เมื่อก่อนช่วงเว็บตุรกี เคยได้ยินท่านหนึ่งกล่าวว่า อายุเยอะแล้วอ่านนิยายไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจ แต่ผ่านมาหลายปีจนถึงตอนนี้ผมก็เริ่มเข้าใจ พออายุเยอะก็เริ่มหาเหตุผลหาความสมจริงมากขึ้น เมื่อก่อนอ่านแนวคุณชายขยะที่โดนคู่หมั้นทิ้งก็โกรธก็แค้นไปกับพระเอก ตอนนี้กลับคิดว่าฝ่ายหญิงก็ไม่ได้ทำผิดอะไร พระเอกตะหากที่คิดถึงแต่ตัวเอง
เช่นกันเมื่อก่อนเจอประโยคที่ว่า รวยอย่างเดียวไม่ได้ ต้อง...ด้วย[ละไว้ในฐานที่เข้าใจ] ก็เห็นด้วยนะ
อีกประโยคคือ ความจนจำกัดจินตนาการ ก็ไม่เข้าใจว่ามันจำกัดยังไง
ตอนนี้มาคิดๆดูก็อายที่เคยมีความคิดแบบนั้น
