ตำแหน่งตัว Set ในกีฬาวอลเลย์บอลผมว่ามันคล้ายๆกับตำแหน่งควอเตอร์แบ็คในกีฬาอเมริกันฟุตบอลนะครับ แล้วยิ่งนักกีฬาเอเชียส่วนใหญ่จะไม่เรื่องมากไม่ค่อยกล้าหือกับโค้ช โค้ชก็ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่
นักกีฬาเอเซียออกจากประเทศไปแล้วเรื่องมากไม่ได้หรอกครับ ยิ่งไปค้าแรงงานฝั่งตะวันตกด้วยเนี่ย
ยังดีว่าตำแหน่งเซ๊ตเตอร์ไม่ว่าที่ไหนก็ขาดแคลน (แต่ถึงจะขาดแคลนแต่ก็ยังมีมากพอให้เลือกใช้ได้อยู่)
และเพราะเซ็ตเตอร์เป็นตำแหน่งตรงกลางไงครับ ต้องต่อบอลจากลิเบอโร่แล้วจ่ายให้ตัวสไปค์ หรือตัวตบ ...
มันเลยเหมือนควอเตอร์แบ๊คในอเมริกันฟุตบอล ที่รับอลมาแล้วต้องจ่ายบอลให้ตัววิ่ง
ดังนั้นตำแหน่งเซ็ตเตอร์ในวอลเลย์บอลจึงค่อนข้างสำคัญ เพราะต้องทำแผนการรุกให้ได้ตามเป้า หรือต้องกู้สถานการณ์หากแผนรวน
ลีกของอเมริกามีข้อดีตรงที่ไม่มีการเมินตำแหน่งไหนเลยซักตำแหน่ง แล้วหากเป็นพวกแนวหลังหรือตัวซัพของทีมจะยิ่งถูกเชิญชู
และถ้าพวกสายซัพช่วยกันทำผลงานออกมาดี ตัวโค้ชเองก็ได้หน้าได้ผลงานการประเมินที่สูงขึ้น ... เพราะจะถูกมองว่าเป็นคนมีวิสัยทัศน์และรอบคอบ
ตอนนี้โค้ชเอมี่ของทีมออแลนด์โด้วัลคิรีเลยกลายเป็นซุปเปอร์รุกกี้ไปแล้ว เพราะเธอเพิ่งขึ้นมาคุมระดับลีกอาชีพได้แค่สองปีเท่านั้นเอง แต่ผลงานสุดเหวี่ยงเลย
พวกแฟนกีฬาวอลเลย์บอลถึงกับบอกว่า สายตาคัดนักก๊ฬาของนางคือขาดมาก นกก. คนอื่นที่นางคัดเลือกมา คือมีผลงานระดับทั่วไปไม่โดดเด่นมาก
แต่พอนางคว้าตัวชมพู่มาร่วมทีมของนางได้เท่านั้นแหละ เรื่องสยดสยองจนทำเอาทีมอื่นถึงขั้นฝันร้ายกันเลยทีเดียว
คืออารมณ์เดิมแบบตอนชมพู่ไปเล่นในลีกโรมาเนีย ดันทีมขึ้นหัวตารางไม่พอ ปั้นนักกีฬาคนอื่นในทีมจนไปชิงตำแหน่ง MVP เป็นว่าเล่นเลยนี่แหละ
เท่าที่รู้คิอในลีกกีฬาของมะกัน แค่ชื่อเสียงมันทำเงินไม่ได้ ชื่อเสียงทำได้แค่หางานง่าย(แต่เขาจะเอารึเปล่าก็อีกเรื่องหนึ่ง) แต่สถิติและผลงานมันเป็นเครื่องการันตีค่าตัว
ทั้งโค้ชและนักกีฬาส่วนใหญ่ในอเมริกาเลยจะอยากได้ผลงานและสถิติมากกว่าชื่อเสียง เพราะถ้าสถิติดีขึ้นเดี๋ยวชื่อเสียงมันตามมาเอง ชื่อเสียงมาหรือไม่มาก็ไม่เป็นไร แต่ขอเงินมาถึงก่อนก็พอ