จริงๆยังไงก็ได้นะ แต่ให้เป็นการถมช่องว่างจะสนุกกว่าการสร้างสเกลใหม่
เช่น ลิโป้ พอขึ้นม้าแล้วไร้เทียมทาน เพราะม้าโครตไว สามารถรุก หลบ หนี ได้หมดไม่มีใครตามความไวทัน
ยิงธนูก็โครตแม่น แถมเป็นธนูพิเศษ
ลิโป้ไม่ได้ว่องไวมาก แต่ทุกการโจมตีถึงตาย ยิ่งขึ้นหลังม้าทำให้การโจมตีเป็นการรวมโมเมนตั้มของม้าเข้าไป ทำให้ยากจะตั้งรับ
การจะจัดการลิโป้ได้จึงต้องปิดเส้นทางม้า
ต้องปิดล้อมให้อยู่ในพื้นที่ปิดแคบๆ แล้วรอหมดแรง
พอเขียนๆไปเหมือนจะทำสำเร็จ ...
นั่นมัน ม้าไต่กำแพง ลิโป้ที่อยู่บนม้าเซ็ทเทา พุ่งกระโดดใส่กำแพงแล้วไต่พุ่งขึ้นดั่งแพะภูเขา
การปิดล้อมที่ใช้ทหารนับร้อย แล้วข้ามวงล้อมออกมาได้
ทหารได้แต่ตะลึงงันกับภาพที่เห็นนายกองเริ่มได้สติ ตะโกนสั่งให้ทหารแปรขบวนทัพใหม่
แต่เพียงชั่วอึดใจ ลิโป้ที่เหมือนจะหนีกลับหันหัวม้าพุ่งมาหา แล้วบั่นคอนายกองกระเด็นก่อนจะได้ตั้งรับเสียด้วยซ้ำ
แม่ทัพที่อยู่ระยะรัอยก้าว รีบหันหน้าสั่งลูกร้องให้ส่งสัญญาณ
เฟี้ยว... ฟุบ เคล้ง รองแม่ทัพได้เข้ามาบดบังด้านหน้าของแม่ทัพ
ปรากฏรอยธนูบนกระบี่ ถึงกระบี่จะไม่หัก แต่รองแม่ทัพก็มือสั่นจากการตั้งรับ มีเลือดไหลที่ง่ามมือ
ตุบๆ สองร่างที่ล้มลงพื้น เมื่อแม่ทัพหันไป พบว่าทหารส่งสัญญาณทัพล้มลงเป็นร่างไร้วิญญาณแล้ว
ปกป้องท่านแม่ทัพ เสียงตะโกนของรองแม่ทัพดังลั่น
เหล่าทหารที่ตะลึงงันพลันได้สติ ลิโป้ ที่อยู่ไกลนับร้อยก้าวกลับมีการคุกคามถึงเพียงนี้ ...
ขี้เกียจต่อละ
ใส่บทนู่นนั่นนี่เพิ่มให้อ่านได้ ปูบทย้อนความหลัง
ใส่บทมุมมองตัวประกอปเพื่อชูตัวละครหลัก
อยากเบี่ยงอยากเบียวยังไงก็ได้ แค่อย่าไปขัดอิมเมจเดิมก็พอละ
เพราะถ้าไปปรับโลกหรือสเกลใหม่ มันจะกลายเป็น
โลกที่สร้างใหม่โดยเป็นตีมสามก๊ก
ซึ่งจะต่างกับแนว สามก๊กในมุมมองใหม่
เช่นมังงะบางเรื่องที่จับเอาตัวละครสามก๊กมาแปลงเพศ
ที่คนเขาก็ตามขำๆเพราะอาจจะรู้สึกว่าแปลกดี
แต่พอนานเข้าพล็อตนี้ก็หายๆไปละ เพราะมันก็แค่แปลกใหม่ในตอนนั้น
แต่ถ้าแนวบิดมุมมองหรือประวัติศาสตร์
คนอ่านก็จะรู้สึกอยากตามเพราะอยากเห็นเหตุการณ์เดิมในสามก๊ก แต่โดนแต่งใหม่
ส่วนพลังและสเกลในเรื่อง ถ้าบ้าพลังเกินไป คนจะไม่มองว่าคือสามก๊ก
พอเบื่อเขาก็เลิกตาม เพราะคนอ่านคือกลุ่มแฟนๆสามก๊ก ไม่ใช่แฟนๆโลกที่คนแต่งใหม่สร้าง
