อลิสจังรู้สึกแค้นเชื้อโรคตัวนี้ และแค้นคนบางกลุ่มที่ปล่อยปละละเลยให้โรคนี้แพร่ระบาดในประเทศ แล้วยังจะมาทำหน้าตาเฉยล้อเล่นกับโรคนี้อยู่เหมือนเดิม ทั้งๆ ที่กันได้
นอกจากจะทำให้อลิสจังเดินห้างไม่ได้ ไปเที่ยวทะเลไม่ได้แล้วมันยังทำลายจินตนาการของอลิสจังซะพังพินาศเลย
รู้ไหมว่าอลิสจังใช้ทรัพยากรทางสมองเท่าไหร่ในระยะเวลา 1 ปีกว่าๆ ที่ผ่านมานี้
ในการศึกษาพื้นที่เพื่อวางแผนก่อสร้างทางรถไฟให้ครบ 77 จังหวัด และเชื่อมต่อกันเป็นโครงข่ายขนาดใหญ่ และทางพิเศษที่เชื่อมต่อกันทุกจังหวัดอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด กลายเป็นสุดยอดชองอาเซียนด้วยระยะทางมากกว่าหมื่นกิโล
ภาพที่ไม่มีใครเห็นแต่อยู่ในหัวใจของอลิสจังกำลังเป็นภาพที่สวยงาม มีการต่อเติมสถาปัตยากรรมจัดเรียงทุกอย่างสวยงาม ป้ายทั้งหมดใช้ฟอนต์ Frutiger พร้อมแบบสถานีรถไฟที่ทันสมัยและมีสถาปัตยกรรมที่แตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่
แต่โรคนี้มันทำลายความเชื่อมันในการเดินทางทั้งหมด มันบังคับให้คนอยู่กับบ้าน อลิสสัจังที่ชื่นชอบการเดินทางนั้นได้รับผลระทบเต็มๆ
มันทำให้คนหวาดกลัวการเดินทางด้วยรถไฟถึงแม้ว่าในอนาคตสถานการณืจะกลับมาเป็นปกติแล้ว อลิสจังต้องการให้คนลบความทรงจำที่เคยมีเกี่ยวกับโรคนี้ทิ้งไปให้หมดคนถึงจะมีความเชื่อมั่นไเ้เหมือนเดิมล่ะเ้จาค่ะ
อลิสจังอยากให้โณคนี้หายไปให้หมด เหมือนไม่เคยมีโรคนี้อยู่เลย พระเจ้าช่วยอลิสจังหน่อยเถอะ
อลิสจังน่ะ ในระหว่างที่จินตนาการ อลิสจังใช้ทรัพยากรในสมองตลอดเกือบสองปีจนเครียดไปหมด จนอลิสจังเผลอทุบโตะคอมจนกระจกรองโต๊ะแตก
ถือว่ามีการลงทุนทางความคิดแล้วอลิสจังไม่อยากให้สูญเปล่าไปเพราะโรคนี้เลยจริงๆ นะเจ้าคะ
