รู้เยอะ เค้าว่ายิ่งเจ็บมาก ยิ่งไปรู้ด้านเสียๆของสิ่งที่เรารัก-เราชอบแล้วมันก็เจ็บ หายคนมองว่าควรใช้วิธีไม่รับรู้ และปฎิเสธความจริงไปและเชื่อแต่เรื่องดีๆ
มันก็ไม่ผิดอะไรถ้าข้อเสียนั้นๆมันไม่กระทบอะไรกับคนอื่นๆนัก แต่ถ้าด้านเสียของเขามันสร้างความเดือดร้อนกับคนอื่นล่ะ...ยิ่งมาแนวๆฝ่ายนั้นมีข้อดีเยอะๆกลบตรงนั้นก็ยิ่งทำให้หลายๆคนมองข้ามไปก็ยิ่งอันตราย
เช่นผู้ใหญ่บ้าน 2 หมู่บ้าน เป็นต้นว่าบริหารดีทั้งคู่ ทั้งมีกิจกรรมชุมชน สาธารณูปโภคในหมู่บ้านสมบูรณ์
แต่คนนึง...ด้านแย่ๆอาจจะกินข้าวมูมมาม นอนตื่นสาย ขี้เซา รับใต้โต๊ะ(แต่พัฒนาจริงจัง) ฯลฯ ซึ่งยังถือว่าเป็นข้อเสียส่วนที่สามัญสำนึกคนดีๆพอจะรับได้
แต่อีกคน...ด้านแย่ๆคือมีส่วนกับการค้ามนุษย์ ยาเสพติด การพนันหรือการฉุดสาวไปข่มขืน อันนี้ค่อนข้างเป็นสิ่งที่รับไม่ได้และไม่ควรเอาข้อดีมากลบเกลื่อน
หรือบริษัทรถทัวร์ 2 เจ้า รถสวย มีทั้งรถใหม่และรถเก่าๆปรับปรุงจนสวยทุกคัน รถนั่งสบาย บริการดี แต่มีพนักงานมักจะสูบบุหรี่ในรถ ขับไม่เร็วเกินเป็นเสือชีตาร์ติดเจ๊ทก็ช้าเป็นทากขาเป๋ รถเสียบ่อย เมื่อมีการคอมเพลนแล้วมีพนักงานมาด่าลูกค้าเสียๆหายๆ+ร้องเรียนแล้วบริษัทไม่สั่งลงโทษ
บริษัทหนึ่ง คอมเพลนแล้วเฉย
อีกบริษัท คอมเพลนแล้วพนักงานรุมด่าลูกค้า
เรารับรู้ข้อเสียเขา มันก็เจ็บแค่ช่วงแรกๆ แต่ก็ยังสร้างภูมิคุ้มกันไปถึงกรณีอื่นๆด้วย ไม่ต้องมาเดินอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์จนแก่ เพราะไม่แน่ว่าคนดีของคุณจะสุ่มเหยื่อมาที่คุณเมื่อไหร่
