เอาล่ะ มาถึง Spoil Part สุดท้ายกันแล้ว
(จริงๆยังมี Part Extra ต่อให้อีก 1 ตอน)ตอนนี้เป็นตอนที่น่าสะเทือนใจมากๆ และเป็นแรงกระตุ้นให้ผมเขียน Spoil ฉบับนี้ขึ้นมา
สำหรับท่านที่สนใจ แต่ยังไม่ได้อ่านตอนก่อนๆ นี่เป็นตอนที่ 3 ครับ ตอนก่อนๆของเชิญ Link ด้านล่าง
ตอนแรก :
http://goshujin.tk/index.php?topic=2633.0ตอนที่สอง :
http://goshujin.tk/index.php?topic=2662.0เรื่องราวของตัวร้ายผู้น่าสงสาร Part 3 : จุดจบของการเดินทางไร้จุดจบ
ราวๆหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ถนนสู่โยมิขนาดใหญ่ได้เปิดขึ้นกลางดึก ปริมาณโยโมสึอิคุสะที่ออกมานั้นครั้งที่ผ่านๆมาเทียบไม่ติดเลยแม้แต่น้อย
ถ้าไม่รีบปิด ถนนสู่โยมิแห่งนี้จะขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่พวกไดจิก็ไม่อาจหาจังหวะขยับไปจากทางเข้าถนนสู่โยมิได้เลยแม้แต่ก้าวเดียว ปริมาณโยโมสึอิคุสะที่ต้องสู้นั้นมากมายขนาดนั้นเลย
ในขณะที่พวกไดจิกำลังสิ้นหวัง มิโคงามิ โทริวก็โผล่มา
ชายหนุ่มผมแดงกระโจนเข้าไปกลางดงโยโมสึอิคุสะ ใช้ดาบขนาดใหญ่ฟันพวกมันราวกับจำนวนไม่มีความหมาย
ไม่ว่าโยโมสึอิคุสะจะกรูกันเข้ามาเท่าไรก็ไม่อาจสร้างบาดแผลให้กับโทริวได้เลยแม้แต่น้อย
รูปร่างของเขานั้นราวกับเทพอสูรก็มิปาน
“ไปก่อนได้ ตรงนี้ชั้นจัดการเอง” โทริวบอก
พวกไดจิจึงปล่อยตรงนี้ให้มิโคงามิ โทริวจัดการ แล้ววิ่งตรงเข้าไปยังถนนสู่โยมิ
ที่รอพวกไดจิอยู่ตรงใจกลางถนนสู่โยมิคือเด็กสาวผู้มีผมสีขาวของกระดูกและตาสีแดงของโลหิต อิวานางะฮิเมะนั่นเอง
เด็กสาวรอเด็กหนุ่มอยู่ที่นี่เพื่อตัดสินกับเขา
การต่อสู้ระหว่างพวกไดจิกับเอนิชิจึงได้เริ่มขึ้น
ไม่ว่าเอนิชิจะได้รับความเสียหายไปเท่าไร บาดแผลของเธอก็ปิดลงในพริบตา
นอกจากไม่มีวันตายแล้ว เธอยังเป็นแกนกลางของถนนสู่โยมิแห่งนี้ ทำให้ต่อให้เธอได้รับบาดเจ็บก็ยังดึงเอาพลังด้านลบจากถนนสู่โยมิมาฟื้นฟูร่างกายได้ทันที
อิวานางะฮิเมะเป็นสัตว์ประหลาดอมตะที่ไม่แก่ไม่ตาย การโจมตีใดๆก็ไม่อาจเอาชีวิตเธอได้
ยกเว้นการโจมตีของเด็กหนุ่มคนหนึ่งน่ะนะ
“ใช่แล้วล่ะ คนที่สามารถสร้างบาดแผลแผลให้กับฉันได้มีเพียงคุเซ ไดจิเท่านั้น”
ทันทีที่เอนิชิกล่าวเช่นนั้น ภาพๆหนึ่งก็ลอยเข้ามาในหัวของไดจิ
ความฝันที่เขาเห็นในวันนั้นคือการต่อสู้ในวันนี้
ในฝันนั้นพวกเขาสู้กับอิวานางะฮิเมะ แต่การพยายามฆ่าสัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันตายนั้นเป็นเรื่องโง่เขลา สุดท้ายโฮนามิ, มิโซระ และรุ่นพี่อายากะก็หมดแรงแล้วโดนฆ่าไป เหลือเขาคนเดียว
ตอนนี้เอง ถ้าสู้ต่อไปแบบนี้เรื่อยๆก็จะเป็นแบบในความฝันนั่น !
ด้วยเหตุนี้ไดจิจึงขอให้ทุกคนถอยไปแล้วเข้าไปสู้กับอิวานางะฮิเมะเพียงลำพัง
คุเซ ไดจิได้ก้าวเข้าไปสู้กับเอนิชิ
(โชคชะตา)เพียงคนเดียว
การต่อสู้อันดุเดือดได้เริ่มขึ้น
การโจมตีของเธอนั้นรุนแรงและแม่นยำเหมือนเช่นเคย
แต่ครั้งนี้เขาเริ่มรู้ตัวว่าตัวตนของความผิดแปลกที่สัมผัสได้ในการต่อสู้ครั้งก่อนคืออะไร
เอนิชิปล่อยจิตสังหารออกมาเต็มที่
แต่จิตสังหารนั้นกลับ
ไม่ได้มุ่งมาหาตัวเขาที่เป็นคู่ต่อสู้
ในที่สุดเอนิชิก็ทรุดลงไป
ใช่แล้ว เขาเอาชนะเธอได้
ทว่า บนใบหน้าของเด็กสาวกลับไม่มีความเสียใจอยู่เลยแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาเห็นคือสีหน้าแห่งความพึงพอใจที่ความปรารถนากำลังกลายเป็นจริง
ในตอนนั้นเด็กหนุ่มได้มั่นใจว่าสิ่งที่เด็กสาวต้องการจริงๆคือการถูกตัวเขาฆ่า
เพื่อพิสูจน์เรื่องนั้นไดจิจึงทิ้งอาวุธแล้วพุ่งเข้าไปหาเอนิชิ
แม้เธอจะยืนไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังมีแรงพอที่จะแกว่งเคียวฆ่าเขาเหลืออยู่แน่ๆ
ทุกคนต่างตกใจกับการกระทำที่เหมือนกับเป็นการฆ่าตัวตายของไดจิ
แต่ไม่มีการโจมตีกลับมาจากอิวานางะฮิเมะ
เขาได้ความมั่นใจสุดท้ายมาแล้ว
“……เป็นอย่างงั้นจริงๆด้วยรึนี่ ยัยนักแสดงไม่ได้เรื่อง”
พอเอนิชิได้ยินไดจิพูดเช่นนั้น นัยน์ตาของเธอก็ฉายแววความสิ้นหวังออกมา
นั่นเป็นเพราะเธอเข้าใจตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าเขารู้ความปรารถนาที่แท้จริงของเธอ เขาจะไม่ฆ่าเธอ
โฮนามิ, มิโซระและอายากะต่างตกใจว่ามันเรื่องอะไรกันแน่
ไดจิจึงอธิบายให้ฟังว่าทุกอย่างล้วนแต่เป็นการหลอกลวง เอนิชิวางแผนทุกอย่างเพื่อให้เขาฆ่าเธอ
เพราะคนที่จะยุติชีวิตไม่มีวันตายของเธอได้มีเพียงเขาเท่านั้น
พอความแตกแล้ว เอนิชิจึงเปลี่ยนมาอ้อนวอนขอร้องให้เขาฆ่าเธอแทน
เธอบอกกับไดจิว่าเธอคืออิวานางะฮิเมะ สัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันตาย และหลังจากนี้เธอก็จะยังคงกระจายหายนะต่อไปบนโลกใบนี้เช่นเคย แต่เธอเอียนกับชีวิตแบบนั้นแล้ว
“ถ้าไม่ฆ่าฉันตอนนี้คุณจะเสียใจภายหลังแน่นอน เพราะชีวิตที่สมควรตายเองก็มีอยู่บนโลกใบนี้…..!” เด็กสาวผู้เงียบขรึมได้แสดงอารมณ์รุนแรงออกมา อ้อนวอนขอร้องให้เขาฆ่าเธอ
แต่เด็กหนุ่มกลับปฏิเสธคำขอร้องของเธอ บอกว่าเขาจะทำแต่เรื่องที่ตัวเองยอมรับได้
คราวนี้เด็กสาวผมเงินจึงหันไปหามิโกะแห่งอิซุโมะเบื้องหลังแทน แล้วขอร้องให้เธอเกลี้ยกล่อมไดจิให้
โฮนามิเองก็เห็นด้วยกับเอนิชิ บอกให้ไดจิฆ่าเอนิชิซะ เรื่องทุกอย่างจะได้จบ
แต่อายากะกับมิโซระมีความเห็นว่าควรฟังเรื่องราวจากเธอก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ โฮนามิจึงยอมแพ้เสียงส่วนมากไป
เอนิชิเริ่มถึงเริ่มเล่าเรื่องราวในอดีตของเธอ
ในอดีตเมื่อนานมาแล้วเธอเคยเป็นเด็กสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่อยู่มาวันหนึ่งเธอก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่แก่ไม่ตาย
นับจากวันนั้นไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ถนนสู่โยมิก็จะเปิดขึ้นที่นั่น
ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน หายนะก็จะมาสู่ที่นั่น
ตราบเท่าที่เธอยังมีชีวิตอยู่ หายนะจะมาสู่โลกใบนี้
แม้เธอจะควบคุมถนนสู่โยมิได้เล็กน้อย
แต่ก็ไม่อาจหยุดการเกิดขึ้นของมันได้ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจเข้าไปอยู่กลางภูเขาลึกที่ปราศจากผู้คน และปิดถนนสู่โยมิที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้วยมือของตัวเอง
ที่ผ่านมาเด็กสาวสู้มาอย่างเดียวดายตลอด
จนวันหนึ่งเธอได้สู้กับไดจิในชาติก่อนแล้วรู้ว่าเขาสามารถฆ่าเธอได้ จึงขอร้องให้เขาฆ่าเธอ
เด็กสาวไม่อยากทำร้ายคนอื่นมากไปกว่านี้อีกแล้ว
แต่เพราะสาเหตุบางอย่าง เธอจึงพลาดโอกาสในครั้งนั้นไปอย่างน่าเสียดาย
เธอจึงออกตามหาร่างกลับชาติมาเกิดใหม่ของชายคนนั้น ชายผู้ครอบครองพลังที่สามารถฆ่าเธอได้
เพื่อให้เขาฆ่าเธอ
และในที่สุด หลังผ่านเวลาอันยาวนาน เธอก็หาเขาพบ
คุเซ ไดจินั่นเอง
เรื่องที่เอนิชิเล่าได้สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน
เพราะที่ผ่านมาทุกคนคิดว่าอิวานางะฮิเมะได้เปิดถนนสู่โยมิเพื่อนำพาหายนะมาสู่โลกใบนี้
ไม่มีใครคิดว่าอิวานางะฮิเมะจะเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง
ถึงอย่างนั้นโฮนามิก็ยังยืนกรานให้ไดจิฆ่าเธอ เพื่อช่วยโลกใบนี้
มิโซระไม่เห็นด้วยกับโฮนามิ บอกว่าแบบนั้นน่าสงสารเกินไปแล้ว
ส่วนอายากะลังเล ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
ในตอนนั้นเอง มิโคงามิ โทริวที่กำจัดโยโมสึอิคุสะทั้งหมดแล้วตามมาทันและได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็ปรากฏตัวขึ้น
โทริวบอกให้ไดจิฆ่าอิวานางะฮิเมะซะ นี่คือโชคชะตา
พอเห็นหน้าโทริว เอนิชิก็ตกใจ แล้วเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เงียบไป
เอนิชิสนับสนุนว่าโทริวพูดถูก ให้ไดจิฆ่าเธอซะ
ทว่า ไดจิก็ยังตัดสินใจไม่ได้
โทริวเลยบอกว่าถ้าไดจิยังยืนกรานที่จะไม่ฆ่า เขานี่ล่ะที่จะเป็นคนฆ่าไดจิเอง
พอมิโซระได้ยินดังนั้นก็ตั้งท่าเตรียมลุย
กลายเป็นบรรยากาศที่พร้อมจะมีเรื่องกันทุกเมื่อ
“Just moment !”
แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
รุ่นพี่ฮาคุโตะได้ปรากฏตัวขึ้น สร้างความตกใจให้กับพวกไดจิ
เธอหยุดโทริวแล้วบอกว่าให้พักเรื่องทั้งหมดไว้ก่อน
พอโทริวได้ยินเธอพูดเช่นนั้นก็ยอมเก็บดาบแล้วเดินจากไปแต่โดยดี ปล่อยทุกอย่างให้ฮาคุโตะจัดการ
“ก่อนหน้านี้ก็ด้วย……คุณเป็นใครกันแน่ ?” เอนิชิถามเด็กสาวร่างเล็ก
“นั่นสิน้า เป็นใครกันนะ ?” ฮาคุโตะตอบกลับไปแค่นั้น
ฮาคุโตะบอกว่าในเมื่อแก้ปัญหาเรื่องอิวานางะฮิเมะไม่ได้ก็จะให้พักไว้ก่อน
ทุกคนต่างสับสนกับฮาคุโตะ
แล้วต่อมา พ่อของโฮนามิก็เดินเข้ามาและบอกว่า
สำหรับกลุ่มอิซุโมะเบื้องหลังแล้วการตัดสินใจของท่านนี้ถือเป็นเด็ดขาด ให้พักเรื่องอิวานางะฮิเมะไว้ก่อนแล้วไปชำระล้างถนนสู่โยมิแห่งนี้ซะ
คำพูดนั้นสร้างความตกใจให้กับทุกคนยิ่งขึ้นไปอีก
ด้วยเหตุนี้เรื่องราวในคืนนี้จึงมาถึงข้อยุติ
ในคืนนั้น เด็กสาวร่างเล็กได้ยืนบนหลังคาและมองลงมาเบื้องล่าง
“เอาล่ะ……จะเป็นยังไงต่อไปกันนะ”
“……อีกแค่นิดเดียว”
“จะตั้งเป้าไว้ที่อนาคตแบบไหนดีน้า”
เด็กสาวพูดพึมพำเช่นนั้นอยู่คนเดียว
…
…
…
หลังจากนั้นบ้านของโฮนามิก็ต้องรับเอนิชิมาอยู่ด้วยตามคำสั่งของฮาคุโตะ
และเอนิชิก็ได้ย้ายมาเรียนห้องเดียวกับไดจิกับโฮนามิในฐานะทาคาโต้ เอนิชิ ญาติของโฮนามิ
ทั้งหมดนี้เพื่อให้ง่ายต่อการเฝ้าระวัง
เป็นการแก้ไขปัญหาแบบชั่วคราว ในระหว่างนั้นจะต้องหาสาเหตุที่เธอกลายเป็นอมตะและสาเหตุที่ถนนสู่โยมิเปิดขึ้นใกล้ๆตัวเธอ แล้วแก้ไขมัน
เอนิชิสามารถรู้ตำแหน่งของถนนสู่โยมิได้ในระดับนึงว่าเปิดขึ้นที่ไหน ทำให้รับมือกับถนนสู่โยมิได้เร็วขึ้น
และที่สำคัญ ถ้าไม่นับฮาคุโตะที่ไม่รู้ว่ามีฝีมือแค่ไหนแล้ว เป็นที่รู้กันดีว่าเธอมีฝีมือมากที่สุด การได้เธอมาร่วมทีมทำให้อุ่นใจขึ้นมาก
พอมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก็ทำให้ทุกคนได้รู้ว่าแม้เอนิชิจะเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันตาย แต่ในเวลาเดียวกันก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่งด้วยเช่นกัน
อายากะชวนเอนิชิไปอยู่ชมรมของเธอ เอนิชิเห็นไดจิอยู่ชมรมนั้นด้วยเลยตอบตกลงไป ชมรมวิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเลยมีสมาชิกเพิ่มขึ้น
จากการได้ใช้ชีวิตนักเรียน ทำให้ชีวิตที่ว่างเปล่าของเอนิชิสัมผัสได้ถึงความสุข ซึ่งเป็นสิ่งที่ครั้งหนึ่งเธอหลงลืมไปเพราะการเดินทางอันยาวนานไร้จุดจบ
ถ้าความสุขแบบนี้มีต่อไปเรื่อยๆก็คงจะดี……
…
…
…
แต่แล้ววันหนึ่ง จู่ๆฮาคุโตะก็เข้ามาในห้องชมรมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เธอบอกว่าตอนนี้เกิดปัญหาใหญ่แล้ว ถนนสู่โยมิมากมายจะถูก
ศัตรูเปิดขึ้นในเมืองนี้ แต่กลุ่มอิซุโมะเบื้องหลัง
โดนเล่นงานจากภายในไปก่อนแล้ว ผู้มีอำนาจระดับสูงทุกคนถูกลอบสังหารหมด เมื่อเป็นองค์กรก็หมายความว่าต้องทำตามระบบสั่งการ แต่ตอนนี้ระบบสั่งการนั้นได้พังทลายลงไปแล้ว กลุ่มอิซุโมะเบื้องหลังจึงตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ไม่มีใครทำอะไรได้
ฮาคุโตะได้ขอร้องให้ทุกคนแยกย้ายกันไปปิดถนนสู่โยมิ 4 แห่งที่กำลังจะเปิดขึ้นในอีกไม่ช้า ส่วนตัวเธอจะไปทำอะไรซักอย่างกับกลุ่มอิซุโมะเบื้องหลังที่กำลังตกอยู่ในภาวะสับสนความวุ่นวาย
ทุกคนมีเรื่องอยากถามฮาคุโตะมากมาย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยกัน ต้องแข่งกันเวลาแล้ว !
หลังปิดถนนสู่โยมิทั้งสี่แห่งและกลับมารวมกันแล้วก็พบว่ามีถนนสู่โยมิขนาดใหญ่เปิดขึ้นที่ศาลเจ้าคุนาโตะ ซึ่งเป็นบ้านของโฮนามิ
กลิ่นอายแห่งความตายที่ออกมาจากถนนสู่โยมิแห่งนี้นั้นรุนแรงขนาดที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
เขตแดนระหว่างความเป็นความตายของสถานที่แห่งนี้กำลังพังทลายลง
พอพวกไดจิเข้าไปถึงแกนกลางของถนนสู่โยมิก็ได้พบกับคนทรยศที่เป็นตัวการของเรื่องทั้งหมด
ทาคาโต้ อาสึทาเนะ พ่อของโฮนามิที่กำลังร่ายคาถาทำลายเขตแดนแห่งความเป็นความตายอยู่
และมิโคงามิ โทริว นักรบแห่งอิซุโมะเบื้องหลังที่กำลังคุ้มกันอาสึทาเนะตอนร่ายคาถา
พ่อของโฮนามิหยุดร่ายคาถาแล้วบอกกับพวกไดจิว่าสายไปแล้ว
ทาคาโต้ อาสึทาเนะร่ายคาถาจบแล้วนั่นเอง
พวกไดจิจะเข้าไปหาพ่อของโฮนามิแต่ถูกโทริวขวางไว้ จึงต้องสู้กับโทริวอย่างเลี่ยงไม่ได้
ฝีมือของมิโคงามิ โทริวนั้นราวกับไม่ใช่มนุษย์ แม้จะรุม 5 คนก็ยังลำบาก
แต่ยังก็พอสู้ได้
ทว่า เพราะยังสู้ได้นี่ล่ะถึงได้รู้สึกถึงความผิดแปลก
มิโคงามิ โทริวน่าจะเก่งกว่าพวกเขาขนาดที่ต่อให้รุม 5 คนก็ยังเทียบไม่ติด
แต่ทำไมถึงยังสู้มาได้จนถึงป่านนี้กันนะ ?
สุดท้ายไดจิก็รู้ตัว
มิโคงามิ โทริวแค่ต้องการถ่วงเวลาเลยไม่ได้เอาจริง
พ่อของโฮนามิยังร่ายคาถาไม่จบ แค่แสร้งทำเป็นร่ายจบ !
โทริวออมมือไว้ในระดับที่ให้พวกไดจิคิดว่ายังมีหวังพอที่จะเอาชนะได้
เพื่อให้พวกไดจิไม่ยอมแพ้แล้วมุ่งไปจัดการกับพ่อของโฮนามิก่อนนั่นเอง
ตอนนี้ทุกอย่างสายไปเสียแล้ว
โยโมสึฮิราซากะ หลุมดำที่เป็นประตูเชื่อมโลกของคนเป็นกับคนตายค่อยๆเปิดขึ้นกลางอกของทาคาโต้ อาสึทาเนะอย่างช้าๆ
ข้างในหลุมดำมีโยโมสึอิคุสะนับล้านตัวรอที่จะออกมาข้างนอก
ในเมื่อมาถึงขั้นนี้ก็มีแต่ต้องทำลายประตูทิ้งเท่านั้น
และนั่นหมายถึงการฆ่ามนุษย์ชื่อทาคาโต้ อาสึทาเนะ ฆ่าพ่อของโฮนามินั่นเอง
โฮนามิเตรียมใจได้แล้วในฐานะมิโกะปราบมารแห่งกลุ่มอิซุโมะเบื้องหลัง
เอนิชิเคารพการตัดสินใจของโฮนามิ แต่เธอกลับพูดเสริมว่าโฮนามิไม่จำเป็นลงมือฆ่าเอง คนที่ต้องแปดเปื้อนมีแค่คนเดียวก็พอแล้ว
เด็กสาวผมเงินจับเคียวของตนไว้แล้วเดินเข้าไป
ทว่า ชายหนุ่มผมแดงก็โผล่มายืนมาขวางไว้
สถานการณ์ตอนนี้คือความสิ้นหวังอย่างแท้จริง
แต่แล้วพ่อของโฮนามิก็ได้ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด…… แม้แต่โทริวก็ยังต้องตกใจ
ก่อนที่โยโมสึฮิราซากะจะขยายใหญ่ขึ้นพอให้โยโมสึอิคุสะผ่านออกมาได้ ทาคาโต้ อาสึทาเนะได้กระโดดลงเหวในถนนสู่โยมิไป
การกระทำนั้นเท่ากับเป็นการทำลายประตู
ไม่มีใครเข้าใจการกระทำนั้น แม้แต่โทริว
โทริวจึงเอ่ยปากถามอาสึทาเนะ แล้วก็รู้ตัวว่าโดนอาสึทาเนะหลอกใช้
ผู้หญิงจากตระกูลทาคาโต้ทำหน้าที่เป็นมิโกะปราบมารมาหลายชั่วอายุคน แต่ทาคาโต้ มิซุโฮะ แม่ของโฮนามิมีร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก ทำให้ไม่อาจทนการฝึกอันหนักหน่วงได้
มิซุโฮะเจ็บใจกับเรื่องนั้นมาตลอดชีวิต
ภายหลังเธอได้แต่งงานกับอาสึทาเนะ เด็กที่ตระกูลทาคาโต้รับมาเลี้ยง และให้กำเนิดโฮนามิขึ้นมา
ในเมื่อเธอให้กำเนิดลูกสาวที่มีร่างกายแข็งแรงได้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องแบกรับภาระของตระกูลอีกต่อไป
ทว่า มิซุโฮะไม่อาจตัดใจจากหน้าที่ที่ผู้หญิงตระกูลทาคาโต้ทำต่อกันมาหลายชั่วอายุคนได้ จึงฝืนต่อไป
จนในที่สุดก็เสียชีวิต
อาสึทาเนะรู้สึกเสียใจภายหลังที่ตนปล่อยให้มิซุโฮะทำในสิ่งที่เธออยากทำ หนำซ้ำยังไม่ได้อยู่ดูวาระสุดท้ายของเธอเพราะต้องออกไปทำงานของอิซุโมะเบื้องหลังอีก
ทาคาโต้ อาสึทาเนะอยากไปพบภรรยาที่อยู่ในโลกหน้า
จึงร่วมมือกับมิโคงามิ โทริวผู้ต้องการเปิดโยโมสึฮิราซากะโดยโกหกว่าต้องการทำลายกลุ่มอิซุโมะเบื้องหลังที่แย่งชิงภรรยาไปจากตน
ด้วยเหตุนี้อาสึทาเนะจึงกระโดดลงเหวไปเพื่อทำลายประตู
ที่เขาต้องการมีแค่ประตูขนาดพอให้วิญญาณของเขาผ่านไปได้คนเดียว
เขาจะไม่ยอมให้มีอสูรจากโยมิลอดผ่านประตูออกมาได้แม้แต่ตัวเดียว !
โฮนามิเสียใจกับการตายของพ่อ
แต่เธอที่ยังมีชีวิตอยู่ต้องก้าวเดินต่อไป เรื่องทุกอย่างยังไงจบ
ใช่แล้ว ชายชื่อมิโคงามิ โทริวยังอยู่
คราวนี้โทริวหันดาบมาหาพวกไดจิ
การต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายได้เริ่มขึ้น
……
……
……
แล้วก็จบลงในเวลาไม่นาน
พวกไดจิแพ้ราบคาบ
ทุกคนล้มลงไปนอนกองกับพื้น ไม่มีใครขยับร่างกายไหวแล้ว
โทริวกำลังจะฆ่าโฮนามิ
เป็นสถานการณ์ที่ไม่มีทางทำอะไรได้แล้ว
แต่แล้วท่ามกลางความสิ้นหวังนั้นเอง เด็กสาวคนหนึ่งก็ยืนขึ้นมาได้
ใช่แล้ว เด็กสาวที่ไม่มีวันตายคนนั้นนั่นเอง
ร่างกายของเธอบอบช้ำไม่แพ้พวกไดจิ แต่เพราะไม่มีวันตาย ทำให้แม้ร่างกายจะมาถึงขีดจำกัดก็ยังพอขยับต่อไปได้
เอนิชิจับอาวุธไว้แน่น ยืนขวางมิโคงามิ โทริวโดยไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว
โทริวง้างดาบฟันลงมา
เอนิชิใช้เคียวรับการโจมตีนั้นไว้
แต่เคียวของเธอไม่อาจต้านทานพละกำลังผิดมนุษย์ของชายหนุ่มเบื้องหน้าได้
สุดท้ายเธอจึงโดนฟันไปพร้อมๆกับเคียวที่พังลง
แต่เด็กสาวเล็งเช่นนั้นไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
ดาบของชายหนุ่มซึ่งถูกเคียวลดแรงโจมตีได้ฝังอยู่ในตัวเธอ ดึงออกมาไม่ได้
ถ้าเป็นคนธรรมดาล่ะก็คงจะตายทันทีแล้ว แต่เธอคืออิวานางะฮิเมะ สัตว์ประหลาดที่ไม่มีวันตาย !
เอนิชิกอดโทริวไว้แน่นแล้วล้มตัวไปข้างหน้า…… ปลายทางนั้นคือเหว
“อย่านะ เอนิชิ” ไดจิตะโกนออกมาทันทีที่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
ชายหนุ่มผมแดงพยายามฟันร่างของเด็กสาวให้ขาด แต่ดาบฝังเข้าไปแน่นจนขยับไม่ได้
แต่ครั้นจะให้ปล่อยมือจากดาบแล้วหันไปกระชากตัวเด็กสาวออกก็ทำไม่ได้แล้ว
เพราะเอนิชิได้เรียกโยโมสึอิคุสะจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาล็อคตัวโทริวไว้ !
“ชะตากรรมที่ต้องสาปของฉัน------อย่างน้อยสุดท้ายก็ขอใช้มันเพื่อตัวเอง !”
ในตอนที่เอ่ยคำพูดนั้นออกมา เด็กสาวได้ย่างก้าวเดินก้าวสุดท้ายออกไป
เอนิชิตกลงสู่ก้นโยมิ…… โดยลากมิโคงามิ โทริวลงไปตายด้วย
“ลาก่อน ทุกคน”
“แม้จะเป็นเวลาสั้นๆ แต่ฉันชอบทุกคนมาก ไม่ได้โกหกนะ”
นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเอนิชิ
เด็กสาวได้จากไปพร้อมกับรอยยิ้ม
จุดหมายปลายทางนั้นคือที่ดินแดนโยมิ ดินแดนที่คนเป็นไม่อาจกลับมาได้อีก
และแบบนี้เรื่องราวทุกอย่างก็ได้จบลง
2 สัปดาห์ผ่านไป
หลังจากวันนั้นก็มีเรื่องที่ต้องสะสางอีกหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นตามเก็บกวาดถนนสู่โยมิที่เหลือค้างจากเหตุการณ์วันนั้น, เรื่องกลุ่มอิซุโมะเบื้องหลัง และเรื่องงานโรงเรียน
แม้จะมีอะไรยุ่งๆให้ทำหลายอย่าง แต่งานโรงเรียนก็ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
มีคนเข้ามาชมงานจัดแสดงของชมรมวิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่นมากมาย
เอกสารที่เขากับอายากะและเอนิชิเขียน โดยมีโฮนามิกับมิโซระมาช่วยทำด้วยนั้น เป็นที่สนใจของหลายๆคน
แม้ว่านอกจากเขาแล้วจะไม่มีใครจดจำเด็กสาวชื่อเอนิชิได้เลยแม้แต่คนเดียวก็ตามที
เหตุการณ์ในครั้งนี้ได้ทำให้คุเซ ไดจิเริ่มสนใจวิชาประวัติศาสตร์ จากที่ไม่เคยสนใจมาก่อน
พอศึกษาประวัติศาสตร์แล้วรู้สึกเหมือนกับได้โคจรมาพบพานกับคนสำคัญที่ตนสูญเสียไปอีกครั้ง
ได้สัมผัสถึงตัวตนของเด็กสาวที่เคยมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาเหล่านั้น
เขาไม่อาจลืมเรื่องของเธอได้
และหลังจากนี้ไปก็ไม่คิดจะลืมเช่นกัน
หลังจากนี้เอง เด็กหนุ่มคงจะศึกษาประวัติศาสตร์ต่อไปเพื่อนึกถึงเด็กสาว
* แม้ไดจิจะจดจำเอนิชิได้ แต่ไม่มีใครจำฮาคุโตะได้เลยแม้แต่คนเดียว เธอหายไปจากความทรงจำของทุกคน
หลังงานโรงเรียนจบลง ไดจิ, โฮนามิ, มิโซระ และอายากะก็ได้จัดปาร์ตี้ฉลองกันอย่างสนุกสนาน
อิวานางะฮิเมะจากไปแล้ว ถนนสู่โยมิจะไม่เปิดขึ้นอีก
ตอนนี้โลกสงบสุข
และหลังจากนี้ไปก็คงเช่นกัน------
------การ Spoil เนื้อเรื่องเกมจบลงเพียงเท่านี้
พรุ่งนี
(วันศุกร์ที่ 4 พฤศจิกายน)จะมาเขียน Part Another Spoil อดีตของเอนิชิ
