[ศูนย์บัญชาการทางทะเล] Nejimaki Seirei Senki - Tenkyou no Alderamin

[daijobu]

ไม่ว่าประชาธิปไตย หรือการปกครองแบบไหนๆ ระบบสำคัญกว่าคนทั้งนั้น
ประเทศไม่ใช่มีแค่ 10 -20 คน ไม่ได้มีพื้นที่แค่ ไม่กี่สิบไร่
คนหนึ่งคนไม่มีทางรับรู้ได้ทุกอย่าง สั่งงานได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเก่งอย่างไงก็ตาม
ดังนั้นจึงต้องมีระบบมารองรับ การวางระบบให้ดี จัดการบริหารทรัพยากร และต้องให้มีการงอกเงย
ระบบไหนที่ทำไม่ได้ก็ล่มไป คนเก่งก็มีพลาด อย่าว่าแต่ข้อมูลประมาณมหาศาลของสิ่งที่เรียกว่าประเทศ
มันไม่มีมนุษย์คนไหนในโลกที่จัดการได้ด้วยตัวเอง มันต้องอาศัยระบบเท่านั้น

ผู้นำที่ยกย่องว่าเก่งๆ ในอดีต ก็แค่ตัดสินใจในช่วงคับขันได้ดี แต่หากมองไปที่ปัญหาจริงๆ
ปัญหามันเกิดเพราะระบบมันไม่ดี ผู้ปกครองในระบบที่ยอดเยี่ยมจะไม่ค่อยมีชื่อเหลือไว้
เพราะมันจะไม่ค่อยมีปัญหา พอไม่มีปัญหาก็ไม่มีชื่อเสียง


การประเมินประเทศจากผู้นำไม่แน่ว่าจะถูกต้องเสมอไป ประวัติศาสตร์มีเขียนหลายครั้ง ผู้นำแหลกเหลว
แต่ระบบการปกครองดีก็ประครองตัวไปเรื่อยๆ จนมาแก้ให้ระบบมันและเมื่อไหร่ ก็ล่มทั้งประเทศเมื่อนั้น
ดูได้จากระบบปกครองของจีน ก็ยุคหมิง ยุคฮั่น ที่มีการแก้ไขระบบการปกครองก็เตรียมล่มจม

หรือหากไปดูทางยุโรป ก็พวกโรมัน อังกฤษ แก้ระบบแต่ล่ะครั้ง มีผลให้ประเทศรุ่งเรืองหรือล่มจมเห็นได้ชัด

ไม่ว่าประชาธิปไตย  เผด็จการ หรือว่าราชาธิราช ถ้าวางระบบไม่ดี เก่งแค่ไหนล่มแน่ๆ
แต่ถ้าระบบดี คนไม่เก่งยังไง ระบบจะช่วยได้เยอะ

ในเรื่องนี้อาจต้องดูนานๆ ไอ้ที่ดูดีภายนอก ภายในอาจเน่ากว่าที่คิดก็ได้

[imariagano]

ยุคฮั่น มันล่ม เพราะตัวฮ่องเต้ไม่ใช่เหรอ

แต่ส่วนตัวผมคิดว่า คน สำคัญกว่าระบบนะ

อย่างหากระบบเผด็จการ(ระบบที่ไม่ดี) หากผู้นำดี(คน) มันก้ไปรุ่งกว่า ประชาธิบไตย(ระบบดี) แต่มีการฉ้อโกง(คนไม่ดี)

น่ะนะ

[Itami]

ชอบหัวแดงมากมายอะเรื่องนี้

[daijobu]

ฮั่นล่มเพราะระบบครับ จากเดิมที่ขันทีไม่มีสิทธิยุ่งเกี่ยวกิจการภายใน รวมทั้งวังหลัง ที่แก้ระบบจนให้เข้ามาแทรกแซงกัน
เลยทำให้ฮั่นล่มเพราะ พอขันทีกับขุนางฝ่ายในมายุ่งเกี่ยวกิจการได้ คราวนี้ฮ่องเต้โดนปิดหูปิดตาสมบูรณ์

ระบบไหนไม่สำคัญครับ อยู่ที่ระบบระบบต้องป้อนข้อมูลที่ถูกต้องในผู้นำในการตัดสินใจ และต้องมีการบริหารให้ได้ตามคำสั่ง หรือตามนโยบายให้ได้ผล
และต้องมีการรักษาความสมดุลในตัวระบบเองในการแก้ไขความผิดพลาดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมทั้งระบบต้องสนองต้องทำให้เกิดความพอใจตัวตัวองค์กร
ไม่อย่างนั้นผู้นำเก่งแค่ไหนก็ล่ม

ซึ่งปัญหาระบบเผด็จการเก่าๆ คืออำนาจมันได้มาง่ายไป ทำให้ระบบไม่รัดกุม ไม่มีการตรวจสอบภายใน ปัญหาที่เกิดเลยกว่าจะเจอก็ยากเกินแก้ไข
ยิ่งหากวางระบบการสั่งการไม่ดี รวมทั้งการระบข้อมูลไม่ดี ก็ยิ่งฉิบหายไว ผู้นำเก่งแค่ไหน ถ้ารู้ข่าวสารไม่เที่ยงตรง ก็คงต้องพึ่งโชคนั่นละ ถึงตัดสินใจถูก


ส่วนประชาธิปไตย มักมีการตรวจสอบทุกส่วนทำให้เกิดการแก้ไขตั้งแต่เริ่ม บางครั้งเพราะแก้ไขมาไป ก็อาจมีการหลงทางหากระบบวางมาไม่ดี
และเพราะปัญหาในระบบนี้เจอง่ายเลย ทำให้ดูมีปัญหามากกว่า

แต่ก็ไม่ได้บอกว่าประชาธิปไตยดีกว่า ตัวอย่างอย่างประเทศจีนมีให้เห็นแล้ว แต่เขาเน้นระบบมาก ใครทำอะไรตรงไหน รับผิดชอบอะไร ต้องตอบสนองอย่างไร
เขาชัดเจน แต่ผู้นำแค่กำหนดทิศทางประเทศ แล้วระบบกลไกจะดำเนินงานไปเอง

แล้วการฉ้อโกง ผมไม่เคยเห็นการปกครองไหนไม่มีนะ ผู้นำดีแล้วไปรุ่งมันมีแต่นิยายเท่านั้นครับ
เหมา ที่จีนยกย่อง ยังยกย่องเรื่องการตั้งระบบ ที่เรียกว่าลัทธิเหมา แต่ไม่ได้หมายความว่า เหมาบริหารทุกอย่างด้วยตัวเอง

[Yongkare]

ระบบมันช่วยไม่ให้คนวุ่นวายครับแต่ระบบก็เกิดจากคนดั่งนั้นจึงมีช่องดหว่ ไม่มีอะไรสมบูรณ์หรอกไม่ว่าระบบไหน ไม่มีอะไรดีกว่า เพราะแต่ละ ที่ แต่ละ กลุ่ม มันใช้เหมือนกันได้ที่ไหน นิสัยคน แห่งที่อยู่ ทรัพยากร ไม่มีอะไรตัดสินได้หรอกว่าเหมาะไม่เหมาะ จนกว่าจะดับสูญไปในประวัติศาสตรืจึงจะรู้ว่าดีไม่ไดี

[samuison]

ฮ่องเต้ไว้ใจขันทีเพราะเชื่อว่าต่อให้ก่อกรรมทำเข็ญอย่างไรก็ไม่สามารถสร้างราชวงศ์ใหม่ได้ ต่างจากพวกขุนศึกที่สามารถล้มล้างราชวงศ์ได้
แต่ขันทีก็แก้ไขโดยการรับบุตรบุญธรรม สร้างเส้นสายในวงการราชการ

ประชาธิปไตยและการแบ่งแยกอำนาจ ไม่ใช่เพื่อการหาคนที่ดีที่สุด แต่เป็นระบบที่วางโครงสร้างไว้เพื่อป้องกันสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
ที่ผมมองว่า legend of galactic hero นั้นตั้งคำถามไม่ถูกเพราะได้ผู้นำที่แย่ในระบอบประชาธิปไตย และได้ผู้นำที่ค่อนข้างเก่งในระบบจักรวรรดิ์
ถ้าเปลี่ยนสถานการณ์ให้คนที่เป็นผู้นำฝ่ายประชาธิไปไตย ประมาณคนอย่างจอร์จ วอชิงตัน หรือ รูสเวล สถานการณ์ก็คงเปลี่ยนไปแน่นอน
แต่ตามความเห็นผมคงเปลี่ยนไม่มากเท่าไรเพราะความแตกต่างทางด้านทรัพยากร

[thepingman]

ไม่ใช่ครับ Legend of the Galactic Heroes เขาพยายามนำเสนอว่าประชาธิปไตยต่อให้ผู้นำจะกากยังไงประชาชนก็ยังมีสิทธิมีเสียงอยู่ วิจารณ์ได้ ไม่เลือกมันในสมัยหน้าก็ได้ นั่นคือถ้าตกต่ำก็ไม่ตกสุดขั้วยังพอมีพลิกฟื้นมาได้อยู่ ขณะที่เผด็จการนั้นจะดีจะกากก็อยู่ที่ผู้นำและชนชั้นปกครองอย่างเดียว และจะดีจะกากยังไงประชาชนก็ห้ามหือ ที่เห็นมีพูดได้วิจารณ์ได้ก็ยุคที่ไรน์ฮาร์ทแกขึ้นมาเป็นใหญ่แล้วเท่านั้น ซึ่งมันบังเอิญเป็นเนื้อเรื่องช่วงที่นิยายนำเสนอ บวกกับเรามักจะได้เห็นหนัง การ์ตูนที่อวยประชาธิปไตยอยู่เป็นส่วนใหญ่ พอมาเจอเรื่องนี้ที่นำเสนอข้อเสียเข้ามันก็เลยดูเหมือนเข้าข้างเผด็จการเท่านั้นเองครับ


แต่ตอนใกล้จบสงคราม สมาพันธ์ดาวเคราะห์เสรีมันกลายเป็นเผด็จการกลายๆ ไปแล้ว มีกองกำลังก่อตั้งของพรรครัฐบาลมาคอยปราบผู้ชุมนุมประท้วงกันแบบตำรวจได้แต่มองตาปริบๆ ประชาชนที่สนใจการบ้านการเมืองก็แทบไม่เหลือ ปล่อยให้พรรครัฐบาลทำตามอำเภอใจโดยไม่มีใครขัดขวาง (ยิ่งสปอยล์มันยิ่งเข้าใกล้ประเทศสารข้ณฑ์แถวนี้เข้าไปทุกทีชะมัด) มันถึงได้ล่มไงครับตอนที่ผู้นำมันส่งทหารไปตาย 20 ล้านเพื่อหวังจะพลิกผลเลือกตั้งสมัยหน้ากัน ไม่ดูเลยว่ากองทัพตัวเองน่ะสู้อีกฝ่ายไม่ได้ และที่ยังรอดอยู่ได้เพราะเฮียหยางแกยึด Death Star มากันท่าจักรวรรดิไว้ได้เท่านั้น

ฝ่ายค้านในรัฐบาลแกก็พยายามยันแล้วว่าตอนนี้ทั้งสองฝ่ายต่างก็จะล่มจมกันทั้งเศรษฐกิจและสังคมที่มีแต่เด็กกับผู้สูงอายุ (เพราะคนหนุ่มสาวโดนส่งไปตายหมด) อยู่แล้วแต่พวกใส่สูทมันก็ไม่สนกัน

[redxsword]

^
^
^
^ ท่านเข้าใจระบบได้ดีเลยครับ ถูกใจเลย


ระบบการปกครองหลัก ๆ ที่ใช้กันอยู่ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มี
1. สมบูรณาญาสิทธิราชย์
2. คณาธิปไตย (การปกครองแบบสามัคคีธรรมก็เข้าข่ายอันนี้เพราะไม่ใช่การเลือกโดยเสรี แต่เป็นการเลือกในคนกลุ่มหนึ่ง)
3. เสรีนิยม
4. สังคมนิยมคอมมิวนิสต์


ระบบตามข้อ 1-2 เป็นระบบเก่าที่ใช้หลักการรวมศูนย์อำนาจ เพราะสมัยก่อนนั้นการสื่อสารทำได้ยาก แต่ละแว้นแคว้นในอาณาจักรติดต่อกันยากลำบากเกินไป กว่าจะติดต่อกันได้ก็ผ่านไปหลายวันถึงหลายเดือนแล้ว ระบอบใหม่ ๆ จึงไม่มีใครมีไอเดียพอจะคิดขึ้นมาได้ พอมีการปฎิวัติอุตสาหกรรม ความเป็นไปได้ของการเกิดขึ้นในเสรีนิยมจึงเริ่มมีขึ้นมาอย่างแท้จริง โดยหลัก ๆ ของระบบการปกครองสมัยหลัง (ข้อ 3-4) คือ การจำกัดอำนาจรัฐให้ลดน้อยลงไป โดยทางฝ่ายเสรีนิยมก็มีการแบ่งแยกอำนาจกันออกไปเพื่อไม่ให้อำนาจกระจุกตัวอยู่ในจุด ๆ เดียว ส่วนสังคมนิยมคอมมิวนิสต์เองก็มีการกระจายอำนาจออกไปเหมือนกันนั่นละ เพียงแต่รวบอำนาจไว้ในพรรคการเมืองเดียวคือพรรคคอมมิวนิสต์ (มีการแยกอำนาจจากฝ่ายบริหารออกจากฝ่ายนิติบัญญัติ เป็นพรรค Frontier ซึ่งอยู่ในอาณัติของพรรคคอมมิวนิสต์อีกที ไปเปิดดูโครงสร้างพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็ได้ครับ) ซึ่งนอกจากจะแก้ระบบการปกครองแล้ว ยังแก้ระบบเศรษฐกิจเป็นแบบสังคมนิยมด้วย ซึ่งระบบดังกล่าวจะหนุนให้รัฐ(มหาชน)ทำการแทรกแซงเอกชน(หมายถึงประชาชนซึ่งเป็นปัจเจกชน)มากขึ้นด้วยวิธีการทางเศรษฐกิจ(เช่นการแทรกแซงทางภาษี) เพื่อทำการทำลายระบอบกรรมสิทธิ์ส่วนบุคคล ตามแถลงการณ์พรรคคอมมิวนิสต์ (Communist Menifesto) ของคาร์ล มารกซ์ แต่ระบบหลังมีข้อเสียหายอย่างร้ายแรงอยู่คือ พรรคดันเป็นคนควบกุมอำนาจทั้งหมด ดังนั้น หากมีใครกุมอำนาจทั้งพรรคได้ ไม่ต้องคิดมากเลยว่าจะเกิดเผด็จการขึ้นได้ง่ายขนาดไหน (เหตุการณ์นี้มีมาแล้ว คือ เหตุการณ์แก๊งสี่คนของจีน ที่ทำการครอบงำพรรคคอมมิวนิสต์ไว้) ซึ่งจุดนี้เป็นจุดโจมตีของฝ่ายเสรีนิยมมาโดยตลอดครับ ถึงอย่างนั้นก็ตาม แต่จะเห็นได้ว่าระบบสมัยใหม่นั้นไม่ได้เน้นคนอีกแล้ว


เพราะสุดท้าย ยังไงความจริงก็คือ เราไม่มีเกจวัดความดี ครับ

ไม่ว่าประชาธิปไตย หรือการปกครองแบบไหนๆ ระบบสำคัญกว่าคนทั้งนั้น
ประเทศไม่ใช่มีแค่ 10 -20 คน ไม่ได้มีพื้นที่แค่ ไม่กี่สิบไร่
คนหนึ่งคนไม่มีทางรับรู้ได้ทุกอย่าง สั่งงานได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเก่งอย่างไงก็ตาม
ดังนั้นจึงต้องมีระบบมารองรับ การวางระบบให้ดี จัดการบริหารทรัพยากร และต้องให้มีการงอกเงย
ระบบไหนที่ทำไม่ได้ก็ล่มไป คนเก่งก็มีพลาด อย่าว่าแต่ข้อมูลประมาณมหาศาลของสิ่งที่เรียกว่าประเทศ
มันไม่มีมนุษย์คนไหนในโลกที่จัดการได้ด้วยตัวเอง มันต้องอาศัยระบบเท่านั้น

ผู้นำที่ยกย่องว่าเก่งๆ ในอดีต ก็แค่ตัดสินใจในช่วงคับขันได้ดี แต่หากมองไปที่ปัญหาจริงๆ
ปัญหามันเกิดเพราะระบบมันไม่ดี ผู้ปกครองในระบบที่ยอดเยี่ยมจะไม่ค่อยมีชื่อเหลือไว้
เพราะมันจะไม่ค่อยมีปัญหา พอไม่มีปัญหาก็ไม่มีชื่อเสียง


การประเมินประเทศจากผู้นำไม่แน่ว่าจะถูกต้องเสมอไป ประวัติศาสตร์มีเขียนหลายครั้ง ผู้นำแหลกเหลว
แต่ระบบการปกครองดีก็ประครองตัวไปเรื่อยๆ จนมาแก้ให้ระบบมันและเมื่อไหร่ ก็ล่มทั้งประเทศเมื่อนั้น
ดูได้จากระบบปกครองของจีน ก็ยุคหมิง ยุคฮั่น ที่มีการแก้ไขระบบการปกครองก็เตรียมล่มจม

หรือหากไปดูทางยุโรป ก็พวกโรมัน อังกฤษ แก้ระบบแต่ล่ะครั้ง มีผลให้ประเทศรุ่งเรืองหรือล่มจมเห็นได้ชัด

ไม่ว่าประชาธิปไตย  เผด็จการ หรือว่าราชาธิราช ถ้าวางระบบไม่ดี เก่งแค่ไหนล่มแน่ๆ
แต่ถ้าระบบดี คนไม่เก่งยังไง ระบบจะช่วยได้เยอะ

ในเรื่องนี้อาจต้องดูนานๆ ไอ้ที่ดูดีภายนอก ภายในอาจเน่ากว่าที่คิดก็ได้

ผมว่ามันต่างออกไปหน่อยนะ ระบบการปกครองสมัยโบราณ เป็นแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ซึ่งใจความสำคัญคือ ข้าคือรัฐ รัฐคือข้า แนวคิดเรื่องการพัฒนาระบบการปกครอง เกิดขึ้นเมื่อสมัยยุคกลางนี่เท่านั้นเอง และกว่าการปกครองแบบสมัยใหม่ที่เน้นไปที่ตัวระบบจะเกิดขึ้นก็เข้าสู่ยุคล่าอาณานิคมแล้วครับ การเกิดขึ้นของระบบการปกครองแบบเสรีนิยมที่กดอำนาจของกษัตริย์ซึ่งมาจากระบอบเก่าอย่างสมบูรณญาสิทธิราชย์ จึงเป็นเค่รื่องพิสูจน์ได้ดีว่า ระบอบการปกครองสมัยใหม่นั้นเน้นไปที่ตัวระบบมากกว่าจะเน้นไปที่ตัวคนแล้ว


ดังนั้น ระบบการปกครองแบบสมัยโบราณ ปัจจัยหลัก ๆ จึงเป็นที่ตัวผู้ปกครองเองครับ เพราะอำนาจมันรวมศูนย์อยู่ที่ผู้ปกครอง หากผู้ปกครองเป็นทรราชย์ ประเทศก็วุ่นวาย หากผู้ปกครองดี ประเทศก็จะดีตาม ซึ่งผมค่อนข้างจะต่อต้านแนวคิดการปกครองแบบสมัยโบราณ โดยเฉพาะไอเดียเรื่องราชาปราชญ์ เพราะมันล้าสมัย และรวมศูนย์กลางอำนาจมากเกินไป และขึ้นอยู่กับคนมากเกินไป


ปล. ไอเดียการปกครองแบบพุทธนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยนะครับ เพราะมันคือไอเดียเดียวกับราชาปราชญ์ ผมละเบื่อไอ้พวกที่คิดว่าพระพุทธเจ้ารู้ทุกสิ่ง แล้วแนวคิดเรื่องพุทธคือที่สุดเป็นอย่างมากเลยละครับ

[wingaura]

พอพูดถึงเผด็จการเหมือนประเทศสารขันณ์แถวนี้ก็เริ่มจะใกล้เคียงแล้วนะ ใครวิจารรืเป็นปรับ(ที่รุ้ๆกัน)ตลอดเลย ประชาขนห้ามหือไปแล้ว

[daijobu]

ถ้าพื้นที่ยังน้อยๆ เป็นราวๆ หมู่บ้านก็ยังใช้ความสามารถของคนได้
แต่พอขยายเป็นประเทศ ความสามารถของคนมันไม่พอแล้ว
อย่างของไทยโบราณก็ เวียง วัง คลัง นา ไงครับ
นั่นก็ระบบรูปแบบหนึ่ง เพราะงั้น พอถึงการบริหารในระดับคนเป็นแสนขึ้น
ความสามารถของคนมันไม่เกี่ยวแล้ว ขึ้นกับว่า ระบบที่ใช้ดีพอหรือเปล่า

ปล. ผมเน้นคำว่า ระบบ ไม่ใช่ ระบอกนะครับ

[redxsword]

เปิดเผยความจริงที่น่าตระหนก

สปอยส์ ซ่อน ซ่อน:

ถ้าพื้นที่ยังน้อยๆ เป็นราวๆ หมู่บ้านก็ยังใช้ความสามารถของคนได้
แต่พอขยายเป็นประเทศ ความสามารถของคนมันไม่พอแล้ว
อย่างของไทยโบราณก็ เวียง วัง คลัง นา ไงครับ
นั่นก็ระบบรูปแบบหนึ่ง เพราะงั้น พอถึงการบริหารในระดับคนเป็นแสนขึ้น
ความสามารถของคนมันไม่เกี่ยวแล้ว ขึ้นกับว่า ระบบที่ใช้ดีพอหรือเปล่า

ปล. ผมเน้นคำว่า ระบบ ไม่ใช่ ระบอกนะครับ

อำนาจขององค์กรต่าง ๆ นั้นขึ้นอยู่กับกษัตริย์ครับ คนมีอำนาจเต็มคือกษัตริย์อยู่ดี ไม่งั้นจะมีคำพูดที่ว่า ข้าคือรัฐ รัฐคือข้า ได้ยังไง อย่าเอาระบบราชการสมัยนั้นมาปนสิครับ อันนี้เราพูดถึงระบอบการปกครองอยู่นะครับ มันต้องว่ากันด้วยเรื่องอำนาจอยู่แล้ว

แล้วคำว่า ประชาธิปไตย (จริง ๆ คือ เสรีนิยม แค่เคลมกันไปงั้นละว่าตัวเองเป็น "ประชาธิปไตย" เพราะชนะสงครามเย็น) เผด็จการ (จริง ๆ คือ คณาธิปไตย) หรือราชาธิราช (จริง ๆ ควรเรียกว่า ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์) เหล่านี้เป็น "ระบอบการปกครอง" ครับ ไม่ใช่ระบบ ซึ่งถ้าแบ่งแยกการปกครองออกด้วยระบบราชการ รับรองได้ว่ามีระบอบการปกครองเป็นล้านแน่ ๆ ครับ เขาถึงนิยมแยกด้วยอำนาจการปกครองและรูปแบบแทนไงครับ

ปล. ถ้าเอา subset ย่อยของระบอบอย่างระบบมาคิดเปรียบเทียบกันข้ามระบอบนี่ รับรองว่าเปรียบเทียบกันยากเลยครับ มันเหมือนเอา Application มาบอกว่าเป็น OS เลยนะครับ ซึ่งมันไม่ใช่อ้ะ Cross Platform แบบนั้น แยกไม่ออกหรอกครับ ว่าอะไรคือ OS อะไรคือ Application ใน OS

[samuison]

ฮืมที่ว่าไม่ค่อยมีคนเโชว์ข้อเสียของประชาธิปไตยผมว่า ไม่ค่อยถูกต้องนักนะครับ
ยกตัวอย่างที่ ดังๆก็ Star War ทีีมีการแสดงถึงการคอรัปชั่น ความล่าช้าในการบริหาร
ยหตัวอย่างที่ใกล้กับความจริงคือการจัดซื้อจัดจ้างที่มีขั้นตอนมากมาย แต่ในสิ่งที่มีข้อเสียก็มีข้อดีคือเป็นระบบที่สามารถถ่วงดุลย์ตรวจสอบได้ ในขั้นตอนการจัดจ้าง สามารถหาคนที่แสดงความรับผิดชอบได้เสมอ และสามารถหาสิ่งของที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและเกิดประโยชน์สูงสุด แทนที่จะยกเว้นการประมูลอย่างเผด็จการ ที่จะเป็นการทำลายการแข่งขันทางธุรกิจ กลุ่มทุนที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐจะกลายเป็นเสือนอนกินและเข้าทำการผูกขาด โยนงานให้กับบริษัทเล็กๆไปเป็นทอดๆและได้สิ่งที่ไม่มีประสิทธิภาพมาแทน

โดยสนับสนุนขอ้ดีของเผด็จการที่มีความรวดเร็ว

หลายอย่างในหนังหรือละคร ก็ชอบแสดงว่านักการเมืองในระบอบประชาธิปไตยนั้นชัั่วช้ารับสินบนมาตลอด นั่นก็เพราะว่า เรามีระบบที่สามารถชี้หน้าด่าว่าคนที่ทำไม่ดีว่าไม่ดีไครับ

ซึ่งก็เป็นเรื่องของการพยายามจะเข้าข้างฝ่ายเผด็จการในแง่นั้น ผมถึงยกตัวอย่างว่าหากมีคนอย่างจอร์จวอชิงตัน รูสเวล เชอร์ชิล ที่ได้รับเลือกสถานการณ์คงแตกต่างไป พวกนั้นไม่ได้เก่งมากแต่มีแนวทางบริหารที่แสดงข้อดีของประชาธิปไตย
จอร์จ อออกแนวเป็นตัวกลางไกล่เกลี่ยกลุ่มคนที่มีความเห็นแตกต่างและไม่แบ่งแยกอำนาจ รูสเวลแสดงความเป็นผู้นำที่เข้มแข็งและสร้างอิทธิพลในต่างประเทศ เชอร์ชิลช่วยอังกฤษผ่านสงครามและหาพันธมิตร ฯลฯ แน่นอนพวกนี้ก็มีข้อเสีย แต่ก็เป็นตัวอย่างของสถานการณ์ช่วงนั้นยุคนั้น

ที่ผมดูท่าทาง Legend of Galactic Hero ว่าโกงก็เพราะเหมือนเล่นเกมส์ที่ฝ่ายหนึ่งมีทรัพยากรมากกว่าอย่างเทียบไม่ติดและอีกฝ่ายหนึ่ง เล่นเท่าในมือ ถ้าอาณาจักรนั้นมันพอมีทรัพยากรเท่ากันก็คงสนุกกว่านี้ล่ะครับ

ถ้าพูดในแง่หนึ่งก็ถูกที่ว่าโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีคำว่าแฟร์ เราต้องทนกับทรัพยากรเท่าที่มี แต่เมื่อเป็นเรื่องแต่งก็ควรจะนำเสนอในหลายมุม ไม่จำต้องเท่ากันทุกอย่าง เช่น จักรวรรดิ์มีประชากรเยอะ ดาวเยอะ แต่ส่วนใหญ่รายได้ไปอยู่ที่ชนชั้นปกครองที่สร้างความร้ำรวยมากกว่า ซึ่งก็อาจตรงกับในเรื่องแล้ว แต่ถ้ามองในแง่ฝ่ายประชาธิปไตย ก็แสดงถึงคุณภาพของการศึกษาและเศรษฐกิจที่ดีกว่า การพัฒนาเทคโนโลยีที่ก้าวหน้ากว่า ช่างเทคนิคและความรู้ชั้นสูงเยอะกว่า

แน่นอนครับข้อได้เปรียบของฝ่ายประชาธิปไตยจะสู้ไม่ได้เลย ถ้าฝ่ายเผด็จการมีประชากรมากกว่าจนอัตรส่วนของผู้เชี่ยวชาญและงบประมาณ มีงบประมาณและบุคลากรมากกว่าฝ่ายประชาธิปไตย อาจจะเปรียบเปรยให้พอได้ ก็ควรจะทำเช่น อเมริกากับจีน ที่แบบอเมริกามีประชากรน้อยกว่า แต่มีอุตสาหกรรมทหารที่ก้าวหน้าและใหญ่ที่สุดในโลก มีนักการเมืองขี้โกงและการประท้วง ขณะที่จีนมีจักรพรรดิ์ที่ฉลาดหลักแหลมที่ต้องต่อสู้กับพวกกังฉิน แต่คุณภาพทหารยังไม่ดีเท่าอเมริกาแต่จำนวนมากกว่า แต่ยังไม่ถึงขั้นมากกว่า จนอุตสาหกรรมทางทหารของอเมริกาไม่สามารถต่อสู้ได้ รวมไปถึงความต่างทางเทคโนโลยี

แต่ในเรื่องเป็นอย่างไรครับ? Legend of Galactic Hero ให้ฝ่ายประชาธิปไตยทรัพยากรน้อยกว่าและคุณภาพต่ำกว่าจนไม่สามารถอุดช่องว่างได้เลยแม้แต่น้อย
ที่กำหนดให้ หยางเป็นเสนาธิการก็นับว่าผิดแล้ว ประชาธิปไตยควรจะเป็นแบบให้ ใช้ คณะเสนาธิการน่าจะแสดงได้ดีกว่า ที่อาจจะวุ่นวายแต่ก็มีการแสดงความเห็นจากหลายมุมมอง เช่นอาจจะแสดงว่าฝ่ายประชาธิปไตยเถียงกันด่ากันจนหน้าดำหน้าแดง แต่ออกนอกห้องประชุมก็เลี้ยงกาแฟ จุดบุหรี่คุยสัพเพเหระกันได้
ต่างกับฝ่ายจักรวรรดิ์ที่แสดงความเก่งกาจของจักรพรรดิ์วางแผนได้อย่างแยบยล และรวดเร็วเฉียบขาด ในขณะที่ปรึกษานอกจากจะคำนึงด้านการรบแล้วยังต้องคำนึงถึงสถานะตัวเอง และไม่ออกความเห็นขัดใจผู้มอำนาจ เช่น ท่าน ดยุคคนนี้คุมการสร้างยานอวกาศรุ่นนี้ การสั่งต่อเรือชนิดใหม่จะขัดกับผลประโยชน์ของท่านดยุคคนนี้

ซึ่งผมไม่ทราบรายละเอียด ของ Legend of galactic hero ที่อาจจะมีการแสดงความแตกต่างเช่นนั้นแล้วก็ได้

[Overmars]

ไม่คิดว่ามู้นี้ จะมาไกลขนาดนี้นะเนี่ย

ถามผม ผมก็ยังมองว่าคนสำคัญกว่าระบบอยู่ดี  (แต่ไม่ได้หมายความว่าระบบไม่สำคัญนะ มันก็สำคัญแหละ)

เพราะระบบมันอยู่ไม่ได้โดยไม่มีคนครับ วางระบบดีเลิศแค่ไหน ไม่มีใครปฏิบัติตาม มีระบบดีไปก็เท่านั้น ผลสุดท้ายเป็นไงก็คงเดาออกนะ

กลับกันคนอยู่ได้แม้ไม่ต้องมีระบบ  เพราะเดี๋ยวธรรมชาติก็จะสอนมนุษย์เองว่าต้องทำยังไง กลไกทางธรรมชาติจะจัดการให้มันเข้ารูปเข้ารอยเอง ประวัติศาสตร์ก็มีบอกอยู่ (ถึงแม้บางทีบทเรียนนั้นจะต้องจ่ายในราคาแพงมากก็ตาม)
เพียงแต่ถ้ามีระบบทีดี่หนุน มันก็จะช่วยเอื้อให้ไปได้ไกลยิ่งขึ้น


ไม่งั้นทีมฟุตบอลเขาไม่ไล่ซื้อตัวนักเตะดีๆ ราคาแพงๆ จ่ายค่าจ้างงามๆ หรอก
ถ้าระบบมันสำคัญกว่าตัวบุคคลจริง คนที่ควรได้ค่าจ้างแพงสุดควรเป็น ผจก.ทีม ไม่ใช่นักเตะ

[samuison]

ฮา พูดคุยวิจารณ์กันสนุกดีไม่ได้ซีเรียสอะไรครับ
ผมไม่ได้โจมตี ลัทธิปัจเจคบุคคลขาดนั้นนะครับ ตามความคิดของผม ผมมองว่าระบบคือการที่อย่างน้อยต้องมีคนมากพอมารวมกันเห็นด้วยกับหลักการพื้นฐาน หรืออุดมการณ์บางประการ
การที่ขัดคนไม่ดีออกคือการมองว่า คนนั้นทำให้ผลประโยชน์ของส่วนรวมเสียหายเป็นผู้นำที่คอรัปชั่น
เคยมีคนกล่าวงว่าประชาธิปไตยไม่ใช่ถูกรักษาไว้ได้โดยวีรบุรุษแต่โดยเลือดของคนธรรมดาจำนวนนับไม่ถ้วน
ในความคิดของผม ระบบก็คือคนที่สร้างนั่นล่ะครับ แต่มันมีกติกา และแนวทางร่วมกัน เช่นอาจจะเป็นหลักการประมาณว่า ข้าอาจไม่เห็นด้วยกับที่ท่านพูด แต่ข้าจะปกป้องสิทธิในการพูดของท่านด้วยชีวิตของข้าพเจ้า...และอาจจมีคนตอบต่อไปว่า แม้ในลมหายใจสุดท้ายของข้าพเจ้าจะด่าว่าความคิดของท่านงี่เง่าสิ้นดี...

นั่นคือความเลวร้าย และสวยงามของประชาธิปไตยที่คนมองล่ะครับ ถ้าคนเรามีเป้าหมายเหมือนกันเพื่อทำสิ่งที่ดีกว่า ก็ไม่มีความจำเป็นต้องโกรธกันแม้ความเห็นจะขัดแย้งกันก็ตาม แม้แต่ในสิ่งที่ไม่เห็นพ้องต้องกันก็ยังมีอุดมการณืเดียวกัน

ที่เปรียบเปรยเรื่อง ทรัพยากรบุคคลอย่างนักแตะนั้นถูกต้องแล้วครับ มีผู้จัดการกองกลาง กองหน้าผุ้รักษาประตู ทรัพยากรบุคคลที่มีความสามารถ ระบบที่สามารถสร้างคนที่มีความสามารถออกมาทำงานได้
..ฮืมจะยกตัวอย่างอย่างไรดี ตามความคิดของผม ถ้าจะแสดงข้อดีของประชาธิปไตย ต้องไม่ใช่ได้คนอย่างขงเบ้งหรือหยางเหวินลี่ แต่ได้คนที่ช่างเถียงอย่างกุยแก มาร้อยกว่าคน เพราะเป็นระบบที่ไม่เอาคนไปตัดคอถ้ามีความคิดเห็นที่แตกต่าง

ผมมองว่าสนับสนุนวีรบุรุษ อย่างหยางอาจจะไม่ตรงประเด็นนักเพราะเน้น ปัจเจคมากไป แต่หาก ให้เป็นคณะเสนาธิการ เช่น อาคิม ฝ่ายวิศวโยธา พัฒนาเทคโนโลยีการขนว่งที่มีประสิทธิภาพ และช่วยให้การส่งเสบียงเหนือกว่าจักรวรรดิ์ หรือ ฝ่ายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ที่มีการพัฒนามากกว่าเพราะนักวิทยาศาสตร์มากกว่าและระบบการศึกษาดีกว่าจักรวรรดิ์ ที่สนับสนุนคนที่มีเส้นสายและขุนางเป็นส่วนใหญ่

ที่ผมมองคือ จุดเด่นของประชาธิปไตย ไม่ควรจะเน้นวีรบุรุษคนเดียว แต่จะมีผู้มีความสามารถหลายด้านทำงานร่วมกันเพื่อทำงานให้บรรลุผลมากกว่าครับ เช่นต่อให้หยางเหวินลี่ตาย ก็ผลิตเสนาธิการที่อาจจะไม่ถึงขั้นหยาง แต่ก็สามารถทำงานแทนได้สบายมาก
ฆ่าผู้นำไปหนึ่งคนก็มีคนอื่นมารับตำแหน่งแทน

แต่ ไรน์ฮาร์ท ถ้าตายไปจะมีคนมาทำงานแทนได้หรือเปล่า เพราะรวมความสามารถและความดีงามไว้ที่คนคนเดียว?

[thepingman]

ผิดแล้วครับ Legend of the Galactic Heroes น่ะ ก่อนศึกอัมลิทเซอร์ที่ไอ้พวกใส่สูทส่งทหารไปตาย 20 ล้านกับยานพังไป 100,000 กว่าลำในนิยายเล่ม 2 น่ะ ทั้งสองฝ่ายยังสูสีกันอยู่นะครับ และเอาจริงๆ สมาพันธ์ดาวเคราะห์เสรีตอนนั้นได้เปรียบนิดหน่อยด้วยเพราะหยางยึดปราการอิเซอโลน (Death Star) มาได้แล้ว ทำให้ไม่ต้องส่งกองยานไปอัดกับกองยานของจักรวรรดิที่จะบุกมาให้ตายกันเป็นเบืออีก


จริงอยู่ว่าประชากรฝั่งเสรีมีน้อยกว่าจักรวรรดิ แต่ที่ไม่ได้บอกคือ ประชากรของสมาพันธ์น้อยกว่าแต่อัตราการผลิตและ GDP สูงกว่าอัตราการผลิตรวมทั้งจักรวรรดินะครับ ที่มีปัญหาคืออัตราการเพิ่มประชากรน้อยเพราะส่งคนหนุ่มสาวไปตายหมดในสงคราม 150 ปีที่ผ่านมาในเรื่อง จักรวรรดิมีประชากรให้เกณฑ์เยอะกว่าเลยดูเหมือนไม่มีปัญหา แต่จากที่รัฐมนตรีคลังฯ กับรัฐมนตรีมหาดไทย (?) ในคลิปข้างต้นนั่นก็บอก ว่าทั้งสองฝ่ายน่ะเข้าใกล้จุดแตกหักการล่มสลายทางสังคมเข้าไปทุกทีแล้วจากปริมาณคนที่ตายไปในสงครามและงบประมาณที่ทุ่มไปทางนั้นจนไม่เหลือไปพัฒนาอย่างอื่น นั่นคือหากยืดศึกไปอีกสังคมของทั้งจักรวรรดิและสมาพันธ์ต้องพังทั้งคู่ครับ สองคนนั่นถึงได้ค้านการยกทัพหัวชนฝาและพยายามผลักดันการสงบศึกกับจักรวรรดิไง

ดังนั้นจะบอกว่าจักรวรรดิได้เปรียบน่ะไม่ใช่ จักรวรรดิไม่ได้ได้เปรียบเสียเปรียบอย่างมีนัยสำคัญเลย จนกระทั่งหลังศึกอัมลิทเซอร์ (ที่ยานพังเป็นแสน ทหารตายเกือบ 20 ล้าน) เท่านั้นครับที่จักรวรรดิได้เปรียบอย่างชัดเจนและสามารถชนะสมาพันธ์ได้

Edit: จริงๆ เสนาธิการรุ่นหลังจากหยาง (และรุ่นเดียวกับหยาง) น่ะขึ้นมาเทียบหยางไม่ได้หรอกครับ เพราะตอนที่หยางจบ สมาพันธ์ดาวเคราะห์เสรีแกตัดงบประมาณการศึกษาเพื่อเอามาใช้เป็นงบสงครามครับ ดังนั้นคุณภาพการศึกษา (รวมทั้งโรงเรียนเตรียมทหาร) หลังหยางจบออกไปน่ะกากลงครับ ไม่มีทางเลยที่จะมีคนที่เก่งแบบหยางคนที่ 2 ขึ้นมา จูเลี่ยนดูเหมือนเก่งที่ซัดกับไรนฮาร์ทได้ แต่จูเลียนแกก็บอกเองเลยนะครับว่าในศึกครั้งสุดท้ายของเรื่องน่ะถ้าไรนฮาร์ทไม่ป่วยหรือเขาไม่มีแม่ทัพเก๋าประสบการณ์อย่างเมอร์คัสช่วยเขาก็โดนซัดเน่าไปแล้ว

Edit 2: ถ้าไปดู OVA เสริมเนื้อเรื่องหลักเราจะได้รู้อีกว่ากองกำลังสมาพันธ์ดาวเคราะห์เสรีเคยชนะกองทัพของจักรวรรดิที่ยกมาแบบเทหมดหน้าตักได้หนนึงแล้วด้วยครับ ตอนนั้นน่ะเหมือนกับเอาอัมลิทเซอร์มากลับฝ่ายแพ้ฝ่ายชนะเลย ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ตอนนั้นยังไม่มีการสร้างปราการอิเซอโลน และไรน์ฮาร์ทกับพวกแม่ทัพมือเก๋าที่เราเห็นในเมะก็ยังไม่เกิดเลยสักคน!  ดังนั้นหากสมาพันธ์ในยุคนั้นโหวตให้ยกทัพลุยซ้ำเข้าไปในแดนจักรวรรดิเลยก็ชนะใสๆ แต่ที่ไม่ลุยก็เพราะแม่ทัพมือเก๋าของสมาพันธ์ในสมัยนัันดันโดนลูกฟลุกของจักรวรรดิตอนจบศึกตายไป แล้วรัฐบาลก็ดันไม่โหวตให้ยกทัพซ้ำ ไม่งั้นสงครามนี่ก็จบไปแล้วตั้งแต่ก่อนหยางจะเกิดด้วย

[redxsword]

แต่ผมต่อต้านลัทธิปัจเจกนิยมครับ 

จบด้วยคำพูดเดียวครับ

เราไม่มีเกจวัดความดี

ดังนั้น ระบอบการปกครอง ระบอบจึงต้องสำคัญกว่าคน

ถึงจะบอกว่าระบอบเป็นนามธรรม แต่มันวัดค่าได้ด้วย "สถิติ"

มีความเป็นวิทยาศาสตร์ และสมเหตุสมผล

แต่ไอ้คุณงามความดีของคนเนี่ยเป็นสิ่งภายใน วัดกันได้ตอนไหน

มีแต่ "ความเชื่อ" ว่าคนนั้นคนนี้ดีจุงเบยทั้งนั้น

ไม่งั้นถ้าอยากจะให้คนสำคัญกว่าระบอบ

ก็ไปหาเกจวัดความดีมาใช้ให้ได้ค่าที่เป็นวิทยาศาสตร์มาครับ 

[imariagano]

 เอ การที่ว่าใครดี หรือไม่ดี มันดูที่การกระทำ ไม่ใช่ความเชื่อ หรือความรู้สึกนี่นา

[redxsword]

 เอ การที่ว่าใครดี หรือไม่ดี มันดูที่การกระทำ ไม่ใช่ความเชื่อ หรือความรู้สึกนี่นา

ทำดีหรือเอาหน้า มีเพียงเส้นกั้นบาง ๆ เชื่อมอยู่เท่านั้น สุดท้ายก็ใช้ความเชื่อความรู้สึกเลือกเอาข้างหนึ่ง นี่ขนาดไม่มีความเชื่อความรู้สึกนะ หึหึหึ และที่สำคัญ ไม่ได้ห่อข้าวตามก้น ไม่มีทางรู้หรอกว่านั่นเป็นเรื่องจริงหรือโฆษณาชวนเชื่อ สุดท้ายก็อะไรดีละ เชื่อตามภาพที่เห็นไงครับ หึหึหึ

[imariagano]

อ่าว หากว่างั้น หากเปนระบบ จะวัดไงว่าระบบไหน ดีไม่ดีล่ะ

[redxsword]

อ่าว หากว่างั้น หากเปนระบบ จะวัดไงว่าระบบไหน ดีไม่ดีล่ะ

การทดลองทางสังคมศาสตร์ไง ใช้หมดละสถิติสถิเตอะน่ะ