เขียนชื่อตัวเองหรือตัวละครในอนิเมะที่ชอบลงบนแขนตัวเอง แล้วก็ฟินเวลาขยับแขนตัวเอง
แล้วก็มีตอนที่ไปบ้านลูกพี่ลูกน้อง อลิสจังก็ฟินตอนที่เขียนชื่อของน้องอีกคน(ซึ่งเป็นพี่สาวของน้องคนนั้น)ไว้ที่ขาของน้องคนเล็กที่กำลังหัดเดิน
แล้วก็จ้องที่ขาของน้องคนนั้นตอนที่น้องเค้าเดินแล้วก็ อ๊ายยยย(ประมาณว่ารู้สึกฟินกับการที่(ชื่อ)ของพี่สาวที่อายุมากกว่าถูกน้องเล็กไร้เดียงสาทำให้ขยับยังไงยังงั้นแหละเจ้าค่ะ)
ซึ่งช่วงก่อนจะมีความรู้สึกแบบนี้อลิสจังก็เคยปฎิเสธที่จะใส่เสื้อแขนยาวอยู่ระยะหนึ่งเลยล่ะ เพราะเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ล่ะเจ้าค่ะ แต่มันเกี่ยวกับความรู้สึกเวลาที่ขยับแขนล่ะนะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารู้สึกอะไรกันแน่ แต่มันมีความรู้สึกเวลาเห็นลวดลายหรือแถบสีมันขยับล่ะนะ(สมัยนั้นก็ไม่ได้มีลวดลายเยอะเหมือนสมัยนี้นะ)
อลิสจังสมัยก่อนนี่เป็นเด็กที่ประหลาดจังนะเจ้าคะ ฟินกับอะไรแบบนี้ได้
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกฟินกับอะไรแบบนี้ถึงปัจจุบันจะจางหายไป แต่มันก็กลายเป็นหนึ่งในสารตั้งต้นของความรู้สึกหวงรูปอนิเมะในน้องลิงในปัจจุบันล่ะเจ้าค่ะ
ประมาณว่าไม่ได้ถูกวาดมาเพื่องานนั้นแล้วถูกเอามาใช้แบบนั้นแล้วเหมือนคาแรคเตอร์ถูกขืนใจยังไงไม่รู้สิ คือมันรู้สึกแย่ถ้าอยู่กับคนอื่นที่ไม่รู้ที่มา แต่รู้สึกดีถ้าอยู่กับอลิสจังหรือกับโอตะคนอื่นๆ ล่ะเจ้าค่ะ
