เรื่องของเรื่องก็คือขณะที่ผมและที่บ้านกำลังขายของในร้านช่วงคนกำลังเยอะตอนบ่ายเมื่อวันก่อน
จู่ๆก็มีคนไร้บ้านกลิ่นเหล้ากลิ่นยาหึ่งมาอ้อนวอนขอเงินกับบ้านผมถึง100บาทแต่ตอนนั้นบ้านผมมีธุระขายของยุ่งมากๆ ผมเลยบอกหมอนั่นไปว่าผมไม่มีจริงๆและขอโทษด้วยน้ำเสียงสุภาพแถมไม่ได้ไล่ตะคอกแรงๆ
แต่รู้มั้ยครับสิ่งที่หมอนั่นมันตอบกลับมาคืออะไร
.
..
.
.
.
.
.
.
มันตะคอกโวยวายด่าคำหยาบคายสารพัดที่นึกออกได้ออกมาจนหมด แถมกระฟัดกระเฟียดหัวเสียใส่คนอยู่ใกล้แถวบ้านผมคนอื่นๆแล้วเดินจากไปที่อื่น
เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่าแม้เราจะตอบคนอื่นแบบผู้ดีมีมารยาทมากแค่ไหน คนที่ตอบเรากลับมาโดยเฉพาะคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไรก็ใช่ว่าจะดีกับเราเสมอไป
