ครั้งหนึ่ง เมื่อหลายปีก่อน ผมได้ยินข่าวนักร้องนำวงที่ผมชอบเสียชีวิต จากการ ././././ ด้วยโรคซึมเศร้า
ตอนนั้นยังนึกสงสัยในใจ ว่าคนเราที่ประสพความสำเร็จในชีวิต ครอบครัว เพื่อนฝูง หน้าที่ การงาน ถือได้ว่าสำเร็จมากมาย
มันจะมีเหตุอะไรให้คิดเรื่องแบบนั้นจริงหรือ? สุดท้ายผมได้คำตอบออกมาว่า จริงซะงั้น เมื่อเริ่มรู้สึกกับตัวเอง.
เคยคิดกันบ้างไหมครับว่า เรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร?
มันเป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาแทบทุกวันที่ผมตื่นนอน ผมมักจะตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่าที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ผมทำไปเพื่ออะไร ทำไปทำไม ทำไมต้องพยายามขนาดนั้น เดี๋ยวพอตายไปก็จบทุกอย่าง แค่ไม่กี่เดือนหรือปีทุกคนอาจลืม เพราะเมื่อบางคนตายจากไป คนที่อยู่ก็ยังต้องเดินต่อไป เหลือไว้เพียงอดีตที่รอวันเรือนราง
ผมมีครอบครัว ผมมีเพื่อน สิ่งของหลายอย่างที่คนอื่นไม่มีและดิ้นรนหาผมก็มีแล้ว
ตอนออกไปทำงาน ไปเจอผู้คนก็ไม่ได้คิดถึงเท่าไหร่ แต่พอกลับเข้าห้อง อยู่กับตัวเองแล้ว คำถามเดิมๆก็กลับมา
เกมที่เมื่อก่อนเคยเล่นก็ไม่ได้สนุกอีกต่อไป คอมก็เปิดไว้เฉยๆเข้า Google ค้างไว้อย่างนั้น เมะที่เคยดูก็ไม่แม้แต่จะเปิดดู
อยู่ไปพร้อมกับคิดสงสัยไปว่าทำไมผมถึงยังมีชีวิตอยู่ ผมอยู่ไปทำไม ผมจะต้องทำอะไร สุดท้ายผมก็วนกลับมาที่ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องหาเหตุผมเหล่านั้น
สรุปคือ ผมเริ่มรู้สึกว่าเข้าใจเหตุผลของคนที่ต้องตามหาเหตุผลในการมีชีวิติอยู่ขึ้นมาซะงั้น
