นิยาย-การเขียนพระเอกที่เก่งมีชื่อเสียงเป็นการเขียนที่ยากหรือเปล่าครับ?Fate

[LordOfNightmare]

 คือตอนนี้ผมกำลังแต่งนิยาย

ได้เจอคนวิเคราะห์ประมาณว่า

แนวกลับชาติมาเกิดให้พระเอกเก่งเทพและสโลไลฟ์เพื่อตอบสนองความต้องการสองประการคือให้รู้ว่าตัวข้าเก่ง..แต่ไม่ต้องแบกภาระของคนที่เก่งจริงๆในสังคม


เรียกว่าหากมองในแง่หนึ่ง

พระเอกแบบโทนี่ สตาร์กนั้นหายากมากที่จะมีนักข่าวรุมล้อม

ไปไหนมาไหนคนติดตาม ไม่มีใครไม่รู้จัก

นับว่าเป็นด้านตรงข้ามกับปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ที่ออกแนว"คนะรรมดา"

ปกปิดความพิเศษของตนด้วยการสร้างตัวตนสไปเดอร์แมนขึ้นมา

ป้องกันชีวิตส่วนตัวที่ให้มีอิสระอย่างคนธรรมดาอยู่บ้าง

ผมทกำลังมองว่ามันจะเขียนยากหรือเปล่า?

ถ้าจะให้คนมีชื่อเสียง ทุกคนรู้จัก ไปผจญภัยในหมู่คนทั่วไปโดยไม่สร้างความขัดแย้งต่อเนื้อเรื่อง?


คือผมเจอแฟนฟิคประมาณนี้น่ะครับ

แฮร์รี่ พอตเตอร์


คนเขียนพยายามจะเขียนแนวหลังสงคราม

แต่ให้แฮร์รี่ไปผจญภัยที่แอตแลนติคหรืออะไรแทน

ก็มีคนอ่านบอกว่า

"คิงสลีย์จะยอมให้แฮร์รี่ ออกนอกเขตแดนอังกฤษง่ายๆโดยไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยหรือ?"

ซึ่งคนเขียนแฟนฟิคก็ยอมรับว่าการเอาแฮร์รี่ออกไปผจญภัยในที่ต่างๆนั้นยากมากๆ

ที่ยากกว่าคือการเอาคนมีชื่อเสียงไปผจญภัยกับคนธรรมดา


ประมาณว่าต้องอาศัยเหตุผลอธิบายว่า ทำไมคิงสลีย์ถึงยอมให้แฮร์รี่ออกไปเที่ยวผจญภัยคนเดียว หลังสงครามที่คิงสลีย์ต้องการให้มาช่วยฟื้นฟูกระทรวงเวทมนตร์อังกฤษ

หรือ แนวความยากจนมักจะสร้างปัญหาในการที่ต้องรับจ้างเป็นนักผจญภัยต่างๆตามแนวผจญภัย

แต่ต้องอธิบายลำบากว่าทำไมคนรวยอย่างโทนี่ สตารืกรหรือแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง

ต้องรับจ้างเป้นนักผจญภัยแบบคนทั่วไป?


ความยากจนมันคือชิ้นส่วนที่ดีในการแสดงให้เห็นคุณธรรมของตัวเอก

เช่นการบังคับให้ตัวเอกตัดสินใจเลือกระหว่้างเงินกับมิตรภาพ หรือเงินกับศีลธรรม

ที่นักเขียนมักใช้อย่างนี้บ่อยๆกับตัวเอกที่ยากจนอย่างสไปเดอร์แมน


แต่การเขียนอย่างนั้นใช้บังคับคนอย่าง แฮร์รี่ หรือโทนี่สตาร์กที่รวยอยู่แล้วไม่ได้

จะบอกว่า

"เพวกเขาทำงานเพราะอยากทำงาน"

แทนที่จะดูน่ายกย่อง ในสายตาของคนอ่านก็จะดูว่าพวกนี้เย่อหยิ่งหลงตนเอง ไม่เข้าใจชีวิตของคนทั่่วไปมากกว่า

คือคนรวยอาจจะไม่ตั้งใจแสดงว่าตนเองเป็นคนหยิ่ง แต่คิดอย่างนั้นจริงๆที่ทำให้คนจนไม่พอใจ

ยกตัวอย่างก็เคสที่แฮร์รี่เอาทอง เลเปรอคอนให้รอน 

ก็หลายเกลเลี่ยนอยู่

แต่คนรวยอย่างแฮร์รี่ไม่สนใจแม้แต่น้อยจนลืมไป

คนอาจจะโทษรอนแต่จุดยืนของเขาก็พอจะเข้าใจได้ว่าไม่อยากรู้สึกว่าตนเองเอาเปรียบแฮร์รี่ที่ร่ำรวยกว่า


คือผมมองว่า

การเขียนคนรวยมีชื่อเสียง

อาจจะเขียนปัญหาได้ แต่อาจจะไม่ใช่ปัญหาที่คนธรรมดาพบเจอและเป็นปัญหาที่คนอ่านจะไม่รู้สึกเห็นใจน่ะครับ


อย่างตอนนี้ผมติดขัดแฟนฟิคของผม

ตอนจะเล่นมุกให้แฮร์รี่ไปหอคอยเวทมนตร์

ไม่สามารถเล่นมุกให้คนไม่รู้จักแฮร์รี่หรือดูถูกว่าเขาเป้นคนบ้านนอก หลังเขาที่มาจากญี่ปุ่นอย่างชิโร่ที่มากับริน

แต่แฮร์รี่คือคนที่มีพ่อทูนหัวออกข่าวไปทั่วอังกฤษ และมีที่ดินในอังกฤษ

ภาษาแถวนั้นเรียกว่า land gentry มั้ง?

คือคำที่เรียกพวกเจ้าของที่ดิน คนชั้นสูง ที่คนทั่วไปจะมองว่าหัวสูงและไม่สามารถบอกว่าไร้หัวนอนปลายเท้าเพราะตระกูลเป้นพ่อมดสืิบเนื่องมากว่าพันปั

ผมไม่สามารถใช้มุกแบบที่ว่า


"เจอคนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า เมจที่ฐานะดีกว่าชาติตระกูลสูงกว่า ข่มคนที่มาใหม่และต้องหน้าแตกเสียหน้าไปเพรราะพระเอกที่ไร้หัวนอนปลายเท้าโชวืควาสามารถที่เหนือกว่าพวกเลือดบริสุทธิ์ตระกูลชั้นสูงเหล่านั้น"


หากกำหนดให้คนมีชื่อเสียงหรือตระกูลที่อายุกว่าพันปีว่าจะไม่มีคนรู้จักก็คงจะยาก

ปฏิกิริยาตอบสนองของคนที่พบคือ

"อ๊ะ คุณคือ แฮร์ี่ พอตเตอร์"

ไม่ใข่ปฏิกิริยาแบบ

"เฮอะ คนตระกูลชั้นต่ำไม่รู้หัวนอนปลายเท้า ไม่ควรจะเข้ามาสถานที่แห่งนี้"

แต่จะเป็น

"แน่นอนอยู่แล้วที่จะเสกคาถายากๆได้ เขาคือแฮร์รี่ พอตเตอร์นะ"

สิ่งที่คนธรรมดาทำจะมองว่าน่าชื่นชม เป็นเรื่องประหลาดหรือเรียกว่าได้โชว์เทพให้คนอื่นเห็น

คนที่มีชื่อเสียงอยู่แล้วทำจะกลายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครสนใจหรือชื่นชมเป็นพิเศษ แต่หากทำได้น้อยกว่าคนธรรมดาก็จะโดนดูถูกอย่างหนัก

เรียกว่ามาตรฐานที่คนตัดสินคนมีชื่อเสียงจะูสูงกว่าคนธรรมดาน่ะครับ


ปัญหามันคนละอย่างกับคนธรรมดา

อาจจะสามารถเขียนให้รู้สึกร่วมได้ แต่คนอ่านอาจจะเกลียดแทน

ไม่ได้หมายความว่าไม่ใช่ปัญหาของตัวละคร หรือตัวละครไม่มีความทุกข์

ตัวละครรู้สึกทุกข์และประสบปัญหาจริง

แต่เป็นปัยหาที่คนอ่านพอนึกแล้ว อาจจะไม่รู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยน่ะครับ

เอาแบบวันพีซ

โจรสลัดรูปหล่อ คาเวนดิซบรรยายหน้าเปิดตอนประมาณว่า

"ชีวิตตกต่ำสุดๆ เหลือเรือสี่ลำ ลูกน้องเจ็ดสิบสี่คนและเงินอีกเพียงแค่ร้อยยี่สิบห้าล้านเบรี่"

และเป็นภาพคาเวนดิชน้ำตาไหลกินสเต็กที่มีสาวๆคอยเสิร์ฟและเชฟคอยให้บริการอยู่

ทุกท่านรู้สึกเห็นใจคาเวนดิชหรือเปล่าล่ะครับ?


หรือมุกที่ผมเจอประมาณว่า

ชีวิตตกระกำลำบากของ เดอซี่ ริดลี่ย์ ที่ต้องพลัดพรากจากคฤหาสน์ของตนเองในลอนดอน ต้องลำบากมาอยู่ในแมนชั่นที่กว้างเพียงแค่ยี่สิบห้องกลางตัวเมืองลอนดอนเท่านั้นเอง

คนเราอาจจะเอาใจ่วยแนวคุณหนุตกระกำลำบาก

แต่ต้องตกลงมาระดับใช้ชีวิตคนปรกติ

หากเขาเคยอยุ่คฤหาสน์แต่ต้องมาอยู่คอนโดหรูร้อยยี่สิบชั้นเป็นของเขาเองแค่สี่ชั้นมีสระว่ายน้ำส่วนตัว

แต่ต้องมาใช้ลิฟท์ร่วมกับคนที่ไร้ชาติตระกูล ไม่มีศักิด์ขุนนางมาก่อนด้วยซ้ำ

ชีวิตตกต่ำเหลือเกิน สวนของคอนโดก็ต้องมาใช้ร่วมกับพวกไพร่หาเช้ากินค่ำคนอื่นๆ

ท่านจะรู้สึกเอาใจช่วยคนพวกนี้ได้หรือเปล่าล่ะครับ?

คงต้องไปดูอิจิโร่โมเดลล่ะครับแบบนี้

[Rumia]

[quote/]
อ่านข้อมูลตรงนี้นะคะ

https://prachatai.com/journal/2013/04/46328


[quote/]คือจะบอกว่าฮิตเลอร์เป็นวีแกนเพราะหลานสาวคนนี้ตาย  รักหลานสาวคนนี้มากๆ  เลยมีอิทธิพลต่อชีวิตฮิตเลอร์

เอิ่มงงอะไรข้อมูลตรงไหนก็มีแค่พรรคนาซีได้เสียงข้างมากแล้วจะบอกว่ามันไม่ได้มาจากการเลือกตัง หรือจะบอกว่าประเทศสาระขันแม้จะได้เสียงข้างน้อยแต่รวมพรรรเล็กก็เตะพรรคที่ได้เสียงข้างมากออกสภาได้ หรือประเทศสาระนีโอที่แม้จะได้เสียงข้างน้อยก็เอาเสียงสมาชิกเเต่งตังมาโหวดไห้ชนะ ประเด็นคือนาชีได้เสียงข้างมากไงครับจึงรวมพรรคเล็กมาจัดตังสภาโดยยกฮิตเลอร์มาเป็นผู้นำ แต่หลังจากนั้นมันก็ไช้กำลังภายในกับคลื่นไต้น้ำแต่มีที่ไหนไม่ทำบ้าง และสิ่งที่ฮิตเลอร์ทำก็ไม่มีใครปติเสธได้ว่าพลิกประเทศแพ้สงครามเศรษจกิจตกต่ำกลับมาเป็นผู้รุกราณที่มีความอันตรายระดับโลกได้ ผมถึงบอกไงครับว่าผลงานแกไม่มีวีรชนที่ไหนเคยทำได้มาก่อน ไกล้เคียงสุดก็เจ็งกิสข่านที่ตีมาได้เกือบครึ่งยุโรป แต่ฮิตเลอร์มันเริ่มจาก0ติดคุกทางการเมืองแทบถูกเขี่ยออกจากการเมือง ผลิกมาเป็นผู้นำได้จัดการตัวแดงของประเทศคุกคามประเทศรอบๆจนลามไประดับโลก ผมถามแค่ตรงไหนที่บอกว่ามันไม่ได้มาจากการเลือกตัง ถ้าคุณจะบอกว่ามันไม่ได้สมัคตรลงเลือกตังแต่มันหาเสียงเองครับหาเสียงไห้พรรค แล้วพรรคก็ยกไห้มันเป็นผู้นำมันผิดตรงไหนในเมื่อพรรคมันได้คะแนนอันดับ1 ในสมัยก่อนไม่ไช่ว่าหัวหน้าพรรคที่ชนะได้เป็นรัฐบาลจะเป็นนายกหรือประธานนาธิดีอัตโนมัตเหรอครับ หรือว่าท่านว่าพรรคนาซีที่ได้คะแนนอันดับ1ไม่สมควรจัดรัฐบาล แล้วเอาพรรคอันดับสองอันดับสามขึ้นแทนแบบประเทศสาระขัน ไอ้พวกที่เขียนๆมาว่าฮิตเลอร์ไม่ได้มาจากการเลือกตังนะ มันมองมุมของปัจจุบันที่ประชาธิปไตย์มีความสมบูรย์ขึ้นทันสมัยขึ้นแล้วต่างหากครับ ในสมัยฮิตเลอร์หริอจอนเอฟนะมันแค่ของง่ายๆแบบพรรคใหนได้คะแนนที่1ก็ชนะสมควรจัดรัฐฯแค่นั้นครับ ส่วนประกอบภายในตอนนั้นยังไม่มีอะไรมากกฏหมายมีแค่ไม่กี่สิบข้อเอง แถมคนที่เขียนว่าฮิตเลอร์ไม่ได้มาจากการเลือกตังก็ไม่ได้มีหลักฐาน อะไรแค่ยกเรื่องฆ่าฟันทางการเมืองซึ่งเป็นเรื่องปกติแถมก่อนหน้าที่จะชนะเลือกตัง ไช่ว่าฮิตเลอร์จะไม่โดนคู่แข่งทางการเมืองเล่นงานมันถึงขั้นติดคุกเป็นปีครับ เรื่องมันก็แค่คู่แข่งฮิตเลอร์แพ้ก็แค่นั้นไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายใสซื่อผมว่ามันก็แรงพอๆกัน แต่สู้กันแล้วแพ้ไงครับแถมพวกที่เขียนบทความฮิตเลอร์ไม่ได้มทจากการเลือกตังแม่งย้อนแย้งทางความคิด ตัวเองบอกเองชัดๆว่าฮิตเลอร์ชักจูงไห้คนเชื่อเก่งแต่ดันเขียนว่าคนแบบนี้กลับจะหาเสียงจนชนะเลือกตังไม่ได้ ไห้เหตุผลว่าไส่ร้ายทำลายคู่แข่งแต่ผมว่าคู่แข่งก็ทำเหมือนกันใหม มันแค่เขียนชูระบบประชาธิปไตย์ไม่มีความผิดผิดที่ฮิตเลอร์ไม่ได้เลือกตังเข้ามาดังนั้นประชาธิปไตย์ไม่ผิดแค่นั้นเลย ความจริงคือฮิตเลอร์ชนะการเลือกตังแต่ภายหลังกลับเป็นเผด็จการต่างหากครับ ความผิดคือระบบประชาธิปไตย์สมัยก่อนมันยังไม่สมบูรณ์ถ้าเทียบกับปัจจุบัน เสียงข้างมากถืออำนาจไม่มีการตรวจสอบนี่ต่างหากที่เป็นเรื่องจริงของสมัยนั้น และประชาชนถือข้างฮิตเลอร์ตอนชนะก็เป็นเรื่องจริงไม่มีใครออกมาต่อต้านแม้แต่คนเดียวทุกคนถือว่าฮิตเลอร์เป็นวีรบุรษในช่วงเเรกๆด้วยซ้ำ แม้จะเห็นว่าทำเกินไปมันก็ช่วงท้ายๆเเล้วผมว่าสิ่งที่ฮิตเลอร์ชนะการเลือกตังจนมีอำนาจ มันมาจากระบบประชาธิปไตย์ที่ยังไม่ดีพอมากกว่า ถ้าเอามาเทียบกับตอนนี้มันก็ไม่ไช่ประชาธิปไตย์จริงๆนั้นแหละแต่ตอนนั้นมันคือประชาธิปไตยจริงๆ แม้แต่อเมริกาก็ยังไช้แบบเดียวกันการตรวจสอบก็ห่วยพอกันอำนาจฝ่ายชนะก็จัดเต็มเหมือนกัน ต่างกันแค่อเมริกามันไม่มีปัณหากับชาวบ้านเศรษกิจดีเป็นมิตรกับเพื่อนบ้าน

[providence_gundam]

ฮิตเลอร์น่ากลัวจริง ไม่ได้เข้ามาดูไม่กี่วัน กลายเป็นถกเถียงกันเรื่องฮิตเลอร์


วิ่งออกจากกระทู่

[samuison]

[quote/]
คงต้องไปดูอิจิโร่โมเดลล่ะครับแบบนี้

ประมาณเงินตราพิชิตเกมส์ออนไลน์สินะครับ

คนเขียนก็ประสบปัญหาเดียวกันล่ะครับ
ด้วยพลังเงิน
เรียกว่าเล่มจบต้องเปลี่ยนตัวเอกด้วยซ้ำ เล่มจบเขียนเรื่องจากมุมมองของนางอก?แทน
เพราะอิจิโร่ไปซื้อเกมส์และรบกับโลกจริงภายนอกด้วยพลังเงินตรา

แนวที่ผมคิดคือ แนวแฟนฟิคแฮร์รี่ พอตเตอร์ล่ะครับ
ว่าอังกฤษมันคนหัวสูงยึดถือธรรมเนียม แต่แฮร์รี่ ถ้าคนไม่ลืม มันคือชนชั้นสูงนะครับ
เจ้าของกิจการ ตระกูลเก่าแก่กว่าพันปี มีของวิอเศษประจำตระกูลตนเองฯลฯ
ไปเจอคนวิจารณ์ว่าเจเคทำผิดพลาดที่ให้แฮร์รี่รวย ตอนหลังรู้ตัวก็เลยไม่ให้แฮร์รี่ใช้เงินแก้ปัญหาที่พบเจอ
และพยายามแสดงแต่เรื่องแย่ๆของการมีชื่อเสียง
เพราะคนเขียนต้องทำให้คนอ่านรู้สึกว่าพระเอกเสียเปรียบ คนอ่านจะได้เอาใจช่วยพระเอก
สังเกตว่าเจเคตอนหลัง ไม่เอาความรวยมาช่วยเลยแม้แต่น้อย เพราะทำผิดพลาดนั่นล่ะในการเผลอกำหนดให้กองเงินกองทองของแท้กับแฮร์รี่ไป

[LordOfNightmare]

[quote/]
ประมาณเงินตราพิชิตเกมส์ออนไลน์สินะครับ

คนเขียนก็ประสบปัญหาเดียวกันล่ะครับ
ด้วยพลังเงิน
เรียกว่าเล่มจบต้องเปลี่ยนตัวเอกด้วยซ้ำ เล่มจบเขียนเรื่องจากมุมมองของนางอก?แทน
เพราะอิจิโร่ไปซื้อเกมส์และรบกับโลกจริงภายนอกด้วยพลังเงินตรา

แนวที่ผมคิดคือ แนวแฟนฟิคแฮร์รี่ พอตเตอร์ล่ะครับ
ว่าอังกฤษมันคนหัวสูงยึดถือธรรมเนียม แต่แฮร์รี่ ถ้าคนไม่ลืม มันคือชนชั้นสูงนะครับ
เจ้าของกิจการ ตระกูลเก่าแก่กว่าพันปี มีของวิอเศษประจำตระกูลตนเองฯลฯ
ไปเจอคนวิจารณ์ว่าเจเคทำผิดพลาดที่ให้แฮร์รี่รวย ตอนหลังรู้ตัวก็เลยไม่ให้แฮร์รี่ใช้เงินแก้ปัญหาที่พบเจอ
และพยายามแสดงแต่เรื่องแย่ๆของการมีชื่อเสียง
เพราะคนเขียนต้องทำให้คนอ่านรู้สึกว่าพระเอกเสียเปรียบ คนอ่านจะได้เอาใจช่วยพระเอก
สังเกตว่าเจเคตอนหลัง ไม่เอาความรวยมาช่วยเลยแม้แต่น้อย เพราะทำผิดพลาดนั่นล่ะในการเผลอกำหนดให้กองเงินกองทองของแท้กับแฮร์รี่ไป

ซูซูกิ อิจิโร่ครับ

[providence_gundam]

[quote/]
ฮิตเลอร์ได้เสียงข้างมากในปี1932 ส่วนใหญ่การเลือกตั้งในช่วงปี1930-1933 คนจะมาลงเลือกตั้งประมาณ 44 ล้านคน 


ฮิตเลอร์ได้17ล้านถือว่าเยอะเป็นกำลังสำคัญที่มั่นคง  เรามองว่าหากเขาไม่ได้ถูกเลือกในครั้งนี้ครั้งต่อไปก็ถูกเลือกอยู่ดี  ฮิตเลอร์ไม่ได้มาจากการเลือกตั้งนักประวัติศาสตร์เยอรมันได้ให้เหตุผลไว้สองข้อ 1.ฮิตเลอร์ใส่ร้ายคู่แข่งทางการเมือง ใส่ร้ายว่าผู้ลงสมัครหลายคนจนติดคุก  ก่อนที่จะมีการเลือกตั้งแล้วได้เสียงข้างมาก นักประวัติศาสตร์หลายคนเชื่อว่าฮิตเลอร์เผารัฐสภาเพื่อใส่ร้ายฝ่ายตรงข้าม  ตรงนี้ทำให้กลายเป็นได้คะแนนเสียงข้างมาก  2.ระบบยุติธรรมเข้าข้างฮิตเลอร์  การจัดฉากเอาคนพรรคตรงข้ามเข้าคุก สร้างหลักฐานเท็จ ก่อนหน้านี้ฮิตเลอร์ไปเจรจาประประธานาธิบดีวางคนของเขาไว้หมดแล้ว เป็นผลพวงมาจากอำนาจเก่า ทุกอย่างสืบจากอำนาจเก่าวางรากฐานเผด็จการ  คือในทางเยอรมันไม่ยอมรับเพราะถือว่าหลอกประชาชน ควบอำนาจเอาไว้  เพราะไม่มีการตรวจสอบที่ฮิตเลอร์ใส่ร้ายคู่แข่ง  สาเหตุที่ไม่ยอมรับเพราะก่อนการเลือกตั้งเขาจะสร้างสถานะการณ์สองข้อข้างบนให้ได้เปรียบคู่แข่ง แต่ถึงยังไงเหมือนว่าทุกอย่างมันเหมาะเจาะลงตัวพอดี หลังจากนั้นก็เป็นตำนานสงครามโลก  แต่คนเยอรมันก็ยอมรับผิดเป็นเรื่องของคนรุ่นก่อน 


สาเหตุจริงๆที่ฮิตเลอร์เรืองอำนาจเพราะเขาจูงใจคนเก่งมากๆ
[quote/]
แล้วไงเห็นต่างเรื่องธรรมดา

อะไรของคุณครับ ผมมาพูดแสดงความเห็นเฉยๆว่าประเด็นมันออกไปจากเดิม ไม่ได้เถียงใคร

เห็นต่างอะไร ผมยังไม่ได้เห็นต่างอะไรของคุณเลย เพราะความเห็นคุณมันไร้ค่าไงล่ะ สักแต่ว่ากัดไปทั่ว อคติบังตา

[samuison]

[quote/]
ซูซูกิ อิจิโร่ครับ

จากเรื่องอะไรครับผม?
..

กลับมาที่เรื่องฮิตเลอร์
ผมมมองเสมอว่าคนที่อยู่เหนือคนอื่นได้มันต้องมีสมองหรืออะไรที่แปลบกไปสักอย่าง
ผมค่อนข้างมองว่าหากฮิตเลอร์เป้นสายศิลบละจริงๆ
เขาน่าจะมีทัก๋ษะคล้ายพวกนักเทศน์ การรักษาพลังจิต

คือคนที่มีอะไรนะ mirror synapse ความสามารถที่สามารถจำลองความรู้สึกของคนอื่นในตนเองได้ สไตล์คนทรงที่บอกได้ว่าคนที่มาหานั้นเจ็บป่วยตรงไหกนนน่ะครับ
หรือสายพลังจิตเรียกว่า empath พลังจิตจับสัมผัส

แต่ความจริงอธิบายอย่างวิทยาศาสตร์คือ ไม่ต้องเอาเหนือธรรมชาติเข้ามาเกี่ยวว
เป้นคนหัวศิลป์ที่สามารถจับอารมณ์ของมวลลชนได้ง่ายล่ะครับ

ไปอ่านบทความมาบทหนึ่ง
ที่เราคิดว่าเหตุผลจะเกลี้ยกล่อมคนได้เป็นเรื่องที่ผิดครับ

คุ้นๆว่าพวกวิวาทะของกรีก
บอกว่าที่สำคัญอนดับแรกคืออารมณ์ร่วมของผุ้ชมล่ะครับ
ประมาณ ต่อให้พูดดีแค่ไหน ถ้าคนดูไม่รับฟัง ก็ไม่สนุกหรอก
โน๊ต อุดมบอกว่าน้องอยากเดี่ยวนั้นอย่ายอมแพ้ถ้าโดนคนโห่ไล่
มันต้องบิวต์ให้ได้อารมณืคนดูก่อนถึงจะไปกันได้

[LordOfNightmare]

DMครับ
เป็นนิยายต่างโลกที่ตัวเอกเมพและสไลว์ไลฟ์ได้โดยไม่ ประกาศให้โลกรู้ว่าตรูเมพได้ด้วยบทบาทของตัวตนอื่นๆที่เขาสร้างขึ้น และยังแบกภาระสังคมในบทบาทอื่นๆได้แถมยังชิลได้อีกด้วยบทบาทอื่น

โดยใช้การสร้างหลายตัวตนขึ้นมาด้วยการปลอมตัว แล้วเล่นบทบาทพวกนั้นให้โคตรเด่น ทีนี้บทบาทหลักจะทำอะไรหวือหวาไปบ้างก็ไม่ได้เป็นปัญหาเท่าไหร่
ทำธุรกิจผ่านทางตัวตนอื่นที่สร้างขึ้นอย่างมีธรรมาภิบาล สวัสดิการณ์ลูกจ้าง ไม่กดราคาผู้ผลิต ไม่ฆ่าคู่แข่งด้วยการตัดราคา ไม่ทำการครองตลาด มีการมอบทุนการศึกษา ทุนสำหรับนักวิจัย ทุนสำหรับศิลปิน พัฒนาทรัพยากรณ์มนุษย์และสิ่งแวดล้อม สร้างงาน เปิดกิจการไปทั่วทั้งทวีป มีโรงเรียน โรงพยาบาล สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า บางครั้งก็เข้าไปช่วยเหลือกิจการท้องถิ่นที่กำลังย่ำแย่แต่มีแววว่าจะฟื้นตัวได้กระนั้นก็ไม่ได้เข้าไปรวบกิจการเขา etc งานโคตรเยอะขนาดนี้คงยากจะกล่าวว่าเขาทำงานเพราะอยากทำ แต่มันเหมือนกับเป็นหน้าที่ของผู้มีพลังพอที่จะช่วย
ได้ครบทุกอย่างที่อยากเป็น

[samuison]

DMครับ
เป็นนิยายต่างโลกที่ตัวเอกเมพและสไลว์ไลฟ์ได้โดยไม่ ประกาศให้โลกรู้ว่าตรูเมพได้ด้วยบทบาทของตัวตนอื่นๆที่เขาสร้างขึ้น และยังแบกภาระสังคมในบทบาทอื่นๆได้แถมยังชิลได้อีกด้วยบทบาทอื่น

โดยใช้การสร้างหลายตัวตนขึ้นมาด้วยการปลอมตัว แล้วเล่นบทบาทพวกนั้นให้โคตรเด่น ทีนี้บทบาทหลักจะทำอะไรหวือหวาไปบ้างก็ไม่ได้เป็นปัญหาเท่าไหร่
ทำธุรกิจผ่านทางตัวตนอื่นที่สร้างขึ้นอย่างมีธรรมาภิบาล สวัสดิการณ์ลูกจ้าง ไม่กดราคาผู้ผลิต ไม่ฆ่าคู่แข่งด้วยการตัดราคา ไม่ทำการครองตลาด มีการมอบทุนการศึกษา ทุนสำหรับนักวิจัย ทุนสำหรับศิลปิน พัฒนาทรัพยากรณ์มนุษย์และสิ่งแวดล้อม สร้างงาน เปิดกิจการไปทั่วทั้งทวีป มีโรงเรียน โรงพยาบาล สถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า บางครั้งก็เข้าไปช่วยเหลือกิจการท้องถิ่นที่กำลังย่ำแย่แต่มีแววว่าจะฟื้นตัวได้กระนั้นก็ไม่ได้เข้าไปรวบกิจการเขา etc งานโคตรเยอะขนาดนี้คงยากจะกล่าวว่าเขาทำงานเพราะอยากทำ แต่มันเหมือนกับเป็นหน้าที่ของผู้มีพลังพอที่จะช่วย
ได้ครบทุกอย่างที่อยากเป็น

ขอบคุณครับมุกสร้าง ตัวตนอีกคนหนึ่งขึ้นาสินะครับ
เควสต์ที่ผมเคยเจอ มีสร้างตัวตนขึ้นมาเกือบสิบคนเลยล่ะครับ
มีบางตัวตนเป็นศัตรูหัวหน้ากลุ่มต่อต้านของอาณาจักรตนเองด้วย 
มุกพัลพาทีนที่กลายเป็นหัวหน้าของทั้งสองฝ่าย

[LordOfNightmare]

ไม่งั้นก็สร้างโฮมุนครูสหรือตุ๊กตาที่ใส่วิญญาณได้แบบในtype-moon

[samuison]

ไม่งั้นก็สร้างโฮมุนครูสหรือตุ๊กตาที่ใส่วิญญาณได้แบบในtype-moon

ความสามารถประเภทนี้มักจะโดน GM ที่เล่นด้วยเบรกเอาไว้น่ะครับ
ว่าต้องมีข้อแม้ในการใช้ความสามรถหรือเปลืองพลังมหาศาล ไม่อย่างนั้นแยกร่างเรื่อยๆนั้นโกงไป
ต้องจำกัดมีข้อเสียว่าใช้มากๆจะเริ่มเสียสติหรืออะไรเทือกนั้นน่ะครับ

มุกแยกร่างมากๆขนาดแยกหัวไปทาง ตัวไปทาง แขนไปทาง อย่างกับเอ็กโซเดียร์ ฮา

[warakornboy]

[quote/]
คงต้องไปดูอิจิโร่โมเดลล่ะครับแบบนี้

ยินดีด้วยกับการยกหัวข้อนี้มาตั้งข้อสงสัย  เพราะหากทำความเข้าใจสมมุติฐานนึ้ได้จะทำให้คุณแทบจะแตกฉานวิธีแต่งนิยายโดยใช้ตัวละครขับเคลื่อนเนื้อเรื่องเป็นศูนย์กลาง  อนึ่งทั้งวรรณกรรมประเภทกวี  กลอน  —  เอกสารบันทึกประวัติศาสตร์ของผู้เขียนแทบไม่นึกถึงวิธีเรียบเรียงเนื้อหาโดยไร้บุคคลที่ต้องกล่างถึงเป็นหลัก  และบรรยายด้วยความเปลี่ยนแปลงของสถานที่กับรัฐ  เมือง  —  ประเทศนานตั้งแต่เมื่อยุค  Mesopotamia  —  Roman  Empire  แล้ว[/font]

และเพื่อทำใหัการวิเคราะห์สมมุติฐานนี้สมบูรณ์  ผมคิดว่าควรยกตัวละครหลายตัวดังนี้[/font]

1.  Peter  Parker;  นักเรียนมัธยมคนหนึ่งที่กำพร้าเพราะครอบครัวตายจากสงคราม  หรือ  อาชญากรรมจาก  Red  Skull  ชีวิตเรียนกับญาติอย่างลุงและป้าของเขานั้น  ดำเนินไปอย่างปกติ  แต่ช่วงเวลาส่วนตัวนั้นย่ำแย่เพราะเหยื่อของนักเลงในโรงเรียน  ขณะที่ความสนใจในวิทยาศาสตร์อย่างสารกัมมันตรังสีอาจช่วยให้กลายเป็น  นักวิทยาศาสตร์ธรรมดาซึงใช้เวลาช่วงหนึ่งจากความสำเร็จในการงานเพื่อสืบสวนฆาตรกรพ่อแม่เมื่อยังเด็ก  ในอนาคตที่แยกออกมาอีกทีหนึ่ง  หรือ  Plot  แยกจะจบลงที่  Parker  ตายเพราะพิษแมงมุมหากไม่ได้รับการรักษา  หรือเป็นมะเร็งด้วยสารกัมมันตรังสีจากแมงมุมเช่นกัน  โดยสรุปคือ  Parker จะกลายเป็น  Short  Detective  Comic  หรือ  Minor  Character  ใน  Marvelแทน[/font]

2.  Bruce  Banner  II (The  Hulk);  โดยสรุปก็คือ  Original  โมเดลของ  Peter  Parker  ที่มีชีวประวัติที่โหดร้ายยิ่งกว่า  เนื่องจากทารุณกรรมร้ายแรงทั้งลงมือ  และคำพูดสาปแช่งกับดูถูกจาก  Brian  พ่อของเขาซึ่งเคยถูกปู่ของ  Bruce  ทำมาก่อนกับเขาและน้องสาวอีก  2  คน[/font]

สาเหตุเพราะ  Brian  เผลอ  Overlord  เครื่องจักรพลังงานนิวเคลียร์จนระเบิด  เหตุการณ์นั้นทำให้สาบานว่าจะไม่มีลูก  ขณะที่สุดท้ายก็เกิดขึ้น  ความขัดแย้งของครอบครัวรุนแรงขึ้นเมื่อ  Brian  เชื่อว่าลูกชายของเค้าได้รับ  ‘ยีนสัตว์ประหลาด’  ที่เค้ามีมาก่อนซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกปู่ของ  Bruce  ประกอบกับตรวจพบว่าได้รับสารแผ่รังสีอยู่ในตัวจริงๆ  จนมาถึงในจุดที่เค้าลงมือฆ่า  Rebecca  ภรรยาตัวเองที่พยายามปกป้องลูกชายในที่สุด  เป็นการจบชีวิต  นักฟิสิกส์อโตมิคไปด้วยการติดคุก[/font]

เวลาต่อมาถึงแม้  Bruce  จะฆ่าพ่อไปแล้ว  ชีวิตในฐานะนักฟิสิกส์ นิวเคลียร์กับการสร้าง  G-Bomb  และเกิดอุบัติเหตุระเบิดและกลายเป็น  ‘The  Hulk’  ชีวิตที่ต้องหลบหนีการไล่ล่าของกองทัพก็เริ่มขึ้น  พร้อมๆกับการผจญภัยกับ   Villain  ซึ่งแต่ละคนล้วนมีพลังพร้อมประวัติเชิงลึกที่แทบไม่ใช่มนุษย์หรือ  พลังวิทยาศาสตร์ที่เหลือเชื่อ[/font]

3.  Tony  Stark;  Background  โดยรวมไม่น่าสนใจ  สิ่งที่นำมาอธิบายได้คือ  หลังชีวิตนักเรียนลูก(ตามกฎหมาย)  เศรษฐีนักธุรกิจ  กลายเป็น   CEO  ที่ได้รับมรดกมาอีกที  ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อถูกผู้ก่อการร้ายบังคับให้สร้างอาวุธ  ถึงแม้ว่าจะแก้แค้นสำเร็จ  แต่เมื่อเดินทางเข้าสู่วิถีวีรชน  (Hero)  สิ่งที่เจอก็มีแต่  เครื่องจักร  เทคโนโลยีและสิ่งวิทยศาสตร์แทบจะทั้งหมด[/font]

[/font]
4.  Amuro Ray  (Mobile  Suit  Gundam);  อดีต  Nerd  วิศวกรรม  ม.ปลายที่ถูกบังคับให้รบเพื่อสหพันธ์เพราะมีสงครามกับ  Colony  ที่กบฎจนไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างพลเรือนได้อีก  ขณะที่ได้เป็น  Ace  Pilot  ที่มีชื่อเสียงในวิชาชีพทหาร  มีบทบาทค่อนข้างมากในสงครามอวกาศที่ต้องเผชิญกับอาวุธสงครามระดับ Sci-Fi  นับปี  เพราะสนามรบนั้นกว้างใหญ่มากจนฝีมือมากขนาดไหนก็แทบไม่มีอิทธิพลขนาดเปลี่ยนสถานการณ์ไปได้  ยกเว้นแต่  Gundam  ที่ช่วยให้เทคโนโลยีอื่นๆพัฒนาตาม   และสุดท้ายคือปกป้องโลกจากอุกาบาตผลตอบแทนคือสละชีพตัวเอง[/font]

[/font]
5.  Tanya  Degurechaff;  คล้ายกับข้อ  4  ตรงที่ถูกเกณฑ์เข้าสนามรบ  และต้องวางแผนเพื่อทำให้ตัวเองมีชีวิตจนสงครามจบ  เป็นคนที่นำความรู้จากอนาคตประมาณ  90  ปีข้างหน้าเพื่อสนับสนุนให้กองทัพประเทศตัวเองชนะสงครามให้ได้  ขณะเดียวกันก็กลายเป็นกองพันรบที่มีชื่อเสียงจนเปลี่ยนฉากสนามรบได้ด้วย  อย่างไรก็ตามเพราะไม่ยศสูงขนาดมีสิทธิ์ดูแลทั้งกองทัพประจำสมรภูมิได้  หนำซ้ำเนื่องจากการรบที่ผ่านก็ทำให้ประเทศคู่สงครามเปลี่ยนยุทธวิธีที่ทำให้รับมือได้ยากขึ้นไปอีก[/font]

[/font]
6.  Gandalf  the  Grey  —  the  White;  เป็นหนึ่งใน  5  จอมเวทย์ที่มีขื่อเสียงมากที่สุดตั้งแต่อยู่บน  Timeless  Hall  และบน  Middel-earth  เกือบจะไม่เผ่าไหนที่จะไม่รู้จักเพราะภารกิจของเค้า  ที่สนับสนุนเผ่าที่กบฎต่อ  Sauron  สงคราม  5  ทัพและสงครามแหวนเอก  ใกล้ชิดกับเผ่าเอลฟ์และ  Hobbit  มากเป็นพิเศษ  ไม่มีอำนาจทางการเมืองใดๆ  ด้วยความเป็นอมตะและความรอบรู้มหาศาล  Gandalf  นั้นปกติจะยอมรับหน้าที่แค่ผู้ให้คำปรึกษาโดยสมัครใจ  กับนักวิชาการกับคณะเดินทางเฉพาะกิจเท่านั้น  [/font]

และเพราะเหล่าจอมเวทย์  (Wizard)  ไม่ใช่กลุ่มสิ่ง  (Being)  สิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดเมื่ออยู่บนมัฌชิมโลก  (Middle-earth)  และสามารถถูกฆ่าตายได้  +  การที่จะต่อกรกับกองทัพ  Dark  Lord  ได้นั้นต้องอาศัยกับเผ่าที่เกิดตามธรรมชาติร่วมมือกันเท่านั้น  สงครามเกือบครั้งสุดท้ายคือ  การปิดล้อม  (Siege)    Minas  Tirith  ซึ่ง  ณ  เวลานั้นเหลือแค่  2  คน  และ  Sauron  กับ  Saruman  เริ่มเคลื่อนพลทำให้  Gandalf  ต้องสนับสนุน  Helms  Deep  ด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  ภารกิจใช้เวลาร่วมกว่า  2000  ปีจึงล้ม  Sauron  ได้  อย่างไรก็สงครามโลกครั้งที่  3  ใน  Lord  of  the  rings  ดูเหมือน  Gandalf  ไม่เคยมีลูกศิษย์ดังนั่นจึงหมดบทบาทลงพร้อมๆกับการกลับมาของ  Morgoth  เทพที่เป็นรองแค่พระเจ้าเท่านั้น[/font]

โดยสรุปดังนี้จะเห็นได้ว่านิยาย  —  การ์ตูนผจญภัยจะกำหนดบทบาทของตัวละครที่มีความร่ำรวย  หรือชื่อเสียง  —  ประสบการณ์ให้มีข้อจำกัดเพราะต้องเจอกับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย  หรือมากไปด้วยความท้าทายที่ยากยิ่ง  จึวเห็นได้ว่าตัวละครประเภทนี้เหมาะสมมากที่สุดสำหรับใช้เป็นผู้บรรยายเนื้อเรื่องหลัก  และการมีปฏิสัมพันธ์กับตัวละครอื่นๆที่มีประวัติไม่น้อยกว่ากันก็ใช้บรรยายเนื้อเรื่องข้างต้น  (Side  Story)  เช่นกัน  ซึ่งเป็นวัตถุดิบสำคัญต่อจุดประสงค์ของผู้แต่งที่ต้องการ  สร้างเนื้อเรื่อง  What  if  ไปจนถึง  สมมุติฐาน  (วิเคราะห์จากทฤษฎี  และนโยบายการแต่งของ  J.R.R  Tolkien)[/font]

Bonus;  ผมเคยอ่าน  Timeline  ของ  Lord  of  the  rings  คร่าวๆแล้วคิดว่า  ถ้ายังมีนิยายเล่มใหม่มาอีก  ก็อาจทำให้ทั้ง  Series  มีความยาวมากกว่า  1700  หน้าได้เลย[/font]

[samuison]

แบบโทลคีนนั้นแต่ละคนคือบุคคลในตำนานครับ
ทุกทุกคนรู้เรื่องอารากอน กษัตริย์คืนบัลลังก์
แต่เผื่อหลายคนอาจจะลืม

โฟรโดคือเศรษฐีของไชร์นะครับ
และแซมรับช่วงทรัพย์สมบัติของโฟดโด และกลายเป็นเทศมนตรีของไชร์ในกาลต่อมา
ตำนานของสิ่งที่เกี่ยวพันกับการล่มสลายของโลก
คือเหตุการณ์ที่คนระดับเทพๆของยุคนั้นร่วมกันแก้ไขล่ะครับ
ไม่มีใครที่เรียกว่าเป็นคนธรรมดาจริงๆในเหตุการณ์นั้น