มีแต่คนสงสารกิงโกะแฮะ แต่ทางนี้ทำใจสงสารไม่ลงแบบสุดๆเลย
เพราะทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนที่มีโอกาสอยู่กับยาอิจิมานานกว่าใคร มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกว่าใคร มีโอกาสได้รู้จักด้านต่างๆกว่าใครๆ
แต่กลับทำตัวไม่เข้าใจยาอิจิแม้แต่นิดเดียว ทำเหมือนพระเอกมันเป็นของตายสำหรับตัวเองมาตลอด ไม่มีทางที่จะมีใครมาเอาไปได้
แต่พอโดนความจริงตีหน้าไปว่าใครๆก็สามารถเข้ามาคว้าพระเอกไปได้ถึงออกอาการ แต่ออกแบบงี่เง่าสุดๆ
ตัวเองเคยทำอะไรไหม ที่จะทำให้พระเอกมันหันมามองแบบชายหญิง เคยพยายามเข้าใจเรียนรู้จากโอกาสที่มีไหม
ทั้งๆที่อยู่มานานกว่าใคร แต่กลับเข้าใจพระเอกน้อยที่สุด ก็ไม่สมควรแล้ว
การที่คนมันจะรักกันได้ไม่ใช่แค่ว่าอยู่มาด้วยกันนานแค่นั้นหรอกนะเฟ้ย มันต้องทำความเข้าใจ มันต้องเรียนรู้ มันต้องสังเกต มันต้องพูดคุยอย่างเปิดใจ
มันยังต้องสู้กับโลกรอบตัวของอีกฝ่ายด้วย สู้ให้ยอมรับตัวเองให้เข้าไปอยู่ตรงนั้นได้ และยังต้องเข้าใจความรักที่ตัวเองมีด้วย
เคยคิดบ้างไหมกว่าที่คนสองคนจะรักกันได้มันต้องผ่านความยากลำบากทรมานใจมามากมายขนาดไหน
