ไม่ใช่อะไรครับ คือเห็นหลายเรื่องมากที่แบบต้นเรื่องอย่างนึง ปลายเรื่องอีกอย่างนึง ไปกันคนละแนวเลย
แบบว่าไปอ่านแนวที่จริงแล้วเป็นลูกมหาเศรษฐี ไอ้เราก็นึกว่าจะเป็นแบบแอบรวยไปเรื่อย (จนรำคาญ) แต่พอไปซัก 100 - 300 ตอน กลายเป็นแนวปราณเซียนอัดกันเฉยเลย
(ต้นเรื่องยังตบด้วยรถใครหรูกว่ากันอยู่เลย ท้ายเรื่องฟาดฝ่ามือโชว์วิชากันซะงั้น)
ยิ่งถ้ามีระบบโน่นนั่นนี่ เรื่องไหนมีระบบเสริมพลังหลุดมานี่ไปแนวนี้เกือบ 100% (ถอดสมองอ่านยังแทบไม่ไหว 555)
หรือไม่ก็จบห้วนๆ เหมือนคนแต่งขี้เกียจ แบบ หะ จบละเรอะ (แบบ Perfect Super Star หรือไอ้ ทายาทมหาเศรษฐี นี่จบห้วนมาก)
แล้วพอเห็นจำนวนตอนเยอะๆ ก็ไม่กล้าซื้ออ่านเลย (อ่านได้เท่าที่อ่านฟรี ละก็ไป MTL ผ่านๆ เอา แต่พวกชื่อจีนมันก็อ่านยากอ่ะนะ)
ที่ผมว่าจบดีหน่อยก็ อาเจ๊เซี่ยเซี่ยวหลานล่ะมั้ง (แต่สองพันกว่าตอน ตามซื้อแปลไทยไม่ไหว)
ปล. เห็นบอกนิยายญี่ปุ่น Self Insert นี่ พอมาเจอนิยายจีนนี่พวกญี่ปุ่นดูถ่อมตัวไปเลยนะ 555
ปล. 2 ไอ้ซองแดงนี่มันก็อั่งเปาใช่มะ ทำไมเดี๋ยวนี้มันเรียกซองแดงหว่า (เห็นแปลซองแดงสีเงิน ซองแดงสีทอง อ่านละรู้สึกแปลกๆ)
รุ่นเก่าๆ อย่างผม อ่านโกวเล้ง กิมย้ง มาเจอศัพท์นิยายบู๊ลิ้มสมัยใหม่นี่ตามไม่ทันละ (ไอ้พวกบ่มเพาะพลังเนี่ย)
