ผมมีนิยายเรื่องนี้จนถึงเล่ม 9 แต่ก็ลืมๆชื่อไปเยอะก็เลยจะบอกคร่าวๆก็แล้วกันนะครับ
วางยาพิษนี่เป็นผลงานหัวหน้านางกำนัลของสนมอาตัว(ผมดำ อายุพอๆกับฮ่องเต้) เพื่อให้สนมไม่ถูกขับออกจากวัง เนื่องจากนางมีอายุมากและไม่สามารถมีลูกได้(มดลูกพังจากการคลอด) ส่วนที่ลูกชายอาตัว(ที่สลับกับลูกฮองไทเฮา(แม่ฮ่องเต้) ตายเพราะความไม่รู้ ว่าง่ายๆก็คือซวย
เรื่องคำอธิบายว่าเพื่อไม่อาเถาถูกปลด ผมเห็นในเนื้อเรื่องครับ แต่อย่างที่บอกว่าผมดูแล้วคิดว่ามันเป็นคำโกหก เรื่องนี้จนแล้วจนรอดทุกคนพากันปกปิดความจริง
อย่างที่บอกว่าถ้าจะวางยายพระสนมคนไหนก็ตาม ต้องใช้ยาแบบออกฤทธิช้าเหมือนที่ เหยาโดน(ซวย) เรื่องนี้ใครก็คิดได้
ดังนั้นเป้าหมายการวางยาพิษที่ทำให้เป็นอัมพาตอันนั้นจึงเป็นได้แค่คนทดสอบพิษ
ส่วนเรื่องน้องของฮ่องเต้ที่ตาย เพราะน้ำผึ้ง บอกว่าไม่รุ้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะคนป้อนน้ำผึ้งจนตายคือคนที่เลี้ยงผึ้ง(อาชีพที่บ้าน)
คือทุกบ้านต้องเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว ดังนั้นคนเฒ่าคนแก่ต้องเคยผ่านมาแล้วและต้องสอนลูกหลานแน่ๆ ว่าน้ำผึ้งให้ทารกกินไม่ได้
วัฒนธรรมทั่วโลกสมัยก่อนเหมือนกันหมดเรื่องนี้ คือย่า/ยายต้องสอนแม่ลูกอ่อน(ยังเด็ก)ว่าเลี้ยงลูก(ทารก)ทำยังไง
ผมคิดว่าพี่เลี้ยงของอาเถาจงใจฆ่าน้องของฮ่องเต้เพราะกลัวว่าโตมาจะเป้นศัตรูกับลุกของอาเถา(จินชิ)
เพิ่มตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าโกหกชัดๆ
เคสของพระสนมลี่ฟา ที่พี่เลี้ยงพยายามทำยาทำแท้ง โดยสารภาพทำไปเพราะอิฉาพระสนมลี่ฟา
แต่ตัวลี่ฟาเองกลับตบตีพี่เลี้ยงแล้วส่งกลับบ้าน
ว่ากันตามจริง ยาทำแท้งอันนั้นมันใช้ได้กับครรอ่อนๆเท่านั้น(ใช้คุมกำเนิดไม่ใช่ทำแท้ง)
และลี่ฟาก็ท้องที่ 2 แล้วถ้าจะทำจริงต้องทำตั้งแต่ท้องแรกไปแล้ว
ผมไม่รู้ว่าอันนั้นทำไปทำไม แต่ที่แน่ๆคือยังไม่มีอุปกรณ์ ที่จำเป็นเหมือนจะเก็บไว้ให้คนอื่นมากกว่า
แต่ที่แน่ใจคือ ถ้าเป็นความพยายามทำแท้งคนอื่นที่ไม่ใช่ลี่ฟา โทษจะหนักมาก
แต่ถ้าสาระภาพโดยอ้างว่าเป้าหมายคือลี่ฟาแล้ว ลี่ฟาลงโทษเองมันยังพอลดหย่อนโทษได้
ดังนั้นในเคสนี้เห็นได้ชัดว่าโกหกทั้งตัวพี่เลี้ยงและลี่ฟาเองก็ช่วยทำให้โทษเบาลง
แต่ไม่รู้ได้ว่าจริงๆแล้วเป้าหมายคือใคร
ปล. ถ้าเป็นเรื่องจริงข้อสันนิฐานแรกคือ นางกำนัลที่ป่วยจริงๆแล้วอาจจะท้อง(กับใครไม่รู้)