คุณเคยรู้ไหมว่าคุณเป็นความโศกเศร้าสีฟ้าในใจฉันเสมอ
เด็กหญิงคนหนึ่งเกิดมาในครอบครัวคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตั้งแต่เกิดมาเธอก็อยู่กับแม่กันแค่สองคนมาโดยตลอด เธอไม่มีญาติพี่น้อง หรือใครอื่นนอกจากแม่ แม่เป็นเพียงครอบครัวคนเดียวที่เธอมี เพราะเป็นเพียงสิ่งเดียวในชีวิตแม่ แม่จึงรักและดูแลเธออย่างดีมาโดยตลอด แม่ทุมเทให้เธอทุกสิ่ง
แม่มีอาชีพเป็นทนาย แม่ของเธอเป็นผู้หญิงเก่งและเข็มแข็ง และหาเงินได้มากพอที่จะเลี้ยงดูให้เธอได้อยู่อย่างสบาย ความรักมากมายของแม่ กลายเป็นความคาดหวัง และเปลี่ยนเป็นความกดดัน เพราะเธอเป็นสิ่งเดียวในชีวิตแม่ เธอจึงเหมือนถือครองความหวังของแม่ไว้ตลอด
เวลาผลการเรียนของเธอออกมาดี แม่จะภูมิใจและอวดเรื่องนี้กับทุกคนที่แม่รู้จัก แต่ถ้าคะแนนตกเธอรับรู้ได้ถึงความผิดหวังมากมายของแม่ แม่จะเครียดใส่ และเข้มงวดกับเธอมากขึ้น ใส่อารมณ์กับเธอจนเธออยากจะร้องไห้ และรู้สึกว่าทุกอย่างมันคือความผิดเธอ เธอเริ่มรู้สึกตัวเองไร้ค่าที่ไม่อาจทำให้แม่ภูมิใจได้
"แม่เป็นคนเก่ง และลูกสาวของแม่ก็ควรจะเก่งเหมือนแม่ "
แต่บางครั้งถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไหร่ ในบางเรื่องที่เธอไม่ถนัดเธอไม่สามารถทำให้มันออกมาได้ดีจริงๆ ไม่ใช่ไม่พยายาม แต่มันสุดความสามารถแล้ว ทุกครั้งที่มีอะไรไม่สบายใจ เธอไม่มีพี่น้อง ญาติ เพื่อนสนิทก็ไม่มี เธอเลยไม่มีที่ปรึกษา สมุดไดอารี่จึงเป็นที่ระบายเพียงสิ่งเดียวของเธอ
เดิมทีเธอก็แทบไม่มีเวลาว่างอยู่แล้ว แม่จัดตารางเรียนพิเศษให้เธอทุกวัน ทั้งเรียนเปียโน เรียนเต้นบันเล่ต์ วาดภาพ ฯลฯ ไม่ว่าอะไรที่แม่ชอบถึงแม้เธอไม่ชอบเธอก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ แม่มักจะบอกว่า "ตอนยังเล็กแม่อยากเรียนพวกนี้มากเลย แต่ไม่มีโอกาสได้เรียน" บางครั้งเธอเหนื่อย ไม่สบาย หรืออยากพักแม่ก็ไม่ฟัง วันไหนที่เธอขาดเรียนกลับมาบ้านแม่จะโวยวายใส่โดยไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น
ตอนที่ขึ้น ม. 3 ตอนแรกๆ เธอบังเอิญได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง เขาเป็นเด็กผู้ชายที่สนุก ชอบมาคุยมาเล่นกับเธอ ทั้งคู่นั่งโต๊ะติดกัน และสนิทกันไปในที่สุด เธอเริ่มแอบโดดเรียนพิเศษไปเที่ยวกับเพื่อน หรือบางครั้งก็แอบนอนคุยโทรศัพท์กันจนดึก ทำให้ช่วงหลังผลการเรียนในบางวิชาของเธอแย่ลง ถึงจะไม่มาก แต่สำหรับแม่มันคือเรื่องใหญ่จริงๆ สุดท้ายแม่ก็รู้เรื่อง แม่โมโหจนควันออกหู ทั้งด่าว่าและยึดโทรศัพท์ และห้ามไม่ให้เธอคบกับเพื่อนชายคนนั้นอีก
ตอนนี้เด็กสาวอยู่ในการควบคุมของตำรวจเพื่อทำการสอบสวน เหตุการณ์นี้เพิ่งจะเกิด จึงยังไม่ได้สรุปว่าสุดท้ายบทลงโทษของเด็กน้อยคืออะไร ที่น่าเศร้าคือ เด็กสาวไม่มีญาติคนอื่นให้ติดต่อได้เลย ตำรวจทำได้แค่ติดต่อไปยังเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ดูแลเยาวชน มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า ไม่มีใครบอกได้ว่าเรื่องนี้ความผิดความถูกอยู่ที่ฝ่ายไหน จริงๆ ไม่อยากให้มาหากันหรอกว่าแม่ผิด หรือลูกผิด คนนั้นดี หรือคนนี้เลว มันเลยจุดนั้นไปไกลแล้ว อยากให้มองลึกลงไป ในวิธีป้องกันและแก้ไขปัญหากันมากกว่า ว่าควรจะยังไงเคสแบบนี้ถึงจะหมดไปเสียที เพราะนี่ไม่ใช่เคสแรก และคงไม่ใช่เคสสุดท้ายแน่นอน อีกสิ่งหนึ่งคือ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรมีใครต้องถูกฆ่าตายจริงๆ
“จงจำไว้เวลารักใคร อย่ารักโดยเอาแค่ความคิดหรือความรู้สึกเราเป็นตัวตั้งเพียงแค่ฝ่ายเดียว “
https://web.facebook.com/SakuraInDaDark/photos/a.106845020854697/167952168077315/
