มันเป็นอาวุธที่เป็นตัวแทนแห่งเหตุผลน่ะ ไม่ว่าจะนัดเดียวตาย ยิงมั่วแล้วโดน หรือกระทั่งไม่เล็งก็โดน ฯลฯ
แล้วยังเป็นอาวุธพื้นฐานในประเทศผู้ที่สร้างหนังน่ะ เป็นสิ่งที่คนดูจะไม่รู้สึกขัดแย้งกับความเป็นจริงด้วยนั่นแหละครับ
พอทำไปเรื่อยๆ แล้วหนังมันดัง มันเลยเป็นภาพจำไปในตัว ... แถมแอคชั่นของปืนลูกซองมันก็สามารถใช้สื่อฟีลลิ่งได้หลากหลายด้วย
ไม่งั้นพี่ยักษ์คงถือปืนลูกกรดไปล่าปอบตั้งแต่ต้นแทนปืนลูกซองไปแล้ว ...ถ้าหนังยุคแรกๆ มันใช้ปืนลูกกรดล่ามอนฯ จนดังน่ะ
ซึ่งก็เกือบทุกประเทศทั่วโลก ปืนลูกซองแบบปั๊มก็เป็นปืนที่คนพอจะมีเงินหน่อยก็สามารถมีพกติดบ้านได้
เวลาหลงเข้าบ้านคนทั่วไป แล้วไปเจอปืนลูกซอง มันจะเป็นที่ยอมรับได้ในการรับรู้สามัญน่ะ ไม่ต้องมาเสียเวลาอธิบายว่าทำไมถึงมีได้
กลับกัน ถ้าหลงเข้าบ้านคนแล้วเจออาวุธสงครามสิ อันนี้ล่ะจะทำให้คนดูงงแล้วก็รู้สึกแปลก ... ซึ่งถ้าไม่มีการอธิบายที่มา ตัวภาพยนต์ก็จะตกเกรดลงไปอีก
