มันกว้างและพื้นที่ส่วนใหญ่ไม่มีคนอยู่ไม่เหมือนญี่ปุ่น หรือยุโรป ที่ประชากรหนาแน่น กลางเมืองใหญ่ทำได้แต่นอกเมืองใหญ่ทำไม่คุ้มประชากรมันน้อยไป ที่กว้าง
ประเทศไทย ก็ควรทำได้ ที่เชียงใหม่ โคราช ชลบุรี หาดใหญ่ แต่เนื่องจากทุกอย่างพัฒนารวมศูนย์ทุกอย่างเลยต้องรอกระจายจากกรุงเทพไป และคนต่างจังหวัดราบได้ต่ำจะไม่คุ้ม คือการคมนาคมไม่มาความเจริญมันจะมาไหม มันต้องรอแหล่งท่องเที่ยวเจริญก่อนคมนาคมถึงจะมา แม่งโคตรปัญญาอ่อน ไม่นึกถึงพอเจริญแล้วที่ดินเวณคืน บ้านเรือนประชาชนที่ต้องโดนบีบให้ย้าย เพื่อสร้างทางรถไฟผ่านกลางเมือง ซึ่งแทนที่จะกำหนดเส้นทางรถไฟให้ชัดเจน วางพังเมืองล่วงหน้า กำหนดเวลาพัฒนา รอการสร้าง คนก็จะไปจองที่รอบๆแล้วเมืองก็จะเตรียมพัฒนาไปเอง แผนการรถไฟต้องมาก่อน จะดึงคนมาลงทุนเป็นเมือง นี่ต้องรอเมืองพัฒนาก่อนแล้วค่อยไล่คนออกให้รถไฟและนายทุนเข้ามา
วางผังก่อนมีเยอะแย่ะครับ แต่ส่วนใหญ่มันกำหนดไม่ได้ครับ
เช่น บอกว่าจะสร้างสถานีที่ หมู่บ้าน ก
หลังจากนั้น ทั้งหมู่บ้าน รวมรอบข้าง ก็โดนนายทุนกว้านซื้อหมด
หรืออีกเคสนึง พื้นที่ๆวางแผนไว้เป็นแบบนึง
ผ่านไป 20-30 ปี การขยายตัวของเมืองไม่เป็นไปตามคาดการณ์
เพราะไม่มีใครบังคับให้ คนซื้อหรือเช่า สร้างตรงไหนได้
ส่วนใหญ่คนย้ายไปตามงานที่ทำ แล้วงานจะรุ่งจะร่วง
รัฐไปคุมมากก็พัง
ก็เพิ่งมีรถไฟฟ้านี่แหล่ะที่เปลี่ยนเป็นความเจริญไปตามสถานี
แต่ก็อย่างที่เห็น แนวรถไฟหลายสายใช้วิธีเวนคืน
เพราะหลายสายขาดทุน รีบสร้างไปก็ไม่คุ้ม
คือ รัฐ เขาก็อยากวางผังไว้แล้วให้ความเจริญไปตามผังที่เขาต้องการนั่นแหล่ะครับ
แต่เงินจะทำน่ะ...
ไม่งั้นไม่โดน bts ทวงเช้าทวงเย็นอยู่งี้หรอก