รู้สึกมีความสุขนะเวลาอยู่บนนั้น แต่พอมองลงมาข้างล่าง ได้ยินเสียงของรถมอไซค์
คืออลิสจังคิดว่ากรุงเทพ อาจจะคิดผิดที่สร้างสกายวอร์คขึ้นมา
มันเหมือนกับจะปล่อยให้ข้างล่างรถติดและปล่อยควันกันเหมือนเดิมไม่คิดจะแก้ไขข้างล่าง แต่สร้างทางเดินข้างบนขึ้นมากลบแทนให้คนเลิกคิดถึงฟุดบาท เลิกคิดถึงปริมาณรถด้านล่าง จะไอเสียหรือความร้อนก็อบันอยู่ข้างล่างบนถนนที่มีเสาใหญ่ๆ น่าเกรงขาม กับเพดานปูนอย่างหนาซึ่งมันไม่ควรจะเป็นเช่นนี้ในยานการค้าอันดับ 1 ของภูมิภาคแบบนี้
พูดตรงๆ นะแม้แต่ BTS อลิสจังยังคิดเลยว่าสร้างเป็นรถไฟใต้ดินจะดีกว่าไหม โผล่ขึ้นมาแค่ช่วงสะพานตากสิน
อยากให้ข้างบนมันดูโล่งๆ มากกว่าล่ะเจ้าค่ะ จริงๆ ในโตเกียวก็มีรถไฟลอยฟ้าและสกายวอล์คนะ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าอลิสจังจะอยากให้มีตามในกรุงเทพไปด้วย
เพราะอลิสจังมองว่าตั้งแต่ Rama 1 จนถึง Patphong ควรจะปล่อยโล่งๆ ไปเลย เหมือนที่ Ginza
พอลงดินแล้วตรงสยามก็ให้สายสีลมกับสายสุขุมวิทร่วมรางร่วมชานชาลาในสถานีสยามเลย เวลาจะไปไหนก็อ่านป้าย LED ซะก่อน ส่วนสถานีอโศก/สุขุมวิทก็ตัดกันแบบเป็นสถานีสองชั้นไปเลย
แบบนี้แต่ตัดกันในแนวขวาง ชั้นหนึ่งเป็น BTS อีกชั้นเป็น MRT
จะให้ื้รอทิ้งอลิสจังไม่เอาหรอกนะอุตสาห์สร้างมาใหญ่โตทั้งที อลิสจังเสียดายอ่ะ
อยากมีเวทมนต์จังเลยเจ้าค่ะ จะได้เนรมิตให้มันหายไปเลย คอนกรีตแยกเป็นปูนผง เหล็กแยกเป็นเหล็กเส้น กลับสู่จุดเดิม งบก่อสร้างกลับสู่คลังหลวงแบบมีดอกเบี้ยเท่ากับจำนวน % ของราคาข้าวราดแกงที่เพิ่มจากตอนสร้างจนปัจจุบัน(ตามค่าเงิน)
ไม่หรอก เนรมิตบนดินเป็นใต้ดิน เพราะจะให้สร้างใหม่เองโดยไม่มีเวทมนต์คงเสียเวลาไปอีกระยะหนึ่ง และย่านนี้เป็นย่านที่ขาดรถไฟไม่ได้เป็นอันดับ 1 ของ กทม. อีกด้วย
ข้างบนไม่ต้องสกายวอล์ค บนพื้นมีทางม้าลายใหญ่ อยากให้แยกราชประสงค์มันเป็นแบบนี้ถนนกรุงเทพคงจะดูสดใสมากขึ้นนะเจ้าคะ
มีตัวเลือกสองแบบ
A: ปิดถนนแบบนี้ทุกวันอาทิตย์ ทั้งวัน
B: ทุกๆ 5-10 นาที จะปิดถนน 1-3 นาทีเพื่อให้คนข้ามแบบนี้ล่ะเจ้าค่ะ เป็นถนนคนเดินไปเลยในเวลาสั้นๆ เรีกยว่าเป็นทางม้าลายทั้งย่านเลย
อลิสจังอยากเป็นสาวน้อยเวทมนต์จังนะเจ้าคะ
