พูดถึงคนถูกหวย ระหว่างเรียนสูง ทำงานเก็บเงินจนมีตังเก็บเท่ากับรางวัลที่ 1
กับไม่ต้องเรียนสูง ทำงานเก็บเงิน แล้วเอาไปลงหวยหมด จนได้รางวัลผลตอบแทนเทียบเท่ารางวัลที่ 1
อันไหนมีโอกาสมีโอกาสมากกว่ากัน
เอาจริงๆไม่ต้องเรียนสูงทำงานขยันขันแข็ง
ศึกษาด้วยตัวเองก็รวย รึประสพผลสำเร็จได้
แต่สิ่งที่ยากที่สุดของการประสพผลสำเร็จรึรวย
คือการตั้งคำถามและการหาคำตอบ
บางอย่างคิดได้ พอไปถาม คนที่เรียนด้านนั้นมา
มันก็แจงให้ฟังเลย ต่องใช้เงินเท่าไหร่ เวลาเท่าไหร่ถึงจะสำเร็จ
ถ้าลงมือทำโดยไม่รู้อะไรเลย ก็คงเสียเวลาเป็นปีๆ
สุดท้ายความคิดใหม่ๆมันก็เก่าไปละ
คือถ้าเราอยากเป็นวิศวะ ก็สอบเข้าให้ได้สิ
เดี๋ยวเขาจะสอนเองว่าการเป็นวิศวะจะต้องทำไงถึงจะประสพผลสำเร็จ
แต่ถามว่าคนที่จบมาทำงานไม่ตรงสาย เกรดเท่าไหร่
เรียนจบจากมหาลัยอะไร
ถ้าเก่งพอ ต่อให้ทำเอกชนไม่รุ่ง งานราชการก็มีเปิดสอบแทบทุกปี
ถึงจะมีคนใช้เส้นเข้า แต่คนเก่งจริงเท่าที่เห็นสอบติดหลายที่เลยแหล่ะ
ส่วนคนที่ทำเอกชน คนเก่งยังไงก็มีงานทำ
ส่วนพวกที่ตกงาน จนต้องย้ายสายงาน มันก็ปรกติ
ถ้าคนมีมากกว่างาน มันก็ต้องมีคนตกงาน
พอคนที่ไม่เก่งพอในสายงาน ย้ายสายงาน
มันก็ไปแย่งที่ คนในสายงานเดิมที่ไม่เก่งพอ
มันก็จะเตะกันเป็นทอดๆ
ส่วนพวกเปิดกิจการเอง โดยไม่ใช้ความรู้ระดับสูงขึ้นมา
พอทำแล้วรวย ยังไงก็มีคนก็อบ สุดท้ายก็รายได้ลดลง
จนอาจต้องเปลี่ยนงานเพราะไม่คุ้ม
ส่วนพวกค้าขายแล้วรวยน่ะ มันก็มีขีดจำกัดอยู่
คือถ้าเราเจอช่องว่าง เราก็จะแทรกลงไปได้
แต่ถ้าขยายตัวขึ้นถึงจุดนึง ยังไงก็ต้องไปตีชาวบ้าน
สุดท้านคือคนที่เก่งที่สุดจะชนะกินรวบ
สรุปคือ ถ้าไม่พึงดวงรึเส้นไม่ต้องเรียนสูงก็รวยได้ แต่ต้องเก่ง
แล้วก็ต้องเก่งกว่าคนที่เรียนมาโดยตรง
ไม่งั้นก็แค่พออยู่พอกิน ตราบที่ไม่เจอคู่แข่งก็ไม่มีปัญหา
