[quote/]
เรื่องมรดกยิวนี่มันแล้วแต่บ้านจริงๆ เงินพ่อแม่ถือว่าเป็นเงินของพ่อแม่ ตอนตายบางทีพ่อแม่อาจจะบริจาคหมดไปเลยก็ได้ ทางที่ดีต้องสร้างตัวเอง[quote/]
เรื่องไผ่ทองนี่สงสารคนน้องมากสร้างกิจการมาเอง แม่มายึดกิจการไปให้พี่ชาย เรื่องส่งต่อวัฒนธรรม บ้านแฟนบอกว่าใครก็ได้ขออ่านทัลทุตได้ก็พอใจละ แต่พอแฟนได้เราเป็นแฟนบ้านแฟนเราเงียบ(เราอ่านทัลมุตเป็นนะ) บอกว่าลูกจะรักใครเรื่องของลูก ลูกชายจะไม่มีลูกก็เหตุผลของลูก ชีวิตลูกพ่อแม่ไม่ก้าวก่ายด้วย ถ้าต่อไปการตัดสินลูกมีความสุขก็ดี อย่าตัดสินใจให้มีความทุก ยิวนี่พ่อแม่บอกให้ทำจะทำก็ได้ไม่ทำก็ได้ ถือว่าพ่อแม่เตือน
ผมเจอก็มีคนด่าว่า"เงินของพ่อแม่คือเงินของพ่อแม่"คือนิสัยยของบูเมเมอร์นะครับไม่ใช่ของชาวยิว
ลุกหลานจะสาบส่งพ่อแม่บางคนก็เพราะทำอย่างนั้นั่นล่ะ
..ง
เรื่องกิจการของตระกูล
พ่อแม่อาจจะไม่ตั้งใมจ
แต่เพราะการเอาใจอาตี๋ใหญ่มากไปนี่ล่ะที่ทำให้น้องๆน้อยใจว่าอะไรวะ
ตูทำมาตั้งขนาดนี้ยังไม่เห็นความดี
ลายคคนเวลาโตแล้วถึงได้เรียนรู้ว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันล่ะครับ
ผลคืออาตี๋ใหญ่เป็นคนดี เก่งก้จะคุมน้องๆได้ กิจการไปรอด
อาตี๋ใหญ่เป็นคนเหลวไหล กิจการก็เจ๊ง
มองในแง่หนึ่งยิวอาจตจะดีกว่าแอะที่สอนให้พึ่งตนเองตลอด
ไม่ต้งหวังพึ่งอาตี๋ใหญ่ในระบบกงสีของชาวจีน
..
