เกิดใหม่ต่างโลก-สุดเส้นทางของนักผจญภัยคือเป็นขุนนางครองพื้นที่?

[samuison]

ช่วงนี้เกิดชาตินี้พี่ต้องเทพมาแรง

ผมพยายามคิดสภาพการเมืองแบบจริงจัง


อย่างพ่อของรู้ดี้ที่ว่าเก่งเทพมีชือ่เสียงพอตัว ก้ต้องคุกเข่าร้องขอจึงจะได้ตำแหน่งที่มั่นคงครองพื้นที่บ้านนอกชายแดน?

หมายความว่าเส้นทางของพระเอกอิเซไคในหลายๆเรื่องนี้ข้ามขั้นกว่าคนปรกติแม้แต่นักผจญภัยมากประสบการณ์ฝีมือดีมากสินะครับ?


คือต่อให้ฝีมือดี แต่จุดจบของเส้นทางก็อาจจะไม่ได้ครองตำแหน่งขุนนาง
พระเอกอิเซไคใช้พลังโกง พัฒนาเมืองเลยยศทะลุครอบครัวที่เกิดมาด้วยความรวดเร็ว
แต่สภาพของนักผจญภัยทั่วไปไม่ใช่อย่างนั้น

มันคืองานอันตราย

อย่างภาคโรซรี่ก็เคยตั้งปาร์ตี้กับคนอื่น แต่พอมีคนในปาร์ตี้ตาย
คนที่เหลือก็สภาพจิตใจไม่สมบูรณ์ทนความกลัวไม่ไหว ปาร์ตี้แตกแยกย้ายกันไป

คือมันเป็นงานที่มีรางวัลสูง แต่ความเสี่ยงสูงมากๆนั่นล่ะ

คือผมพยายามวิเคราะห์ในแนวทางของนกัผจญภัยที่ไม่ใช่พระเอกอิเซไคน่ะครับว่าพวกเขาทำตัวอีท่าไหนกันแน่ วางแผนเส้นทางการใช้ชีวิตอย่างไร?

อย่างพี่กล้ามผมทองแรงก์ซีที่หาเรื่องพระเอกอิเซไคในเมืองเริ่มแรกนี่ พี่กล้ามแรงก์ซีนี่เขาฝ่าฟันมาจุดนั้นได้เพระาอะไร
และขี้อวดแบบนั้นหมายความวว่าทางเทคนิค พี่กล้ามแรงก์ซีแกก็เก่งจริงใช่หรือเปล่าครับ?

ผมวิเคราะ์เรื่องหนึ่ง คือพี่กล้ามที่อยู่มาได้นานเพราะทั้งกลุ่มมีแต่คนที่มีกล้าม นิสัยคล้ายๆกันกลุ่มเลยไม่แตกเพราะเป็นพวกมึงมาพาโวยกันไปไม่คิดมาก

ส่วนกลุ่มที่มีผุ้หญิง และมีผู้ชายเจ้าชู้อย่างพอลพ่อรูดี้ กลุ่มจะแตกง่ายเอามากๆ
หากเอามุกจากก็อบลินสเลเยอร์มา คนที่ผ่านก็อบลินมาแรงก์ซีได้ที่จริงไม่ใช่คนธรรมดา
ต้องมีไหวพริบหรือพลังพอสมควรจึงจะรอดมาแรงก์ซีได้

ว่าไปแล้วผมมองว่า ขนาดเก่งอย่างพ่อแม่ของรูดี้ การจะครองดินแดนในช่วงบั้นปลายชียวิตก็ไม่ใช่ง่ายๆ

นั่นคือความแตกต่างของความดกงพระเอกอิเซไคกับคนทั่วไป

..

คือผมอยากจะขโมยไอเดียจากทุกท่านน่ะครับ ว่าดยุกหมูอ้วนสามาถรยื่นขอ้เสนอตำแหน่งให้ครองดินแดนให้ครองยศนี่จะเลกี้ยกล่อมนักผจญภัยได้มากแค่ไหนน่ะครับ

ขนาดคนรักศักดิ์ศรีอย่างพ่อรูดี้ก้มหัวขอร้องยังได้มาแค่เมืองบ้านนอกคอกนา

หมายความว่านั่นคือเส้นทางวที่สูงที่สุดที่คนธรรมดาไม่โดดเด่นอย่างพระเอกอิเซไคจะหวังได้แล้วหรือเปล่าครับ?

ความจริงผมก็เอามาจากแนวดันเจี้ยนดราก้อนแบบดั้งเดิมของต่างประเทศ
บอกประมาณว่า ของอุปกรรณ์ของนักผจญภัยนั้นแพงมาก

ดาบที่ข้างเอวหากเอาไปขายไม่ผจญภัยก็อยู่ได้เป็นปี

ยิ่งของเวทมนตร์เอาไปขายซื้อวัวซื้อคฤหาสน์มีคนรับใช้อยู่ในบั้นปลายชีวิตได้ชิลๆ

แต่ตราบใดที่ยังทำงานอยู่ก็ยังต้องนอนกลางดินกินกลางทราย

ไม่สามารถอยู่อย่างเศรษฐีได้แม้จะมีสินทรัพย์ราคาแพงก็ตาม

อีกอย่างเอาแบบ รีวิวซ่องต่างโลกที่ซ่อนพล้อตไว้ว่า สตังก์ นักดาบมนุษย์ก็เป้นลูกนอกสมรสของขุนนางที่มาเป็นนักผจญภัย

นักผจญภัยจึงเป็นอีกช่องทางหนึ่งของเด็กหนีออกจากบ้านหรือลูกนอกสมรสที่พยายามจะกู้ชื่อเสียงของตนเองหรือต้องการยืนหยัดไ้ดด้วยตนเอง

นับเป็นเส้นทางหนึ่งที่จะมียศและพื้นที่ของตนเองแม้จะเล้กน้อยก็ตาม
ว่าไปแล้วมันก็คอืเส้นทางที่ลำบากล่ะครับ

อย่างพี่กล้ามผมทองแรงก์ซีที่เย่อหยิ่งก็อาจจะไม่ได้เกินเลยไปหากมองจากภาพรวมของนักผจญภัยทั้งหมดแล้วน่ะครับ

• Tweet

[pol]

การผจญภัยชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าเจอแต่ภัยหรือจะพูดแบบง่ายๆก็คืองานที่วิ่งหาตีนซึ่งมันทั้งเสี่ยงทั้งลำบาก  วันไหนซวยๆก้าวผิดไปก้าวเดียวก็มีโอกาสตายห่านได้ง่ายๆอาหารการกินก็ลำบาก  น้ำให้อาบนี่ไม่ต้องพูดถึงน้ำจะกินยังหายากเลยท่าน  สังเกตไหมว่าทำไมนักผจญภัยถึงไม่นอนกับสาวๆระหว่างการเดินทาง เสี่ยงอันตราย?มันก็ใช่แต่ถ้ามองอีกมุมผู้หญิงก็ไม่ได้อาบน้ำเหมือนกันตัวเหม็นตายชัก555 กลิ่นปลาเค็มกันเลยทีเดียว  แล้วถ้าให้มีบ้านมีที่ดินในปกครองมีสาวเมดสวยๆให้แอบย่องเข้าหาตอนกลางดึก ลิงที่ไหนก็อยากเป็นขุนนางกันทั้งนั้นแหละโยม

[Rumia]

เอาจริงๆแล้วแต่เซ็ตติ้งของนิยายครับถ้าสเกลพลังต่ำๆนักผจนภัยส่วนมากเป้าหมายคือเก็บเงินเปิดร้านไม่ก็ซื้อบ้าน ส่วนตัวเอกก็จะโกงจนราชาอวยยศไห้แบบฟรีๆสเกลกลางๆนักพจนภัยระดับต่ำๆเป้าหมายเหมือนเดิมเก็บเงินเปิดร้าน ระดับสูงๆจะเป็นมาสเตอร์ที่ไม่มีใครกล้าเเตะเป็นขุมกำลังของอนาจักรเป้าหมายตัวเอกจะเป็นอิสระไม่อยากยุ่งกับใคร ถ้าสเกลสูงปรีดจะกลายเป็นการชิงอำนาจแย่งทรัพยากรหมัดใครโตคนนั้นมีสิทธพูดเป้าหมายตัวเอกมันจะกลายเป็นเทพ ในกรณีรูดีสเกลเรื่องมันต่ำครับเป้าหมายเลยเป็นแค่ขุนนางแน่นอนว่าชายแปดก็เช่นกัน แต่สเกลสูงๆอย่างน้องแมงมุมตำแหน่งราชาไม่มีความหมายแล้ว ปกติมันจะเป็นสามอย่างนี้ครับแต่สเกลต่ำๆบางที่ก็ไม่อยากยุ่งกับใครเช่นกันสรุปง่ายๆว่า เป้าหมายเป็นขุนนางมันมีน้อยครับที่ตัวเอกจะเป็นนับกันจริงมีไม่กี่เรื่องตอนนี้มีแค่ชายแปดกับเกิดชาตินี้พี่ต้องเทพแค่นั้นเลย ยูนะ โอเวอร์หลอด ล็อกโลลิค่อน เอาจริงๆแม้แต่คาตาริน่าเองก็ไม่คิดจะจบที่ขุนนางเลย แนวเกิดใหม่ต่างโลกมีน้อยครับที่ตัวเอกคิดจะเป็นขุนนางหรือจบที่ขุนนางเอาจริงๆเกิดใหม่เป็นราชาหรือขุนนางเลยยังเยอะกว่าอีก

[samuison]

การผจญภัยชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าเจอแต่ภัยหรือจะพูดแบบง่ายๆก็คืองานที่วิ่งหาตีนซึ่งมันทั้งเสี่ยงทั้งลำบาก  วันไหนซวยๆก้าวผิดไปก้าวเดียวก็มีโอกาสตายห่านได้ง่ายๆอาหารการกินก็ลำบาก  น้ำให้อาบนี่ไม่ต้องพูดถึงน้ำจะกินยังหายากเลยท่าน  สังเกตไหมว่าทำไมนักผจญภัยถึงไม่นอนกับสาวๆระหว่างการเดินทาง เสี่ยงอันตราย?มันก็ใช่แต่ถ้ามองอีกมุมผู้หญิงก็ไม่ได้อาบน้ำเหมือนกันตัวเหม็นตายชัก555 กลิ่นปลาเค็มกันเลยทีเดียว  แล้วถ้าให้มีบ้านมีที่ดินในปกครองมีสาวเมดสวยๆให้แอบย่องเข้าหาตอนกลางดึก ลิงที่ไหนก็อยากเป็นขุนนางกันทั้งนั้นแหละโยม

พอลพ่อรูดี้มันก็มุดเต๊นท์สาวๆดูไม่แคร์อะไรนี่ครับหมายความวว่าตอนแอยากๆมันก็มุดกันตลอดล่ะมั้ง?หมายความวว่าพี่กล้ามแรงก์ซีเป็นสุภาพบุรุษมากไม่ยอมออกผจญภัยกับสาวๆรวมแต่ทีมหนุ่มๆมีกล้ามเหมือนกัน ออกแนวงานก้คืองานแล้วค่อยมาจีบบสาวในบาร์เอาตอนพักผ่อน

จนผมคิดว่าแนวโดจินที่นักผจญภัยแอบมั่วกันในบางปาร์ตี้อาจจะไมเ่กินความจริงนัก ขึ้นอยู่กับสถานการณ์
พี่กล้ามแรงก์ซีรวบรวมกล้ามๆเหมือนกันไว้เพระาไม่ต้องการให้เกิดปัญหา

บลูโรสก็มีแต่เพศเดียวกันคือผู้หญิง
ในนักผจญภัยที่โมมอนกะเจอใน Overlord ก็มีคนหนึ่งในนั้นปลอมตัวเป็นผู้ชาย ทำให้คิดว่าเป็นปาร์ตี้ชายล้วนมีการบอกเสมอว่าปาร์ตี้ผสม กลุ่มแตกง่ายมาก
ผมนึกถึงแนวพรรคฟ้าดิน ที่สายลับที่คังซีส่งมาได้ตำแหน่งแค่นายกองก็ดีใจมากๆแล้วว่างั้น

เอาจริงๆแล้วแต่เซ็ตติ้งของนิยายครับถ้าสเกลพลังต่ำๆนักผจนภัยส่วนมากเป้าหมายคือเก็บเงินเปิดร้านไม่ก็ซื้อบ้าน ส่วนตัวเอกก็จะโกงจนราชาอวยยศไห้แบบฟรีๆสเกลกลางๆนักพจนภัยระดับต่ำๆเป้าหมายเหมือนเดิมเก็บเงินเปิดร้าน ระดับสูงๆจะเป็นมาสเตอร์ที่ไม่มีใครกล้าเเตะเป็นขุมกำลังของอนาจักรเป้าหมายตัวเอกจะเป็นอิสระไม่อยากยุ่งกับใคร ถ้าสเกลสูงปรีดจะกลายเป็นการชิงอำนาจแย่งทรัพยากรหมัดใครโตคนนั้นมีสิทธพูดเป้าหมายตัวเอกมันจะกลายเป็นเทพ ในกรณีรูดีสเกลเรื่องมันต่ำครับเป้าหมายเลยเป็นแค่ขุนนางแน่นอนว่าชายแปดก็เช่นกัน แต่สเกลสูงๆอย่างน้องแมงมุมตำแหน่งราชาไม่มีความหมายแล้ว ปกติมันจะเป็นสามอย่างนี้ครับแต่สเกลต่ำๆบางที่ก็ไม่อยากยุ่งกับใครเช่นกันสรุปง่ายๆว่า เป้าหมายเป็นขุนนางมันมีน้อยครับที่ตัวเอกจะเป็นนับกันจริงมีไม่กี่เรื่องตอนนี้มีแค่ชายแปดกับเกิดชาตินี้พี่ต้องเทพแค่นั้นเลย ยูนะ โอเวอร์หลอด ล็อกโลลิค่อน เอาจริงๆแม้แต่คาตาริน่าเองก็ไม่คิดจะจบที่ขุนนางเลย แนวเกิดใหม่ต่างโลกมีน้อยครับที่ตัวเอกคิดจะเป็นขุนนางหรือจบที่ขุนนางเอาจริงๆเกิดใหม่เป็นราชาหรือขุนนางเลยยังเยอะกว่าอีก

ผมพยายามจะคิดอย่าง coomon knowldge อะไรคือแนวคิดสามัญสำนึกของโลกนั้นน่ะครับ?อย่างพระเอกอิเซไคก็อาจจะสร้างอาณาจักรหูสัตว์ของตนเองที่ไม่ดูถูกพวกหูสัตว์ต่างเผ่าพันธุ์ให้รอดพ้นจากจักรวรรดิที่เอามนุษย์เป้นใหญ่ว่ากันไป
ที่ผมมองว่าเป้นขุนนางคอือาจจะหลายคนไม่ได้คิดอย่างนั้น ผมมองว่าบางทีก็อาจจะสูงเกินตามสายตาของคนระดับแรง์ก์วีมากไปหน่อย แต่ซื้อที่ดินเป็นเศรษฐีท้องถิ่นนี่น่าจะดีกว่า
ผมไปขโมยแนวคิดจากย้อนเวลาราชวงศ์ถังมา
ว่าแค่คนที่อยู่ในเมืองฉางอันได้นี่ก้เรียกว่าสถานะนั้นดีกว่าชาวป่าขาวเขามหาศาลแล้ว
ว่าเมืองหลวงมีทหารมีกำแพงล้อมรอบปลอดภัยอย่อย่างสบายมากกว่า บ้านอกคอกนาที่จะโดนฝูงมอนสเตอร์บกุเมื่อไรก็ไม่รู้
ชาวบ้านทำการค้าขายก็เพื่ออยากวื้อที่และบ้่านในเขตเมืองหลวงที่มึความเจริญ
ผมกะจะก็อปอีกมุกหนึ่งจากนิยายของฝรั่งคือ
บอกว่า พ่อค้าชาวอิตาลี่ พยายามเก็บเงินไว้ให้เตรียมสินสอดลูกสาว แต่พอจดัการเสร็จก็วางแผนจะขยับขยายตระกูล จะซื้อที่ดินในแถบเมืองหลวงอิตาลี่แผ่นดินใหญ่บ้างจะได้รับการอวยยศเป้นขุนนางกับเขาบ้าง
..
ผมพยายามวิเคราะหืออกนแวตระกูลวาลดิเมียนของฟาลเนเซ่ใน Berserk น่ะครับ
ว่าดูจริงๆจากสายตาคนทั่วไปตระกูลคุณเธอนี่ระกูลใหญ่คุณหนูของแท้เลยล่ะครับ
ที่เธอจะเย่อหยิ่งไม่เห้นหัวคนทั่วไปน่ะไม่แปลกเลยหากมองจากสมัยนั้นกัซเหมือนพระเอกอิเซไคโกงๆนั่นล่ะ หากทเียบกับคนทั่วไป
ทำทหารตายทั้งกองและคนที่ตายก็คุณหนูเหมือนกันด้วยยังรอดได้เลยคิดดูละกัน

[TheFakeMan]

มันก็ต้องดูที่ Setting ด้วยครับ ว่าปลายทางนักผจญภัยจะอยู่ที่ตรงไหน

บางเรื่อง ถ้าสร้างผลงานมากและใหญ่เพียงพอ ก็อาจจะมียศ มีตำแหน่งให้บริหารจัดการ

บางเรื่อง ล้มจอมมารได้ แต่ก็ยังเป็นแค่ชาวบ้านร้านตลาดธรรมดาๆ ก็มีครับ

ดังนั้นมันเลยอยู่ที่คนเขียนเรื่องนั้นๆ เองครับ ว่านักผจญภัย ควรไปสุดที่ตรงไหน 

[yamamaya]

งานเขียนที่มีเนื้อหาชวนคล้อยตามมักเป็นงานเขียนที่ประยุกต์มาจากประสบการณ์จริง


ลองไปขอช่วยงานพวกนักการเมืองท้องถิ่นดูสิฮะ มีประโยชน์กับงานเขียนแน่

[samuison]

มันก็ต้องดูที่ Setting ด้วยครับ ว่าปลายทางนักผจญภัยจะอยู่ที่ตรงไหน

บางเรื่อง ถ้าสร้างผลงานมากและใหญ่เพียงพอ ก็อาจจะมียศ มีตำแหน่งให้บริหารจัดการ

บางเรื่อง ล้มจอมมารได้ แต่ก็ยังเป็นแค่ชาวบ้านร้านตลาดธรรมดาๆ ก็มีครับ

ดังนั้นมันเลยอยู่ที่คนเขียนเรื่องนั้นๆ เองครับ ว่านักผจญภัย ควรไปสุดที่ตรงไหน 

ขอบคุณครับ
คือมีหลายครั้งแซวเรื่องผู้กล้าที่ต้องใช้ไม้ไผ่ปราบจอมมารกับเงินขวัญถุงอีกตึ๋งหนึ่งจากพระราชาทำให้ผู้กล้าหงุดหงิดมาในสมัยนี้
โคโนสึบะยังเล่นมุกได้ดีกว่าว่า ราชวงศ์จับผู้กล้าแต่งงานเข้าตระกูลจนมีความแข็งแกร่งมากๆมาตลอด
คือผมพยายามมองแบบจริงจัง แนวOverlord เองก็มีพวกมีเชื้อสายขุนนางไปรับจ็อบรายได้ของนักผจญภัยระดับเทพๆก็สูงมากผู้คนนับถือระดับกลางๆล่างๆก็มีไปรับใช้ขุนนางเหมือนกันที่มองว่าผจญภัยมากพอแล้วต้องการงานที่มั่นคงมากพอมากกว่า

งานเขียนที่มีเนื้อหาชวนคล้อยตามมักเป็นงานเขียนที่ประยุกต์มาจากประสบการณ์จริง


ลองไปขอช่วยงานพวกนักการเมืองท้องถิ่นดูสิฮะ มีประโยชน์กับงานเขียนแน่

การที่มีสิ่งเหนือธรรมชาติหรือสภาพสังคมแปลกไปเราก็ต้องปรับตัวตามครับ
แบบเดียวกับแนวปราณยุทธนั่นล่ะ หากมีพลังมากพอก็ฆ่าล้างผู็มีอิทธิพลท้องถิ่นล้างตระกูลเรือ่ยๆไปยันจกัพรรดิครองพิอภพและคอรงสวรร๕ืต่อไป
นักการเมืองความจริงแล้วแบ่งชนชั้นไม่แพ้สายงานอื่นหรอกครับ
มือปืนทั้งหมดน่ะ ตำรวจก็รู้ว่าใครเป็นใครบ้างทั้งหมดนั่นล่ะ

[KAGUYA]

มันขึ้นอยู่กับเซ็ตติ้งนะเพราะบางเรื่องพระเอกเป็นราชา แต่บางเรื่องเปิดมาพระเอกก็โดนราชาใส่ร้ายแล้วเชือดทิ้งตั้งแต่ต้นเรื่องก็มี

[pat_mtmu]

บางเรื่องก็แต่งเซ็ทติ้งมาว่านักผจญภัยแรงค์สูงๆผลงานดี ก็มักจะได้รับยศขุนนางระดับล่าง(ไม่เกินไวส์เคานท์) แต่ไม่มีดินแดนให้ปกครอง ประมาณว่าซื้อใจให้อยู่กับประเทศนั้นๆ ไม่ไปปักหลักที่อื่น

[samuison]

มันขึ้นอยู่กับเซ็ตติ้งนะเพราะบางเรื่องพระเอกเป็นราชา แต่บางเรื่องเปิดมาพระเอกก็โดนราชาใส่ร้ายแล้วเชือดทิ้งตั้งแต่ต้นเรื่องก็มี

มันน่าคิดน่ะครับ ผมพยายามจะสร้างภาพในตามสไตล์ที่ชอบเล่นมุกจริงจังว่าอาชีพนักผจญภัยนี่ต้องมีแนวคิดอย่างไรกันแน่
ความสัมพันธ์ระหว่างราชากับนักผจญภัยควรจะเป็นอย่างไร?อย่างที่บอกโคโนสึบะที่ลฃ้อเลียนยังทำได้ดีกว่าเรื่องอื่นๆที่ว่าคนที่สืบสายเลือดราชวงศ์คือสายเลือดผูกล้าที่แต่งงานเข้ามาทำให้ราชวงศ์เทพสุดๆ
ราชาหวังจะฆ่าไม่แปลกหากไม่คิดจะเลี้ยงไว้ตามสไตล์หนังจีน"หากท่่านไม่เอาเขามาใช้งานก็ตงสังหารเขาในกระบี่เดียวเสียเถิดแต่อย่าได้ปล่อยเขาไป"

บางเรื่องก็แต่งเซ็ทติ้งมาว่านักผจญภัยแรงค์สูงๆผลงานดี ก็มักจะได้รับยศขุนนางระดับล่าง(ไม่เกินไวส์เคานท์) แต่ไม่มีดินแดนให้ปกครอง ประมาณว่าซื้อใจให้อยู่กับประเทศนั้นๆ ไม่ไปปักหลักที่อื่น

นั่นก็น่าคิดล่ะครับ
Overlord พยายามเล่นมุกว่า ทางประเทศไม่ควรเอานักผจญภัยเข้ามาทำงานเพราะจะเสียความเป็นกลาง
แต่ก็นั่นล่ะ ก็เห้นนักผจญภัยหลายคนจะมากจะน้อยก็มีความสัมพันธ์กับราชวงศ์อยู่นักผจญภัยบางคนไม่ใช่ขุนนางจากการแต่งตั้งแต่เป็นราชวงส์มาตั้งแต่ต้นด้วยซ้ำ

คือผมกะจะแต่งแนวเกมส์จีบหนุ่มล้อเลี้ยนลุกสาวดยุกน่ะครับ

พยายามจะวิเคราะห์ว่าหาก"ดยุกหมูอ้วน"ไปเป้ฯนักผจญภัยคิดว่าคนทั่วไปทั้งขุนนางและราชวงศ์จะมองอย่างไรครับ?
จะมองแปลกๆหรือเปล่าว่าท่านดยุก ท่านจะมาเป็นนักผจญภัยทำไม?
ท่านมียศ มีอำนาจ ร่ำรวยอยู่แล้วจะมาแย่งอาชีพคนจนจนอีกทำไม ทำไปก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตท่านดีขึ้นหรือเปล่าครับ?


..

ตามสไตล์พระเอกอิเซไคมักเล่นมุกขุนนางชายแดนยศต้อยต่ำ เก็บบเลเวลตั้งแต่เด็กจนได้พลังระดับโกงๆและเลื่อนยศบริหารบ้านเมืองเป็นบารอน เคาท์ ไต่เต้ามาเรื่อยสานสัมพันธ์กับราชวงศ์

แต่คนที่มียศระดับดยุกอยู่แล้วจะไปเป้นนักผจญภัยทำเบื๊อกอะไร?

มุกเดีบยยวกัลหนังจีนสมัยใหม่ที่เล่นมุกว่า ยอดฝีใือ ส่วนใหญ่มารับใช้ราชสำนัก
ฝึกวิชาเพื่อลาภยศชื่อเสียง
ราชสำนักเป็นผู้ที่ให้ผลประโยชน์สูงสุด

ผมยังให้เครดิตนิยายจีนมากกว่าที่มองตรงไปตรงมากว่า

ว่าหมัดใครใหญ่กว่า คนนนั้นก็ได้ปกครอง
กระทืบจักรพรรดิที่หาเรื่องเราซะแทนที่จะก้มหัวให้แบบพระเอกอิเซไคญี่ปุ่น

[29Forever]

ไม่เคยอ่านเรื่องชาตินี้พี่ต้องเทพฯ  ค้นเรื่องย่ออ่านแล้วก็ยังไม่เข้าใจ
แต่กรณีของ  [สุดเส้นทางของนักผจญภัยคือเป็นขุนนางครองพื้นที่]
คิดว่ามันแล้วแต่คนนะ  บางคนอาจขอสันโดษ  บางคนขอแค่ได้เป็น
พ่อค้าทำการค้าขาย

ถ้าเอาตามประวัติศาสตร์  คิดว่าก็คงเหมือนกรณี  ใครทำผลงานได้ดี
ก็อาจได้เลื่อนเป็นขุนนางชั้นล่าง  หรือถ้าพ่อค้าจ่ายเงินดีๆก็อาจได้ยศ
เพื่อจะได้เข้าถึงระบบชนชั้น

ส่วนใหญ่ก็อวยยศให้  บ้างมีแถมที่ดินทำกิน  แถมอาณาเขตไว้ให้ปกครอง
มันก็เรื่องธรรมดานิ??  ไม่ว่าจะต่างโลก  หรือโลกนี้ตั้งกะอดีต

ส่วนกรณีนักผจญภัยแรงค์ซีนิสัยแย่  คิดว่ามันก็ปกติของยุคหล่ะมั้ง
พวกคนเถื่อนที่พยายามสร้างผลงาน  เพื่อจะได้ดิบได้ดีในสายงานตน
ส่วนเรื่องอาวุธประจำตัว  สิ่งของที่ใช้  คิดว่าที่เขาไม่ขาย  ก็เพราะ
มันคือคู่ชีวิต  ก็เหมือนสมัยนี้  ที่ทหารตำรวจบางคน  รักปืนมากกว่า
รักเมียซะอีก  เพราะถือว่าเป็นเพื่อนคู่ชีวิตที่ฝ่าอันตรายมาด้วยกัน
อย่างมากสุดก็  ยกให้เก็บรักษาไว้เมื่อกลายเป็นมรดก  (ก็แปลว่า
ไม่ให้ขายอยู่ดี)

[นับเป็นเส้นทางหนึ่งที่จะมียศและพื้นที่]  ไม่ว่าจะต่างโลกหรือโลกนี้
ก็มีบางคนที่มีความฝันแบบนั้น  ทำงานอันตราย  เผชิญหน้าความตาย
เพื่อให้ได้ดิบได้ดีภายหน้า  ก็เลยเลือกอาชีพที่เสี่ยงชีวิต  มันมีทุกยุค

พี่ผมทองแรงค์ซี  ถ้าเป็นโลกนี้ยุคปัจจุบัน  ก็คงเปรียบเป็นเหมือนใน
หนังสงคราม  หนังมือปืนหล่ะมั้ง  ที่ทหารรับจ้างก็จะมีคนแนวๆนี้อยู่
ซึ่งการทำตัวห่าม  ทำตัวเข้มแข็ง  ก็เพื่อคงไว้ซึ่งจิตใจ  ไม่ให้ต้อง
ดำดิ่งความกลัว  ต้องทำตัวห้าวอยู่เสมอ  คนมันอยู่ที่ปากเหวนรกเสมอ
จะรักษาสภาพจิตใจไว้ได้  ก็อาจเลือกวิธีข่มคนอื่น  ยกตัวเองสูงๆ

ผมคิดว่าพล็อตพวกนี้มันอิงความจริงในโลกของเรานะ

[samuison]

ไม่เคยอ่านเรื่องชาตินี้พี่ต้องเทพฯ  ค้นเรื่องย่ออ่านแล้วก็ยังไม่เข้าใจ
แต่กรณีของ  [สุดเส้นทางของนักผจญภัยคือเป็นขุนนางครองพื้นที่]
คิดว่ามันแล้วแต่คนนะ  บางคนอาจขอสันโดษ  บางคนขอแค่ได้เป็น
พ่อค้าทำการค้าขาย

ถ้าเอาตามประวัติศาสตร์  คิดว่าก็คงเหมือนกรณี  ใครทำผลงานได้ดี
ก็อาจได้เลื่อนเป็นขุนนางชั้นล่าง  หรือถ้าพ่อค้าจ่ายเงินดีๆก็อาจได้ยศ
เพื่อจะได้เข้าถึงระบบชนชั้น

ส่วนใหญ่ก็อวยยศให้  บ้างมีแถมที่ดินทำกิน  แถมอาณาเขตไว้ให้ปกครอง
มันก็เรื่องธรรมดานิ??  ไม่ว่าจะต่างโลก  หรือโลกนี้ตั้งกะอดีต

ส่วนกรณีนักผจญภัยแรงค์ซีนิสัยแย่  คิดว่ามันก็ปกติของยุคหล่ะมั้ง
พวกคนเถื่อนที่พยายามสร้างผลงาน  เพื่อจะได้ดิบได้ดีในสายงานตน
ส่วนเรื่องอาวุธประจำตัว  สิ่งของที่ใช้  คิดว่าที่เขาไม่ขาย  ก็เพราะ
มันคือคู่ชีวิต  ก็เหมือนสมัยนี้  ที่ทหารตำรวจบางคน  รักปืนมากกว่า
รักเมียซะอีก  เพราะถือว่าเป็นเพื่อนคู่ชีวิตที่ฝ่าอันตรายมาด้วยกัน
อย่างมากสุดก็  ยกให้เก็บรักษาไว้เมื่อกลายเป็นมรดก  (ก็แปลว่า
ไม่ให้ขายอยู่ดี)

[นับเป็นเส้นทางหนึ่งที่จะมียศและพื้นที่]  ไม่ว่าจะต่างโลกหรือโลกนี้
ก็มีบางคนที่มีความฝันแบบนั้น  ทำงานอันตราย  เผชิญหน้าความตาย
เพื่อให้ได้ดิบได้ดีภายหน้า  ก็เลยเลือกอาชีพที่เสี่ยงชีวิต  มันมีทุกยุค

พี่ผมทองแรงค์ซี  ถ้าเป็นโลกนี้ยุคปัจจุบัน  ก็คงเปรียบเป็นเหมือนใน
หนังสงคราม  หนังมือปืนหล่ะมั้ง  ที่ทหารรับจ้างก็จะมีคนแนวๆนี้อยู่
ซึ่งการทำตัวห่าม  ทำตัวเข้มแข็ง  ก็เพื่อคงไว้ซึ่งจิตใจ  ไม่ให้ต้อง
ดำดิ่งความกลัว  ต้องทำตัวห้าวอยู่เสมอ  คนมันอยู่ที่ปากเหวนรกเสมอ
จะรักษาสภาพจิตใจไว้ได้  ก็อาจเลือกวิธีข่มคนอื่น  ยกตัวเองสูงๆ

ผมคิดว่าพล็อตพวกนี้มันอิงความจริงในโลกของเรานะ

ขอบคุณครับท่านสี่สิบตลอดกาล
หากวิเคระาห์แบบจริงจังผมมองว่าพวกนักผจญภัยจะมากจะน้อยต้องเป้นคนที่มีความทะเยอทะยานน่ะครับ

ไม่อย่างนั้นไม่น่าจะมาเสี่ยงกับอาชีพอย่างนี้"อยกาอยู่อย่างสุขสบายสโลลไลฟ์"คนคิดแบบนี้น่าจะไปทำอาชีพอย่างอื่น
มันมีมุกว่า
ทำไมเจ้าถึงมาเป้นทหาร?"เพระามีข้าวให้กิน มีเงินให้ใช้ก็คงไม่ใช่..คงเพระาสาวๆเห็นแล้วปิ๊งกว่าพวกที่ทำนามั้ง?"สรุปคือเพระาอยากเป็นคนในเครื่องแบบให้สาวหลงนั่นเอง
หมายความวว่าการ์ดยามประจำเมืองทางเทคนิค สาวจะหลงมากกว่าทำให้มักจะมีเรื่องการไป"ลาดตระเมน"แถบบ้านสาวๆกันในหมู่บ้านกันเอยะนายกองที่คุมอยู่ก็รู้แต่ลืมตาข้างหลับตาข้าง ก็ปล่อยให้ไปตอนกลางคืน แต่ก็ลงโทษกันไปถ้าจับได้ว่าอย่างนั้น คนที่จะสโลไลฟ์ได้ทั้งที่เป้นนักผจญภัยน่าจะเป็นพระเอกอิเซไคเท่านั้นล่ะ
..พี่ผมทองแรงก์ซศีผมมมองออกแนวสมรักษ์หรือโมฮัมหมัด อาลีแฮะสไตล์"ไม่ได้โม้"
ที่ชอบคุยข่มชาวบ้านเอาแบบแนวทางสไปเกอร์แมนที่เคยว่าคือการคุยข่มชาวบ้านคือการควบคุมจิตใจตนเองแบบหนึ่งให้ใจสงบว่าอย่างนั้นบางคนยิ่งกังวลมกาก็ยิ่งเงียบ
บางคนยิ่งกังวลมากก็ยิงคุย

[jatupal]

หลายๆเรื่องก็ไม่มีแววว่าจะได้เป็นขุนนาง เจ้าเมืองนะ เช่น หมียูนะ 

[29Forever]

การผจญภัยชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าเจอแต่ภัยหรือจะพูดแบบง่ายๆก็คืองานที่วิ่งหาตีนซึ่งมันทั้งเสี่ยงทั้งลำบาก  วันไหนซวยๆก้าวผิดไปก้าวเดียวก็มีโอกาสตายห่านได้ง่ายๆอาหารการกินก็ลำบาก  น้ำให้อาบนี่ไม่ต้องพูดถึงน้ำจะกินยังหายากเลยท่าน  สังเกตไหมว่าทำไมนักผจญภัยถึงไม่นอนกับสาวๆระหว่างการเดินทาง เสี่ยงอันตราย?มันก็ใช่แต่ถ้ามองอีกมุมผู้หญิงก็ไม่ได้อาบน้ำเหมือนกันตัวเหม็นตายชัก555 กลิ่นปลาเค็มกันเลยทีเดียว  แล้วถ้าให้มีบ้านมีที่ดินในปกครองมีสาวเมดสวยๆให้แอบย่องเข้าหาตอนกลางดึก ลิงที่ไหนก็อยากเป็นขุนนางกันทั้งนั้นแหละโยม

เรื่องกลิ่นตัว  คิดว่าไม่นะ  ยิ่งฝรั่งยุคก่อนยิ่งไม่อาบน้ำ  ทำความสะอาดแค่สามอย่าง
(หว่างขา  รักแร้  ใบหน้า)  ยุคก่อนหรือในต่างโลกที่เทียบเอากับสมัยตะวันตก  คิดว่า
กลิ่นตัวมันคือความหอมหวาน  นอนในโรงม้า  มีอะไรกันในโรงม้า  ตอนช่วงหน้าหนาว
ที่ขลุกตัวในบ้าน  คงไม่มีใครอาบน้ำ  แล้วมันดันไม่มีอะไรให้ทำในฤดูหนาว  ก็คง
ทำอย่างว่ากันตลอด  คงไม่มีใครรอฤดูใบไม้ผลิที่ต้องรีบทำการเกษตร  จึงค่อยทำอย่างว่า

ยังจำประวัติศาสตร์ช่วงเจงกีสข่านชิงเจ้าสาวได้  ตอนนั้นเจ้าสาวโกรธเจ้าบ่าวมาก
ที่ไม่ยอมสู้ปกป้อง  ไม่ให้เจงกีสข่านชิงตัวเองไป  เจ้าสาวก็เลยฉีกเศษกระโปรง
ให้เจ้าบ่าวแล้วบอกว่า  "งั้นท่านก็ดมได้แค่เศาผ้ากระโปรงนี้หล่ะกันเถอะ"

หนังไทยฝรั่ง  ยุคก่อนๆ  ฉากอย่างว่าก็เป็นประมาณว่า  พระเอกหรือผู้ชาย  ไซร้ซอกคอ
ไซร้ตามตัวผู้หญิง  ผมคิดว่ายุคที่มาเริ่มกังวลกลิ่นตัว  มันพึ่งเริ่มในยุคหลังๆนะ

[samuison]

หลายๆเรื่องก็ไม่มีแววว่าจะได้เป็นขุนนาง เจ้าเมืองนะ เช่น หมียูนะ 

นั่นระดับพระเอกนางเอกอิเซไคที่มีพลังโกงมากวก่าชาวบ้านจนใช้ชีวิตตามใจสโลไลฟ์ได้น่ะครับ
ผมกำลังวิเคราะห์ว่าพี่กล้ามผมทองแรงก์ซี ยังดูมีความเป็นไปได้ของคนจริงๆมากกว่าคนมีพลังโกงจากต่างโลกตามค่าเฉลี่ย
คือพยายามจะวิเคราะห์สิ่งที่เป็น"เรื่องทั่วไป" ไม่ใช่เรื่อง"ข้อยกเว้น"อย่างพระเอกอิเซไคพลังโกงน่ะครับ
คือพี่กล้ามแรงก์ซี บริหารร่างกายให้บึ้กมีกล้าม แต่โดนหนุ่มน้อยจากยี่ปุ่นผมดำตัวผอแอมแห้งกระทืบเพราะหนุ่มน้อยผมดำมีพพลังโกงจากต่างโลกใช้ชีวิตสโลไลฟ์ในขณะที่กล้ามคือนักผจญภัยยแบบปรกติชนที่เขาทำกันว่าผ่านประสบการณ์ต่อสู้มาโชกโชนแบบไม่มีพลังโกงว่าอย่างนั้นน่ะครับ

คิดภาพนางเอกญี่ปุ่าที่ไม่มีพลังโกงสิครับว่าจะมีชีวิตอย่างไรได้บ้าง?เพระามีพลังโกงจึงสามารถใช้ชีวิตนอกกรอบของสังคมได้
ผมกำลังมองว่าอะไรคือกรอบที่สังคมคาดหวังจากนักผจญภัยเป็นการทั่วไปน่ะครับ

[quote/]

เรื่องกลิ่นตัว  คิดว่าไม่นะ  ยิ่งฝรั่งยุคก่อนยิ่งไม่อาบน้ำ  ทำความสะอาดแค่สามอย่าง
(หว่างขา  รักแร้  ใบหน้า)  ยุคก่อนหรือในต่างโลกที่เทียบเอากับสมัยตะวันตก  คิดว่า
กลิ่นตัวมันคือความหอมหวาน  นอนในโรงม้า  มีอะไรกันในโรงม้า  ตอนช่วงหน้าหนาว
ที่ขลุกตัวในบ้าน  คงไม่มีใครอาบน้ำ  แล้วมันดันไม่มีอะไรให้ทำในฤดูหนาว  ก็คง
ทำอย่างว่ากันตลอด  คงไม่มีใครรอฤดูใบไม้ผลิที่ต้องรีบทำการเกษตร  จึงค่อยทำอย่างว่า

ยังจำประวัติศาสตร์ช่วงเจงกีสข่านชิงเจ้าสาวได้  ตอนนั้นเจ้าสาวโกรธเจ้าบ่าวมาก
ที่ไม่ยอมสู้ปกป้อง  ไม่ให้เจงกีสข่านชิงตัวเองไป  เจ้าสาวก็เลยฉีกเศษกระโปรง
ให้เจ้าบ่าวแล้วบอกว่า  "งั้นท่านก็ดมได้แค่เศาผ้ากระโปรงนี้หล่ะกันเถอะ"

หนังไทยฝรั่ง  ยุคก่อนๆ  ฉากอย่างว่าก็เป็นประมาณว่า  พระเอกหรือผู้ชาย  ไซร้ซอกคอ
ไซร้ตามตัวผู้หญิง  ผมคิดว่ายุคที่มาเริ่มกังวลกลิ่นตัว  มันพึ่งเริ่มในยุคหลังๆนะ

...นี่คือข้ออ้างของสาวๆที่ไม่อาบน้ำหรือเปล่าครับ?เป้นเหมือนกันหมดเลยบอกว่าตนเองหอม ไม่มีกลิ่นตัว อ๊อก ฝรั่งเศสเขาเป็นดินแดนดังเรื่องน้ำหอมก็เพระาเรื่องนี้ล่ะนะครับ
ชาวโรมันก็ชอบอาบน้ำนะเอ้อ
ชอบมากจนมีอะไรกับเด็กๆชายหยิงในโรงอาบน้ำบ่อยเกินจนจักรพรรดิต้องจัดระเบียบสังคมกำหนดเวลาการอาบลน้ำชายหญิงไว้
มีที่ขัดหลัง นวดน้ำมัน ขัดขี้ไคลตะไบเล็บฯลฯ สารพัด มองว่าการอาบน้ำเป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งล่ะครับแน่นอนพอโควิอด เอ๊ยโรคระบาดมา เลยยกเลิกการอาบน้ำไป
กลายเป็นแนวคิดว่า เพระาเจ้าอาบน้ำนั่นล่ะ โรคภับยจังเบียยดเบียนเจ้าได้เพราะน้ำไปชำระล้างสิ่งที่ปกป้องเจ้าจากโรคระบาด
เพระางั้นไปอาบน้ำซะครับ เชื่อผม

[29Forever]

งานเขียนที่มีเนื้อหาชวนคล้อยตามมักเป็นงานเขียนที่ประยุกต์มาจากประสบการณ์จริง


ลองไปขอช่วยงานพวกนักการเมืองท้องถิ่นดูสิฮะ มีประโยชน์กับงานเขียนแน่

การเลือกตั้งท้องถิ่นที่ผ่านมา  เนื่องจากยุคนี้มันยุคใหม่  มีคนนำ
คลิปมาให้ดูเยอะแยะมากมาย  บางอันอึ้งมากๆ  ซื้อกันโต้งๆไม่ต้อง
อ้อมค้อมสักนิดเลยเหรอ  ฮา  ทั้งคนที่คิดว่าเป็นนักการเมืองที่ดี
ทั้งคนที่เหม็นหน้า  เป็นเหมือนกันหมดเบย~  //เอาเถอะ  พอเข้าใจ
การที่จะเล่นการเมืองได้  ต้องยอมเปื้อนโคลน  คนดีในทุ่งลาเวนเดอร์
กลัวแปดเปื้อน  กลัวคนเกลียด  หน้าบาง  ส่งตัวแทนเพื่อเล่นการเมือง
จะดีกว่า

[nosta]

แล้วแต่เรื่อง แต่ถ้าแบบคลาสสิกจริงๆคือเพื่อปราบจอมมาร แต่งกะเต้าหญิง และเป็นราชาในอนาคต

[pol]

แล้วแต่เรื่อง แต่ถ้าแบบคลาสสิกจริงๆคือเพื่อปราบจอมมาร แต่งกะเต้าหญิง และเป็นราชาในอนาคต

ครับต้องมี(เต้า)ถึงน่าแต่งงานด้วย(ฮา)   ถ้าไม่มี(เต้า)ระวังเจอดุ้ลนะท่าน

[TheFakeMan]

[quote/] ครับต้องมี(เต้า)ถึงน่าแต่งงานด้วย(ฮา)   ถ้าไม่มี(เต้า)ระวังเจอดุ้ลนะท่าน

เดี๋ยวนี้ถึงมี (เต้า) ก็ยังเสี่ยง (ตุ้ม) แถมมาอยู่ดีครับ 

[29Forever]

[quote/]นั่นระดับพระเอกนางเอกอิเซไคที่มีพลังโกงมากวก่าชาวบ้านจนใช้ชีวิตตามใจสโลไลฟ์ได้น่ะครับ
ผมกำลังวิเคราะห์ว่าพี่กล้ามผมทองแรงก์ซี ยังดูมีความเป็นไปได้ของคนจริงๆมากกว่าคนมีพลังโกงจากต่างโลกตามค่าเฉลี่ย
คือพยายามจะวิเคราะห์สิ่งที่เป็น"เรื่องทั่วไป" ไม่ใช่เรื่อง"ข้อยกเว้น"อย่างพระเอกอิเซไคพลังโกงน่ะครับ
คือพี่กล้ามแรงก์ซี บริหารร่างกายให้บึ้กมีกล้าม แต่โดนหนุ่มน้อยจากยี่ปุ่นผมดำตัวผอแอมแห้งกระทืบเพราะหนุ่มน้อยผมดำมีพพลังโกงจากต่างโลกใช้ชีวิตสโลไลฟ์ในขณะที่กล้ามคือนักผจญภัยยแบบปรกติชนที่เขาทำกันว่าผ่านประสบการณ์ต่อสู้มาโชกโชนแบบไม่มีพลังโกงว่าอย่างนั้นน่ะครับ

คิดภาพนางเอกญี่ปุ่าที่ไม่มีพลังโกงสิครับว่าจะมีชีวิตอย่างไรได้บ้าง?เพระามีพลังโกงจึงสามารถใช้ชีวิตนอกกรอบของสังคมได้
ผมกำลังมองว่าอะไรคือกรอบที่สังคมคาดหวังจากนักผจญภัยเป็นการทั่วไปน่ะครับ
[quote/]...นี่คือข้ออ้างของสาวๆที่ไม่อาบน้ำหรือเปล่าครับ?เป้นเหมือนกันหมดเลยบอกว่าตนเองหอม ไม่มีกลิ่นตัว อ๊อก ฝรั่งเศสเขาเป็นดินแดนดังเรื่องน้ำหอมก็เพระาเรื่องนี้ล่ะนะครับ
ชาวโรมันก็ชอบอาบน้ำนะเอ้อ
ชอบมากจนมีอะไรกับเด็กๆชายหยิงในโรงอาบน้ำบ่อยเกินจนจักรพรรดิต้องจัดระเบียบสังคมกำหนดเวลาการอาบลน้ำชายหญิงไว้
มีที่ขัดหลัง นวดน้ำมัน ขัดขี้ไคลตะไบเล็บฯลฯ สารพัด มองว่าการอาบน้ำเป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งล่ะครับแน่นอนพอโควิอด เอ๊ยโรคระบาดมา เลยยกเลิกการอาบน้ำไป
กลายเป็นแนวคิดว่า เพระาเจ้าอาบน้ำนั่นล่ะ โรคภับยจังเบียยดเบียนเจ้าได้เพราะน้ำไปชำระล้างสิ่งที่ปกป้องเจ้าจากโรคระบาด
เพระางั้นไปอาบน้ำซะครับ เชื่อผม

ใครสี่สิบกว่า  ผมพึ่งยี่สิบเก้าหยกๆ  ฮา  การให้รางวัลชีวิตในแต่ละวัน
คือได้ใช้เวลาส่วนตัว ได้นอนอ่านนิยาย  ได้อาบน้ำ  อยู่กับความเงียบ
 

ถ้าให้เดาแนวคิดของพี่ผมทองแรงค์ซี  ผมคิดว่าคงคล้ายๆทหารรับจ้าง
ก็เลยคุยข่มชั้นผู้น้อย  เพราะอ่อนด้อยเลยเฉียดตายบ่อย  เลยอารมณ์
ประมาณนั้นส่วนแรงค์บี  เอ  เอส  มีประสบการณ์สูง  ก็เลยไม่หาเรื่อง 
หาเหาใส่หัว  เพราะประสบการณ์สอนว่า  ทุกสิ่งมีอันตราย

ว่าไปแล้ว  พี่ผมทองแรงค์ซี  อาจคล้ายๆตำรวจทหารยศชั้นประทวนมั้ง
ที่เราจะเห็นคุยข่มเสมอ  ส่วนพวกแรงค์เอ  บี  เอส  คงคล้ายๆระดับนายพัน
นายพล  ที่รู้แก่อกว่า  กระสุนปืนหรือความประมาท  การหาเรื่องไปทั่วหน่ะ
มันคือการเรียกหาความตาย  ไม่ว่าแรงค์โดนยิงก็ตายได้ทั้งนั้น  จะไม่หาเรื่อง
พร่ำเพรื่อ  แต่จะออกแนวเจ้ายศเจ้าอย่าง  ถ้าพระเอกอิเซไค  ดันโผล่มาแบบ
แสดงความสามารถ  ประมาณว่า  พระเอกคือของจริงอ๊ะเปล่า

นึกๆไปแล้ว  แนวทหารชั้นเลวไต่เต้าระดับสูง  หรือถ้าอิงจากอิเซไค  นักผจญภัย
ที่ไต่เต้าได้สูงๆ  คงต้องเป็นในห้วงปฐมกษัตริย์เท่านั้น  ถ้าอวยยศจากห้วงเวลาอื่น
คงได้ยศล่างๆ  เพราะไม่ใช่กลุ่มผู้บุกเบิก  ประเทศไทยก็เป็นแบบนี้เช่นเดียวกัน