เป็นคนที่ถนัดเขียนแบบplot baseแต่เจอเหตุการณ์ที่ตัวละครมีชีวิตเป็นของตัวเองสินะ?
ถ้าแก้พล็อตเพื่อให้รับกับตัวละคร ก็คิดว่าจะมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว หรือจะมีต่อไปอีก?
ถ
คือผมวางพล็อตไว้ก่อนว่าอยากเห็นเหตุการณืสู้กันอย่างนั้นอย่างนี้ในหัวผมน่ะครับ
แต่พอจะเขียนลากให้ไปในฉากสู้กันได้ ตัวละครดันทำตามใจตนเองซะอย่างนั้น
มันน่าจะมีต่ออีกครับ
คือก่อนที่ผมจะเขียนได้คำแนะนำมาเยอะประมาณว่าอย่ามองว่าตัวพระเอกหรือนางเอกที่เราให้กำลังใจและชอบในฐานะคนเขียนกลายเป็นศูนย์กลางของจักรวาล แต่ละคนควรมีเป้าหมายเฉพาะตัว บางคนอาจยอมทำบางอย่างได้ บางคนทำไม่ได้
อย่าให้เนื้อเรื่องเป็นไปตามความคิดของตัวเอกแต่เพียงอย่างเดียว
ตัดบททิ้งครับ หรือไม่ก็ลดบทตัวละครตัวนั้นไปแล้วจากนั้นค่อยๆปรับเนื้อเรื่องให้กลับมาเข้าพล็อตเหมือนเดิมแต่ถ้าเป็นตัวละครสำคัญจริงๆแบบขาดไม่ได้ในเนื้อเรื่องเลยอย่างพระเอกหรือนางเอกก็คงขยายพล็อตเรื่องขึ้นไปเลยแล้วค่อยๆบีบสเกลให้มันเข้าที่แทนครับ อีกวิธีคือจับยกเป็นตัวละครเหนือเนื้อเรื่องไปเลย เป็นตัวโจ๊กที่ทำทุกอย่างได้แบบขัดกับเนื้อเรื่องแต่ต้องนานๆออกทีนะ ไม่งั้นเรื่องหลักคงหมดสนุกแน่ๆ
ปล.ตัวละครแบบนี้ตอนเขียนจะสนุกกับมันครับเพราะจะยัดสาระพัดอย่างใส่ให้แต่พอมาอ่านแล้วกลายเป็นพาเนื้อเรื่องหลุดกรอบประจำ 
ขอบคุณครับ
รู้สึกสนุกพอสมควรเลยล่ะครับ ที่ตัวละครบางครั้งทำเรื่องที่ สมกับนิสัยของเขาที่จะทำและน่าสนใจที่เรื่องจะพัฒนาต่อไปในแนวทางที่คนเขียนไม่ได้วางเอาไว้ แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ โครงเรื่องคงต้องบีบลงเพื่อให้ไปต่อได้
หาเหตุผลให้การกระทำมันครับอย่าให้เป็นพล็อตโฮลเพราะตัวละครแบบนี้แหละจะทำให้เรื่องราวน่าสนใจขึ้น เพราะมันจะทำให้การเดินเรื่องไม่เป็นเส้นตรงซึ่งถือเป็นส่วนสนุกของนิยาย เช่น ต้องเดินทางจากจุดAไปจุดBแต่ดันมีอะไรมาแทรกทำให้ต้องไปจุดCก่อนถึงจะวกกลับไปที่จุดA
เห็นด้วยครับผม
โชคดีที่ผมพอจะวางเรื่องแบบแนวโลกกว้างเอาไว้ก่อนไม่ได้มีพล็อตละเอียดนัก แต่คงส่งผลกระทบเยอะล่ะครับ
ผมคงต้องใช้มุกโชคชะตาชักนำพาไปแล้วล่ะครับ ในเรื่องกำหนดว่าโชคชะตามีจริงคงพอจะเขียนฉากถูไถไปได้
