วันนี้กับช่วงเวลาประมาณนี้ล่ะเจ้าค่ะ ประมาณ 15:00-17:00 เดือน 10 วัน 29 แต่เป็นปี 2006 ล่ะเจ้าค่ะ
อยู่ๆ มันก็เป็นล่ะเจ้าค่ะ นึกว่าเป็นโรคซึมเศร้าแล้วซะอีกล่ะเจ้าค่ะ
อลิสจังแค่คิดว่าตัวเองไม่ปกติล่ะเจ้าค่ะ คิดว่าตัวเองอยากเหมือนคนอื่นๆ ล่ะเจ้าค่ะ เพราะคุยกับใครในห้องเรียนไม่ได้เลยล่ะเจ้าค่ะ
แล้วมันดันตั้งคำถามในหัวอลิสจังกับสิ่งที่อลิสจังชอบที่สุดอย่างอนิเมะว่า ไม่เห็นใครในห้องเรียนอลิสจังชอบอนิเมะเหมือนอลิสจังเลย
แล้วอลิสจังกำจัดความคิดนี้ไม่ได้ล่ะเจ้าค่ะ และนี่คือตัวแรกล่ะเจ้าค่ะ
แล้วความคิดอื่นที่แย่กว่านั้นก็เข้ามาหาอลิสจัง หลายตัวเลยล่ะเจ้าค่ะ อลิสจังเครียดมากเลยล่ะเจ้าค่ะ ตอนนั้นน่ะ
หลังจากนั้นจิตใจของอลิสจังก็ไม่เหมือนเดิมเลยล่ะเจ้าค่ะ
แล้วอลิสจังย้อนกลับไปถึงเพลงที่ฟังในช่วงก่อนหน้านั้น 3 เดือน อลิสจังรู้สึกดีมากๆ เลยล่ะเจ้าค่ะ
กลายเป็นว่าช่วงที่อลิสจังรู้สึกดีที่สุด กลายเป็นช่วง 3 เดือนก่อนที่อลิสจังจะป่วยเป็นเมนเฮระล่ะเจ้าค่ะ
เสียดายอย่างนึง ตอนนั้นอลิสจังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าอนิเมะมันมีซับไทยและมันโหลดมาดูได้ด้วยล่ะเจ้าค่ะ
ช่องทางในการทำความรู้จักกับอนิเมะของอลิสจังในตอนนั้นคือนิตยสารทีวีแมกกาซีน แล้วช่องทางในการดูก็มีช่อง 9 กับ UBC Spark ล่ะเจ้าค่ะ
เน็ต 256k ก็มี แต่ไม่รู้วิธีค้นหาล่ะเจ้าค่ะ ก็ได้แต่เอาในทีวีแมกกับใน ubc ไป Google คลิปใน youtube ก็ไม่อยากดูเพราะไม่อยากให้ฝรั่งเป็นตัวกลาง
ที่อลิสจังพูดตรงนี้เพราะอลิสจังรู้สึกเสียดายช่วงเวลานั้นล่ะเจ้าค่ะ ถ้าอลิสจังดูอนิเมะหลายๆ เรื่องในช่วงนั้นเช่น
Suzumiya Haruhi No Yuutsu / Zero no Tsukaima อลิสจังก็จะได้รู้สึก Nostalgic เวลาอลิสจังนึกถึงเมะเรื่องนั้นไงล่ะเจ้าคะ
อลิสจังรู้สึกตึงเครียดอยู่หลายปีเลยล่ะเจ้าค่ะ มันค่อยๆ คลายตัวช่วงปี 2012 แต่มันก็แค่ใกล้เคียงกับปกติเท่านั้นล่ะเจ้าค่ะ
แต่มันก็ไม่ได้หายไปโดยสมบูรณ์แบบ เหมือนจริงๆ แล้วอลิสจังแค่เคยชินกับสภาพจิตใจแบบนี้อลิสจังก็เลยรู้สึกดีขึ้นล่ะเจ้าค่ะ
แต่จิตใจอลิสจังก็บอบบางและเข้าด้านมืดง่าย ถึงจะควบคุมได้ หายเร็ว แต่ก็มีปัญหาด้านอารมณ์อยู่ดีล่ะเจ้าค่ะ
