การเรียนการสอนของไทยมันเชื่อถือไม่ค่อยได้
เอาง่ายๆเลยที่เรียนมาทั้งหลายเกิน90%แทบไม่สามารถเอามาใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน
บางอย่างถึงเอามาใช้ได้จริงแต่ในชีวิตประจำวันก็แทบไม่จำเป็นต้องใช้
ที่ได้มากกว่าคือกระบวณการครับ กระบวณการหาความรู้ กระบวณการคิด
ที่ป.โท-เอกเขาต้องทำวิจัยกันก็ไม่ใช่เพราะจะหากินกับงานวิจัยที่ทำให้ได้รับปริญญาไปจนวันตายครับ ที่สำคัญคือกระบวณการต่างหาก
เหมือนกับที่ว่าแผนการหลายๆแผนอาจไร้ประโยชน์ แต่การวางแผนนั้นเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้นั่นล่ะครับ
ตัวความรู้ที่ได้อาจมีที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ซะเยอะ แต่กระบวณการหาความรู้กระบวณการคิดนั้นติดตัวไปแน่นอน
อนึ่งคนที่มีปัญหากับตรงนี้มากๆไม่แนะนำให้เรียนสายสามัญหรือมหาวิทยาลัยครับ ควรเรียนสายอาชีพจะเหมาะกว่า
ทีนี้มันก็มีปัญหาว่า แล้วจะวัดว่าเด็กพัฒนากระบวณการเรียนรู้กระบวณการคิดไปมากแค่ไหน
วิธีวัดที่ดีที่สุดก็คือการวัดความรู้ที่เด็กคนนั้นมีครับ