ออเร้นจ์โรด มันดังเพราะมันเป็นเรื่องแรกด้วย ที่คนอ่านสมัยนั้นอ่านแล้วรู้สึกได้ว่า มาโดกะชอบไอ้เบื้อกอะไรซักอย่าง แต่ไม่กล้าแสดงออกเพราะไม่อยากให้ฮิคารุเสียใจ
จริงๆเรื่องมันดูเข้าใจง่ายๆนะ แต่อารมณ์มันแบบว่าจดจ้องๆอยู่อย่างนั้นทั้งเรื่อง จนสุดท้ายไอ้เบื้อกอะไรซักอย่างนั่นมันถึงกล้าตัดสินใจออกมาในตอนจบ
คือมันให้ความรู้สึกหวานอมเปรี้ยวตามชื่อเรื่องนั่นแหละ ไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงอ่านไปซักแป๊บก็จะเริ่มเอาใจช่วย(เชียร์)
บางคนอาจจะเชีย ฮิคารุ แต่เชื่อว่าส่วนใหญ่เชียร์ มาโดกะ เนื้อเรื่องมันก็จะวนเวียนอยู่กับมาโดกะ นั่นแหละ
แต่จะเป็นฮิคารุที่พยาย้ามพยายามเพื่อที่จะเอาชนะใจไอ้เบื้อกอะไรซักอย่างนั่น ในขณะที่มาโดกะจะได้แค่แอบๆทำตามหัวใจตัวเองเงียบๆเป็นบางครั้งบางคราวไป
จำได้แม่นเลยคือครั้งแรกที่หยิบขึ้นมาอ่านในตอนนั้น เพราะรูปโปสเตอร์ มาโดกาดูสวยมีสไตล์แต่สายตาดูเศร้ามาก มันทำให้รู้สึกว่าอยากจะช่วยเธอขึ้นมา
ก็เลยหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วก็เลยเสียเวลาไปวันกับคืนเต็มๆ อ่านมาราธอนรวดเดียวจบเลย
อะไรนะพระเอกชื่ออะไรเหรอ ช่างมันเถอะรู้แค่ว่ามันเป็นไอ้เบื้อกอะไรซักอย่างที่ทำให้มาโดกะต้องเศร้าอยู่เป็นปีๆ และทำให้ฮิคารุต้องร้องให้ตอนจบก็พอแล้ว
โดยปกติวัย12-16 ผู้ชายอาจจะไม่หยิบการตูนรักขึ้นมาอ่านเลย หรืออย่างน้อยก็ผมคนนึงในสมัยนั้น
แต่อย่างที่บอกว่ามันเริ่มมาจากโปสเตอร์ รูปผู้หญิงที่สวยมีสไตล์ แต่ดูเศร้า ทำให้เกิดความรู้สึกอย่าจะเอาใจช่วยนั่นแหละ
พอหลวมตัวอ่านไปซักหน่อยก็วางไม่ลงจนจบเรื่องเลย ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นเรือกแรกไหมที่เป็นรัก3เส้า แต่มันเป็นเรื่องแรกที่ทำให้ผมอ่านได้
แล้วพอเริ่มแล้วก็วางไม่ลงอย่างที่บอก ไม่แปลกใจเลยที่มันกลายเป็นตำนาน
ปล. เอ้า ออกทะได้ ...
