บอกตรงๆเลยว่าส่วนใหญ่ตอแหลมาก พูดไปเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองดูดีแทบทั้งนั้น เพราะไอ้คำว่า "อยู่ด้สวยกันนานๆ" คือก่อนอื่นมันต้องจำกัดความก่อนว่าแบบไหน บางกรณีอยู่ด้วยกันตัวติด 24 ชั่วโมง แยกกันแค่ออกไปซื้อของหน้าเซเว่นหน้าปากซอยก็ต้องรีบกลับ นอกนั้นไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ด้วยกันตลอดแบบนี้เอาจริงๆมันก็ต้องมีเบื่อกันบ้าง ยิ่งเห็นต่างฝ่ายต่างเป็นของตายที่ยังไงเอ็งก็ต้องดูแลข้า ก็ไม่ค่อยเกรงใจกันจนทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายบ่อยๆ กลายเป็นพลังลบกันและกัน ยิ่งถ้าเป็นเคสที่ฝ่ายนึงแทบตอบโต้ไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเป็นบุพการี จะมาได้รู้สึกผูกพันธ์อีกทีก็อีกฝ่ายใกล้จะลงโลงนู่นเลย
ไอ้ประโยคสร้างภาพนี้เอาจริงๆมันก็ใช้ได้ต้องตีความอีกแบบ คือมันต้องห่างกันบ้าง แยกกันบ้างถ้าไม่ใช่ผู้ป่วยติดเตียงหรือบุคคลพิการระดับช่วยเหลือตัวเอง(ในทุกความหมาย)ไม่ได้ อย่างน้อยๆอีกฝ่ายก็จะได้สำเหนียกได้ว่าพอไม่มีอีกคนอยู่ดูแลมันเป็นยังไง มันเหนื่อยเพิ่มขึ้นขนาดไหน บางอย่างถ้าอีกฝ่ายอยู่ด้วยสบายกว่านี้ ฯลฯ ต้องบาลานซ์กันดีๆ ทั้งนี้ก็เป็นการรักษาสภาพจิตใจคนที่ดูแลด้วย
ถึงพวกที่จะมาทำเป็นเก่งพูดว่า "ทนแค่เรื่องภายในครอบครัวนี้ไม่ได้จะไปทำอะไรกิน" ประทานโทษนะครับ ว่ามันไม่ได้เท่ห์ตรงไหนเลย ปัจจัยในบ้านกับปัจจัยในที่ทำงานมันต่างกันครับ ที่ทำงานถึงเราเจองานหนัก เจ้านายปากหมาแค่ไหน เพื่อนร่วมงานเชี่ยยังไง อย่างน้องเรายังมีเวลาเลิกงาน สามารถไปเที่ยวเล่นคลายเครียดหลังเลิกงานได้(ถ้าเงินเดือนพอใช้) มีวันหยุดอย่างน้อย 1 วัน สามารถลากิจได้(ถ้าจังหวะดีพอ) ไม่ไหวจริงๆก็ลาออกไปทำที่อื่นได้
แต่ถ้าเป็นในบ้านมันลาออกไม่ได้
