ช่วงนี้ผมกำลังศึกษาแนวทางเวทมนตร์ต่างๆทั่วโลกเพื่อมาเขียนนิยายครับ
และค้นพบว่าความจริงแล้ว มันเหมือนกันกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นในเนื้อหาทีเดียว
แค่เปลี่ยนชื่อหรือรายละเอียดเล้กน้อยในด้านของเวทมนตร์ในแต่ละซีกโลกและวัฒนธรรมของโลกน่ะครับ
ประมาณเงินปากผี
ทางกรีกตะวันตกก็มีไครอน คนพายเรือข้ามแม่น้ำ
ทางเราก็มีหัวัวหัวความคอยเก็บบเงินคนตาย
นี่คือสาเหตุที่เอาเงินใส่ปากคนตายหรือวางไว้บนตาของคนตายน่ะครับ
ทุกท่านคิดว่าอย่างไรบ้างครับกับตำนานของคนตายและไสยศาสตร์ในโลกแบบนี้?
เราจะเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายว่าทำไมตำนานหรือเคล้ดวิชาทั่วโลกนั้นออกมาคล้ายๆกัน?
ที่ผมค่อนข้างประทับใจคือแนว Midsommaer แนวเพแกน เคล็ดวิชาต่างๆที่ฝรั่งมองว่าน่ากลัวน่ะครับ
ผมไปอ่านเจอ ภาพของการทำเสน่ห์ที่ราวกับออกมาจากตำราเดียวกับตำราพรหมชชาติของบ้านเราเลยล่ะครับ
ที่ใช้ระดูผู้หญิงผสมอาหารเพื่อทำยาเสน่ห์ฺ
ทุกท่านคิดว่าพวกเราทุกคนความจริงมาจากวัฒนธรรมต้นกำเนิดเดียวกันหรือเปล่าครับ?
ผมกำลังใช้มุกในนิยายว่าตำราต่างๆนั้นบางทีก็เขียนขึ้นมาใหม่
แต่แม้จะกำเนิดจากที่ต่างๆกันเคล้ดวิชาก็ยังคล้ายๆกัน เพราะอัจฉริยะมักคติดอ่านตรงกันและความจริงของโลก อยู่ตรงบริเวณไหนของโลกก็จะค้นพบเจอเหมือนกัน
เป็นการแถว่าตำราวิชาเวทย์เกิดขึ้นมาได้อย่างไร
ผมที่สังเกตออกอย่างหนึ่งในงานศพคือจะมีเคล้ดที่สัปปะเหร่อ ทำอัญเชิญวิญญาณ สี้างรุปจำลองของคนตายจากกระดูกเล็กๆและรวบรวมเศษนั้นใส่ห่อไว้น่ะครับ
ซึ่งผมไปต่างภาคกันก็เจอสัปปปะเหร่อทำอย่างนั้นเหมือนกัน
แสดงว่าเคล้ดวิชานี้สัปปะเหร่อน่าจะเรียนมาจากตำราเดียวกัน
ออกแนวหนังจีนสืบทอดมาประจำตระกูลหรือบางทีหากลุกศิษย์อยากเรียนก็ต้องทำงานรับใช้อาจารย์ก่อนเทือกนั้น