฝังไว้ตอนแก่เผื่อคนนึงไม่เลี้ยงก็มีคนอื่นเลี้ยง

หรือเรื่องตรงๆ-สร้างภาพ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับกาลเทศะและพื้นเพ คนจนส่วนมากอาจจะไม่ได้เรียน-เรียนน้อย เลยไม่ค่อยเข้าใจถึงตรงนี้ว่าต้องวางตัวในสังคมสูงๆยังไง ทั้งนี้คนจนเองก็ไม่ใช่ว่าจะจริงใจอย่างที่สื่อนำเสนอทุกคน คนจนเองก็มีมุมที่สร้างภาพเหมือนกัน เช่น สร้างภาพว่าตัวนั้นน่าสงสารสุดๆ รัฐไม่เหลียวแล(อันนี้บางส่วนอาจจริง) อันเป็นข้ออ้างในการทำผิดกฎหมาย เช่น ขายของบนทางเท้า ขายของชิดทางรถไฟ เอาของไม่ดีมาย้อมแมวขาย ขับรถโดยสารหวาดเสียวแถมสภาพรถไม่ปลอดภัย ฯลฯ และเมื่อมีคนติเตียนก็จะมีคนจน-คนฐานะกลางๆ(ค่อนทางจน)บางส่วนท้าตีท้าบวกคนที่มาติเตียนแถมยังยกพวกมารุมด่าเสียๆหายๆ ยิ่งถ้าคนมาติเป็นคนรวยหรือกลางค่อนทางรวยจะโดนหนัก

ในขณะที่คนรวยจำเป็นต้องสร้างภาพเพราะแวดวงธุรกิจคนรวยส่วนมากต้องเอาคุณภาพเข้าแลกจริงๆ เพราะคนรวย-คนฐานะกลางๆ(ค่อนไปทางรวย)นั้นมักถูกปลูกฝังว่าควรใช้ของดีมีคุณภาพ ต้องได้รับบริการที่ดี บริการแย่สามารถร้องเรียนได้(ถึงผู้มีอำนาจจะไม่ช่วยก็ตาม) คนกลุ่มนี้เมื่อทำธุรกิจหรือบริการจะเข้าใจและพัฒนาธุรกิจตัวเอง สร้างภาพลักษณ์ให้ดีเพื่อจะได้มีลูกค้าเข้ามาหา

ตามที่ผมวิเคราะห์เองก็ประมาณนี้ครับ ทุกคนมีความเห็นเช่นไรก็เพิ่มเติมได้ครับ

• Tweet

[Fv5v7]

คนจนสมควรได้รับการช่วยเหลือให้ลืมตาอ้าปากได้อันนี้ผมเชียร์อยู่แล้ว ทุกคนควรมีปัจจัยสี่พอใช้ แต่ความคิดที่ว่าคนจนจนแล้วละเมืดคนอื่นได้ตามใจอัปัญหา

[Taw]

คนจนสมควรได้รับการช่วยเหลือให้ลืมตาอ้าปากได้อันนี้ผมเชียร์อยู่แล้ว ทุกคนควรมีปัจจัยสี่พอใช้ แต่ความคิดที่ว่าคนจนจนแล้วละเมืดคนอื่นได้ตามใจอัปัญหา

ใช่ครับ ถ้าจนแล้วพยายามถีบตัวเองให้ได้ดี ปฎิบัติตัวเป็นคนดี เพราะสังคมคนจนเอาจริงๆปัจจัยยั่วให้ทำผิดเยอะมาก แต่ถ้าเอาชนะมันได้อันนี้ผมชื่นชมเต็มที่ เผลอๆมีเงินจะช่วยสนับสนุนด้วย

แต่พวกจนแต่ยังจะขยันมีลูก ทำงาน(แนวๆบริการค้าขาย)ก็ทำห่วยบรม เช่น ขายของบนทางเท้าทับทางเดินคนตาบอด ขับรถรับจ้างโดยสารก็ขับหวาดเสียวรถก็เน่า โดนลูกค้าคอมเพลน(ไม่หยาบคาย)หน่อยโวยวายแถมพาพวกมารุม พวกก็ฉุดกันลงเหวทั้งที่มันทำผิดจริง อันนี้เข้าขั้นเกลียด

[mangamancer]

แนวคิดว่าชนบท-คนจน ดี เมือง-คนรวย เลว มันเป็นมายาคติครับ
มองภาพชนบทและคนจนไว้สวยหรูเกินจริง จริงๆก็เหมือนกันครับ ทุกสถานที่ทุกชนชั้นมีทั้งคนดีคนไม่ดี
คนชนบทที่แย่งมรดกกันไม่เห็นแก่พี่น้องก็เยอะแยะ

คนจนสมควรได้รับการช่วยเหลือให้ลืมตาอ้าปากได้อันนี้ผมเชียร์อยู่แล้ว ทุกคนควรมีปัจจัยสี่พอใช้ แต่ความคิดที่ว่าคนจนจนแล้วละเมืดคนอื่นได้ตามใจอัปัญหา

คนจนจำนวนมากสมควรได้รับการช่วยเหลือครับ โดยเฉพาะคนที่ขาดโอกาส
แต่คนที่จนไม่ใช่เพราะขาดโอกาสก็มีเยอะแยะครับ
คนที่พฤติกรรมไม่ดีเอง หรือบริหารเงินไม่เป็นก็มีเยอะมาก
เชื่อว่าในชีวิตของทุกท่าน ไม่มีใครไม่เคยเจอคนขี้เมา คนบ้าหวยบ้าการพนัน คนใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย

[oper885]

ที่ว่ามานี้เกี่ยวอะไรกับ รวย - จน ?
คนจนที่ไม่เสแสร้ง คนรวยที่เสแสร้ง
คนรวยที่มีกาลเทศะ มีการสร้างภาพ คนจนที่ห่าม ๆ ตรง ๆ ไม่มีการศึกษา
คนจนที่มีลูกเยอะ คนรวยที่ลูกหลานแย่งสมบัติกัน
...
คนรวยก็คือคนที่มีกำลังทรัพย์มาก คนจนก็คือคนที่ไม่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ก็แค่นั้น
...
คนรวยที่มีลูกหลานตีกันแย่งสมบัติกัน นั่นคือ กำลังแดกดันว่ามีปัญญาหาเงินแต่ไม่มีปัญญาสอนลูกหลานรึเปล่าครับ ? สรุปเกี่ยวอะไรกับรวย - จน บอกว่าวิเคราะห์ปัญหาครอบครัวน่าจะดีกว่า
และก่อนที่หลาย ๆ คนจะเป็นคนรวย หรือบางคนเป็นเสี่ยอ้วนลงพุง มันก็ทำงานตัวเป็นเกลียว ปากกัดตีนถีบ เก็บหอมรอมริบ เหมือนกันนะครับ ไม่ใช่ออกจากกอไผ่ ท้องแม่ แล้วจะรวยเลย

[29Forever]

ถูกใจคำว่า  -คนรวยก็คือคนที่มีกำลังทรัพย์มาก คนจนก็คือคนที่ไม่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ก็แค่นั้น-

ของพวกนี้มันอยู่ที่แนวดำเนินชีวิตซะมากกว่า  บางคนมีศักยภาพสูงแต่ไม่สนทรัพย์เกินจำเป็นก็มี
บางคนมีศักยภาพต่ำแต่ทำทุกทางแม้จะผิดเพื่อให้รวยก็มี  เช่นข้าราชการตงฉิน  พนักงานบริษัท
เอกชนที่มั่นคง(ต้องมั่นคง)  ถ้าเมื่อปัจจัยสี่เหลือล้นแล้ว  ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนเกินงาม  ก็อาจพอใจ
เป็นคนดีที่กำลังทรัพย์พอประมาณ 

มันก็อยู่ที่วิถีชีวิตที่จะเลือก  จะเลือกรวยด้วยคุณธรรม  จะเลือกรวยด้วยเอารัดเอาเปรียบ  หรือ
จะพอใจทรัพย์แล้วใช้ชีวิตตามอำเภอใจ  แต่สังเกตุอย่างนึงดูนะ  จะเป็นคนดีได้มันต้องเอาตัวเอง
ให้รอดก่อน  ทรัพย์มั่นคงและมีเผื่อเหลือเมื่อไรค่อยเป็นคนดี  ซึ่งคนจนมักไม่มีสิ่งนี้ อันนี้
ต้องระวัง  แม้คนจนคนๆนั้นจะเป็นคนดี  แต่ถ้าความโลภบังตาเพราะจน  อาจก่อปัญหาได้

ความรวย-จน  เกี่ยวโยงกับความดีมากๆ  และถูกผูกมัดไว้ด้วยคุณธรรมของตัวคนผู้นั้น  หน้าที่รัฐ
อย่างนึงที่เราเห็นว่าไม่แฟร์คือช่วยคนจน  มอบปัจจัยสี่พื้นฐานให้พอที่จะเพื่อตัดห่วงโซ่ที่เรียกว่า
 ทำผิดเพราะจน  แต่ไม่ได้หมายความว่าเหตุการณ์เช่นบางรัฐ เช่นรัฐสารขัณฑ์ที่ทำแบบ
ปัจจุบันนี้ถูกนะ  หมายถึงหลายๆพื้นที่  หลายๆประเทศที่เข้าใจตีโจทย์ข้อนี้  บางทีการอุ้มคนจน
ก็ไม่หมายความว่าจะเป็นการช่วยคนจน  แต่ผลสะท้อนอาจตรงข้ามเป็นการมอบลูกอมอาบยาพิษ

[nosta]

คนจนต้องช่วยตัวเองครับ ถ้าแค่จนอย่างเดียวอย่าหวังให้ใครช่วยเด็ดขาด คนปกติเค้าต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน ค่อยไปดูถึึงครอบครัว ไป ญาติ แล้วค่อยไปช่วยเพื่อนที่ลำบาก จากนั้นถ้ามีเหลือ ก็ช่วยคนพิการ หรือเด็กกำพร้า จะให้เหลือไปถึงคนจนยากครับ และคนจนนี่มีเต็มประเทศไม่มีใครช่วยไหวแน่ สุดท้ายก็ต้องพึ่งตัวเอง มีโอกาสเรียนต้องมุเรียน รู้จักออม หาความรู้พัฒนาตัวเองให้ได้

[29Forever]

อ้อ  นึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้อย่าง  ถ้าอนาคตมีลูก  แล้วลูกพูดว่าจะเป็นโจร  จะเอารัดเอาเปรียบ
ผู้อื่น  ตอนนั้นจะไม่ห้ามลูก  จะไม่บังคับ  จะไม่บอกว่าไม่ได้นะ  แต่จะอธิบายข้อดีข้อเสีย  เพื่อ
ให้ลูกรับรู้  ก็เหมือนถ้าเขาจะเลือกวิถีชีวิตอะไร  หน้าที่คนเป็นพ่อแม่ไม่ใช่ห้าม  แต่เป็นอธิบาย
ว่าเมื่อเลือกอย่างนั้นแล้ว  จะมีชีวิตอย่างไร  พอใจกับข้อดีมั๊ย  ยอมรับในข้อเสียที่จะตามมามั๊ย

สมัยนี้เด็กๆควรค้นพบวิถีชีวิตที่จะเลือก  แล้วยอมรับข้อดีข้อเสียของมันซะมากกว่า  ถ้าลูกเลือก
ที่จะมีฐานะพอประมาณแล้วสนุกกับชีวิตตัวเอง  มากกว่าที่จะถีบตัวเองกดดันตัวเองให้รวย  ก็จะ
ไม่ขัดใจลูก  จะไม่บอกว่าขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอ  แต่จะบอกให้ลูกต้องยอมรับในข้อดีข้อเสีย
ในวิถีชีวิตที่ถูกเลือก อยากเป็นอะไรต้องยอมรับข้อเสียของมันด้วย  ถ้าอยากเป็นโจรก็ต้อง
ยอมรับความเสี่ยงเช่นกัน  ถ้าอยากรวยด้วยเอารัดเอาเปรียบ  ก็จะส่องให้เห็นความเป็นไปได้ที่
ฉากต่างๆในชีวิตจะเป็นอย่างไร  ถ้าโอเคกับมัน  ก็จะปล่อยไป  เพราะคนรวยหลายคน  คนจน
เห็นว่าเป็นคนไม่ดี  พวกเขาก็แค่ริษยาเท่านั้น

[samuison]

ผมมองว่ามันเป็นเรื่องที่น่าสนใจนะ




ทฤษฎีฐานะของคนกับอาชญากรรมน่ะ




เช่น ผมหรือคนทั่วไปมั่นใจว่า หากคุยกับทักษิณตอนกลางคืนในซอยเปลี่ยวๆ ทักษิณจะไม่กระชากกระเป๋าเราและขึ้นรถมอเตอร์ไซค์หนีไป




มันเป็นเรื่องของการมองอาชญากรรมและการทำผิด ว่าการกระทำนั้นคุ้มค่ากับการก่ออาชญากรรมหรือไม่




ว่าคนจนมีโอกาสเกิดรู้สึกยั่วยวนจากการกระชากสร้อย อาชญากรรมประเภทนั้นๆได้ง่ายกว่าหากถูกยั่วจนถึงระดับหนึ่ง




นึกถึงคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่มาแบบเดียวกับไมค์เพนซ์หรือพวกนับถือศาสนาคริสต์


พระพุทธเจ้าห้ามภิกษุอยู่กับสีกา ไมค์เพนซ์ ไม่อยู่กับหญิงอื่นตัวต่อตัวที่ไม่ใข่ภริยา หรือไปไหนต้องมีคนที่สามอยู่ด้วย




ศาสนาพุทธและคริสต์ นักปราชญ์เห็นตรงกัน ว่ามันเป็นวิธีในการตัดข้อครหาทั้งปวง




ศึกษาศาสนา และหาส่วนที่เหมือนกันของแต่ละศาสนานี่ก็น่าสนใจมากครับ

[29Forever]

^
^
ข้าฯเจ้า  ชอบประวัติศาสตร์ศาสนา  อยากรู้ความคิดของผู้ที่เป็นดั่งศาสดาต่างๆ  ว่าที่มาที่ไปของคำสอน
เหล่านั้น  เกิดจากเงื่อนไขใด  ทำไมพวกเขาคิดและเผยแพร่คำสอน  คำปรัชญานั้นๆ  ทำไมค่าความนิยม
ของพวกเขาจึงขยายกว้าง  ทำไมถึงบางพื้นที่ถึงหดหาย  ทำไมบางพื้นถึงยอมรับ 

[sechan]

คนรวยมีสองประเภทครับ คือ ปั้นตัวลงทำงานจนร่ำรวย กับรวยตั้งแต่เกิดไม่ต้องทำไรก็รวยคนอื่นหาเงินให้




พวกไฮโซโรคจิตที่เราเห็นชอบออกความเห็นแปลกๆคือพวกหลัง เพราะไม่เคยลงไปลำบากกับคนด้านล่าง เลยมีมุมมองที่แคบกว่า ใช้เงินสั่งได้ ในขณะคนที่ไต่เต้าจนรวยอายุจะไม่ยืน เพราะทำงานหนัก เงินมีค่าเลยไม่ชอบจ้างคนมาแบ่งงาน. สังคมคนรวยก็จะเป็นอีกแบบ พูดแต่เรื่องอุดมคติ ตั้งเป้าหมายสั่งงานลูกน้องแบบไม่มองความจริง ถือว่าจ่ายเงินแล้วต้องทำ คนรวยมองแนวทาง คนจนมองวิธีการ ส่วนคนจนจริงๆไม่มองอะไรเลยทำไปวันๆ

[pol]

เคยมีคนพูดว่า"คนจนนั้นทั้งน่าสงสารและน่ารังเกียจ" น่าสงสารตรงความจน. น่ารังเกียจตรงที่ไม่รู้จักคิด เช่น มีลูกมาก เล่นพนันเพราะอยากรวย. ขี้ขโมย.  อันนี้ไม่ได้เหมาถึงคนจนทุกคนนะบอกไว้ก่อน. แต่ลูกน้องที่เคยจ้างมันเป็นแบบนี้

[Diamos]

รวยจนอยู่ที่นิสัยนะเออ 


พวกมหาเศรษฐีธุรกิจพันล้าน พวกนี้เวลาล้มที มันล้มทั้นยืนนะเออ เพราะเขาต้องดูแลชีวิตลูกน้องรับพันชีวิต ลูกจ้างนับแสนที่อยู่ในโรงงาน ถ้าธุรกิจไปไม่รอด นั่นหมายความว่าพนักงานและเจ้าของธุรกิจคือกอดคอกันตกงานไม่มีเงินใช้นะครับ พวกนี้บางทีดูโหด ดูขี้โกง ดูเอาเปรียบ แต่ในอีกมุม คือเขากำลังคุ้มครองชีวิตพนักงานที่เขาต้องดูแลนับแสนนะเออ (ไม่ได้บอกว่าการกระทำนี้คือสิ่งถูกต้องนะครับ แค่จะบอกว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่อยากปกป้องพวกเดียวกันเอง แล้วเอาจริง ๆ มันก็ไม่ใช่ว่าธุรกิจพันล้านทุกตัวย่อมทำตัวแบบนั้นเสมอไปนะครับ)


ไม่เกี่ยวเลยว่ารวยจนต้องมีนิสัยยังไง คือมันเป็นมายาคติที่คนเอามาใช้ครอบเพื่อด่าทออีกฝ่าย


คนรวยติดคุกใช้เงินยัดหลุดข้อหา ? มีมนุษย์คนไหนที่อยากเห็นลูกตัวเองติดคุกหัวโตบ้างครับ ? ถ้าช่วยได้ย่อมอยากช่วยอยู่แล้ว ดังนั้นผมจึงมองว่าไม่แปลกที่พวกเขาจะพยายามใช้เงินช่วยเหลือ


อย่างพวกคนจนเองก็ชอบใช้ประโยชน์จากฐานะเรียกร้องความเห็นใจจากสังคมเวลาทำผิด หงายไพ่รู้เท่าไม่ถึงการบ้าง หงายไพ่เรียนจบไม่สูงบ้าง หงายไพ่มีความจำเป็นบ้าง


สุดท้ายก็โทษลดจากหนักเป็นเบาไม่ต่างจากคนรวย เห็นข่าวพวกนี้ออกจะบ่อยกันไม่ใช่หรือครับ ?


ผมถามหน่อยว่าสองกรณีข้างต้นมันต่างกันตรงไหน ?


ที่ผมว่าแปลกคือกฏหมายบ้านเรามันไม่ศักดิ์สิทธิ์ คนไม่ค่อยให้ความสำคัญกับตัวกฏหมาย เจอเงิน ยัดเงินรอดคุกหรือไม่ก็บินหนีไปต่างประเทศ เจอคนกำลังทรัพน้อย เรียกหาความสงสาร รู้เท่าไม่ถึงการบ้าง อะไรบ้างว่ากันไป (เอาจริง ๆ ไพ่รู้เท่าไม่ถึงการนี่พวกมีกำลังทรัพย์มากเองยังใช้เลย 555+)


สรุปสุดท้ายอยู่ที่ตัวนิสัย [คน] ล้วน ๆ ครับ


เงินมากเงินน้อย ทรัพย์มากทรัพย์น้อย มีผลอย่างมากแค่สภาพแวดล้อมตอนกำเนิดที่หลอหลอมตัวบุคคลนั้น ๆ สุดท้ายแล้วอยู่ที่การเลี้ยงดู การหล่อหลอมทัศนคติให้กับบุคคล สังคม มากกว่าครับ 

[nameless]

หัวกระทู้ไม่เกี่ยวรวยจนเลย ผมเจอคนแย่ ๆ ทั้งรวยและจน ซึ่งมันแย่คนละแบบ    คนดี ๆ ทั้งรวยและจนก็เคยเจอ ก็ดีคนละแบบเช่นกัน

คนนิสัยแย่ ๆ ที่เป็นคนจน น่ารังเกียจตรงเพราะมักอ้างความจน และมักเรียกร้องจากคนอื่นเสมอ  ถ้าคุณมีฐานะซักหน่อยจะเจอประจำ เจอบ่อยมาก ช่วยไปซักพักพอไม่ช่วยดันมาด่าเราอีก อะไรของพวกมันก็ไม่รู้



ผมเคยจนสุดขั้วจนต้องกินข้าวต้ม (ใช้ข้าวท่อนต้ม) และน้ำปลาเป็นประจำ  ตอนประถมต้องไปคุ้ยถังขยะในห้องเรียนและรอบโรงเรียน เพื่อเก็บไอ้ขนมถุงที่ได้จากขนมโดราเอม่อนกลับไปแบ่งกับพี่น้องกินที่บ้าน (บางถุงก็วางอยู่บนโต๊ะเรียนกับทิ้งไว้ที่พื้นห้อง)     เคยโดนล้อว่าเป็นเด็กคุ้ยขยะในห้องเรียนด้วย และไม่มีใครช่วยเลย ครูอาจารย์ก็ไม่ช่วย   มีใครให้ทุเรศกว่าผมอีกมั้ย    ส่วนพ่อแม่ก็ลำบากแม่แพ้กันหรอก ต้องเก็บผักข้างบ้านมาต้มกินกัน   รุ่นพ่อก็เป็นอย่างหัวกระทู้ คือลูกคนโต ทำงานส่งคนเล็กเรียน  แล้วมาช่วยเหลือกันยามแก่ (ปัจจุบัน)


ทุกวันนี้ไม่ได้รวยเป็นร้อยล้านแต่ครอบครัวก็อยู่สบาย ๆ จนตายได้  แล้วสมัยนั้นมีใครช่วยอะไรบ้างมั้ย  โอกาสล่ะ ?   สวัสดิการคนจนทั้งหลายล่ะ ?  เงินแจกฟรีสารพัดมีมั้ย ?  สิทธิเรียกร้องคนจนมีอะไรบ้าง ?  สังคมรังเกียจคนจนก็ไม่ต่างจากปัจจุบันหรอก เผลอ ๆ เหยียดกว่าด้วยซ้ำ


ทุกวันนี้ ผมเลยไม่ค่อยเห็นด้วยกับนโยบายมากมายที่เอื้อประโยชน์ให้คนรายได้น้อย ๆ เท่าไร  คือพวกนี้มันจนไม่จริงอะ ทำตัวเหมือนจนซะมากกว่า ยังกินข้าวเต็มเม็ด มีเนื้อสัตว์อยู่ในอาหาร  มีที่นอนสบาย  มีอุปกรณ์มากมายติดตัวไว้ใช้งาน  แบบนี้ไม่เรียกว่าจนหรอก น่าจะเรียกว่าชีวิตไม่หรูหรา

รัฐปัจจุบันให้โอกาสขนาดนี้ แม้ไม่ดีมาก แต่ก็ไม่ห่วยเหมือน 30 ปีก่อน    พวกนี้ยังไม่หลุดจากสถานะผู้มีรายได้น้อยเลย  แถมจำนวนมากเป็นหนี้ด้วยซ้ำ หนี้จากสินค้าฟุ่มเฟือย หนี้จากการใช้จ่ายเงินทั้งนั้น  แล้วมาแหกปากว่าตัวเองจน   เมื่อมองไปที่อดีตตัวผมเอง  มาเห็นคนจำพวกนี้ในปัจจุบัน  แล้วจะให้คิดยังไง ?

[sariora123]

หัวกระทู้ไม่เกี่ยวรวยจนเลย ผมเจอคนแย่ ๆ ทั้งรวยและจน ซึ่งมันแย่คนละแบบ    คนดี ๆ ทั้งรวยและจนก็เคยเจอ ก็ดีคนละแบบเช่นกัน

คนนิสัยแย่ ๆ ที่เป็นคนจน น่ารังเกียจตรงเพราะมักอ้างความจน และมักเรียกร้องจากคนอื่นเสมอ  ถ้าคุณมีฐานะซักหน่อยจะเจอประจำ เจอบ่อยมาก ช่วยไปซักพักพอไม่ช่วยดันมาด่าเราอีก อะไรของพวกมันก็ไม่รู้



ผมเคยจนสุดขั้วจนต้องกินข้าวต้ม (ใช้ข้าวท่อนต้ม) และน้ำปลาเป็นประจำ  ตอนประถมต้องไปคุ้ยถังขยะในห้องเรียนและรอบโรงเรียน เพื่อเก็บไอ้ขนมถุงที่ได้จากขนมโดราเอม่อนกลับไปแบ่งกับพี่น้องกินที่บ้าน (บางถุงก็วางอยู่บนโต๊ะเรียนกับทิ้งไว้ที่พื้นห้อง)     เคยโดนล้อว่าเป็นเด็กคุ้ยขยะในห้องเรียนด้วย และไม่มีใครช่วยเลย ครูอาจารย์ก็ไม่ช่วย   มีใครให้ทุเรศกว่าผมอีกมั้ย    ส่วนพ่อแม่ก็ลำบากแม่แพ้กันหรอก ต้องเก็บผักข้างบ้านมาต้มกินกัน   รุ่นพ่อก็เป็นอย่างหัวกระทู้ คือลูกคนโต ทำงานส่งคนเล็กเรียน  แล้วมาช่วยเหลือกันยามแก่ (ปัจจุบัน)


ทุกวันนี้ไม่ได้รวยเป็นร้อยล้านแต่ครอบครัวก็อยู่สบาย ๆ จนตายได้  แล้วสมัยนั้นมีใครช่วยอะไรบ้างมั้ย  โอกาสล่ะ ?   สวัสดิการคนจนทั้งหลายล่ะ ?  เงินแจกฟรีสารพัดมีมั้ย ?  สิทธิเรียกร้องคนจนมีอะไรบ้าง ?  สังคมรังเกียจคนจนก็ไม่ต่างจากปัจจุบันหรอก เผลอ ๆ เหยียดกว่าด้วยซ้ำ


ทุกวันนี้ ผมเลยไม่ค่อยเห็นด้วยกับนโยบายมากมายที่เอื้อประโยชน์ให้คนรายได้น้อย ๆ เท่าไร  คือพวกนี้มันจนไม่จริงอะ ทำตัวเหมือนจนซะมากกว่า ยังกินข้าวเต็มเม็ด มีเนื้อสัตว์อยู่ในอาหาร  มีที่นอนสบาย  มีอุปกรณ์มากมายติดตัวไว้ใช้งาน  แบบนี้ไม่เรียกว่าจนหรอก น่าจะเรียกว่าชีวิตไม่หรูหรา

รัฐปัจจุบันให้โอกาสขนาดนี้ แม้ไม่ดีมาก แต่ก็ไม่ห่วยเหมือน 30 ปีก่อน    พวกนี้ยังไม่หลุดจากสถานะผู้มีรายได้น้อยเลย  แถมจำนวนมากเป็นหนี้ด้วยซ้ำ หนี้จากสินค้าฟุ่มเฟือย หนี้จากการใช้จ่ายเงินทั้งนั้น  แล้วมาแหกปากว่าตัวเองจน   เมื่อมองไปที่อดีตตัวผมเอง  มาเห็นคนจำพวกนี้ในปัจจุบัน  แล้วจะให้คิดยังไง ?

นโยบาย ช่วยเหลือคนจน ณ เวลานี้มันแก้ผิดจุดนะ เพราะตามจริงแล้วไม่ควรออกนโยบาย แจก แต่ควรแก้ กม.ประกอบกิจการ ต่างๆ ให้มันจัดทำได้ง่ายขึ้น แก้เรื่องขนาดเครื่องจักร กับการเสียภาษี




สังคมที่ผมอยู่เป็นชาวนาทั้งนั้น มีแต่คนปลูกข้าวปัง ไม่มีปี เพราะมันง่ายขายได้หลายรอบ นาปีปลูกไปโดยมีนาปังล้อมรอบ ผมบอกได้เลยว่า ชิบหายจริงๆ
ถ้าแก้ให้มันตั้งโรงสีชุมชนกันง่ายๆ เสียภาษีไม่ยุ่งยากอะไร มันจะดีกว่านี้เยอะ
อย่าบอกว่าเครื่องสีขาดเล็กมันก็สีได้ ??  ไปดูในความเป็นจริงสิว่ามันสีออกมาเป็นยังไง ขายได้น่ะได้ แต่สภาพมันต่างกับข้าวถุงในห้างขนาดไหน มองด้วยตายังเห็นว่ามันสีกินเองได้ แต่เอาไปขายแข่งกับใครเขามันไม่รอด
     ปัญหาทุกวันนี้ที่จนๆ กันมันไม่ได้อยู่ที่นโยบายอย่างเดียวแต่เป็นกม.ด้วย
     ส่วนเรื่องคนไทยเราใช้เงินไม่เป็นอันนี้เห็นด้วยแหละนะ อย่างผมนี่มีตังเก็บอยู่เยอะแต่ไม่รู้จะเอาไปลงทุนอะไร เพราะมองไปแล้วไม่ได้น้อย ก็เสี่ยง ยุ่งเอาการ แถมขี้เกียจอีกอันนี้มันขี้เกียจจริงๆ คือทำงานมามันเมื่อยอ่ะ 2-3 วันจะหยุดวันนึง หรือบางทีหาของไม่ได้ก็จะหยุด ถ้าทำได้ทุกวัน เดือนนึงมีเงินเเก็บ ไม่ต้ำกว่า หมื่น (แต่ต้องดูปัจจัยอื่นๆ อืกเพราะตอนมีเงินเก็บทีไรมักเอาไปต่อเติ่มนั่นนี่ หรือซื้ออะไรมาเปลี่ยนของเก่าๆ ) เรียกได้ว่าเก็บเงินไม่ค่อยอยู่ล่ะนะ
ยอมรับความจริงเลยว่า หาเงินได้เยอะพอควร แต่เก็บไม่ค่อยอยู่จริงๆให้ตายสิ

[providence_gundam]

พวกนั้นจนเพราะไม่ยอมปรับตัว ไม่โทษตัวเอง ไม่ไปขายหมูปิ้งออนไลน์มากกว่ามั้ง

[Panzerelite]

ความเหลื่อมล้ำในไทยนี่้มันสูงมากๆคับ ทำให้บางครั้งสังคมของคนรวยและคนจนมันเหมือนอีกโลก คนจนคือบางเรามองว่าไร้การศึกษา บ้าการพนันและงมงายมาก หวยนี้แทบจะเป้นปัจจัย4ของคนพวกนี้ สิ่งที่ตามมาคือความเชื่อแบบไร้เหตุผลกินน้ำส้วมทั้งๆที่พิสูทย์แล้วว่าส้วมรั่วก็ยังกิน ส่วนพวกคนรวยก็คืออีกโลกหนึ่ง อารมแบบเผ่ามังกรฟ้า แตะไม่ได้ มีอำนาจมากในประเทศ สามารถบีบคนในประเทศเมื่อไหร่ก็ได้แถมมีความคิดแบบขวาจัดสุดโต่ง มีแนวคิดแบบชนชั้นแบบสุดๆ และชอบเอาเปรียบคนชนชั้นอื่นๆ เห็นแก่ตัว ส่วนชนชั้นกลางในไทยนี้คือเป็นบัพเฟอร์และเป็นผู้รับเคราหร์จาก2ชนชั้นชั้น ชนชั้นกลางส่วนใหญ่เป็นปัญญาชน เพราะต้องแข่งกันเรียนแข่งกันทำงาน เป็นคนที่น่าจะจ่ายภาษีหนักสุด แต่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดทั้งจากคนรวยและคนจน เป็นกลุ่มที่มีเพาเวอร์ในทางความคิดแต่ถูกจำกัดในทางอำนาจและการเงิน


ถ้าแบ่งเป็นพรรคการเมืองคือ
คนจน=พรรคเพื่อไทย
ชนชั้นกลาง=อนาคตใหม่
พวกชนชั้นElite=พลังประชารัฐ

[Taw]

ความเหลื่อมล้ำในไทยนี่้มันสูงมากๆคับ ทำให้บางครั้งสังคมของคนรวยและคนจนมันเหมือนอีกโลก คนจนคือบางเรามองว่าไร้การศึกษา บ้าการพนันและงมงายมาก หวยนี้แทบจะเป้นปัจจัย4ของคนพวกนี้ สิ่งที่ตามมาคือความเชื่อแบบไร้เหตุผลกินน้ำส้วมทั้งๆที่พิสูทย์แล้วว่าส้วมรั่วก็ยังกิน ส่วนพวกคนรวยก็คืออีกโลกหนึ่ง อารมแบบเผ่ามังกรฟ้า แตะไม่ได้ มีอำนาจมากในประเทศ สามารถบีบคนในประเทศเมื่อไหร่ก็ได้แถมมีความคิดแบบขวาจัดสุดโต่ง มีแนวคิดแบบชนชั้นแบบสุดๆ และชอบเอาเปรียบคนชนชั้นอื่นๆ เห็นแก่ตัว ส่วนชนชั้นกลางในไทยนี้คือเป็นบัพเฟอร์และเป็นผู้รับเคราหร์จาก2ชนชั้นชั้น ชนชั้นกลางส่วนใหญ่เป็นปัญญาชน เพราะต้องแข่งกันเรียนแข่งกันทำงาน เป็นคนที่น่าจะจ่ายภาษีหนักสุด แต่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดทั้งจากคนรวยและคนจน เป็นกลุ่มที่มีเพาเวอร์ในทางความคิดแต่ถูกจำกัดในทางอำนาจและการเงิน


ถ้าแบ่งเป็นพรรคการเมืองคือ
คนจน=พรรคเพื่อไทย
ชนชั้นกลาง=อนาคตใหม่
พวกชนชั้นElite=พลังประชารัฐ

นั่นละครับ ในฐานะชนชั้นกลางคือขอบอกเลยว่าอึดอัดมาก คือทั้งสองชนชั้นก็มีทั้งดี-ไม่ดีปะปนกันไป ทั้งสองสังคมผมเคยสัมผัสทั้งเพื่อนในห้องเรียนมา คนรวยดีๆมี แย่ๆก็เคยเจอ อย่างครั้งนึงที่ผมเคยทำงานคู่ร่วมกันกับลูกคนรวยคนนึง ข้อเสียคืออีโก้สูงมาก ตอนนั้นแปลเพลงพระราชนิพนท์เพลงนึง ถึงตรงจักกริน เปิดพจนานุกรมดูแปลว่าผู้มีจักรเป็นอาวุธกับกษัตริย์ราชวงศ์จักรี ผมเสนอให้เอาคำหลังเพราะเข้าเค้ามากที่สุด ผลคือมันจะเอาคำแรกเพราะจะเอาตามตำราเป๊ะๆ+ตามวิสัยที่จะเน้นเอาความหมายแรก ขนาดจะเอาทั้งสองคำก็ไม่ยอมนะ เถียงกันนานสุดท้ายก็ต้องยอมมันเพราะผมไม่ค่อยมีคนยอมคู่ด้วยนัก

[nosta]

^ที่จริงทั้ง 3 พรรคเป็น socialist หมดครับ ทั้งขึ้นแรงงานขั้นต่ำกันทุกพรรค นโยบายสวัสดิการแจกแหลกก็ทุกพรรคครับ พรรคไหนไม่แจกคนจนอย่าหวังได้คะแนน นี่คือความจริงในไทย พรรคเกือบทุกพรรคในโลกก็เป็น socialist ทั้งนั้น ยกเว้นไอ้ทรัมป์ไว้แค่คนเดียวจริงๆ ที่เป็น capitalist และได้รับเลือกเป็นรัฐบาล  socialist จะอยู่ระหว่าง capitalist กะ communism  จะไม่แชร์เท่าขนาดคอมมูแต่จะเน้นนโยบายแจก สวัสดิการ  ส่วน capitalist จะเน้นเสรีการเงิน รัฐจะเก็บภาษีน้อยกว่า สวัสดิการน้อยกว่า รัฐบาลเกือบทั่วโลกจะมีแนวโน้มเก็บภาษีหนักขึ้นเรื่อยๆ  สวัสดิการมากขึ้น และกู้หนักขึ้นเหมือนระเบิดเวลา รอวันพัง เหมือน กรีซ เวเน

[Mortem]

ถูกใจคำว่า  -คนรวยก็คือคนที่มีกำลังทรัพย์มาก คนจนก็คือคนที่ไม่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ก็แค่นั้น-

ของพวกนี้มันอยู่ที่แนวดำเนินชีวิตซะมากกว่า  บางคนมีศักยภาพสูงแต่ไม่สนทรัพย์เกินจำเป็นก็มี
บางคนมีศักยภาพต่ำแต่ทำทุกทางแม้จะผิดเพื่อให้รวยก็มี  เช่นข้าราชการตงฉิน  พนักงานบริษัท
เอกชนที่มั่นคง(ต้องมั่นคง)  ถ้าเมื่อปัจจัยสี่เหลือล้นแล้ว  ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนเกินงาม  ก็อาจพอใจ
เป็นคนดีที่กำลังทรัพย์พอประมาณ 

มันก็อยู่ที่วิถีชีวิตที่จะเลือก  จะเลือกรวยด้วยคุณธรรม  จะเลือกรวยด้วยเอารัดเอาเปรียบ  หรือ
จะพอใจทรัพย์แล้วใช้ชีวิตตามอำเภอใจ  แต่สังเกตุอย่างนึงดูนะ  จะเป็นคนดีได้มันต้องเอาตัวเอง
ให้รอดก่อน  ทรัพย์มั่นคงและมีเผื่อเหลือเมื่อไรค่อยเป็นคนดี  ซึ่งคนจนมักไม่มีสิ่งนี้ อันนี้
ต้องระวัง  แม้คนจนคนๆนั้นจะเป็นคนดี  แต่ถ้าความโลภบังตาเพราะจน  อาจก่อปัญหาได้

ความรวย-จน  เกี่ยวโยงกับความดีมากๆ  และถูกผูกมัดไว้ด้วยคุณธรรมของตัวคนผู้นั้น  หน้าที่รัฐ
อย่างนึงที่เราเห็นว่าไม่แฟร์คือช่วยคนจน  มอบปัจจัยสี่พื้นฐานให้พอที่จะเพื่อตัดห่วงโซ่ที่เรียกว่า
 ทำผิดเพราะจน  แต่ไม่ได้หมายความว่าเหตุการณ์เช่นบางรัฐ เช่นรัฐสารขัณฑ์ที่ทำแบบ
ปัจจุบันนี้ถูกนะ  หมายถึงหลายๆพื้นที่  หลายๆประเทศที่เข้าใจตีโจทย์ข้อนี้  บางทีการอุ้มคนจน
ก็ไม่หมายความว่าจะเป็นการช่วยคนจน  แต่ผลสะท้อนอาจตรงข้ามเป็นการมอบลูกอมอาบยาพิษ

ข้าราชการกังฉินครับ
ตงฉินนี่คือซื่อสัตย์เที่ยงตรง