ส่วนเรื่องกะเหรี่ยง ก่อนอังกฤษเข้ามา เขาเป็นระดับชนเผ่าเลยละครับ
คือมอญกับพม่า อยู่บนที่ราย ชาวกะเหรี่ยงอยู่บนเขาใช้ชีวิตหาของป่า
ทำไร่เลื่อนลอย ไม่ได้อยู่ใต้อำนาจของ มอญหรือพม่า
KNU เขาถึงต้องแบ่งเป็นเขตๆ เขตใครเขตมัน ห้ามข้ามเขต
จนอังกฤษ มาชาวกะเหรี่ยง เปลียนมานับถือคริสตร์
ทำงานเป็นทหารรับใช้อังกฤษ ในกองทัพ อัตราส่วน
ทหาร กะเหรี่ยง กับ พม่าคือครึ่งๆ แถมยังอยู่ในตำแหน่
สูงกว่า ดูเหมือนปกติใช่ไหม แต่ อัตราประชากรพม่าในพม่าคือ
40% กะเหรี่ยง ต่ำกว่า 10%
จุดเแข็งปัจจุบันคือ มีกะเหรี่ยงที่อยู่ในตะวันตกเยอะ ทำให้เข้าถึงความช่วยเหลือได้เยอะ
ปัญหาคือ ประชากรนั่นแหละ กอทูเล เลยต้องรวม มอญเข้าไปไง เพราะ ลำพังกะเหรี่ยง
ไม่พอจะ ตั้งประเทศ แต่ตั้งมา รับรอง เละเทะ แน่ๆ ประเทศที่ ประชากร 3 เผ่าที่ไม่ชอบ
หน้ากัน จะไปรอดได้ไง
จนอังกฤษให้เอกราชอังกฤษดันไม่คุยยัดแพครวม กันเป็นประะเทศพม่าเลย
ส่วนมอญ เท่าที่ตามประวัติ หลวงพ่ออุตตามะ ท่านเป็นที่นับถือ ทั้งกะเหรี่ยง
ไทย มอญ พม่า
ตอนสงครามกลางเมือง ระเบิดใหม่ๆ เกิดภัยแล้งให้ทำให้เกิดการคลาดแคลน
อาหารพวก กะเหรี่ยงฆ่ามอญ มอญฆ่ามอญ พม่าฆ่าพม่า ชาวบ้านที่เขาเป็นกลางๆ บางคน
ถึงบอกว่า บางทีพวกทหารพม่ายังดีกว่าพวกกองกำลังชนกลุมน้อย เลือกตั้ง
NLD ถึงชนะขาดไง เพราะชาวบ้านเขาก็ไม่ชอบพวกกองกำลังชาติพันธ์
ในบอร์ดไทยใหญ่ ด่าทั้ง RCSS กับ SSC เละว่าเลวไม่ต่างจาก SAC
สงครามคนลำบากที่สุด ก็ชาวบ้านนี่แหละ
ดูจากศึกเมียวดีรอบนี้ PDF นี่โกรธ KNU มากเลยเพราะรบแทบตายโดน ผู้นำ KNU หักหลังเกี๊ยะเซียะกันซะงั้น
บางที ก็สงสารพวก ที่สู้เพื่ออุดมการ์ณเหมือน กันโดนหลอกเป็น Cannon Folder บ่อยๆ
ตอนแรกเขาไม่ติดใจที่จะรวมประเทศเป็นประเทศเดียวหรอกครับ ในสมัยของพ่อของอองซานซูจี นายพลอองซาน
เอาจริงๆ คือ นายพลอองซานเกือบทำสำเร็จแล้วด้วยครับ ตอนนั้นคือทุกคนค่อนข้างเชื่อและไว้ใจพ่อของอองซานเพราะนายพลอองซานตอนนั้นถือเป็นฮีโร่ที่ปลดแอกเป็นตัวตั้งตัวตีทำให้ได้เอกราช
แถมนายพลอองซานได้รับการสนับสนุน "สันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์" ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มกันของบรรดาชนชาติต่างๆของอาเซียนเพื่อปลดแอกตัวเองจากชาติที่เป็นเจ้าอาณานิคม
โดย "สันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์" อ.ปรีดี พนมยงค์ได้แต่งตั้ง เตียง ศิริขันธ์ ซึ่งได้ฉายาว่า วีรบุรุษขุนพลภูพาน เขาเป็นหนึ่งในเสรีไทย และเป็นหนึ่งในสี่รัฐมนตรีอีสาน
ทำหน้าที่เป็นประธานของสันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์ โดยมีผู้ที่ร่วมได้แก่ นายพลอองซานแห่งพม่า เจ้าเพชรราชแห่งลาว และโฮจิมินต์แห่งเวียดนาม
แต่ก็นั่นแหละ หลังจากเกิดเหตุการณ์รัฐประหารปี 2490 ที่จอมพลผิณ ชุณหะวัณรัฐประหารถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ก็เป็นจุดสิ้นสุดคณะราษฎรพร้อมกับองค์กรสันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์
หลังสันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์ล่มสลาย นายพลอองซานกับหัวหน้าเผ่าต่างๆ ก็ถูกลอบสังหารขณะที่กำลังประชุมร่างรัฐธรรมนูญและกฎหมายสำคัญในเวลาต่อมา
โดยกลุ่มทหารพม่าที่ต้องการยึดอำนาจ พอเกิดเหตุการณ์หัวหน้าชนเผ่าถูกลอบฆ่า ชนเผ่าต่างๆก็ไม่เชื่อใจรัฐบาลกลางที่นำโดยทหารพม่าอีกเลยครับ
เพราะคนที่เป็นศูนย์รวมจิตใจและประสานกาวใจที่ได้รับความไว้วางใจอย่างนายพลอองซานก็ไม่อยู่อีกแล้ว
....................
เหตุการณ์รัฐประหาร 2490, การล่มสลายของคณะราษฎร, การล่มสลายของสันนิบาตแห่งเอเชียอาคเนย์, นายพลอองซานและหัวหน้าชนเผ่าถูกลอบสังหาร,
สงครามกลางเมืองเวียดนาม, สงครามกลางเมืองกัมพูชา รวมถึงแนวคิดการสร้างค่านิยมแบบผิดๆทุกประเทศในอาเซียนทำให้ประเทศอาเซียนเกลียดกันเอง
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้มันเป็น Chain Reaction ที่ต่อเนื่องกันอย่างน่าประหลาด ราวกับมีคนวางแผนทำให้ภูมิภาคอาเซียนลุกเป็นไฟ จนส่งผลมาถึงปัจจุบัน
ผมมองว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี่มีการวางแผน และเกิดการร่วมมือของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องหลายฝ่ายที่รวมหัวกันก่อให้เกิดเหตุการณ์โศกนาฏกรรมเหล่านี้ขึ้น
แล้วผู้มีส่วนเกี่ยวช้องที่ได้ประโยชน์จากผลของความขัดแย้งในภูมิภาคอาเซียน ผมมองว่าน่าจะมีหลายชนชาติด้วยนะที่น่าจะเกี่ยวข้อง
