จะว่าไงดีล่ะ จะว่างั้นก็ถูกส่วนนึงแต่อารมณ์พี่แกเหมือนเด็กเล่นขายของหรือเปิดร้านขายของชำแถวบ้านอะ ถ้าเปิดเล็กๆ ก็ไม่เท่าไหร่แต่ดันปล่อยสินค้าทำลายกลไกการตลาดหน้าตาเฉย โดยไม่คิดหน้าคิดหลังสักนิด ไม่สนข้าใหญ่เจ้าประจำ ไปเจรจากับเขาก็โดนเขากดซะไปไม่เป็น คือด้านเจรจาอะไรนี่ไม่เป็นเลย แต่ดันกาวว่าตัวเองจรจาได้ดีหลังๆ นั่นไม่ใช่เพราะพี่แกเก่งขึ้นหรืออะไร แต่อีกฝ่ายเห็นศักยภาพสงครามพวกพี่แกเลยยอมให้ต่างหาก(แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่รู้เลย) แล้วพอเป่ิดปากเจรจาเรื่องอะไรแต่ละทีนี่ผมแทบเอาเท้าก่ายหน้าผากกับการพูดพี่แก แล้วไอ้การค้าของพี่แกนี่เอาจริงๆ ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรมากด้วย เพราะไอ้ที่อยู่ในดินแดนตัวเองก็เหลือกินเหลือใช้ของก็ไฮเกรดกว่าเห็นๆ แค่อยากเข้าสังคมต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้ ในสิ่งที่ตัวเองก็โคตรจะไม่ถนัดไปทำไมก็ไม่รู้
นี่ยังจะเรื่องไปรับเควสเป็นนักผจญภัยแต่ได้เควสวิ่งควายให้เขาจิกหัวใช้โดยที่ของตอบแทนก็ไม่มีอะไรอีกนะ รวมๆ มันวิ่งหางานให้ตัวเองลำบากขึ้นไปเพื่ออะไรผมยังไม่ค่อยเข้าใจ ถ้ามีเป้าหมายอะไรสักหน่อยค่อยทำนี่ยังค่อยว่าไปอย่าง
