ถึงบ้านแล้วครับ
ตอนเริ่มเกิดแผ่นดินไหว ผมทำงานอยู่บนตึกชั้น 23
รู้สึกภาพตรงหน้าสั่นๆ ทีแรกคิดว่าไข้กำเริบ เพราะเป็นหวัดอยู่
แต่ม่านปรับแสงก็พร้อมใจกันไหวไปมาอย่างรุนแรง
เลยคิดว่าถ้าไม่แผ่นดินไหว ก็โครงสร้างอาคารมีปัญหา
แล้วตอนนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ของทางอาคารบอกให้รีบอพยพ
เลยรีบอพยพโดยลืมกุญแจจักรยานไว้ในที่ทำงาน
หารแท็กซี่กลับมาถึงหน้าปากซอย (รถติดสุดๆ)
+
เดินกลับบ้านไปหยิบกุญแจสำรองจักรยาน (ไม่รู้วินมอเตอร์ไซค์หายไปไหนหมด)
+
ได้กุญแจสำรองแล้วก็กลับไปใต้สะพานลอยหน้าปากซอยเพื่อเอาจักรยาน
+
ขี่จักรยานกลับบ้าน
เหนื่อย
