เรื่องสาย มันมีทุกวงการเเหละ อยู่ที่บริษัทใหนเก็บข้อมูลได้ดีกว่ากัน ถ้าบริษัทที่ผลงานหลักๆอยู่ที่หัวกระทิไม่กี่คน แบบนี้ล่วงลูกยากมากๆ เพราะกว่าจะรู้ตัว ผลงานก้อออกมาแล้ว แม้กระทั่งคนในด้วยกันยังตั้งตัวไม่ทัน อย่าว่าแต่คนนอก แต่ถ้าเป็นบริษัทที่พนักงานได้มีส่วนร่วมด้วย อันนี้หลุดง่ายสุด
เรื่องจริง ที่โดนคือ ลูกน้องแกเป็นสายให้บ.คู่แข่ง เอาจริงๆ คือ เป็นมาตั้งแต่เข้าแล้ว แกบอกว่า เงินเดือน... แต่ขับรถอะไรผมจำไม่ได้ หรูกว่าเงินเดือนไปเยอะ
ที่โดนคือ พวกนี้เข้ามาแล้ว รู้ขีดความสามารถของบริษัท ว่าเก็บได้เท่าไร่ ส่งไหวเท่าไร
และตั้นนั้นมีกฏหมายว่าพัสดุถ้าไม่มีคนรับ บ. ต้องเก็บไว้ก่อน3เดือนภึงจะกำจัดออกจากระบบได้
อยู่ๆ มีพัสดุส่งเข้าระบบเป็น หมื่น พื้นทีาห่างไกลหมดทุกอัน โทรหาผู้นับไม่ได้สักคน แถมพัสดุต้องเก็บ/ว้ให้ครบเวลาจามกฏหมาย ปัญหาคือพัสดุมันมากเกินกว่าคลังชอง บริษัทจะเก็บได้หมด
ผมดูหนังฝรั่งเรื่องนึง ที่บริษัท อยู่ๆ ก็ปลดพนักงานออกเพื่อปรับโครงสร้างคนโดนไล่ออกกันเพียบ
หลายคน พนักงานระดับอยู่มาตั้งแต่ตั้งบริษัทจนตำแหล่งสูงเงอนเดือนสูง
ผมยังคิดเลยว่าปลดออกได้ไง
คนแบบนี้อยู่มานานรู้มากเกินกว่าที่ควรจะเป็น ยังไงก็ต้องเก็บไว้บ้าง
นึกถึงเรื่องจริง ที่บริษัทตะวันตก ปลดพนักงานออกเพราะจะลดต้นทุนปรับโครงสร้าง
ผลคือคู่แข่งรู้รีบมาซื้อตัว
พวกนี้อยู่กันมานาน รู้ต้นทุนรู้วันถุดิบรู้ราคาขาย กำไรของบริษัท รู้จักลูกค้าของบริษัท
คู่แข่งเลยทำการวางแผนโจมตี แย่งลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพแบบสุดๆ จนชิบหายกันเลย
จีน เองก็ทำคล้ายๆ กัน พวกวิศวะกร บริษัทใหญ่ๆ ที่เกษียณแล้ว ทั้งจากจัวันตกญี่ปุ่น โดนจีนติดต่อให้ไปทำงานด้วย กับบริษัทจีน โดยให้เงินเดือนเยอะกว่าที่เก่าหลายเท่าตัว
