ถ้าอลิสจังไม่สังเกต ไม่จดจำ แยกแยะความแตกต่างของแต่ละแบบไม่ออก อลิสจังคงปกติมากกว่านี้ล่ะมั้งนะ
เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะเจ้าค่ะ น่าจะเป็นช่วงใกล้ๆ จุดที่จำความเลยล่ะมั้ง หรืออาจจะก่อนนั้นอีก
คงจะเป็นเพราะว่าช่วงนั้นอลิสจังเดินทางบ่อยล่ะมั้งนะ อลิสจังมีคุณสมบัติพิเศษก็คือไม่ค่อยหลับและไม่เมารถถึงแม้อลิสจังก็คงจะมองไปที่เสาไฟฟ้าละมั้งนะ แล้วอลิสจังก็เริ่มสังเกตตั้งแต่นั้นมา พอเจออะไรที่แปลกใหม่ก็จะบันทึกไว้ในใจ
ก็ตามภาพที่อลิสจังแนบไปแหละนะ อลิสจังนี่ช่างจำในสิ่งที่คนเขาไม่จำกันเลยนะ
ระหว่างเดินทาง อลิสจังสังเกต แล้วก็เกิดความเพลิดเพลินขึ้นมา ความรู้สึกแตกต่างออกไปในแต่ละแบบที่แตกต่างกันในแต่ละสถานที่
อลิสจังจำประวัติการเปลี่ยนแปลงรายละเอียดของเสาไฟฟ้าข้างทางเส้นทางที่อลิสจังเคยผ่านไปด้วย แม้เพียงครั้งเดียวก็จำได้ ถ้าเป็นแถวที่อลิสจังผ่านประจำ อลิสจังจำประวัติการเปลี่ยนแปลงเป็นรายปีก็ยังได้เลยเจ้าค่ะ
ทางที่ผ่านถ้ามันโล่งๆ ไม่มีเสาไฟฟ้า อลิสจังก็จะรู้สึกเหงานิดหน่อยด้วย
เส้นทางที่อลิสจังไม่ได้ผ่านไป ประมาณว่าเวลานั่งรถ แม้ว่าจะจากตัวอำเภอเข้าจังหวัด แล้วมีทางแยกเข้าหมู่บ้าน หรือถึงที่หมายแล้วแต่มองเห็นถนนที่เลยที่หมายไป อลิสจังก็มักจะจินตนาการถึงรูปแบบต่างๆ ขึ้นมาเอง ประมาณว่า generate map generate ถนน บ้านเมืองขึ้นมาเองและใส่รายละเอียดเข้าไปอย่างสมจริงในจินตนาการของอลิสจัง ตอนแรกก็จะเป็นเส้นทาง อำเภอ จังหวัดที่อลิสจังไม่เคยไป ต่อมาก็เริ่มสมมติชื่อเมือง อำเภอ จังหวัดขึ้นมากลายเป็นดวงดาวแห่งจินตนาการโดยสมบูรณ์แบบล่ะเจ้าค่ะ
สมมุติแต่ทุกอย่างในโลกนั้นก็ถูกอ้างอิงจากสิ่งที่อลิสจังเห็นนะ กลายเป็นดวงดาวที่ทุกอย่างเหมือนประเทศไทยแต่ใหญ่กว่ามากไปเลย
แล้วโลกแห่งจินตนาการของอลิสจังก็ทุเลาลงเมื่อ google Street view เข้ามา
ยิ่งพิมพ์ยิ่ง cringe แฮะ
ตอนประถมอลิสจังเคยโดนน้องญาติที่อายุไล่เลี่ยกันบุลลี่เพราะเห็นอลิสจังวาดเสาไฟฟ้าใส่กระดาษด้วยแหละ ส่วนใหญ่จะวาดด้วยปากกาเพราะไม่คิดจะแก้ไขหลังจากที่วาดไปอยู่แล้วล่ะเจ้าค่ะ
