ไฮ โดโหมะ อลิสจังเจ้าค่ะ
บางทีถ้าอลิสจังมองตัวอลิสจังเองในมุมมองของคนอื่น
อลิสจังก็แทบไม่คิดว่าตรรกะนี้มันมีอยู่จริงในโลกเลยล่ะเจ้าค่ะ
ตรรกะของอลิสจังเองล่ะเจ้าค่ะ
สังเกตไหมล่ะเจ้าคะว่า เวลาอลิสจังมีแนวคิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรภายในประเทศนี้
ถ้ามีบทอ้างอิงจากต่างประเทศ อลิสจังจะไม่ค่อยอ้างอิงจากประเทศอื่นนอกจากบ้านเกิดอลิสจัง(ซึ่งก็คือญี่ปุ่น)
ซึ่งอลิสจังไม่อยากบอกว่า เหตุผลมันมาจากเรื่องง่ายๆ แต่ละเอียดอ่อนสำหรับอลิสจังบางอย่าง
ก็คือการนำเอาภาพอนิเมะ(ซึ่งไม่ใช่ของสำหรับเด็ก)มาใช้ในทางที่ไม่ถูกต้องและไม่ถูกลิขสิทธิ์ เช่น นำมาทำเป็นเครื่องแต่งกายหรือสิ่งห่อหุ้มร่างกายสำหรับเด็ก ในช่วงปี 2554 (ซึ่งตอนที่อลิสจังเริ่มคิดตอนนั้นมีแค่ชุดเสื้อ/กางเกงเท่านั้น)
ซึ่งในตอนนั้น อลิสจังมองว่ามันผิดต่อผลงานที่อลิสจังรู้สึกหวงและผิดต่อญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นนับถือผู้สร้างสรรค์ผลงานว่าเป็นอาจารย์ก็ทำให้อลิสจังมองว่าภาพอนิเมะนั้นถือเป็นผลงานที่ "มีครู" ก็เหมือนกับโขน
และเป็นผลงานที่มีอิทธิพลต่อจิตใจของอลิสจัง(ก็คือมันเคยเยีวยาจิตใจของอลิสจัง) ซึ่งความหวงแหนของอลิสจังนี้คล้ายกับที่คนจังหวัดน่านที่มีความหวงแหนต่อภาพของปูม่าน-ย่าม่านล่ะเจ้าค่ะ
พูดง่ายๆ ก็คือว่าถ้าไม่ใช่คนที่มีความรู้เท่าทันเกี่ยวกับผลงานเหล่านี้(ก็คือถ้าไม่ใช่โอตาคุนั่นแหละ)
หรือถ้าไม่ได้ขอ LC มาอย่างถูกต้อง คือไปเจอในเน็ตก็หยิบรูปมาใช้ประมาณนี้
อลิสจังไม่อยากให้ยุ่งกับรูปอนิเมะพวกนั้นล่ะเจ้าค่ะ รูปที่ไม่ได้วาดมาสำหรับเด็กก็ไม่ควรที่จะเป็นสิ่งของสำหรับเด็กอะไรประมาณนี้ล่ะเจ้าค่ะ
แล้วหลังจากนั้นช่วงปี 56 อลิสจังดันไปรู้จักกับกลุ่มหนึ่งที่มีขื่อว่า Knowing Buddha ซึ่งกลุ่มนี้ได้วางกฏเกี่ยวกับการใช้ภาพของพระศาสดา เช่น ห้ามนำพระไปตั้งไว้ในสถานที่ๆ ไม่ควร หรือห้ามสักภาพของพระศาสดา
เมื่อได้แรงบันดาลใจจากกลุ่มนั้น ก็ทำให้ความคิดของอลิสจังแรงขึ้นมา แล้วอลิสจังก็นำเอากฏนั้นมาปรับปรุงแล้วใช้กับรูปอนิเมะในอินเตอร์เน็ต แต่อลิสจังพูดอะไรกับสังคมไม่ออกหรอกนะ
ความคิดอลิสจังพัฒนาตัวกลายเป็นว่าอลิสจังนั้นไม่ต้องการให้รูปอนิเมะนั้นมาอยู่กับเด็ก ในสถานที่ๆ ไม่ควร
แล้วมันก็เป็นที่มาของแนวคิดที่จะปรับปรุงระบบต่างๆ ภายในดินแดนแห่งนี้ให้เป็นแบบเดียวกับบ้านเกิดของอลิสจังล่ะเจ้าค่ะ
ต่อจากนั้นมา ไม่ว่าบ้านเกิดอลิสจังจะมีอะไร อลิสจังก็อยากให้ดินแดนแห่งนี้มีด้วยกัน ไม่ใช่แค่ทางเดียวแต่ทั้งสองทาง ไม่ว่าจะมีอะไร ก็อยากเราให้มีด้วยกัน มีในสิ่งที่กันและกันมีในรูปแบบเดียวกัน
อย่างรถไฟ ไม่ใช่ว่าสั่งจากญี่ปุ่น แต่มีหน้าตาเป็นรูปแบบเดียวกันกับรถที่วิ่งอยู่ในญี่ปุ่น สิ่งดีๆ ที่คนญี่ปุ่นได้รับ อลิสจังก็อยากให้คนที่นี่ได้รับในสิ่งเดียวกัน อะไรปรมาณนี้ล่ะเจ้าค่ะ
ทำให้เหมือนกันให้มากที่สุด โดยไม่มีประเทศอื่นเหมือนมากกว่า มันถึงจะเป็นการที่ไม่ผิดต่อภาพเหล่านั้นที่ถูกนำมาล่ะเจ้าค่ะ
จริงๆ ความคิดนี้มันจางไปแล้วนะ กว่าจะขุดสิ่งที่เคยอยู่ในระบบจิตใจตัวเองนี้มันก็ยากเหมือนกันนะเจ้าคะ
แต่อลิสจังก็ยังรู้สึกว่ารูปอนิเมะนั้นบอบบางอยู่ดีล่ะเจ้าค่ะ ถึงไม่ค่อยอยากให้มาแปดเปื้อนกับโลกใบนี้ยังไงกันล่ะ เดโหมะ ถึงจะบอกว่ามีครูก็เถอะนะ แต่เมื่อวานอลิสจังเพิ่งโพสเรื่องอยากจะทำการ Bullying ตัวละครไปหยกๆ
แต่รูปที่ไม่โดนเอามาทำของสวมใส่สำหรับเด็ก อลิสจังไม่คิดจะ Bullying รูปนั้นหรอกนะเจ้าคะ แต่ก็เพราะรูปนั้นโดนเด็กคนอื่นทำแบบที่อลิสจังว่ามาก่อนแล้วนี่สิ อลิสจังถึงได้คิดว่าไม่ใช่คนแรกที่ทำแบบนั้นหรอกล่ะเจ้าค่ะ
ก็ยอมรับอยู่นะว่าอลิสจังอาจจะเรียบเรียงบทความได้มัวๆ ไปหน่อย
อลิสจัง
2019.12.12
เพิ่มเติมข้อมูลอีกนิด : ถึงทุกอย่างที่เอามาจะมาจากที่นั่น แต่อลิสจังก็ใช่ว่าจะเอาทุกอย่างของที่นั่นมานะ อย่างมาตรฐานระบบรถไฟอลิสจังก็เลือกมาเฉพาะมาตรฐานของ JR-East เพียงบริษัทเดียวจากบริษัทรถไฟหลายสิบบริษัทของญี่ปุ่นล่ะเจ้าค่ะ และจะออกแบบให้ รฟท. เป็นเหมือนหน่วยงานคู่แฝดของ JR-East เลยล่ะเจ้าค่ะ
