ไม่รู้มีอะไรให้ดลใจหลังตื่นมาตีสองก็ไปนั่งไล่ดูอาเบะม่วงในตำนานที่ทำให้ตัวเราตอนเก้าขวบถึงกับกลัวโคตรๆ แม้จะหายดลัวผีแล้วก็ตาม ก็รู้สึกเอ๊ะใจกับบรรยากาศหลอนตอนกลางคืนตีกว่าในบ้านตัวเองได้ว่า ทำไหมเมื่อก่อนเรากลัวผีหว่า
ถ้าจะให้ย้อนดีตถึงจุดเริ่มต้นกลัวผีก็ต้อง แอนิเมชั่น แมลงปออยู่ไหน ที่เอาจริงๆในเรื่องมันก็ไม่มีอะไรน่ากลัวแต่เซตอนไม่กี่ขวบ หลังเห็นแมงมุตัวร้ายดันเก็บไปฝันโดนมันตามมาหลอกหลอนทุกคืน เนี่ยสิ
จากนั้นก็กลัวผีมาโดยตลอดเลย ชนิดไม่กล้าเข้าห้องน้ำคนเดียวหรืออยู่ในที่มืดก็ไม่กล้า และในตอนที่เจ้าอาเบะม่วงนี้มาใหม่ก็ทำเอากลัวหนักกว่าเก่าไปเกือบเดือน จนภายหลังก็เลิกกลัวผีไปจากสาเหตุบ้างอย่าง
ด้วยภาพลักษณ์บิดเบี้ยวๆ หน้านาทที่ดูเบี้ยวนิดๆ ของมัน กับเพลงประกอบประจำตัวที่ทำให้ทุกครั้งที่ได้ยินต้องคิดในใจเบาๆเลยว่า’ เชี้ยเอ้ยมันมาแล้วโว้ย ‘ ทุกครั้งที่เจอมันก็จะอารมณ์ประมาณตอนเจอซอมบี้ตัวแรกของ Re 1 เป็นอะไรที่บ้างทำเอาสะดุ้งได้เสมอจริง พอลองกลับมานั่งดูคลิปเกมนี้แล้วอยากให้มันมีภาพรีเมคแบบแปลกๆ คงจะดีไม่น้อย
ว่าแต่ฮิโรบิพระเอกเกม ออกจะหล่อดีแหะ ทาคุโรก็ด้วย ทำไหมแฟนอาร์ทน้อยจังหว่าในฉบับอนิเมะ มิกะจังก็น่ารักนะเอ้อ
