คือ เราเคยไปไถ่ชีวิตโคกระบือไง เเล้วเเบบลองคิดดูสิ พวกคนเชือดวัวเชือดกระบือนี่ ต้องใจเหี้ยมเเค่ไหนถึงลงมือทำได้อะ คือต้องใจเเข็งพอละ ไม่งั้นก็ทำไม่ได้หรอก คือ เรามองว่าการฆ่าสิ่งมีชีวิตกันเอง มันต้องใจเข็งระดับหนึ่งอะ เเต่เฮียก็อบเเก่เล่นฆ่าเเล้วสรรหาวิธีการฆ่าใหม่ๆเรื่อยๆ เราเลยมองว่าพี่เเกใจต้องเหี้ยมโหดพอตัวอะ ถึงจะรู้ว่าทำไปเพราะความเเค้นวัยเด็กส่วนหนึ่งก็เถอะ
ผมไม่อยากให้มองว่า พวกเค้าเป็นคนโหดนะ เพราะ เค้าทำให้เรากินเราถึง เชิดหน้เาได้ว่า"นี่เราเป็นคนจิตใจดีล่ะ"
จริงๆ ผมว่าการฆ่าอะไร มันเป็นเรื่องปกตินะ หากสิ่งนั้น ไม่น่ารักอ่ะ
อย่างกรณีของผม ตอนเข้าค่าย ร.ด ช่วง หัดใช้ชีวิตในป่า มีเสียงให้หน่วยสิบ( แต่มีกัน5คน) คือ ไก่1 ปลา2 เพื่อนๆผม ฆ๋าไม่ลง มีช่วยกันคิดว่า จะเอาปลาไปปล่อยที่หนอง ส่วนไก่ เดี๋ยว เอาไปเลี้ยงที่บ้าน กินข้าวงหุงปล่าวๆ กะน้ำปลาไปก่อน
แต่หันกลับมาอีกที หัวไก่กระเด็นไปแล้ว 555 ฝีมือผมเอง
คำถามคือ ผมจะเรียกได้ว่าโหดเหรอในเมื่อ ผมฆ่าสิ่งที่เอามาทำเป็นอาหาร และ มันก็ไม่น่ารัก และเพื่อนของผมที่พอฆ๋าแล้ว ก็ช่วยกันถอนขน และกินกันกับผม จะถือว่าเป็นคนจิตใจไม่โหดเหรอ
ในกรณีก็อบเลเยอร์ ถามว่าก็อบลินน่ารักไหม ไม่น่ารักแน่นอน อันตรายไหม อันตรายแน่นอน
ดังน้นไม่จำเป็นต้อทำใจโหด ก็ฆ่าได้นะ แถมยิ่งฆ๋ายิ่งได้เงิน แถมสบายใจ จะสนุกไปกับการฆ่าก็ไม่แปลก