คิดยังใงกับคำพูดที่ว่า คนเขียนนิยายมีความรู้แค่ใหน นิยายก็ออกมาแนวนั้น

[Fv5v7]

ตามนั้นครับ พอดีได้มีโอกาสไปดูคิงคอง ฉบับปี 1933 มา เทคโนโลยีก็ตามความรู้ของคนเขียน คือไดโนเสาร์ยังมีสภาพที่เคลื่อนใหวช้าๆ
ไม่ว่องใวหรือแข็งแกร่งอะไรมาก บวกกับได้มีโอกาสไปดูสตาร์เทรคภาคแรกสุดที่ยังมีการใช้มือถือกระดูกหมา เลยถามว่าคิดยังใงกับคำพูดที่ว่า
ความรู้คนเขียนคนแต่งมีแค่ใหน นิยายก็เป็นแบบนั้นครับ

• Tweet

[Flady]

ก็ประมาณนั้นล่ะนะ กฎต่างๆของโลกที่สร้างก็จะเป็นไปตามความเข้าใจของคนเขียนทำให้หลักการบางเรื่องฟังดูแปลกๆไปบ้าง แต่ส่วนใหญ่เรื่องพวกนี้ไม่ค่อยจะมีผลกระทบมาก เรื่องที่ส่งผลมากจริงๆคือมุมมองของคนแต่งมากกว่า    เพราะมันจะส่งผลไปถึงตัวละครด้วยไง

[Rumia]

ไม่เสมอไปครับจินตนาการสำคัณกว่าความรู้เสมอ หลายอย่างที่ความรู้ความเข้าใจของผู้เขียนไม่รู้หรือรู้แบบตื้นๆก็อนุมาณจนใหณ่โตได้เสมอเป็นมาตังแต่อดีตจนปัจจุบันและอนาตคก็ไม่น่าจะเปรี่ยน อดีตเขียนเทพทังหลายด้วยความไม่รู้หลายเรื่องก็ไม่ตรงกับความจริงแต่ก็จินตนการไปไกลถึงจักรวารได้ ปัจจุบันsaoก็เขียนเกมแนวเกมออนไลท์ทังที่ไม่เคยแตะเกมออนไลท์ หรือแม้แต่ก็อบลินตรระกระหลายอย่างก็อนุมาณเอาเองเช่นเปิดประตูมิติเอาแรงดันน้ำมาไช้ แต่ใครบ้างที่เปิดมิติได้ หลายอย่างไช้จินตนาการครับไม่ไช่ความรู้หรือเอาจริงๆแทบจะจินนาการ90%ความรู้10%ในการเขียนแทบทังหมด

[deaddy]

เอ่อผมไปดู คิงคองละ มันไม่เกี่ยวกับความรู้คนเขียนนะเออ
มันเป็นเทคโนโลยีการถ่ายทำล้วนๆ


สมัยนั้นเห็นมีเรื่อง เฮอคิวลิสรึ เจสันนี่แหล่ะ
แค่ ฉากสู้ไม่กี่นาทีกับไฮดร้ามั้ง เขาทำราวๆ 3 เดือน
ตกนาทีละเดือนมั้ง

[samuison]

ไม่เสมอไปครับจินตนาการสำคัณกว่าความรู้เสมอ หลายอย่างที่ความรู้ความเข้าใจของผู้เขียนไม่รู้หรือรู้แบบตื้นๆก็อนุมาณจนใหณ่โตได้เสมอเป็นมาตังแต่อดีตจนปัจจุบันและอนาตคก็ไม่น่าจะเปรี่ยน อดีตเขียนเทพทังหลายด้วยความไม่รู้หลายเรื่องก็ไม่ตรงกับความจริงแต่ก็จินตนการไปไกลถึงจักรวารได้ ปัจจุบันsaoก็เขียนเกมแนวเกมออนไลท์ทังที่ไม่เคยแตะเกมออนไลท์ หรือแม้แต่ก็อบลินตรระกระหลายอย่างก็อนุมาณเอาเองเช่นเปิดประตูมิติเอาแรงดันน้ำมาไช้ แต่ใครบ้างที่เปิดมิติได้ หลายอย่างไช้จินตนาการครับไม่ไช่ความรู้หรือเอาจริงๆแทบจะจินนาการ90%ความรู้10%ในการเขียนแทบทังหมด

เรือ่งก็อบลินสเลเยอร์ ผมกำหนดให้พระเอกของผมไปในโลกประมาณก็อบลินสเลเยอร์และรู้ตัวว่า ใช้คาถาได้แบบที่ก็อบลินสเลเยอรืทำ
เลยใช้ purify ฆ่าสัตว์ประหลาดที่มีเลือดเนื้อและไม่มีการฟื้นฟูสภาพได้ทุกตัวเลยครับ
ก็อบเลย์ ผู้แต่งก็คงรู้ว่าหากใช้ purify ใส่มอนได้ จะ one hit kill ได้เกือบทุกตัว เลยมีเทพเจ้ามาห้าม
เพื่อไม่ให้โกงเกินไป แต่พระเิอกในเรื่องของผมเป็น Bard นักดนตรี ไม่มีข้อห้ามทางศาสนาเลยใช้ได้แบบนันสต้อป
ทั้งที่คนเล่นเกมส์จะพูดว่า Purify มันมีข้อห้ามว่าห้ามใช้กับมอนหรือโพชั่นโว๊ย
มันไม่ใช่แค่เรื่องของการใช้แบบความคิดสร้างสรรค์ มันเป็นเรื่องการใช้ขัดกับกฎของเวทมนตร์ที่ระบุไว้อย่างชัดแจ้ง

[Epsilon]

ไม่เกี่ยวอ่ะ ขนาดเด็ก 15 ยังเขียนนิ่ยายได้อลัง จนผู้ใหญ่บางคนยังอายเลย
 

[Flady]

มันก็ใช่เรื่องจินตนาการ แต่ถ้ายังวางพื้นเรื่องอยู่บนพื้นฐานความจริงอยู่ หลายๆเรื่องที่ใช้จินตนาการเกินไปมันก็จะมีplot holeใหญ่ๆอยู่เกือบทั้งนั้น
แทนที่จะเรียกว่าความรู้ไม่พอ ใช้คำว่าเก็บข้อมูลไม่พอกับรอบคอบไม่พอจะถูกกว่า คือหนังสมัยก่อนนี่ไม่ใช่ความรู้ไม่พอนะ แต่เป็นเรื่องขีดจำกัดของสมัยก่อนมากกว่าน่ะ ประมาณนั้น 

[hillmaker]

เรื่องปกติครับ ไม่งั้นเขาจะเก็บข้อมูลไปทำไมละ
ถ้าคุณไม่รู้เรื่องป่า ไม่เคยเข้าป่า,เดินป่า,ปีนเขา คุณก็จะเขียนฉากเดินป่าได้จากจินตนาการเท่านั้น(หรืออาจเสริมด้วยสิ่งที่รู้จากนิยายเรื่องอื่น)


ตอนที่ผมหัดวาดรูปตึกกับรถ ภาพที่ออกมาดีที่สุดก็คือรูปที่อ้างอิงจากของจริง
ตอนนั้นผมก็เข้าใจว่า "เออ ก็ตึก(,รถ)มันออกแบบมาโดยผู้เชี่ยวชาญตามสายงานนี่หว่า ของที่(ผม)จินตนาการขึ้นเองมันจะไปสมจริงเท่าได้ไง"


ถ้าตุณไม่สนใจความสมจริงหรือข้อเท็จจริงเลยอาศัยเพียงจินตนาการล้วนๆในการเขียน ก็ไม่ใช่ว่าจะสร้างผลงานยอดนิยมไม่ได้
อย่างนิยายเกมออนไลน์หลายเรื่องก็เหมือนเขียนโดยคนเขียนที่รู้จักเกมน้อยมากๆ แน่นอนว่าเรื่องที่สนุกก็มีอยู่บ้าง
แต่เรื่องที่เละเทะคงมีมากกว่ามหาศาล
(ลองนึกถึงภาพการถือปืนอันแปลกประหลาดของShinjo Mayuอันโด่งดังดูสิ แม้งานของเธอจะขายดีแต่ส่วนที่ผิดมันก็คือผิดนั่นละ)

[justice]

ต้องดูแนวเรื่องครับ ส่วนมากเขาคิดรูปแบบอะไรบางอย่างได้ เขาก็ไปหาข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อมาเขียนครับ เขาไม่จำเป็นต้องรู้อะไรมาก่อนก็ได้ครับ ดูหนังสือที่มีความเกี่ยวข้องการทางการแพทย์จัดจะมีชื่อหมอที่เป็นผู้ให้คำแนะนำและการช่วยเหลือครับ


ถ้าอยากจะเขียนเรื่องที่มีความเกี่ยวข้องกับอะไรก็ต้องไปหาข้อมูลหรือถามผู้รู้อยู่ดีครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรู้เอง หลักๆอยู่ที่จินตนาการของผู้เขียวล้วนๆเลยครับ

[Rumia]

ดูโคนันนักสืบแดนเถื่อนก็ได้ มีคนไปถามหมอว่าโมริโดนยาสลบเเล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นหมอบอกโดนวางยาหนัักขนาดนี้ตายลูกเดียว และยาสลบที่ว่าก็ไม่ได้ผลไวแบบการ์ตูน อนึ่งคนแต่งดันอ้างยาสลบที่มีไช้งานอยู่จริง แต่ไม่ได้ถามหมอ บางเรื่องมันก็พลาดกันได้ บางที่ก็ลืมหรืไม่ได้หาข้อมูล พวกข้อมูลเชิงลึกนี่หายากมากผู้รู้เฉพาะทางไช่ว่าจะไห้คำปรึกษาง่ายๆถ้าคุณไร้ชื่อ แต่ถ้าคุณมีชื่อเสียงขึ้นมาก็ไม่มีเวลาอีกเอวัง

[panuponk]

ความรู้มีการเปลี่ยนแปลงเสมอตากาลเวลาครับ


ว่าแต่ไปดูคอง33ที่ไหนล่ะเนี่ยเกิอาการคันมืออยากเอาดีวีดีมาเปิด

[Shii]

ถูกต้องครับ ถ้าไม่ใช่แนวแฟนตาซี คนเขียนต้องมีความรู้แน่นระดับนึงเรื่องถึงจะสนุก นักเขียนถึงต้องออกเดินทางหาข้อมูลไงครับ
บางเรื่อง ฉากสวนสัตว์ คนเขียนไม่เคยไปสวนสัตว์แต่งเรื่องให้สัตว์ทุกตัวอยู่ในกรงเหลี่ยมๆโล่งๆหมดมันก็ไม่สมจริง
คนดูเป็นล้าน ต้องมีคนที่รู้จริงอยู่แล้ว และคนดูกลุ่มนี้ก็จะรู้ว่ามันไม่สมเหตุสมผล และเกิดเป็การวิจารณ์
หรือไม่ก็เกิดเป็นความเชื่อผิดๆ อย่าง ตีท้ายทอยให้สลบ ยานอนหลับแบบโปะหน้า ถ้าแมลงตัวเท่าคนจะแข็งแรงกว่าคน ฯลฯ


อย่างล่าสุด เร็วๆนี้ VN ใน St**m เรื่อง Little S**w
มีคนไปคอมเม้นว่า"ฉากโรแมนติกไม่สมจริง"
คนแต่งก็ออกมายอมรับตรงๆว่า"ไม่มีประสบการณ์ แต่ถ้าฉากถูกปฏิเสธ ถูกเมิน ถูกทิ้ง สมจริงแน่นอน"

[pol]

ดูโคนันนักสืบแดนเถื่อนก็ได้ มีคนไปถามหมอว่าโมริโดนยาสลบเเล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นหมอบอกโดนวางยาหนัักขนาดนี้ตายลูกเดียว และยาสลบที่ว่าก็ไม่ได้ผลไวแบบการ์ตูน อนึ่งคนแต่งดันอ้างยาสลบที่มีไช้งานอยู่จริง แต่ไม่ได้ถามหมอ บางเรื่องมันก็พลาดกันได้ บางที่ก็ลืมหรืไม่ได้หาข้อมูล พวกข้อมูลเชิงลึกนี่หายากมากผู้รู้เฉพาะทางไช่ว่าจะไห้คำปรึกษาง่ายๆถ้าคุณไร้ชื่อ แต่ถ้าคุณมีชื่อเสียงขึ้นมาก็ไม่มีเวลาอีกเอวัง

ก็ยังดีกว่าก้าวแรดสู่โรงบาลน่าท่าน  นักมวยไทยมีลูกสาวชื่อมาเรีย

[BlackLucky]

แล้วแต่ครับ ขึ้นอยู่กับว่าเป็นเรื่องแนวไหน ถ้าเป็นเรื่องแนวแฟนตาซีแนวไซไฟ อันนี้แต่งแบบล้ำโคตรๆก็ไม่ต้องสนกฎเกณฑ์บนโลกเลยก็ได้
แต่ถ้าแนวเน้นสมจริงๆก็ต้องมีข้อมูลครับ แต่ข้อมูลก็เป็นไปตามยุคสมัยที่คนแต่งมีชีวิตอยู่นั้นล่ะครับ

ส่วนเรื่องหนังที่ท่านยกมานั้น เป็นเรื่องข้อจำกัดทางเทคโนโลยีของยุคสมัยครับ การสร้างของประกอบฉากให้เข้าถึงคนดู ไม่ใช่ว่าจะทำให้ล้ำๆไปแล้วจะดีเสมอไป
เพราะของบางอย่างต้องอ้างอิงจากของที่มีอยู่ในยุคนั้นๆเพื่อให้คนดูเข้าใจและมีอารมณ์ร่วมด้วย
คือเห็นแล้วรู้เลยว่ามันใช้ทำอะไร จะได้ไม่ต้องคอยจินตนาการตามทั้งเรื่องจนดูไม่สนุกไม่รู้เรื่อง

[quote/] ก็ยังดีกว่าก้าวแรดสู่โรงบาลน่าท่าน  นักมวยไทยมีลูกสาวชื่อมาเรีย  

เรื่องชื่อยังแถได้เยอะอยู่น้า ตอนตั้งชื่ออาจจะกำลังเห่ออะไรอยู่ก็ได้ คนไทยชอบเห่อตั้งชื่อตามของที่กำลังดังกันจะตาย ฮา
หรือดราม่าหน่อยก็ตั้งชื่อลูกจากเรื่องสะเทีอนใจบางอย่าง

[Diamos]

ผมว่ามันเกิดจาก [ประสบการณ์ชีวิต] ของผู้แต่งมากกว่าครับ

ส่วนที่ไม่รู้ หรือการบรรยายาภาพ บางอย่างเกิดจากหาข้อมูลเพิ่ม บางอย่างเกิดจากการได้เรียนรู้เห็นจริง

ประสบการณ์ชีวิตของผู้แต่งจะสะท้อนออกมาในนิยายของผู้แต่งทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจครับ

อย่างเช่นระบบการปกครองเอย แนวคิดการใช้ชีวิตเอยอะไรแบบนั้น

[Auindy]

ใช้ได้กับบางคนและใช้ไม่ได้กับบางคนครับ

[Flady]

อืม... ได้มุมมองใหม่ๆเพิ่มมาอีกเยอะเลย... อืม... บางครั้งคนแต่งก็เตรียมการมาดีพอ หรือบางทีก็เปลี่ยนกฎบางข้อไปเลย แต่มันก็คงไม่เกี่ยวกับว่าจะออกมาสนุกไหมจริงด้วยแหละนะ 

[warakornboy]

ปัจจัยที่จะประเมิณคนแต่งได้ไม่ว่าจะเป็น LN - Manga - Doujinshi มันมีหลายข้อควรพิจารณา


1.ทำไมผู้แต่งถึงเลือกที่จะเล่าเรื่องลักษณะนั้นขึ้นมา; Possibility on realistic, Fantasy on real worls, Sci-fi + Futuristic Genreแบบไหนมันย่อมมีเงื่อนไขในการแต่งได้คล้าย - ไม่เท่ากัน แนวรวมมิตรจะยิ่งยากกว่านั้น


2.Story - Topic; ผู้แต่งตัองการนำเสนอหรือแสดงความคิดเห็นในเรื่องนั้นๆยังไง เช่น Star Wars; สงครามอนาคตอันใกล้ ความแตกต่างระหว่างเผ่าพันธุ์ และความรู้คนละแขนงสร้างความขัดแย้งกันและกันได้ขนาดไหน Naboo vs Gungan - ขยายไปถึงดาวที่มีสิ่งมีชีวิตที่มีความนึกคิดปกครองกันยังไง ปัจจัยไหนที่ยังทำให้แบ่งพรรคพวกได้อีก Republic of Galactic  vs Separatists


กับอีกเรื่องหนึ่งที่จงใจนำเสนอเรื่องนั้นๆแบบเจาะจงไปเลย  และนำเอาส่วนอื่นที่เข้ากันได้มาเป็นส่วนประกอบ อย่าง MS Gundan ที่เน้นอธิบายศักยภาพหุ่นรบรูปร่างมนุษย์ขนาดยักษ์แล้วใช้อาวุธคล้ายกับทหารยุค 21st  century แล้วมันจะรับมือเครื่องบิน, Missile, รถถัง, ยานอวกาศรูปร่างเหมือนเรือรบที่ใหญ่กว่ามันตั้ง 20 เท่าได้ไง


3.ชื่อเรื่องและภาคกำหนดเนื้อหา; หลายเรื่องคุณจะพบว่าผู้แต่งและคนวาดภาพอาจกำหนดเนื้อเรื่องและ แนวให้ตรงกับชื่อที่เค้าตั้งไว้ให้ได้มากที่สุด  หากไม่สามารถทำให้จบได้อย่างไหวหรือไม่สมเหตุผล  บางครั้งจะทำให้เกิดปรากฏการณ์ Frozen time ณ จุดนั้นจะทำให้คนแต่งต้องกลับมาอ่านเรื่องของตัวเองใหม่เลยครับว่า  ‘สมควรจะจบได้แล้ว’ หรือ ‘ยังมีหลายเรื่องที่ตัวเองยังอยากให้ผู้อ่านได้รู้อีก’

เพราะคนเด็กๆสมัยนั้นโตขึ้นหรือไม่ก็มีมุมมองและฉลาดกว่าที่พวกเค้าคิดมาก  จนมาถึงยุค Manga - Doujinshi Revolution ผมต้องยอมรับเลยว่าผู้ Hunter x Hunter และนักเขียนแนว Fantasy ยุค 2014 ถือว่าก้าวผ่านเข้ามาในยุคนี้ได้สวยงามมากทีเดียว