สำหรับผม จะว่าไม่ชอบก็ใช่...แต่ถ้าถามว่าดูได้มั้ยก็ดูได้แหละ ซึ่งผมก็มีดูอยู่บ้างขึ้นอยู่กับปัจจัยของเรื่องนั้นๆ
สาเหตุที่ทำให้ไม่ชอบ เท่าที่จำได้ส่วนหนึ่งมันเริ่มมาจากผลงานของ อ.เซโอะ เรื่องลุ้นรักตามสายลม
ตอนนั้นสักประมาณสิบปีก่อน ผมยังไม่ได้เข้ามาเกี่ยวของกับวงการนี้ ผมเริ่มจากอ่านหนังสือการ์ตูนตามร้านเช่าเอา
ซึ่งหนังสือการ์ตูนในยุคนั้นมันก็มีแต่แนวNLเป็นส่วนใหญ่ ผมก็อ่านได้หมดไม่ได้มีปัญหาอะไร
ถึงขนาดไปหาอ่านการ์ตูนตาหวานจนโดนเพื่อนกับพนักงานร้านเช่าแซวเลย
แต่ตอนหลังเพื่อนมันก็ไปหาการ์ตูนตาหวานมาอ่านเหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นมันอ่านแนวนี้เลย...(หึหึ แซวตูดีนัก เอ็งกลับมาชอบซะเอง =v= )
จากนั้นเหมือนพรหมลิขิตชักนำให้มาพบกับเรื่องลุ้นรักตามสายลมก็มิปาน ซึ่งตอนอ่านก็เห็นว่าเป็นแนวความรักดราม่าตามปกติทั่วๆไป
การทะเลาะกันของคู่รักตัวเอกมันก็เป็นของธรรมดาอ่ะนะ แต่พออ่านไปเรื่อยๆแล้วมันชักจะบ่อยขึ้นๆ
พอเคลียร์ปมหนึ่งได้ก็เหมือนจะแฮปปี้กันดี แต่ไม่ทันไรก็เริ่มปมใหม่อีกแล้ว ซึ่งมันทำให้ผมเริ่มรู้สึก"รำคาญ"ขึ้นเรื่อยๆ
ในตอนนั้นช่องทางที่ผมตามอ่านได้ก็มีแค่รอให้ฉบับรวมเล่มออกมาเท่านั้น แล้วพอเล่มใหม่ออกมา
ช่วงต้นเล่มก็จะเป็นการเคลียร์ปัญหากันเสร็จ แฮปปี้กัน ท้ายเล่นก็จะเปิดปมดราม่าใหม่ขึ้นอีก
เป็นแบบนี้วนลูปไปจนผมเอือมระอา จนในที่สุดก็เลิกตามมันซะเลย
จากนั้นไม่นานผมก็เริ่มเข้าสู่วงการนี้โดยมีพี่ใจดีท่านหนึ่งให้ยืมไอดีเข้าไปสิงในบอร์ดตุรกี และต่อมาไม่นานก็หาพาสปอร์ดมาสมัครไอดีเป็นของตัวเองได้
หลังจากนั้นผมก็เริ่มเสพอนิเมะเป็นหลัก แล้วอนิเมะในช่วงนั้นส่วนใหญ่มันก็มีแต่แนวNL ซึ่งผมก็ดูได้ไม่มีปัญหา
ในอนิเมะมันก็ต้องมีการใส่ปมดราม่าเข้ามาเป็นปกติอยู่แล้ว แต่ในบางปมมันทำให้ดูแล้วรู้สึกไม่ดี
อย่างเช่นว่า ตัวเอกชายกับตัวเอกหญิง(คบกันแล้วหรือไม่ก็ตาม)มีอีเว้นเข้าใจผิด
อย่างตัวเอกชายไปอยู่กับตัวรองหญิง(หรือสลับบทกัน ตัวเอกหญิงไปอยู่กับตัวรองชาย)จะด้วยสถานการณ์อะไรก็แล้วแต่
มีการเกิดอีเว้นสะดุดแล้วไปเกาะอีกฝ่ายบ้าง เศษผงเข้าตาก็เลยเอาออกให้บ้าง แล้วเจ้าตัวมาเห็นเข้าจนเกิดการเข้าใจผิดไปต่างๆนานา
แล้วก็ทะเลาะกัน จากนั้นก็ไปคบกับตัวรอง(ที่มาสารภาพรักกับตัวเอง)เพื่อประชดอีกฝ่ายอะไรงี้
หรือปมที่มีเรื่องตระกูล พ่อตาแม่ยาย คนรักเก่า ตบตีแย่งผู้ชาย หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มามีผลกระทบทำให้ตัวละครทำตัวงี่เง่า
จนทำให้ผมรู้สึกเสพแล้วมันอึดอัดเอือมระอากับการ์ตูนสายNLนี้ เลยไปหาเสพสายอื่นบ้างทั้งยาโอยแล้วก็ยูริ
สายยาโอยที่เสพไปตอนนั้นรู้สึกว่าจะเรื่อง จุนโจโรแมนติก้า ก็สนุกดีนะดูได้เรื่อยๆ ไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือถูกใจอะไรเป็นพิเศษ
ส่วนสายยูริที่ดูเรื่องแรกคือเรื่อง สตรอร์เบอร์รี่แพนิค ถึงจะมีปมดราม่าคนรักเก่าหรือตัวละครทำตัวงี่เง่าบ้างก็เถอะ แต่กลับไม่ได้รู้สึกเอือมระอากับมันเลย(มีอึดอัดบ้าง)
มันกลับทำให้รู้สึกสนใจในสายนี้มากขึ้น และในที่สุดก็ตกลงเทใจให้กับสายนี้
----------
ต่ออีกนิด เมะฮาเร็มนี่เข้าข่ายNLรึเปล่า ถ้านับด้วยผมก็ดูนะ ถึงจะมีเรื่องการตบตีแย่งผู้ชายกันก็เถอะ
แต่มันไม่ได้ทำออกมาในเชิงซีเรียสอะไรมากนักในหลายๆเรื่องอ่ะนะ ทำให้ตอนที่ดูมันไม่ได้รู้สึกอึดอัด
ต่ออีกหน่อย ถึงผมจะชอบสายยูริแต่ก็ชอบแบบยูริแท้ๆเน้นๆเพียวๆ(เรื่องมากจริงเนอะ) ซึ่งมันมีให้เสพน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ช่วงหลังมานี่มีแนวยูริให้เสพเยอะขึ้น...บ้าง
จะว่าไปก็เหมือนเป็นโชคช่วยของผู้นิยมสายยูริ ที่บร๊ะเจ้าKiraraท่านประทานอนิเมะที่มีตัวละครหญิงล้วนเป็นตัวเอกมาให้เสพกันอย่างต่อเนื่องในช่วงหลังมานี้
สำหรับผมที่ชอบแบบยูริเพียวๆแล้ว อาจจะต้องใช้พลังจิ้นช่วยในการเสพบ้าง แต่ ณ ช่วงเวลานี้ถือได้ว่าเป็นช่วงที่ผมดูอนิเมะแล้วมีความสุขที่สุดในระยะเวลาที่ผมอยู่ในวงการนี้มาเลย
ขอขอบคุณที่ท่านกรุณาอ่านการพรรณนาเวิ่นเว้อของผมมาจนจบ
ผมนิยม NL นะครับ พวกชอบวายก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกันครับ เรื่องนี้ต่างคนต่างคิดได้นะครับ แต่ว่าพวกชอบวายแล้วมาด่า NL ผมไม่ชอบเท่าไรนะครับ เพราะเหมือนกับยัดเยียดความคิดตัวเองให้คนอื่นต้องมองด้วย
ผมก็คิดเหมือนท่าน...แต่ในมุมกลับกันอ่ะนะ
